Ελεωνόρα Σταθοπούλου – Τo ξαφνικό δωμάτιο: έκθεση στον Αστρολάβο artlife

Η αίθουσα τέχνης «Αστρολάβος artlife» παρουσιάζει την έκθεση κατασκευών της Ελεωνόρας …

Σταθοπούλου με τίτλο: «Τo ξαφνικό δωμάτιο» από την Πέμπτη 5 Μαΐου 2011.

Το ξαφνικό δωμάτιο    

 “..Έχω ένα ξαφνικό δωμάτιο, γεμάτο θησαυρούς που μαζεύω χρόνια.

Έχω έναν τοίχο γεμάτο καλά βλέμματα, ανθρώπων που γελάνε ή που αναπολούν ένα θαύμα.
Έχω φωτογραφίες στρατιωτών και πίσω τους γραμμένες φράσεις  όπως: “Αντίο αδελφούλη μου. Πάω να δοκιμάσω τη ζωή μου”. Καί παραδίπλα: “Ενθύμιον τού φονευθέντος στρατιώτου Γεωργίου Ανθίδη είς οχυρόν Κελ Καγιά, την 6ην Απριλίου 1941”.

Έχω πόρτες απο παλιά ξωκλήσια πεταμένες σε γκρεμούς. 

Έχω εικόνες απο το Μεξικό που ο πόνος εκρήγνυται σε χίλια χρώματα.

Έχω κουμπιά. Έχω φορμίτσες απο γλυκίσματα με υπολείμματα καμμένης  ζάχαρης. Έχω κονσέρβες που το περιεχόμενο τους καταναλώθηκε πλάι στη θάλασσα ή σε ονομαστικές εορτές.

Έχω ένα μικρό τρανζίστορ όμοιο μ’ εκείνο που άκουγε η μοδίστρα στο νησί τρώγοντας καρπούζι.

Έχω τα κόκκινα παιδικά μου παπούτσια, που ο κύριος Ζαχαρίας γυάλιζε πηγαινοφέρνοντας τόσο γρήγορα τις βούρτσες του , μέχρι να τρελλαθώ.

Πώς θα’ θελα αυτά τα αντικείμενα να γυρίσουν πάλι στο παλάτι απ’ όπου ο χρόνος τα εξόρισε.
Ίσως , αν τα αγαπήσουν κι άλλοι , σκέφτηκα , να αξιωθούν μια δεύτερη ζωή.

Κι αφού τα στόλισα αποφάσισα να τα εκθέσω.. “

Στη νέα ατομική της έκθεση η καλλιτέχνης Ελεωνόρα Σταθοπούλου, παρουσιάζει το σύνολο μιας σειράς κατασκευών – assemblage, με απλά ευτελή υλικά και ξύλο, δημιουργώντας έναν κόσμο που μοιάζει να έχει ξεπηδήσει απ’ τις εικόνες των έργων της Φρίντα Κάλο και της λατινοαμερικάνικης κουλτούρας και Τέχνης.
Είναι ένας κόσμος, με μία ιδιότυπη αισθητική που συνδυάζει ένα κολάζ αναγνωρίσιμων στοιχείων από την Ελληνική παράδοση των τελευταίων δεκαετιών.

Παλιά αντικείμενα από ξύλο – εικονοστάσια, κορνίζες, κομμάτια από παλιά έπιπλα και παιχνίδια, έως το κασελάκι του λούστρου.. – είναι η πρώτη ύλη, στην οποία η καλλιτέχνης έχει επέμβει είτε ζωγραφικά είτε με επικόλληση άλλων ready-made υλικών, όπως παλιές κονσέρβες, χάρτινο ή πλαστικό διάκοσμο, δίνοντας τους μια νέα διάσταση και κυρίως μια νέα αισθητική.

Μέσα απ’ τις εικόνες της Παναγίας ή των Αγίων που αποκτούν μια σύγχρονη, ανθρώπινη υπόσταση, τα συμβολικά στοιχεία, πλαστικά φρούτα εν είδη νεκρής φύσης, το αβγό, το ρολόι, τη μάσκα, την ελληνική σημαία και τον συνδυασμό τους με κομμάτια από παλιές συσκευασίες της πορτοκαλάδας Έψα, του καφέ Λουμίδη, των ελιών Καλαμάτα,… κλπ, δημιουργούνται νέα αντικείμενα-συνθέσεις, που παραπέμπουν σε ένα ύφος Σουρεαλιστικής σύζευξης διαφορετικών Πολιτισμικών στοιχείων και κυρίως διαφορετικών ενθυμημάτων, όλων, αγαπημένων εικόνων Μνήμης της καλλιτέχνιδας.

Μέσα απ’ την καλλιτεχνική δημιουργία, ο σκοπός είναι όλα αυτά τα παλιά αντικείμενα, να αποκτήσουν μια νέα καλλιτεχνική ιδιότητα και άρα μια νέα Ζωή, σαν ένα Ποπ – Μπαρόκ συνονθύλευμα, ενός χαρούμενου ή μελαγχολικού, σίγουρα πάντως νοσταλγικού κόσμου, που γίνεται Εικόνα.