Ο Αγγελος Γ. Προκοπίου γράφει:
Τι θα μπορούσε να προσφέρει ένας αρχιτέκτων στη ζωγραφική η ένας αρχιτέκτων στην γλυπτική? Το παράδειγμα μιας τέτοιας προσφοράς στην Σύγχρονη Ελληνική Τέχνη μας το δίνουν οι αρχιτέκτονες Τάκης Μάρθας και Δημήτρης Βλάσσης αντίστοιχα ο πρώτος στην Ζωγραφική και ο δεύτερος στην Γλυπτική . Στον πλαστικό χώρο της νέας ελληνικής ζωγραφικής ,ο Τ. Μάρθας έφερε από την αρχιτεκτονική ,την θέληση της δομής .Τη θέληση αυτή την διακρίνουμε στα σχήματα της γεωμετρίας ,που εργάζονται στις συνθέσεις του ,καθώς και τις προοπτικές διανοίξεις των εικαστικών του συνθέσεων ,προς το βάθος .Παράδειγμα τα σκαριά και οι φανταστικές πολιτείες που αποτελούν το προσφιλές θέμα των έργων του .Κυρίως όπως την δομή αυτή την παρακολουθούμε να μάχεται για να δαμάσει τα ίδια τα υλικά του πίνακος.
* Απόσπασμα , Εφημερίδα “Καθημερινή” , Σεπτέμβριος 1963
H Αννα Χατζηγιαννάκη γράφει:
Ο Δημήτρης Βλάσσης ενδιαφέρεται κυρίως να δώσει με τις μπρούτζινες λείες φόρμες που δημιουργεί, την δυναμική μιας στιγμής στο χρόνο, φορτισμένη έντονα συναισθήματα. Όλο πτυχές και κοιλότητες, οι αφαιρετικές φόρμες του Βλάσση, σχολαστικά φινιρισμένες, κρύβουν, εξαφανίζουν το σκελετό τους και γίνονται κίνηση, μάλλον εντύπωση κίνησης φορτισμένης με ένα πάθος (στη τραγική του έννοια) που ελέγχεται από τη λογική μιας κατασκευής ελλειπτικής και οργανωμένης. Ο ίδιος παραδέχεται πως η καταγωγή της γλυπτικής του βρίσκεται στην αρχιτεκτονική και στοχεύει στη μετάπλαση της παράδοσης. << Αν γινόταν σωστά η αρχιτεκτονική στην Ελλάδα, ίσως να μην έκανα γλυπτική. Αυτό που λείπει σήμερα από την αρχιτεκτονική, είναι η ιδέα και είναι τούτη η ιδέα πρόκληση για την αρχιτεκτονική να την εκφράσει >>
* Απόσπασμα , περιοδικό “Εικαστικά” , Δεκέμβριος 1986
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Έργο του Τάκη Μάρθα (Λεπτομέρεια)
