Ο σημαντικός καλλιτέχνης και δάσκαλος της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών “αποκαλύπτεται” μέσα από μια σειρά έργων που χρονολογούνται από τα χρόνια σπουδής ως τις μέρες μας. Λάδια, ακουαρέλες και ανάγλυφα συνιστούν “σελίδες ημερολογίου”, που αποτυπώνουν τον ζωγράφο και τους οικείους του. Παρουσιάζονται η μητέρα, η σύντροφός του Ελένη -από νέο κορίτσι μέχρι σήμερα-, οι κόρες του και βέβαια ο ίδιος. Εκτός από τα έργα του ατελιέ, εκτίθενται για πρώτη φορά στο κοινό σελίδες από τα ζωγραφικά του ημερολόγια, με προσωπικές σημειώσεις και πρωτόλειες ιδέες ως αυτόνομες δημιουργίες.
Η έκθεση «Μνήμη Ζωγραφική» προσκαλεί τους επισκέπτες να «αγγίξουν» το «βλέμμα» του Μπότσογλου μέσα από τα σχέδια και τις προσωπικές σημειώσεις του σημαντικού δημιουργού. Σε αυτές τις μικρές εικόνες καταγράφονται οι ζωγραφικές εμμονές και οι «στιγμές» του δασκάλου που λειτούργησαν σαν σπινθήρες για μεγαλύτερα έργα.
Ζωγράφος βιωματικός και συχνά αυτοαναφορικός, ο καλλιτέχνης καταδύεται με τα χρόνια στον εαυτό, προκειμένου να μιλήσει για τον άλλο. Ο ίδιος λέει: «δεν μπορώ να κάνω τίποτε άλλο από το να ξαναρχίζω από τον εαυτό μου». Κι αλλού πάλι: “Το σώμα μας είναι σπίτι. Ο καλλιτέχνης πρέπει να κάνει το σπίτι του δρόμο”. Η έκθεση «Μνήμη Ζωγραφική» πραγματεύεται τη λειτουργία της μνήμης, η οποία, όπως λέει ο ζωγράφος, «είναι προνόμιο των γηρατειών. Εγώ γέρος είμαι πλέον, άρα έχω ετούτο το προνόμιο».
Την έκθεση επιμελείται ο ιστορικός τέχνης Γιώργος Μυλωνάς.