Ελένη του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Άρη Μιχόπουλου στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

Η Εταιρεία Θεάτρου Η ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ παρουσιάζει την τραγωδία Ελένη του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Άρη Μιχόπουλου, στο Ίδρυμα …

Μιχάλης Κακογιάννης, για δύο μόνο παραστάσεις ανοικτές στο ευρύ κοινό, τη Δευτέρα 12 και την Τρίτη 13 Μαρτίου 2012, στις 20:30.

Η Ελένη του Ευριπίδη, ανήκει στη διδακτέα ύλη του Γυμνασίου και παρουσιάζεται με μεγάλη επιτυχία για τρίτη χρονιά στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, σε ειδικές πρωινές παραστάσεις για μαθητές.

Σημειώνουν οι συντελεστές της παράστασης: “Εκείνο που, ίσως, γοητεύει περισσότερο σε αυτό το έργο είναι ο μετασχηματισμός. Μοιάζει ο ίδιος ο μύθος να κοιτάζεται στον καθρέφτη και να βλέπει τον εαυτό του, χαμογελώντας, ίσως ειρωνικά, ίσως με πίκρα. Ο Ευριπίδης παίρνει την ιστορία που διδαχτήκαμε πρώτη από όλες τις άλλες στα γυμνασιακά βιβλία, εκείνη της αρπαγής της Ωραίας Ελένης, και, χωρίς να αλλάξει κάτι από το πραγματικό αντικείμενο, διαστρεβλώνει με τρόπο ποιητικό και υπαινικτικό το καθρεφτιζόμενο είδωλό του.

Το όνομα ολούθε πάει, όχι το σώμα (Ελένη στ. 588). Και αν το όνομα χρωματίστηκε με τα πιο μελανά χρώματα, ως αιτία ενός αιματηρού πολέμου, το αντικείμενο του πόθου, η ενσάρκωση της απόλυτης ομορφιάς, πέταξε σα νεφέλη στην χώρα του Νείλου. Εκεί τοποθετεί και ο ποιητής τη δράση του έργου του, την Ελένη με τις ακόλουθές της, τη συνάντηση και την επανένωση της με το Μενέλαο, τη Θεονόη που κρατά στα χέρια της τη λύση του δράματος, το Θεοκλύμενο που ποθεί να κάνει δική του τη γυναίκα που λέγεται πως έφερε τόσο πόνο με την ομορφιά της σε Έλληνες και Τρώες.

Όμως …«Τ’ αηδόνια δε σε αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες». Γιατί μπορεί οι αιτίες να παρουσιάζονται διαφορετικά, το σώμα να αντικαθίσταται από το είδωλο, αλλά τα γεγονότα παραμένουν, καθώς και τα αποτελέσματά τους. Καθώς και η διαχρονικότητά τους. Σε κανέναν πόλεμο οι νεκροί δε γυρίζουν πίσω. Και ποτέ οι άνθρωποι δε διδάσκονται από το θάνατο το πόσο μάταιο είναι να κυνηγούν ίσκιους με όχημα τη βία και τον εγωισμό. Δεν πρόκειται για την αποκατάσταση του ονόματος και της φήμης μιας ηρωίδας, αλλά για το σαρκασμό εκείνων που χρησιμοποίησαν αυτό το όνομα για να δώσουν μια δικαιολογία στην εμμονή τους να κυνηγούν αδειανά πουκάμισα για να ικανοποιήσουν πόθους προσωπικούς.

Καθρέφτες, σκιές και είδωλα. Υλικά της παράστασης όλα αυτά που δεν μπορεί κανείς να αγγίξει, που είναι αντανακλάσεις και όχι τα ίδια τα αντικείμενα. Στόχος να φανούν τελικά εκείνα που μας αγγίζουν περισσότερο, που μας κάνουν να τρομάζουμε ή να νιώθουμε ντροπή. Ο καθρέφτης που μας δείχνει όχι το είδωλο, μα τον πραγματικό μας εαυτό.”

Η “Ελένη” του Ευριπίδη, ανέβηκε για εκπαιδευτικούς λόγους και έχει διανύσει με επιτυχία την πορεία της, αφού την έχουν ήδη παρακολουθήσει χιλιάδες μαθητές. Μετά δε την παρότρυνση κοινού, εκπαιδευτικών και κριτικών παρουσιάζεται και για δύο μόνο βραδινές παραστάσεις, ανοικτές σε όλους.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Μετάφραση: Τάσος Ρούσσος
Σκηνοθεσία: Άρης Μιχόπουλος
Χορογραφία: Κώστας Αντωνάτος
Μουσική: Χρίστος Θεοδώρου
Σκηνικά: Άρης Μιχόπουλος
Κοστούμια: Σταματία Αντωνάτου
Φωτισμοί: Κατερίνα Παπαδάκου
Δραματολογία: Κόννη Σοφιάδου
Φωτογραφίες: Μαριλένα Σταφυλίδου

Ερμηνεύουν: Θάλεια Γρίβα, Γιάννης Δουράτσος, Αλίκη Ζαχαροπούλου, Μενέλαος Ζαφειρόπουλος, Δήμητρα Κόκκορη, Δέσποινα Μαλλιαρού, Σωτήρης Μπακόλας, Πάνος Τρουμπουνέλης, Αντιγόνη Φρυδά

Δύο παραστάσεις για μεγάλους