Η ηθοποιός Ελένη Καρακάση μιλάει στο Culturenow.gr, για την μουσικοθεατρική παράσταση Η κολοκύθα, η οποία συνεχίζει τις παραστάσεις κάθε Δευτέρα στο bar Nueva Trova, προσελκύοντας όλο και περισσότερο το κοινό, σε βραδιές γεμάτες χιούμορ, με μουσική και θέατρο σε ένα χώρο ιδιαίτερο και διαφορετικό.
CultureNow: Μετά από δύο μήνες επιτυχημένων παραστάσεων «Η Κολοκύθα» συνεχίζει παίρνοντας νέα παράταση. Πρόκειται για μία παράσταση – ένα μικρό μιούζικαλ – που παρουσιάζεται στο bar Nueva Trova. Που πιστεύετε ότι οφείλεται η επιτυχία της;
Ελένη Καρακάση: Στο γεγονός ότι αγγίζει το κοινό συναισθηματικά. Ειδικά τις γυναίκες. Έρχονται μετά την παράσταση και μου λένε «εγώ έχω ζήσει αυτή κι αυτή την ιστορία!». Επίσης συνδυάζει νομίζω στις σωστές δόσεις το γέλιο με το δάκρυ, το χιούμορ με τις πιο μελαγχολικές στιγμές, την πρόζα με τα τραγούδια.. Έχουμε δουλέψει όλοι με πολύ μεράκι γι’ αυτή τη δουλειά. Είναι από τις μαγικές στιγμές, που το πράγμα έρχεται και δένει.
C. Ν.: Η Κολοκύθα παρουσιάζεται σε ένα όχι και πολύ συνηθισμένο θεατρικό χώρο. Παρόλα αυτά το bar theater έχει αρχίσει να κερδίζει αρκετούς θαυμαστές. Που πιστεύετε ότι οφείλεται η θερμή ανταπόκριση του κόσμου να παρακολουθήσει μία μορφή θεατρικής παράστασης σε ένα μπαρ; Το χιούμορ στην παράσταση και η ζωντανή μουσική θεωρείτε ότι είναι από κύρια χαρακτηριστικά που προσελκύουν το κοινό;
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ε. Κ.: Σε ένα μπαρ είναι διαφορετική η σύμβαση όταν βλέπεις μία παράσταση. Είσαι πιο χαλαρός, μπορείς να πίνεις παράλληλα το ποτό σου, υπάρχει μία πιο άμεση επικοινωνία με τον κόσμο απ’ ότι σε ένα κανονικό θέατρο. Βέβαια και οι παραστάσεις που παρουσιάζονται στα μπαρ δέχονται αυτή τη σύμβαση. Δεν θα παρουσιάσεις συνήθως Μπέκετ σε ένα μπαρ. «Η Κολοκύθα» νομίζω είναι μία παράσταση που της πάει πολύ το μπαρ… Και ειδικά ο χώρος που μας φιλοξενεί, το Nueva Trova.
C. Ν.: Το έργο είναι σε κείμενο και σκηνοθεσία του Δημήτρη Χαλιώτη. Η παράσταση γράφτηκε εξαρχής για να παιχτεί υπό τη μορφή μιούζικαλ σε μπαρ ή το διαμορφώσατε εκ νέου με τους υπόλοιπους συντελεστές;
Ε. Κ.: Όχι, εξαρχής η σκέψη ήταν να παρουσιαστεί ως έχει σε μπαρ. Μάλιστα ο Δημήτρης μου έχει πει ότι όταν το έγραφε είχε στο μυαλό του το Nueva Trova. Δεν υπήρξαν περαιτέρω επεμβάσεις στο έργο. Κάποια στιγμή σκεφτήκαμε να την παρουσιάσουμε και σε έναν πιο θεατρικό χώρο, αλλά κι εκεί θα βάζαμε τραπεζάκια μπροστά. Νομίζω όμως στο μπαρ πηγαίνει πιο πολύ.
C. Ν.: Πείτε μας λίγα λόγια για το μουσικό κομμάτι της παράστασης. Σας συνοδεύει στο πιάνο ο Δημήτρης Χρυσανθακόπουλος.
Ε. Κ.: Ναι, ο Δημήτρης είναι ένας εξαιρετικός πιανίστας και το μοναδικό στήριγμά μου πάνω στη σκηνή. Η παράσταση είναι πλημμυρισμένη από τραγούδια από τον χώρο του έντεχνου ελληνικού τραγουδιού. Από Κραουνάκη, Αρλέτα και Μάνου μέχρι Καραμουρατίδη και Ευσταθία. Τραγούδια άλλοτε πιο γνωστά, όπως «Το Πάτωμα», κι άλλοτε σχεδόν άγνωστα όπως ένα τραγούδι του Σπήλιου Μεντή, του πατέρα της Νένας, το «Μια μικρούλα πίκρα».Η πρόζα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα τραγούδια. Δηλαδή δεν σταματάμε για να πούμε κι ένα τραγουδάκι. Κάθε τραγούδι εξελίσσει την πλοκή. Δεν μπορείς να σκεφτείς την «Κολοκύθα» χωρίς το μουσικό της μέρος.
C. Ν.: Θα μπορούσαμε να πούμε ότι σ΄αυτήν την παράσταση είστε μία μοντέρνα Σταχτοπούτα… Πόσο δύσκολο είναι να βρούμε σήμερα το άλλο μας μισό; Πιστεύετε ότι είναι αναγκαία η αναζήτηση και οι κακουχίες που παιρνάμε μέσα από τις σχέσεις μας για να βρούμε τελικά το ιδανικό μας ταίρι;
Ε. Κ.: Θα έλεγα ότι υποδύομαι μια κοπέλα σαν όλες τις άλλες, που αναζητά τον ιδανικό της σύντροφο. Αλλά ποιος είναι τελικά αυτός ο περιβόητος «πρίγκιπάς» μας; Μήπως μία εικόνα που έχουμε κατασκευάσει στο μυαλό μας και σχεδόν ποτέ δεν είναι εφικτό να βρεθεί στην πραγματική ζωή; «Το σίγουρο είναι ότι τους πρίγκιπες δεν τους παραγγέλνεις» λέει η ηρωίδα στο τέλος του έργου. Το βασικό είναι να βρεις εκείνον που θα σε κάνει να νιώθεις εσύ καλά. Και φυσικά αυτό δεν γίνεται δια μαγείας. Θέλει δουλειά. Όλες οι ανθρώπινες σχέσεις θέλουν δουλειά. Μέσα από τα δύσκολα δενόμαστε.
C. Ν.: “Ο πρίγκιπας που θα την κάνει να μην δει την κολοκύθα αλλά τη “βασίλισσα”… Τι σημαίνει τόσο για την ηρωίδα όσο και για εσάς η έννοια “κολοκύθα” και η έννοια “βασίλισσα”. Τι χρειάζεται μια γυναίκα από έναν άντρα για να νιώσει βασίλισσα;
Ε. Κ.: Αρχικά στο μυαλό της ηρωίδας μας σημαίνει να βρει εκείνον που θα την αγαπά, θα την φροντίζει, θα την αποθεώνει… Σταδιακά συνειδητοποιεί ότι τίποτα απ’ όλα αυτά δεν αρκούν. Το παιχνίδι παίζεται πάντα με τον εαυτό μας. Εκείνος που θα μας κάνει να αγαπήσουμε τον εαυτό μας θα είναι σίγουρα ο άνθρωπός μας. Από εκεί και πέρα όλοι στη ζωή μας έχουμε νιώσει κάποιες στιγμές «κολοκύθες», δηλαδή άδειοι, παραμελημένοι, ανολοκλήρωτοι, και όλοι έχουμε περάσει και τα στάδια της «βασίλισσας», που νομίζεις ότι τα έχεις όλα. Έτσι είναι η ζωή.
C. Ν.: Με βάση την επιτυχία που γνώρισε έως τώρα η παράσταση, θα μπορούσε να εξελιχθεί ακόμα περισσότερο; Πιστεύετε ότι η Κολοκύθα θα έχει και συνέχεια;
Ε. Κ.: Είναι κάτι που έχουμε συζητήσει για πλάκα με τον Δημήτρη. «Κολοκύθα the sequel»! Του έχω πει ότι ένα μεγάλο κεφάλαιο σχέσεων, που έχει αφήσει απέξω, είναι αυτές με τους παντρεμένους! Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει άπειρο υλικό στο συγκεκριμένο θέμα, αλλά δεν είμαστε σίγουροι ότι είναι εύκολο να συνεχιστεί η ιστορία της Ελένης. Στο τέλος μοιάζει να βρίσκει την… Ιθάκη της. Ας την αφήσουμε εκεί. Πάντως είναι δεδομένο και από τον Δημήτρη και από μένα ότι θέλουμε να ξανασυνεργαστούμε.