Την έκθεση επιμελείται η ιστορικός Τέχνης Όλγα Λατουσάκη, ενώ για το concept, την οργάνωση και την επικοινωνία της έκθεσης την ευθύνη έχει ο Δημήτρης Λαζάρου. 59 σύγχρονοι εικαστικοί παρουσιάζουν έργα ζωγραφικής, γλυπτικής και φωτογραφίας, εκθέτοντας ή «εκθέτοντας» τη ΒΙΑ στα μάτια των θεατών.
Η ιστορικός Τέχνης Όλγα Λατουσάκη επισημαίνει στο κείμενό της για την έκθεση:
«Από το σχολείο και τη δουλειά μέχρι το δρόμο και τα γήπεδα, πίσω από κλειστές πόρτες και μέσα σε καταδικασμένες ανθρώπινες σχέσεις, η βία βάζει τη ζοφερή σφραγίδα της σημαδεύοντας ανεξίτηλα την αισιοδοξία και την αθωότητα. Δεν χρειάζονται παρά λίγες στιγμές για να περάσει κανείς από την όχθη της χαράς και της ξεγνοιασιάς στον εφιάλτη του φόβου και της ταπείνωσης. Ο εκμηδενισμός συχνά συντροφεύει τα θύματα στο υπόλοιπο της ζωής τους, και λίγες μόνο είναι οι φωτεινές εξαιρέσεις ανθρώπων που με δύναμη και αποφασιστικότητα κατορθώνουν να επουλώσουν πλήρως τις βαθειές πληγές, είτε σωματικής, είτε ψυχολογικής βίας.
Ποιος όμως ο λόγος μια εικαστική έκθεση να ασχοληθεί με τη βία δίνοντάς της βάρος και υπόσταση; Η απάντηση είναι πως η τέχνη μπορεί όχι μόνο να τέρψει και να ψυχαγωγήσει, αλλά έχει και τη δύναμη να εγείρει ερωτήματα και να αφυπνήσει συνειδήσεις. Έτσι, εκθέτοντας τα έργα στο χώρο, δε δημιουργούμε απλώς μια εικαστική έκθεση, αλλά παράλληλα εκθέτουμε, με την αρνητική έννοια της λέξης, τη βία, φωτίζοντας κυριολεκτικά όλες τις σκοτεινές της πλευρές. Τα 62 σύγχρονα εικαστικά έργα της έκθεσης, αποτελούν 62 βροντερές φωνές ενάντια στη βία σε κάθε της μορφή, φανερή ή καλυμμένη πίσω από δοξασίες και στρεβλές ιδέες.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το πνεύμα, λοιπόν, ενάντια της βίας, ίσως αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή της: μια μάχη που δίνεται από τους καλλιτέχνες, το έργο τους, και κατ’επέκταση από τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους που κινητοποιούνται και παίρνουν σαφή θέση απέναντί της. Η τεράστια δύναμη της τέχνης ενάντια στη βία μπορεί να λειτουργήσει με χειρουργική ακρίβεια στην εξάλειψη του μορφώματος αυτού και να μας κάνει να πιστέψουμε πραγματικά σε έναν κόσμο απαλλαγμένο από την καταπίεση και τις φοβίες, δίνοντας χώρο στα όνειρα και την ελπίδα.»
Συμμετέχουν οι εικαστικοί:
Christina Pancess, Christine Abou Negm, Kim Roberts, Lydia Z., Zaxaroula Bongard, Χριστίνα Αγγελά, Αθανασία Αγοραστίδου, Νεκτάριος Αντωνόπουλος , Έλενα Αρσενίδου, Δημήτρης Αστερίου, Λίζα Μέρλιν Βασιλάτου, Νίκη Βασιλοπούλου, Ευαγγελία Βεκιαροπούλου, Νίκη Γαργαλιάνου, Γιάννης Γιγουρτάκης, Σωτήρης Γιολδάσης, Κωστής Δάρας, Βασιλική Δημητράκου, Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης, Ήλια Λιακάκου Θεοφιλίδου, Μανώλης Καλουδάς, Γιάννης Καμίνης, Μαρία Καραγεωργίου, Μαρία Καρασαββίδου, Στέλλα Κατεργιαννάκη, Χριστίνα Κατεργιαννάκη, Γιώργος Κεβρεκίδης, Γεωργία Κοκκίνη, Ιάκωβος Κολλάρος, Νίνα Κοταμανίδου, Μίνα Κουζούνη, Μαρίνα Κουτσοσπύρου, Αγγελική Κώσταλου, Λίνα- Ηράκλεια Θάνου- Μπάρμπα, Ελένη Λουκή, Κέλη Μελά, Νίκη Μιχαηλίδου, Κώστας Μπαρδώσας, Θεόδωρος Μπρουσκομάτης, Μαρία Ντάρλα, Αναστάσιος Νυφαδόπουλος, Όθων Ξενικουδάκης, Όλγα Ξυθάλη, Σωτήρης Παπαγιάννης, Χρήστος Παπαγιαννόπουλος, Άσπα Παπαλεξανδρή, Εύα Παρσωτάκη, Γιάννης Πέτρου, Φαίδρα Ρητορίδου, Υρώ Ρούση, Αναστασία Ζωή Σουλιώτου, Μαρία Σταμάτη, Μανταλένα Τάνη, Τζώρτζια Τουλιάτου, Σουλτάνα Τρεπεκλή, Δήμητρα Φακάρου, Θωμαΐς Φέκα, Σέντη Χανιαδάκη, Μαρία Χαρκούτση
Την έκθεση συνοδεύει κατάλογος 32 σελίδων, ο οποίος διανέμεται δωρεάν!
Το Σάββατο 30 Νοεμβρίου, τελευταία μέρα της έκθεσης και ώρα 2μ.μ., θα πραγματοποιηθεί διάλεξη που θα επιμεληθεί το Χαμόγελο του Παιδιού με θέμα σχετικό με τη βία.
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Αγγελική Κώσταλου, Γροθιά, 50x70cm, Ακρυλικά σε καμβά