Το About παρουσιάζει την έκθεση φωτογραφίας του Παναγιώτη Τομαρά με τίτλο 50 Hz που διοργανώνεται στα πλαίσια του Athens Photo Festival. Η …
έκθεση πλαισιώνεται από την ηχητική εγκατάσταση του Ταξιάρχη Διαμαντόπουλου.
Η σειρά φωτογραφιών του Παναγιώτη Τομαρά με τίτλο 50 Hz δεν αναφέρεται τόσο σε κάποιο γεγονός όσο μάλλον σε μία λειτουργική διαδικασία, η οποία επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά.
Αποτέλεσμα της ατέρμονης αυτής επανάληψης είναι η απεικόνιση της όποιας πραγματικότητας με τη μορφή ενός περίεργου λαβύρινθου του χώρου και του χρόνου – λαβύρινθου πραγματικού, αφού δεν διακρίνονται διόλου σημεία αναφοράς ή διαφυγής.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Σαν επίμονη αντήχηση, οι φωτογραφίες πολλαπλασιάζουν το εξελισσόμενο γεγονός – εν προκειμένω τον θάνατο που λαμβάνει χώρα σε κάποια κινηματογραφική ταινία ως ατύχημα, δολοφονία ή αυτοκτονία – παραθέτοντας τις μύριες εκδοχές του διαδοχικά, τη μία δίπλα στην άλλη.
Εστιάζοντας στη διαδικασία του γεγονότος, συγκεκριμένα σε ένα θάνατο αποτυπωμένο ήδη κινηματογραφικά, ο Τομαράς το επανεμφανίζει διαφοροποιώντας το. Κάθε εκδοχή του γεγονότος, κάθε αποτύπωσή του, προϋποθέτει το ξεπέρασμα, δηλαδή την καταστροφή της προηγούμενης.
Καταστροφή στην κυριολεξία, αφού η τεχνική των εν λόγω φωτογραφιών βασίζεται στη συνεχή έκθεση του φιλμ, καθώς αυτό στρέφεται κατά μία κατεύθυνση, αλλοιώνοντας έτσι την αναπαράσταση του γεγονότος.
Η φωτογραφία λοιπόν γεννιέται με τον θάνατο των ίδιων των σκηνών θανάτου του κινηματογραφικού φιλμ.
Τα 50 Hz είναι μεταεικόνες, εικόνες που πραγματεύονται άλλες εικόνες και με αυτή την έννοια αποτελούν χαρακτηριστική προσπάθεια της τέχνης της ύστερης νεωτερικότητας, να μιλήσει για θέματα που την απασχολούν εξερευνώντας συνάμα τα όρια της. Παράλληλα, όμως, το εικαστικό αποτέλεσμα διεκδικεί την αυτονομία του, επιζητώντας αισθητική αρτιότητα.
Δεν είναι βέβαια εύκολο να ορίσουμε τη μορφή των εικόνων των 50 Hz, όπου η επανάληψη συνυπάρχει με τη διαφορά, η γέννηση με τον θάνατο, η δημιουργία με τη καταστροφή, το glamour με τη φρίκη, η πλαστικότητα με το γκροτέσκο. Ίσως όμως η δυσκολία ορισμού να αποτελεί εγγενές χαρακτηριστικό της προσέγγισης του Τομαρά και έτσι εν δυνάμει πλεονέκτημα της.
Αποδεχόμενος τη διακειμενικότητα της μετατέχνης αυτής, ο θεατής μπορεί να βιώσει τα προσωπικά του συναισθήματα και να εξάγει τα δικά του συμπεράσματα, επωφελούμενος από ένα άλλο χαρακτηριστικό της σύγχρονης τέχνης, την απελευθέρωση της μορφής από το περιεχόμενο.
Ο θεατής οδηγείται λοιπόν στην ανάγνωση των 50 Hz ως μορφών. Αρκετά ευρύχωρων, ώστε να χωρέσουν τα δικά του νοήματα. Ικανά ελκυστικών, ώστε να τον αναγκάσουν να τα τοποθετήσει μέσα τους.
Ευάγγελος Ζωΐδης
H έκθεση θα παρουσιάζεται στον Χώρο Πολιτισμού About από την 1η έως τις 20 Νοεμβρίου 2010.