Βλέποντας τα φυτικά μοτίβα , τα πουλιά και τα ζώα της Πομπηίας , οι ονειροπολήσεις αντικαθιστούν τις σκέψεις και οι κτήσεις κρύβουν θεωρήματα. Επιβεβλημένη η φωτιά μες τους αιώνες , υποσκελίζει τα φαινόμενα ακινητοποιώντας τον χρόνο και τον χώρο. Η Πομπηία πέρασε στον θρύλο μέσα από την εικόνα που σώθηκε κάτω από τις στάκτες . Τα ανοιγμένα σπίτια υπερβαίνουν την Γεωμετρία, αναπνέουν το άνθος της λάβας , γίνοται κατοικίες του αφανούς, όπου βάλλεται η στερεότητα.
Το σημείο επιστροφής μου στην Τέχνη της Πομπηίας , χαρακτηρίζεται από ονειροπολήσεις γιατί οι ανθώπινες επιστροφές γίνονται όταν το όνειρο παλεύει ενάντια σε όλες τις απουσίες. Κατώφλι ενός χώρου απονενοημμένου, μιας μνήμης τρομερής των παραδείσων, η Πομπηία γίνεται ο τόπος όπου οι αξίες εκτοπίζουν τα γεγονότα. Αποκτώντας την συγκέντρωση της περιπλάνησης, μ’ ένα σκέτο καλάμι μια ηχώ και την φροντίδα της μούσας, οι ιστορίες του κόσμου ξαναγράφονται σ’ενα σχήμα καταφυγίου.
Το πραγματικό εικαστικό προιόν,εδώ, είναι η συνείδηση της μεγέθυνσης: το μεγάλο βγαίνει από το μικρό, η λεπτομέρεια (detail) μεγαλώνει τα αντικείμενα και επιχειρεί να καθορίσει την ζωή των αρχετύπων .Μια φύση, που ξεπερνώντας τις αντιθέσεις του θεματικού πλέγματος, ρευστοποιείται στην ποιητική θέαση . Εγκαταλείποντας τον διάκοσμο, ανακαλύπτουμε το ψηφίο σε αναρίθμητες παρουσίες μέχρι την συνήχηση .
Το έργο ,ως μια αισθητική ανθρωπολογία και ζωολογία γεννά μια διαδικασία μέσα στην οποία η πράξη εξελίσσεται και πραγματώνεται ως συνάρτηση του αόρατου κόσμου. Η Πομπηία ανήκε στην εποχή των Μαντείων όπου οι Νύμφες αφύπνιζαν τις εσωτερικές επιταγές και αντίστοιχα η ζωγραφική και η Γλυπτική είναι πρόδρομα μορφώματα των Μουσών. – Μαρία-Σμαράγδα Σκούρτα
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Σχετικά με την ιστορία της Πομπηίας:
Η Πομπηία ήταν πόλη της νότιας Ιταλίας, στην πλευρά της Τυρρηνικής θάλασσας, κοντά στη σημερινή Νάπολη. Χτίστηκε τον 5ο αιώνα π.Χ. από τους Έλληνες στις ακτές της Καμπανίας στους πρόποδες του Βεζούβιου, κοντά στη Ρώμη. Η Πομπηία έπεσε στα χέρια των Ρωμαίων και είχε επηρεαστεί πολύ από τον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό. Η τοποθεσία της και το κλίμα της ήταν περίφημα, πράγμα που την έκανε το καλύτερο θέρετρο της αρχαίας Ρώμης. Πολλοί πλούσιοι Ρωμαίοι είχαν χτίσει πάνω στους σκεπασμένους με αμπέλια λόφους της, όμορφες εξοχικές επαύλεις, τις οποίες στόλιζαν με διάφορα έργα τέχνης.
Μια φοβερή έκρηξη του Βεζούβιου, ένα τεράστιο κύμα από στάχτη έθαψε τα πάντα, μέσα σε λίγες ώρες,Ύστερα από το σύννεφο της στάχτης, κατέκλυσε την πόλη μία αφάνταστη καταιγίδα από ηφαιστειακά αναβλήματα και κίσσηρι (ελαφρόπετρα), που την σκέπασαν σε ύψος 3 και περισσότερα μέτρα, πάνω δε σ’ αυτές επικάθησε νέο στρώμα από στάχτη και πέτρες, ώστε η σημερινή επίχωση φτάνει τα 6-7 μέτρα. Υπολογίζεται ότι περισσότερα από 2.000 άτομα τάφηκαν ζωντανά και πέθαναν έτσι από ασφυξία.
Ασύγκριτα μεγάλη είναι η αξία των ερειπίων της Πομπηίας, γιατί μας έδωσε μια ιδέα ρωμαϊκής πόλης στο σύνολό της, μέσα στην άνθηση της ακμής και του πλούτου της. Οι ανακαλύψεις αυτές τράβηξαν το παγκόσμιο ενδιαφέρον, Ποιητές, πεζογράφοι, καλλιτέχνες και γενικά ολόκληρος ο διανοούμενος κόσμος στράφηκε προς την Πομπηία. (Wikipedia)