Στην έκθεση θα παρουσιασθεί, μια σειρά από ακρυλικά σε μουσαμά, αποτελούμενη από τολμηρές συνθέσεις ρεαλιστικών φιγουρών και ψυχεδελικών μοτίβων.
Το έργο του Αλέξη Κόρμπη συνιστά μια ιδιαίτερη προσπάθεια στον χώρο της σύγχρονης τέχνης. Οι πίνακές του αποτυπώνουν μια ιδιαίτερη δυναμική σχέσεων, καθώς οι μορφές συνδιαλέγονται σε έναν κλειστό –που φέρει την έννοια της πληρότητας– κόσμο συμβόλων και, συγχρόνως, έναν ανοικτό στην ερμηνεία των θεατών χωροχρόνο. Κομβική εδώ είναι η παρουσία των μάνταλα (mandala), των κοσμικών συμβόλων της ινδουιστικής και βουδιστικής παράδοσης, που περικλείουν ή συνοδεύουν τις ρεαλιστικές ανθρώπινες μορφές. Το μάνταλα αποτελεί ταυτόχρονα μικρογραφία του σύμπαντος, οδηγό στον δρόμο για τη φώτιση και δυναμική απεικόνιση του ανθρώπινου ψυχισμού.
Μέσα από τη σύζευξη των συμβόλων μάνταλα και των μορφών, οι φιγούρες από ενικές αναδεικνύονται σε πληθυντικές· ο διαχωρισμός εσωτερικού και εξωτερικού αναιρείται, δημιουργώντας τον κατάλληλο χώρο στους θεατές ώστε να συμπληρώσουν, μέσω της δικής τους φαντασίας, τις εικόνες. Εδώ, επίσης, ο χρόνος που αποτυπώνεται στον καμβά δεν είναι ένας, ούτε γραμμικός, αλλά εμπεριέχονται εντός του πολλαπλές χρονικότητες, όπου χρώματα και ήχοι αποτελούν μέρος της φαινομενολογικής εμπειρίας των θεατών. Αυτή ακριβώς η εμπειρία είναι το σημείο που καθιστά το έργο σύγχρονο και ρηξικέλευθο.
Ο Κόρμπης συνδιαλέγεται έτσι με την κριτική στο νεωτερικό υποκείμενο, αναιρώντας τους δυϊσμούς που είναι βαθιά ριζωμένοι στη δυτική κουλτούρα. Τα πολλαπλά είδωλα της φιγούρας αναπτύσσονται σύμφωνα με μια αισθητική που αφενός προσεγγίζει εκείνη της ψυχεδελικής μουσικής, ενώ αφετέρου παραπέμπει στον ινδουιστικό-θιβετιανό μυστικισμό και στην ερμηνεία του όπως έχει δοθεί από τον Καρλ Γιουνγκ. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, τα μοτίβα κατατείνουν προς την υπέρβαση της πραγματικότητας και το όνειρο, βρισκόμενα σε αντίστιξη με τον ρεαλισμό των μορφών.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Αυτή η διαλεκτική του ρεαλισμού με τον συμβολισμό του ονείρου στα έργα του Κόρμπη –ο οποίος εδώ ακολουθεί τον Γιουνγκ– προσεγγίζουν την ψυχή στο βαθύτερο είναι της, η ουσία της οποίας παραμένει άγνωστη σε εμάς. Αναδεικνύοντας την πολλαπλότητα του ενός, τη σύνδεση περισσότερων επιπέδων της πραγματικότητας, τη σύνθεση μακρόκοσμου και μικρόκοσμου εντός της ατομικής μορφής, που φαίνεται είτε να εκτείνεται στον χώρο είτε, αντίθετα, να συρρικνώνεται στα βασικά του στοιχεία, η ανάγνωση των πινάκων προσφέρεται για μια πλειάδα ερμηνειών, εκ των οποίων όλες είναι δυνατές. Γιατί το ζητούμενο του Κόρμπη δεν είναι η βεβαιότητα της κατάφασης, αλλά η αμφισημία της αναζήτησης και το στοιχείο αυτό είναι εκείνο που προσδίδει στο έργο του τόσο ενδιαφέρον.