Πόση αίσθηση αποκλεισμού μπορεί να χωρέσει στον ανθρώπινο νου;
Πώς η αυταπάτη μπορεί να γίνει φίλτρο ύπαρξης;
Ο χορογράφος Τάσος Μπεκιάρης επιστρέφει μέσω μιας νέας, εξελικτικής, χορογραφικής νόρμας εκμεταλλευόμενος πραγματικές συνθήκες ζωής στη σύγχρονη κοινωνία.
Έξι άνθρωποι έγκλειστοι σε έναν αχαρτογράφητο χώρο κάπου…
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Εκεί βρέθηκαν… Το μερικό τους από το όλο τους, εκεί τους έριξε.
Δυσάρεστες εκπλήξεις, ενοχοποιητικά λόγια, ευθυνοφοβικές συμπεριφορές απαρτίζουν ένα ηχηρό σκηνικό εναλλακτικά προγευμένο. Ένα σκηνικό όπου το ανθρώπινο σώμα ιδιοποιείται την ίδια του τη ζωή σε απροστάτευτο περιβάλλον κι εκεί που τα λόγια φαντάζουν πια ανεπαρκή, επιλέγει τη χοροκίνηση ως ασφαλές μέσον επικοινωνίας. Μια ρεαλιστική ματιά στην ατέρμονη ανάγκη του «Άλλου» να ενωθεί χωρίς προδιαγραφές, ταμπού και περιορισμούς. Την ίδια ώρα, όλα είναι απίθανα και πιθανά. Τι υπερτερεί στο τέλος; Η πλάνη για ταύτιση. Η εντύπωση απόκτησης μιας ταυτότητας που ανεξαιρέτως αν ταιριάζει ή όχι, δείχνει παρουσία έμψυχου όντος. Δείχνει παρουσία κίνησης και αναπνοής. Υλικά και άυλα δύσκολα ξεχωρίζονται μέχρι που γίνεται πια έκδηλο ότι η άυλη κίνηση μπορεί να αφήσει το πιο ηχηρό πνευματικό αποτύπωμα στην ανθρώπινη συνείδηση.
Σε ένα πολύβουο φόντο όπου ακόμα και ο θεατής επιλέγει να «βυθιστεί» ή όχι, η πνευματική ενέργεια παίρνει σάρκα και οστά επιβεβαιώνοντας την επιρροή που μπορεί να έχει το μερικό στο όλο και ανάποδα. Η αίθουσα του θεάτρου μεταμορφώνεται σε μια μικρογραφία καθημερινών στιγμών που όλοι μας βρίσκουμε κοινές εικόνες.
Μια παράσταση που ο εμπνευστής αποσκοπεί στο να εφαρμόσει την καινοτόμο μέθοδό του, LC, τονίζοντας το ομιλούν σώμα όταν η ψυχή «οχυρώνεται» μέσα σε αυτό. Οι αισθήσεις γίνονται πια το απτό μέσο επικοινωνίας και διάδρασης μέσα σε μια κοινωνία που ολοένα και περισσότερο φυγαδεύεται στο τέχνασμα της «διαδικτυακής» επαφής. Το δίκτυο αντικαθίσταται από την δια ζώσης αμίμητη επαφή. Στόχος του είναι η ανάδειξη της μοναδικότητας του κάθε Ανθρώπου ιδωμένη μέσα από τη φυσικότητα της κινησιακής δυνατότητας του σώματος που κατέχεται από όλους.
Ενδυματολογικές επιλογές φαινομενικά αντίθετες, αλλά ουσιαστικά, ρούχα καθημερινά που ταιριάζουν σε κάθε τύπο σώματος αφού ντύνουν την ψυχή αφήνοντας το σώμα καθηλωτικά «γυμνό». Ένα θεαματικό εγχείρημα που δεν θέλει να εντυπωσιάσει αλλά να επηρεάσει τη συνείδηση και να εγείρει ερωτηματικά σχετικά με τις καθημερινές μας επιλογές και πώς αυτές τελικά προδιαγράφουν το τέλος της διαδρομής. Τι ενώνει και τι συνδέει τις ζωές των ανθρώπων και κατά πόσο η χρονική στιγμή παίζει το ρόλο της; Η μίμηση μπορεί και να αποτελεί την κινητήρια δύναμη εξέλιξης. Όμως, η εξέλιξη προκύπτει να είναι υποκειμενικά δοσμένη σε μια κοινωνία ρεπλίκα συναισθημάτων και ροών.
Ένας ύμνος στην Ανθρώπινη Ζωή μέσω μιας έκτης αίσθησης… Αυτή της αισθαντικότητας. Μια συνειδητοποίηση ότι η ανθρώπινη σκιά αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ίδιας της ύπαρξης.
Ταυτίζεσαι;
