H επιθεώρηση «Διακοπές στο Porto Salta» έχει τη δομή της παλιάς επιθεώρησης αλλά είναι κάπως σαν new entry από την πίσω πόρτα. Έχει ζωντανή μουσική, αλλά δεν έχει μπαλέτο. Ο Θίασος είναι από μόνος του τα Loli Bergere αλλά λίγο πιο λωλοί. Έχει σκηνικά τεραστίων διαστάσεων αλλά δυστυχώς δεν χώρεσαν στην σκηνή και τα έδωσαν σε άλλους πτωχούς θιάσους. Η υπόθεση αυτής της επιθεώρησης είναι μια σκοτεινή υπόθεση. Τόσο σκοτεινή που ούτε τα κανάλια, ούτε η αντιτρομοκρατική, ούτε καν ο πρωθυπουργός που δεν ξέρουμε ακόμα ποιος εξελέγη… την αντελήφθησαν. Επίσης που είναι αυτό το εξωτικό Porto Salta; Είναι νησί; Είναι ευχή; Και γιατί πήγαν εκεί διακοπές; Πήγαν αυθορμήτως ή μήπως έπιασε η ευχή άλλων; Είναι λίγο θρίλερ. Κάτι σαν το Ακρωτήρι του Φόβου, αλλά στο Από Κοινού Θέατρο δεν παίζει ο Ντε Νίρο… Παίζουν η Ελένη Γερασιμίδου, ο Αντώνης Ξένος, η Αγγελική Ξένου και η Βάλια Τζιτζικάκη με τη Μαρίνα Ρούσσου να τους συνοδεύει με το πιάνο της. Σαλταρισμένοι όλοι. Τρία κορίτσια σαν τα κρύα τα νερά ονειρεύονται μποστάνια στα μπαλκόνια, αλλά απαγορεύονται. Και τα κρύα τα νερά πάνε σε ιδιώτες οπότε θα τους δίνουν water pass… Είναι συντετριμμένοι από τον θάνατο ενός τέως και θυμούνται τα βιβλιάρια προικός της Φρειδερίκης ήταν όπως είναι το καλάθι της νοικοκυράς σήμερα. Τα δύο από τα τρία σαν τα κρύα τα νερά θέλουν να πάνε στη Μύκονο για δουλειά, αλλά είναι πανάκριβη η δουλεία στα νησιά πλέον. Η μία εκ των δύο είναι δασκάλα και αναγκάζεται να κάνει μάθημα επαγγελματικού προσανατολισμού στη γενιά του τικ τοκ. Μια βέρα Αθηναία θυμάται τα παιδικά της χρόνια, τα σινεμά και τα θέατρα, περπατά στο σκοτεινό κέντρο και μονολογεί. Είναι πόλη η Αθήνα ή μήπως ξενοδοχείο (;). Και θα επιβιώνει πλέον ένας Έλληνας στο Athens Hotel (;). Μήπως πρέπει να μπει σε συμμορία; Να γίνει εκβιαστής; Να γίνει πολιτικός; Όλοι αυτοί εξορίζονται στο εξωτικό νησί Porto Salta για να μάθουν να φέρονται αλλά… πίσω έχει η κάλπη την ουρά. Αυτά και άλλα πολλά τραγούδια στην επιθεώρηση του Άγγελου Πυριόχου «Διακοπές στο Porto Salta»…
***
-Αυτό το διάστημα ανεβάζετε την επιθεώρηση «Διακοπές στο Porto Salta» του Άγγελου Πυριόχου. Εσείς σκηνοθετείτε, αλλά και παίζετε σε αυτήν. Τι είναι αυτό που σας γοητεύει στην υποκριτική και σας κάνει να επιστρέφετε σε αυτήν;
Κλείνουν φέτος 50 χρόνια από τότε που άρχισα να ασκώ το επάγγελμα του ηθοποιού χωρίς απουσίες, διακοπές για “επαναφόρτιση μπαταριών” όπως πολύ χαριτωμένα διατείνονται όσοι έχουν την άνεση, 50 χρόνια στενής σχέσης ανάγκης ζωτικής. Βασικό μου επάγγελμα η υποκριτική. Η σκηνοθεσία προκύπτει από κάποιες αποκτημένες πρακτικές γνώσεις και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προβολή.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
-Με τον Άγγελο Πυριόχο έχετε συνεργαστεί και στο παρελθόν. Τι εκτιμάτε στη γραφή και το χιούμορ του;
Ο Άγγελος Πυριόχος είναι φίλος και συνεργάτης από παλιά. Πρώτη συνεργασία στην κρατική τηλεόραση “Ιστορία γραμμένη με νότες” όπου έγραφε με τον αξέχαστο αγαπημένο μας Πάνο Χατζηκουτσέλη, μουσική παράσταση στο ΜΕΤΡΟ με το ίδιο δίδυμο και τα τελευταία τρία χρόνια ο Άγγελος μας τιμάει γράφοντας για το Από Κοινού κάθε καλοκαίρι: «Μπουρλότο», «Πάτα το κουμπί», κωμωδίες πρόζας και τώρα, Επιθεώρηση, «Διακοπές στο Porto Salta».
Στο χιούμορ του Πυριόχου υπάρχει η εκλεπτυσμένη, υποδόρια, σατανική θα έλεγα, ζακυνθινή – λόγω καταγωγής – περιγελαστική διάθεση για όσα μας καίνε και μας τσουρουφλίζουν.
-Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας μια αγαπημένη ατάκα που σας έχει γράψει (από οποιαδήποτε παράσταση);
Από το «Πάτα το κουμπί»: «Κυριάκο, έκανες την έκτη δόση; Γι’ αυτό λεν ότι βγάζεις μαλλιά!»
Ακολούθησα την προτροπή σας αλλά το θέμα δεν είναι η ατάκα αλλά πως εντάσσεται στην παράσταση, πώς αξιοποιείται ερμηνευτικά. Ένας καλός συγγραφέας δεν είναι ατακαδόρος, αλλά όπως ο Πυριόχος δημιουργεί και εμπνέεται από τη σχέση του με την πραγματικότητα και τη σύνδεση του δυσάρεστου με το κωμικό. Αυτό αποτελεί αντικείμενο μελέτης έτσι κι αλλιώς. Αλλά είναι άλλων δουλειά. Η αφεντιά μου είναι μια εργάτρια του θεάτρου που όσο έχει δύναμη θα παλεύει.
-Το «Διακοπές στο PortoSalta» θίγει μια σειρά επίκαιρων ζητημάτων. Θα λέγατε πως με τον κωμικό – σατιρικό λόγο προβάλλεται μια αντίσταση στον θεσμικό λόγο;
Αυτός ήταν ανέκαθεν ο ρόλος της Επιθεώρησης. Σε οριακές πολιτικές καταστάσεις έπαιξε σημαντικό ρόλο και οι εκφραστές της κυνηγήθηκαν από την Εξουσία είτε επρόκειτο για ξένους κατακτητές, είτε για ντόπιους δυνάστες.
-Υπάρχει κάποιο θέμα που δε θέλατε να αγγίξετε ποτέ με μια επιθεώρηση;
Ό, τι έχει να κάνει με ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα, επιλογές τρόπου ζωής, ρατσιστικά σχόλια και γενικά σε όσα πάνε κόντρα στην ελεύθερη βούληση και αυτοδιάθεση.
-Οι θεατές στο θέατρο, δε γελάνε απομονωμένοι, αλλά εν χορώ, δημιουργώντας κατά μια έννοια μια πρόσκαιρη κοινότητα. Σας ανησυχεί μήπως χαθεί αυτό για τη «γενιά του τικ τοκ»;
Τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει αυτή την υπέροχη “συνενοχή” που συντελείται στο θέατρο όσες προσπάθειες εκμαυλισμού κι αν γίνονται από ένα Σύστημα που μας θέλει άβουλους και κοιμισμένους με χιλιάδες μοντερνιές.
-Το θίασο σας (Ελένη Γερασιμίδου, Αντώνης Ξένος, Αγγελική Ξένου, Βάλια Τζιτζικάκη) συμπληρώνει η Μαρίνα Ρούσσου, η οποία σας συνοδεύει με το πιάνο της. Ποιος είναι ο ρόλος της μουσικής στην παράστασή σας;
Η Μαρίνα Ρούσου είναι ενεργό μέλος της παράστασης συνοδεύοντας με το πιάνο της τα πολλά τραγούδια που ακούγονται ζωντανά κατά τη διάρκεια. Επίσης ο ρόλος σε κάποια σημεία είναι και ενεργός ως προς τη ροή, με μικρές ατάκες και κυρίως βοηθώντας με ετοιμότητα σε μια τόσο ετοιμοπαράδοτη διεργασία.
-Έχετε χαρακτηρίσει το Από Κοινού Θέατρο δεύτερο σπίτι σας. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτήν τη σκηνή και τα όνειρα που κάνετε για αυτήν.
Είναι μια πραγματικότητα που ζούμε από τότε που νοικιάσαμε και διαμορφώσαμε αυτό τον χώρο για τον οποίο είμαστε περήφανοι. Αποτελεί ένα μικρό στολίδι, ασφαλές και λειτουργικό με παραστάσεις και συνεργάτες εκλεκτούς που αξίζει της προσοχής των Μέσων προβολής για όλη του την πορεία. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να συνεχίσουμε το δρόμο που διαλέξαμε και να πλουτίσουμε το “ταμείο” μας με ακόμα περισσότερες καλές παραστάσεις και δράσεις.