Η διακεκριμένη Γαλλίδα καλλιτέχνιδα Cléo Robine σε αυτή την ενότητα έργων της χρησιμοποιεί χρωματιστά νήματα από PVC. Όπως σημειώνει η Συντάκτρια θεμάτων Τέχνης Isabelle Diacre σε άρθρο της για την δουλειά της καλλιτέχνιδας με τίτλο «Ο Κόσμος δομείται και αποδομείται », … Ο Κόσμος, στην αέναη κίνησή του, δομείται και αποδομείται σύμφωνα με τις δυστυχίες των ανθρώπων και τις άτακτες αλλαγές του πλανήτη. Σ’ αυτές τις μεταναστεύσεις ανθρώπων και ζώων υπάρχει μερίδιο από τον πόνο και τις ελπίδες, αφήνοντας στο διάβα τους ίχνη από ζωές σε ανασυγκρότηση.
Η Cléo Robine αναπτύσσει εδώ μια έννοια “νημάτινης» αρχιτεκτονικής, που αποτελείται από πολύχρωμα καλώδια με διαφορετικά μεγέθη και διατομές, συναρμολογημένα σε όγκο σε κάθετο επίπεδο. Τα έργα που παρουσιάζονται εδώ μαρτυρούν μετακινήσεις των ζωντανών όντων και τα ίχνη που αυτά αφήνουν στο περιβάλλον. Κάποια αλλοιώνουν ενώ άλλα τροφοδοτούν.
Διασπορές, ανασχηματισμοί, περιπλανήσεις, οι δρόμοι που διανύθηκαν δημιουργούν ρυτίδες στην επιφάνεια της μάνας γης και αλλάζουν βαθιά τις εκφράσεις της. Οι διαδρομές αυτές, κάποιες φορές χαοτικά, απεικονίζονται μέσα από το μπλέξιμο που σχηματίζεται από τα καλώδια και το μέγεθός τους, κατ’ εικόνα αυτών των πεδίων των τεμαχισμένων χρωμάτων, εναλλάσσοντας κενό και υπερπληθυσμό. Στη συνέχεια, η βαρύτητα των έργων, μας κάνει να αισθανόμαστε τις δυσκολίες που συναντήθηκαν, ενώ το φως, ανάλογα με το πού πέφτει το βλέμμα, εντείνει τους παλμούς αυτού του κόσμου καταγράφοντας τις δονήσεις του.
Μέσα από αυτό το εντυπωσιακά ζωντανό patchwork, δουλεμένο σαν ταπισερί, η καλλιτέχνις σκιαγραφεί ένα μέλλον σε επανεφεύρεση.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Επίσης η Εμπειρογνώμονας Σύγχρονης Τέχνης Mylène Vignon στο κείμενό της με τίτλο Ο χώρος ως αρχή σχολιάζει: Η Cléo Robine ξεπερνάει τον σχισμό του χρώματος για να παραβιάσει το χάος που επιβάλλει η ύλη. Ξεπερνά την απλή εικονογραφική έκφραση για να ωθήσει τα όρια, μέχρι να δημιουργήσει μια γλώσσα παλλόμενη από ειλικρίνεια. Το να καταφέρει να ακουστούν τα αντίθετα, δουλεύοντας πάνω στο χνάρι, το σημάδι, το αποτύπωμα, αποδεικνύεται ένα από τα κύρια καλλιτεχνικά κίνητρά της.
Η Cléo αιχμαλωτίζει το ανεπαίσθητο, δηλαδή τον χώρο ως αρχή, τις ύλες ως γλώσσα, τα χρώματα ως σημάδια … Και οι γραμμές που τραβάει όσο πιο ψηλά γίνεται, σκιαγραφούν το σκοπό μιας ποίησης δυνατής και απαραίτητης.
Ενδιαφέρεται για το σώμα, σε σχέση με τα σημάδια που του αφήνει η ζωή, αποφεύγοντας τις άσκοπες φλυαρίες, με την ανησυχία για την αγνότητα στα όρια του μινιμαλισμού. Η προσέγγισή της είναι ευγενής και επικεντρώνεται στο ουσιώδες. Δίνοντας προτεραιότητα, μέσα από την Τέχνη, στην επαν-οικειοποίηση των σκυβάλων, αποδεικνύει ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει, όλα ξεκινούν και πάλι.
Διπλωματούχος της Ecole Boulle, αυτή η επαναστατική και πεισματική καλλιτέχνις, τρέφει την αναζήτησή της για μοίρασμα, ακόμα και μέσα στις σιωπές των έκπτωτων περιοχών.
Τον τελευταίο καιρό, η καλλιτέχνις ενεργοποιεί την ευαισθησία της για την αφύπνιση των συνειδήσεων και αυτή η φιλοσοφία έρχεται την κατάλληλη στιγμή. Όπως το κενό αναζητά την πληρότητα, έτσι και η Cléo Robine, με τη σεμνότητα που την χαρακτηρίζει, πληροί την παρτιτούρα της σαν μια πνοή αναγκαία για τον καλλιτέχνη και την επίτευξη του στόχου του.
Σε συνέντευξη της Cléo Robine στην Συντάκτρια θεμάτων Τέχνης Isabelle Diacre, η καλλιτέχνιδα δηλώνει: Οπότε τρυπώ, κόβω, ανοίγω και μισανοίγω, ξανακλείνω, δημιουργώ όγκο· εναρμονίζοντας τις διαφορές, εξημερώνοντας τις εντάσεις, επανερμηνεύοντας τις ρήξεις, δίνοντας νόημα στους πιο μοναδικούς κόμπους. Ψάχνω να επεξεργαστώ την κρυμμένη πλευρά της πραγματικότητας, κάνοντας ορατά διάφορα μοντέλα του ασυνείδητου. Έτσι λοιπόν ανατρέπω τα συνήθη και τοποθετώ στην άβυσσο το άδειο και το γεμάτο, την πραγματικότητα και το επιφανειακό, το θεμελιώδες και το περιττό. Οι έννοιες των ορίων και της διέλευσης είναι τα κλειδιά για την αποκρυπτογράφηση της δουλειάς μου.
Ακόμα κι αν ο Chagall, ο Soulages και ο Zao Wu KI με εντυπωσίασαν πάρα πολύ, παραμένω όσο πιο κοντά γίνεται στα ένστικτά μου και στην αλήθεια μου: «Η δημιουργικότητα είναι η μεγαλύτερη υπάρχουσα εξέγερση. Αν θέλετε να δημιουργήσετε, πρέπει να απαλλαγείτε από όλες τις συμβάσεις.» Osho
Ανταποκρινόμενη σε μια απαίτηση για το απόλυτο, επιδιώκω να προκαλώ τον προβληματισμό, τις αντιδράσεις, την επανατοποθέτηση του εαυτού μας, την αναθεώρηση με ελεύθερο βλέμμα, απελευθερωμένο από όλα τα δεσμά. Τα έργα μου δεν είναι παράθυρα προς τα έξω αλλά πόρτες που ανοίγουν προς το εσωτερικό του νου. ”
Και η η Συντάκτρια θεμάτων Τέχνης Isabelle Diacre, σχολιάζει για το έργο της Cléo Robine: Η καλλιτέχνιδα παίρνοντας αποφασιστικά το μέρος της ζωής και της ευτυχίας, προσπαθεί μέσα από το έργο της, να καταγγείλει όλες τις μορφές αδικίας, να αφυπνίσει τις συνειδήσεις μας και να μας παρακινήσει να αγανακτήσουμε, ενθαρρύνοντάς μας να απολαύσουμε τα θαύματα της ζωής μέσα από την καρδιά μας. Η καλλιτεχνική της δέσμευση προέρχεται από το ιερό και το πνευματικό. Ως ελεύθερη και ευαίσθητη καλλιτέχνις, αποφεύγει κάθε περιττή φλυαρία, δεν αναζητεί να ανήκει σε κάποιο καλλιτεχνικό κίνημα και εστιάζει στα πιο πρωτογενή συναισθήματά της.
Η δημιουργία ως σχεδιασμός ενός καλύτερου κόσμου, είναι η απάντηση της καλλιτέχνιδας σε ένα βάναυσο και άδικο κόσμο, αφού η ελπίδα βρίσκεται μπροστά μας. Ελπίδα που εκφράζεται μέσα από αυτά τα καλώδια που συνδέουν τους καμβάδες μεταξύ τους, δημιουργώντας αρμονικούς δεσμούς ανάμεσα στους ανθρώπους και το περιβάλλον τους.
Συντελεστές έκθεσης:
Κείμενα έκθεσης: Mylène Vignon (Εμπειρογνώμονας Σύγχρονης Τέχνης)
Isabelle Diacre (Συντάκτρια θεμάτων Τέχνης)
Επιμέλεια έκθεσης: Φίλιππος Βαζάκας
Οργάνωση έκθεσης: Dépôt Art Gallery
Επικοινωνία: Δημήτρης Λαζάρου