Το θέατρο Θεμέλιο παρουσιάζει μια μαύρη κωμωδία βασισμένη στην νουβέλα του Πιέρο Κιάρα «La spartizione» και στην ταινία «Ελάτε να πάρετε …
τον καφέ σ’ εμάς» του Αλμπέρτο Λατουάντα.
Το έργο περιγράφει την σχέση ενός δημοσίου υπαλλήλου με τρεις ανύπαντρες αδελφές στην εποχή του Μεσοπολέμου στην φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι.
Η πρόσκληση για έναν καφέ έχει απροσδόκητες εξελίξεις και οδηγεί τους ήρωες σε οριακές καταστάσεις. Με πολύ χιούμορ, πολλές φορές μαύρο και με σπαρταριστές σκαμπρόζικες καταστάσεις, το έργο δεν είναι παρά ένα σχόλιο στη γέννηση του ολοκληρωτισμού.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Μετάφραση- Διασκευή: Ομάδα Θεμέλιο
Σκηνοθεσία: Βασίλης Νικολαΐδης
Επιμέλεια σκηνικού χώρου: Ομάδα Θεμέλιο
Χορογραφίες: Νερίνα Ζάρπα Φωτογραφίες: Γιώργος Μαρινάκης, Γεωργία Σιέττου
Παίζουν: Θανάσης Κουρλαμπάς
Μαρία Καρακίτσου
Ευγενία Μαραγκού
Ιουλία Σιάμου
Γιώργος Σκυριανός
Στέλλα Χατζημιχελάκη
Λίγα λόγια για την παράσταση και το Θέατρο θεμέλιο.
Η γνωριμία των μελών του θιάσου ξεκίνησε από το 1992 όταν ήμασταν ακόμα πρωτοετείς στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή Θεμέλιο. Από την αποφοίτησή μας, ακόμα, συζητούσαμε την πιθανότητα δημιουργίας μιας θεατρικής ομάδας. Πολύς χρόνος κύλησε από τότε, και όλο το αναβάλαμε. Φέτος όμως, μετά από είκοσι χρόνια αποφασίσαμε τελικά να το επιχειρήσουμε και να επιστρέψουμε στην σκηνή που κάναμε τα πρώτα μας θεατρικά βήματα. Στην απόφασή μας αυτή, μας οδήγησε περεταίρω, η ανάγκη που νιώσαμε να αποτίσουμε φόρο τιμής, στους δύο δασκάλους μας Νίκο Βασταρδή και Ζωζώ Ζάρπα που χάσαμε το 2012. Πολύτιμος αρωγός σε αυτή την προσπάθεια στάθηκε ο σκηνοθέτης μας και καθηγητής υποκριτικής της Σχολής Θεμέλιο, Βασίλης Νικολαΐδης τον οποίο ευχαριστούμε θερμά.
Και κάπως έτσι, επιστρέψαμε στο θεατρικό μας σπίτι και σας προσκαλούμε για έναν “θεατρικό καφέ”!
Το έργο: (σημείωμα του σκηνοθέτη)
Το έργο αρχικά επιλέχθηκε με βάση τις ανάγκες του θιάσου να ανεβάσει μια κωμωδία καθώς επίσης και την αναλογία ανδρών γυναικών. Μετά την μετάφραση, όμως, ανακαλύψαμε πως το έργο μας οδηγεί σε μια ολόκληρη περιπέτεια, αφού μελετώντας το, προσαρμόζοντάς το, διασκευάζοντάς από νουβέλα σε θεατρικό έργο, οδηγηθήκαμε στην ψηλάφηση ενός φαινομένου που μοιάζει να επανέρχεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα στην ανθρώπινη κοινωνία. Με χρονικό σημείο αναφοράς την φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι το έργο αποτελεί ένα καυστικό όσο και χιουμοριστικό σχόλιο πάνω στην ανθρώπινη φύση, τις κοινωνικές συμβάσεις και το ανεκπλήρωτο που μας οδηγεί ενίοτε σε καταστροφικές επιλογές τόσο σε ατομικό όσο σε συλλογικό επίπεδο.
Β. Ν. Νικολαΐδης