Στην έκθεση παρουσιάζονται 31 έργα, γλυπτά, μελέτες και σχέδια, τα οποία καλύπτουν την χρονική περίοδο 1978 – 2015, δηλαδή από τα φοιτητικά του χρόνια έως τον πρόωρο θάνατό του το 2016. Η έκθεση επιχειρεί να δώσει μια όσο το δυνατόν πληρέστερη εικόνα από την σύνθετη προσωπικότητα και την εικαστική αναζήτηση του καλλιτέχνη.
Φιγούρες, σε μεγάλο και μικρό μέγεθος, από μπρούντζο, αλουμίνιο, ύφασμα, πλαστικό, ηλεκτρικές λυχνίες απαρτίζουν τον γλυπτικό κόσμο του Γιώργου Λάππα. Οι φιγούρες αυτές “κινούνται” ή στέκουν στα άκρα της πραγματικότητας, αγνοώντας τους νόμους της φυσικής και της ισορροπίας. Το φυσικό σώμα καταργείται, η σκέψη, η μνήμη και η αφήγηση λειτουργούν με εσωτερική λογική, χωρίς αντιληπτή συνέπεια. Αναπάντεχα υλικά δημιουργούν μια αίσθηση παράδοξου, η οποία ανακαλεί υποσυνείδητες ονειρικές συνδέσεις, δυσανάγνωστους συνειρμούς.
Οι αφετηρίες της έμπνευσής του Γιώργου Λάππα δεν γνωρίζουν όρια γεωγραφικά, χρονικά, πολιτισμικά ή εθνικά. Τα γλυπτά του παραπέμπουν υπαινικτικά στην Αίγυπτο και στα ιερογλυφικά, στην Ινδία και στους ναούς των Βραχμάνων, προβάλλουν το παράδοξο και υπαινίσσονται την μαγεία- ως ενδείξεις, ίσως, μιας νοσταλγίας για ένα “μεταφυσικό” παρελθόν της Ανατολής που έρχεται σε αντίθεση με τον ορθολογισμό της Δύσης. Μοναδικό αντίδοτο σε αυτό είναι το έργο Τέχνης, ο μόνος τρόπος να γεφυρώσει τις αντιθέσεις, να οικειοποιηθεί το μη γνώριμο- δηλαδή, να περατωθεί “ο ξένος κόσμος”. Οι σαμάνοι και οι ταχυδακτυλουργοί, οι ισορροπιστές-ακροβάτες στο έργα του Γ. Λάππα αφηγούνται παραστατικά την αέναη επιθυμία του ανθρώπου να υπερβεί τα εκάστοτε όρια – είτε πρόκειται για τον φυσικό κόσμο που τον περιβάλλει είτε για την πεπερασμένη νόηση και γνώση.
Ο Γιώργος Λάππας
Ο Γιώργος Λάππας γεννήθηκε το 1950 στο Κάιρο από Έλληνες γονείς και πέθανε το 2016 στην Αθήνα. Σπούδασε κλινική ψυχολογία στο Reed College στο Portland του Όρεγκον (1969-73) και εργάστηκε εθελοντικά σε μεγάλα ψυχιατρικά κέντρα της Αμερικής. Το 1974 ταξίδεψε με την υποτροφία Watson στην Ινδία για να μελετήσει την ινδική γλυπτικ και αρχιτεκτονική και το 1975 παρακολούθησε μαθήματα αρχιτεκτονικής στο Α. Α. School of Architecture του Λονδίνου.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Από το 1976 έως το 1981 φοίτησε στην ΑΣΚΤ στην Αθήνα με δασκάλους τον Γ. Παππά και τον Γ. Νικολαΐδn. Με υποτροφία του γαλλικού κράτους για γλυπτική συνέχισε τις σπουδές του στην Ecole Superieure des Beaux-Arts στο Παρίσι. Το διάστημα 1986-1987 εργάστηκε στη Γαλλία και την Αγγλία. Το 1987 εξελέγη Καθηγητής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Το 1991 προσεκλήθη από τη Fondation Cartier σε πρόγραμμα δημιουργικής παραμονής στη Γαλλία. Εκθέτει έργα του από το 1981 σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές.
Στις ατομικές εκθέσεις του καλλιτέχνη , συμπεριλαμβάνονται:
Πλέγματα, Γκαλερί Ζουμπουλάκη , Αθήνα (1981), Άβακας, Γκαλερί Ζουμπουλάκη, Αθήνα (1985), Mappemonde, Γκαλερί Ζουμπουλάκη, Αθήνα (1987), Ζάρια, Γκαλερί Bernier, Αθήνα (1990), Ζαριές, Tramway, Γλασκόβη (1991), Κόκκινοι Αστοί, Γκαλερί Albert Baronian, Βρυξέλλες (1992), Γλυπτά, Γκαλερί Tanit, Μόναχο (1992), Η στάση του Καλλιτέχνη, Γκαλερί Bernier, Αθήνα (1993), Ποταμοφόδια, Αποθήκη 1, Λιμάνι Θεσσαλονίκης και Γενί Τζαμί, Θεσσαλονίκη (1996), Φωτεινά ‘Έργα, Γκαλερί Gentili, Φλωρεντία (1997), Άνθρωπος και Παρουσία Φαντασμάτων, Γκαλερί Tanit, Μόναχο (1997), Έλμπο, Γκαλερί Bernier/Eliades, Αθήνα (1997), Έλμπο, Γκαλερί Lehmann Maupin, Νέα Υόρκη (1998), Γιώργος Λάππα ς, Γκαλερί Bernier/Eiiades, Αθήνα (2001 ), Γλυπτά, Γκαλερί Ντιάσπρο, Λευκωσία (2004), Γιώργος Λάππας, Εικαστικό Κέντρο Ρεθύμνης (2005), Γιώργος Λάππας, Γκαλερί Xippas, Παρίσι (2007), Ντοκουμέντα και γλυπτικά τοπία, Εβραϊκό Μουσείο Θεσσαλονίκης (2013), Happy Birthday, Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα (2016), Φιγούρες και Σακίδιο με Αυτιά, Γκαλερί CITRONNE, Πόρος (2017).
Επιμέλεια: Τατιάνα Σπινάρη – Πολλάλη, Δρ της Ιστορίας της Τέχνης
Κείμενα καταλόγου έκθεσης Γ. Λάππα: Τατιάνα Σπινάρη–Πολλάλη και Πολύνα Κοσμαδάκη.
