Η Κατερίνα Γιάννακα ξεκίνησε από την ζωγραφική μαθητεύοντας δίπλα σε σπουδαίους δασκάλους, όπως ο Νίκος Νικολάου και ο Γιάννης Μόραλης και κατάφερε να «παντρέψει» την αγάπη της για την ζωγραφική με την Κεραμική, δημιουργώντας μια μοναδική σχέση ζωής, που δυναμώνει χρόνο με τον χρόνο προσφέροντας νέες συγκινήσεις τόσο σε εκείνη, όσο και στο κοινό που παρακολουθεί πιστά την καλλιτεχνική της διαδρομή.
Όπως υποστηρίζει η ίδια η εικαστικός: «Είμαι ζωγράφος. Αυτό ήθελα να κάνω από τότε που κατάλαβα τον εαυτό μου. Αυτό σπούδασα, αυτό μελετάω χρόοοοονια τώρα. Με την ζωγραφική λέω τις ιστορίες μου, με αυτή παλεύω με τα φαντάσματά μου, οι λύσεις στις δυσκολίες που μου δημιουργεί, πάντα με γεμίζουν και με δυναμώνουν. Και το πιο βασικό: αν δεν υπήρχε η ζωγραφική, η κεραμική μου δεν θα ήταν ποτέ αυτή που είναι. Ενδόμυχα, ίσως έψαχνα άλλες επιφάνειες πάνω στις οποίες θα ζωγράφιζα, γι’αυτό κι αποφάσισα να τις κατασκευάσω μόνη μου… Αυτό νομίζω ότι είναι η κεραμική μου, ζωγραφική πάνω σε τρισδιάστατες επιφάνειες, δουλεμένες με τον ίδιο ψυχισμό και κατευθυνόμενες από τις ίδιες εσωτερικές ανάγκες. Άλλωστε, είναι ο ίδιος ακριβώς τρόπος που αντιμετωπίζω-ενστικτωδώς-οποιοδήποτε υλικό πέσει στα χέρια μου. Οι κλωστές, ας πούμε, τις οποίες ξανάρχισα να χρησιμοποιώ και πάλι με Μανία».
Τα Κεραμικά έργα της Γιάννακα ξεχωρίζουν για την ασύμμετρη πλαστικότητα και τα ηχηρά τους χρώματα. Αναδιπλώνονται σαν υφάσματα, προκαλώντας το βλέμμα και το άγγιγμα με τις «πτυχώσεις» τους. Οι επιρροές από την Γλυπτική είναι παραπάνω από εμφανείς σε κάθε στάδιο της δουλειάς της, καθώς χρησιμοποιεί ως μοναδικό εργαλείο, τα χέρια της, αφήνοντας τα εικαστικά της «αποτυπώματα» πάνω σε κάθε έργο.
Η σχέση της με τον πηλό και την Κεραμική, θα μπορούσε να ειπωθεί, ότι είναι σχεδόν εγγεγραμμένη στον γενετικό της κώδικα, καθώς λειτουργεί ως αυθόρμητη ανάγκη για έκφραση, ενώ αναπόσπαστο στοιχείο της δουλειάς της, αποτελεί η λαϊκή παράδοση, αλλά και η φύση και οι άνθρωποι της Αίγινας, στην οποία κατοικεί και δημιουργεί τα τελευταία 30 χρόνια.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Όπως επισημαίνει η Δρ. Αρχαιολόγος κ. Μιμίκα Γιαννοπούλου, στον πρόλογο του καταλόγου, που συνοδεύει την έκθεση: «Έργα πηγαίας τέχνης, τα κεραμικά και τα ζωγραφικά έργα της Κατερίνας Γιάννακα είναι αισθησιακά, έχουν πλοκή, υφαίνουν ιστούς, όπως τα πλεκτά της, περιέχουν αγάπη αδιαπραγμάτευτη, όπως είναι η αγάπη της για τα δένδρα, τα φυτά, τα ζώα, τον ουρανό, τα σύννεφα, τον ήλιο, το φεγγάρι, τη θάλασσα, τα βουνά, τα ποτάμια, δηλαδή την ίδια τη ζωή».
Για «έργα πλαστικής, τρισδιάστατης ζωγραφικής» κάνει λόγο ο Χάρης Καμπουρίδης, Ιστορικός Τέχνης-Σημειολόγος, μέλος της Academia Europaea, στο κείμενό του, που προλογίζει τον κατάλογο της έκθεσης, σημειώνοντας ότι οι δημιουργίες της Γιάννακα δεν είναι ζωγραφισμένα κεραμικά, «είναι έργα πλαστικής, τρισδιάστατης ζωγραφικής, είναι και “κατασκευαστική πολιτισμικών αντικειμένων” (fabrics of culture) δηλ. εναρκτήριες φόρμες ολοκληρωτικής τέχνης που προτείνονται ως αντικείμενα μιας αρχέγονης ζωής, λειτουργικά στοιχειωδώς αλλά και φορτισμένα με μαγική αίσθηση του χρώματος και του αναγεννημένου περιγράμματος».
Από την πλευρά του, ο Ηλίας Κουρτζής, Κεραμιστής-Χημικός, υπογραμμίζει, ότι η Κατερίνα Γιάννακα έχει ήδη δημιουργήσει σχολή στην νεοελληνική κεραμική, σημειώνοντας στον πρόλογο του καταλόγου: «Με πολλή ειλικρίνεια σου λέω, πως αυτό που πέτυχες στην κεραμική είναι ότι μας έδωσες ένα τελείως προσωπικό εικαστικό στίγμα, συνεπές στην ακαδημαϊκή εικαστική σου μανταλιτέ, χαρακτηριστικά που προσωπικά μου δίνουν το δικαίωμα να σημειώσω ότι έχεις ήδη δημιουργήσει σχολή στην νεοελληνική κεραμική. Μια σχολή που επανέφερε τη χρηστικότητα της χειροτεχνίας, με την ποιότητα της εικαστικής σου αισθητικής».
Αναφερόμενη στα έργα της Κατερίνα Γιάννακα, η ηθοποιός Όλια Λαζαρίδου επισημαίνει: «Τα έργα της υμνούν και δοξάζουν το μπλε, το κίτρινο, το πράσινο. Τα σχήματα τα χρώματα και τα αρώματα. Ναι κι αυτά τ’ ορκίζομαι, από πού αλλού να ήρθε και να έσπασε τα ρουθούνια μου αυτή η μυρωδιά από φρεσκοπατημένο χαμομήλι».
Βιογραφικό
Γεννήθηκε στη Λάρισα το 1954. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, ζωγραφική με τον Νίκο Νικολάου και τον Γιάννη Μόραλη, σκηνογραφία ενδυματολογία με τον Βασίλη Βασιλειάδη, ψηφιδωτό με τον Γιάννη Κολέφα.
Συνέχισε τις σπουδές ψηφιδωτού στη Ραβένα με δάσκαλο τον Paolo Racagni.
Άρχισε να ασχολείται με την κεραμική το 2006.
Έχει πραγματοποιήσει μέχρι σήμερα δεκατρείς ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής στη Λάρισα, Αθήνα, Ιωάννινα, Αίγινα και οκτώ ατομικές κεραμικής στο Ναύπλιο, Αθήνα και Αίγινα.
Έργα της υπάρχουν στις συλλογές της Πινακοθήκης της Λάρισας, του Μουσείου Μπενάκη, του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος, σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα, Γαλλία, Ελβετία, Ιταλία, Αρμενία και Λουξεμβούργο.
Η παράλληλη αγάπη της για την ζωγραφική και την γλυπτική, εκφράζεται μέσα από τα χειροποίητα, μοναδικά, αλλά και χρηστικά κεραμικά της.
Το 2012 πήρε μέρος στον πανελλήνιο διαγωνισμό κεραμικής και απέσπασε τον δεύτερο έπαινο. Το 2013 στον ίδιο διαγωνισμό, απέσπασε το πρώτο βραβείο.
Από το 1988 ζει και εργάζεται στην Αίγινα.