Έκθεση των Π. Αγγελίδη και Γ. Δέρπαπα στη Γκαλερί Έρση

Τα φανταστικά ζώα, οι ιπτάμενοι άγγελοι και τα ανθρώπινα προσωπεία συνυφαίνονται σαν κοινά στοιχεία μιας βιωματικής κληρονομιάς των δυο ζωγράφων, που αφενός μεν στον Αγγελίδη εγγράφονται πάνω στον άδειο ζωγραφικό χώρο σαν ακροβάτες του κενού ενώ στον Δέρπαπα ανασαίνουν ελεύθερα σε μια διαυγή αφήγηση που σπάει τα όρια του τελάρου και προεκτείνεται στον έξω χώρο δηλαδή συνεχίζει την διήγηση στις κορνίζες και τις μετατρέπει σε αναπόσπαστο μέρος της τελικής σύνθεσης.

Η σημασία που δίνουν οι δύο ζωγράφοι στα όνειρα, τους συνδέει με τους σουρεαλιστές. Δηλαδή την υπέρ πραγματικότητα όπου αναιρείται η αίσθηση του συγκεκριμένου χρόνου και ορίζεται σαν απροσδιόριστος.

Τα αγάλματα από την αρχαιότητα, οι βυζαντινοί άγιοι, τα άγρια λουλούδια της φύσης, οι πεταλούδες που στην αρχαία Αίγυπτο συμβολίζουν τις ψυχές στον μεν Δέρπαπα αποκτούν συγκεκριμένη συμβολική αξία, δηλαδή μία διήγηση που ολοκληρώνεται σε διαφορετικά επίπεδα μέσα στο ίδιο έργο παίζοντας με τις έννοιες της ζωγραφικής συνέχειας αλλά και της ασυνέχειας της εικόνας, ενώ στον Αγγελίδη εμβαπτίζονται από την χροιά των βιωμένων προσώπων που ως αγάλματα του παρελθόντος αιωρούνται σαν ιπτάμενοι άγγελοι σε χώρους άδειους που φλερτάρουν με την αδρή αυστηρότητα της βυζαντινής τέχνης.

Ο Π. Αγγελίδης και ο Γ. Δέρπαπας συνυφαίνουν τον ιστό μιας ενδιαφέρουσας συνομιλίας που μπορεί ως ιδεολόγημα να μην αποκτά έδαφος γόνιμο αλλά οδεύει στην κατανόηση μιας προσωπικής αλήθειας και ενός διαλόγου με εφόδια την πνευματική κατάθεση μιας φωνής ασυνείδητης.

– Κάλια Αιδίνη

Επιμέλεια έκθεσης: Δημήτρης Παντελίδης