Μία έκθεση ζωγραφικής της Σταυρούλας Χριστοπούλου που ενώ,με μία πρώτη ματιά, μοιάζει περισσότερο με γραφιστική δουλειά, δεν είναι. Όλα τα έργα είναι σχεδιασμένα στο χέρι, με όλες τις δυσκολίες και ατέλειες που δημιουργεί μια τέτοια προσπάθεια. Μία έκθεση για τα δίπολα στη φύση, γύρω μας και μέσα μας. Για όσα μας διχάζουν χωρίς να μας χωρίσουν.
Γι’ αυτά που μας ενώνουν σε ένα αντιφατικό σύνολο, συμμετρικής ασυμμετρίας. Για όλα αυτά που μας γκρεμίζουν στα σκοτεινότερα ύψη και μας εξυψώνουν στα φωτεινότερα βάθη. Για τη διπολικότητα που ίσως τελικά και να ενυπάρχει σε όλους μας.
«Είμαστε ήλιος και φεγγάρι, αγαπημένε φίλε, είμαστε θάλασσα και γη. Μοίρα μας δεν είναι να γίνουμε ο άλλος. Είναι να αναγνωρίσουμε ο ένας τον άλλον, να μάθουμε να βλέπουμε τον άλλον και να τον τιμάμε γι’ αυτό που είναι: ο καθένας το αντίθετο και το συμπληρωματικό του άλλου» – Έρμαν Έσσε