Οι εικαστικοί, Γιώργος Πανταζής και Γαβριήλ Φτελκόπουλος, ηλιο-βατούν ανάμεσα σε έννοιες που εγείρουν τον προβληματισμό αλλά και προσφέρουν ερμηνείες. Σε μια εικαστική συνομιλία, ανταλλάσσουν και αλληλοσυμπληρώνουν συμβολισμούς για το αναπόφευκτο που φέρει μέσα της η εξέλιξη της φύσης κατά τον διαρκή κύκλο της ανανέωσης.
Οι καλλιτέχνες εστιάζουν σε μια διαδικασία η οποία ενέχει το τυχαίο και το φθαρτό, αφηγούμενοι μέσα από εγκαταστάσεις που συνδυάζουν έργα ζωγραφικά και γλυπτά μικτών τεχνικών, το αναπόφευκτο της μοίρας και ταυτόχρονα το πνευματικό που τείνει να χαθεί. Προσπαθούν να αναδημιουργήσουν την απωλέσασα εικόνα της πρώτης χαραυγής του κόσμου. Μια εικόνα που κάποτε προκαλούσε το θαυμασμό και την έκπληξη, πλέον λειτουργεί σαν υπενθύμιση της ανικανότητας εντοπισμού της ομορφιάς. Ο ηλίανθος, η ανατολή του ηλίου, και το διαχωριστικό παραβάν, σύμβολα που κουβαλούν το νόημα της ανθρώπινης κατάστασης, συνθέτουν μια νέα ιδέα του κόσμου, όπου εικονικά τοπία, γεωγραφικοί διαχωρισμοί, και η μετάλλαξη της μοναδικότητας, προκαλούν την αμφισβήτηση.
Με σκοπό να φέρουν στο επίκεντρο την ιερότητα της ομορφιάς και την μοιρολατρικότητα που μπορεί να κρύβει μέσα της, παρομοιάζουν το χώρο της γκαλερί με έναν ιδιότυπο ναό, ο οποίος σαν ιδιότητα έρχεται πιο κοντά στην αρχική του λειτουργία, εκείνη που αφορούσε την παρατήρηση των φυσικών φαινομένων και την θεώρηση, τον στοχασμό. Οι δύο νέοι καλλιτέχνες μέσα από το βίωμα που έχουν σχεδιάσει, καλούν τους επισκέπτες μέσω του ήλιο-τροπισμού να εξασκήσουν το δικό τους εσωτερικό βλέμμα.