Η Λιάνα Ζωζά, επιμελήτρια του art project, γράφει: “H Βασιλική Κασπίρη, στη μέχρι τώρα πορεία της έχει δημιουργήσει πολλές φορές εικαστικά έργα, στα οποία περιλαμβάνεται τόσο η “μάσκα” όσο και ο “καθρέφτης” σαν στοιχεία, αλλά και με τη μορφή των art objects. Γεννημένη σε μια πόλη, όπως η Πάτρα, όπου το Καρναβάλι, είναι μέρος της ζωής των ανθρώπων που την κατοικούν, φαίνεται ίσως λογική η έλξη της, στο να παρουσιάσει μέσα από τις δημιουργίες της, σύμβολα και έννοιες, που για εκείνη λειτουργούν καθαρά βιωματικά. Η ιδιαιτερότητα, όμως, του δίπολου “καθρέφτης – μάσκα” βρίσκεται στο ότι, για εκείνη, έχει κοινό αντικείμενο: “αυτό που φαίνεται κι αυτό που κρύβεται”.
Με την εικαστική εγκατάσταση “MeetΜe …” , κάνει ένα καινούριο βήμα στο ταξίδι της, έχοντας στα εφόδιά της, την πολύχρονη επαφή της με τα σκηνικά του θεάτρου, που τόσο καλά γνωρίζει και αποφασίζει να δημιουργήσει ένα μαγικό δάσος, όπου ο θεατής καλείται να συνυπάρξει και να συνομιλήσει με τα “πρόσωπα” που θα συναντήσει περιπλανώμενος εκεί.
Μάσκες και καθρέφτες αιωρούνται στο χώρο, σε μια εξωπραγματική ατμόσφαιρα, στην οποία συμβάλλει ο ειδικός φωτισμός, τον οποίο επιμελήθηκε ο σκηνοθέτης Γεράσιμος Ντάβαρης και περιμένουν τον επισκέπτη, να απλώσει το χέρι του, να επιλέξει μία από αυτές, να τη φορέσει στο πρόσωπό του και στιγμιαία να παίξει το παιχνίδι της μεταμόρφωσης και της ανακάλυψης. Γιατί, στο μαγικό δάσος της Βασιλικής Κασπίρη, όπως και στην πραγματική ζωή, όλα γίνονται σε μια στιγμή και για μια στιγμή. Με τα λόγια της Κωνστάντζας Μανιατοπούλου – που μαζί με τον Γαβριήλ Καμάρη επιμελήθηκαν το ηχητικό περιβάλλον:
“… Άφησε τις συζητήσεις των ανθρώπων κάτω και ανέβηκε τα σκαλιά. Μπροστά της απλωνόταν ένα δωμάτιο γεμάτο κρεμασμένες μάσκες και καθρεφτάκια. Η ματιά της έπεσε πάνω σε μια μάσκα. Την πλησίασε και την εξέτασε προσεκτικά. Meet me έγραφε επάνω με όμορφα γράμματα. Συνάντησέ με! “Ε λοιπόν, θα σε συναντήσω!” ψιθύρισε σιγανά στον εαυτό της η Αλίκη, “και αν αυτό με κάνει να μεγαλώσω μέσα μου, ίσως φτάσω το κλειδί της αυτογνωσίας. Κι αν με κάνει να μικρύνω μέσα μου, ίσως μπορέσω να τρυπώσω στη χαρά των μικρών πραγμάτων…”
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Και η Λιάνα Ζωζά συμπληρώνει … But, my dear, this is not Wonderland and you are not Alice, όχι για να απομυθοποιήσει την πρόσκληση της συνάντησης και της συνύπαρξης, αλλά αντίθετα για να την ενισχύσει σε σχέση με τη φανταστική ιστορία της Αλίκης που μας ακολουθεί σχεδόν όλους όσους τη διαβάσαμε και ψάχνουμε να βρούμε τη Χώρα των Θαυμάτων. Μήπως όμως, δεν χρειάζεται να ψάχνουμε και πολύ πιο μακρυά από το μέσα μας ή το απέναντί μας, μιας και η περιπλάνηση της Αλίκης δεν ήταν τίποτε περισσότερο από τη ανακάλυψη της ζωής μέσα από τα έκπληκτα μάτια ενός γεμάτου περιέργεια κοριτσιού που αγωνιούσε ν’αποφασίσει αν θέλει να μεγαλώσει ή να παραμείνει παιδί? Και αναρωτιέται … “Άραγε μεγαλώνουμε πραγματικά μόνοι μας; Και μεγαλώνοντας χάνουμε κάτι; Και δεν φοβάται πια να ξεκινήσει. Ανακαλύπτει πως το να μεγαλώνεις είναι σαν να λες “αντίο”. Αλλά και να ακούς το “αντίο” που σου λένε.”. So, MeetMe … my dear!
Φωτογραφίες MeetMe … : Χριστίνα Σπηλιωτοπούλου
Βασιλική Κασπίρη
Η εικαστικός Βασιλική Κασπίρη γεννήθηκε στην Πάτρα, όπου ζει και εργάζεται. Στα έργα της, κυρίως γλυπτά και εικαστικές κατασκευές, επιλέγει να χρησιμοποιεί φυσικά υλικά, όπως ο πηλός, το χαρτί, το αλουμίνιο, ο χρυσός και το ασήμι και συνηθίζει να εφαρμόζει τεχνικές που έχει διδαχθεί, αλλά κάποιες από αυτές δεν εφαρμόζονται πια. Παράλληλα, με την εικαστική της δράση, εργάζεται σαν σκηνογράφος στο θέατρο, αλλά και στον τομέα της διακόσμησης. Αν της ζητούσαν να περιγράψει τι σημαίνει για εκείνη τέχνη, δεν θα δίσταζε να απαντήσει πως “τέχνη είναι η ξεχασμένη αρχαία γλώσσα που μας συνδέει με την συμπαντική μας ιστορία”.