Ελλάδα, οι ναυαγοί της ιστορίας: Το ντοκιμαντέρ του Ροβήρου Μανθούλη σε ελεύθερη προβολή στη Μάνη

Με στόχο την ανάπτυξη και ανάδειξης της Μάνης το Ινστιτούτο των «Ομοίων της Μάνης» για το καλοκαίρι του 2023 σας προσκαλεί να παρακολουθήσετε και να συμμετάσχετε ενεργά στις δράσεις του. Για το Σάββατο 12 Αυγούστου έχει προγραμματιστεί η προβολή του ντοκιμαντέρ «Ελλάδα, οι ναυαγοί της ιστορίας» (1977, 51΄) του Ροβήρου Μανθούλη.

Πληροφορίες για το ντοκιμαντέρ «Ελλάδα, οι ναυαγοί της ιστορίας»

Το ντοκιμαντέρ, γυρισμένο για τη γαλλική και την ελβετική τηλεόραση, αναζητά την ταυτότητα του Έλληνα, μετά τις συρρικνώσεις που υπέστη η Ελλάδα από την Μικρασιατική Καταστροφή και την εσωτερική μετανάστευση από διάφορες φτωχές περιοχές προς τις παρυφές των μεγαλουπόλεων.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα Μανιάτικα, η γειτονιά του Πειραιά που προέκυψε από την εσωτερική μετανάστευση κατοίκων της Μάνης, στην οποία γυρίστηκε το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας. Περιέχει μαρτυρίες από ποντιακά και τουρκομερίτικα τραγούδια, από μανιάτικα μοιρολόγια αλλά και στιχουργικό σχόλιο του Διονύση Σαββόπουλου καθώς ο ίδιος είναι από προσφυγική μικρασιατική οικογένεια.

Ροβήρος Μανθούλης | Βιογραφικά στοιχεία

Ο Ροβήρος Μανθούλης γεννήθηκε στην Κομοτηνή και μεγάλωσε στην Αθήνα. Ζούσε στο Παρίσι από το 1967 και την αρχή της χούντας των Συνταγματαρχών, όπου και πέθανε.

Συμμετείχε στους κύκλους της ∆ιάπλασης των Παίδων και στις γραμμές του ΕΑΜ των Νέων και συνέχεια της ΕΠΟΝ. Μετά το γυμνάσιο σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στην Πάντειο κι εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο, την ποιητική συλλογή Σκαλοπάτια (1949). ∆άσκαλός του στην ποίηση ήταν ο Νικηφόρος Βρεττάκος και η παρέα του, στο φιλολογικό πατάρι του Λουμίδη, ήταν, ανάμεσα σ’ άλλους, ο Μιχάλης Κατσαρός, ο Νίκος Γκάτσος, ο Μάνος Χατζιδάκις, ο κριτικός Αλέκος Αργυρίου και ο σκηνοθέτης Φρίξος Ηλιάδης, που εξέδιδε το περιβόητο περιοδικό «Ποιητική Τέχνη». Από το 1949 έως το 1953 σπούδασε Κινηματογράφο και Θέατρο στο Πανεπιστήμιο Syracuse της πολιτείας της Νέας Υόρκης. Εκεί του ανοίχτηκε και ο πρώτος αμερικανικός φάκελος, όταν δημοσίευσε ένα αντι-μακαρθικό άρθρο στην εφημερίδα του Syracuse. Σ’ αυτή την πόλη είχε το στρατηγείο του ο Μακάρθυ, στα γραφεία της Ομοσπονδίας των Παλαιών Πολεμιστών. Τον δεύτερο φάκελο του τον άνοιξαν το 1972, όταν γύριζε στο Χάρλεμ την ταινία «Μπλουζ με σφιγμένα δόντια». Όταν επέστρεψε από την Αμερική, το 1953, συνεργάστηκε στην αρχή με το «Θέατρο της Τετάρτης» του Ε.Ι.Ρ., φέρνοντας μια καινούρια ραδιοφωνική τεχνική στις θεατρικές διασκευές. Με τον Μιχάλη Κατσαρό, που ξαναβρήκε στου Λουμίδη, ίδρυσαν μια κινηματογραφική εταιρία που σύντομα διαλύθηκε. Θέλοντας να βοήσει την κινηματογραφική εκπαίδευση, ανέλαβε τη διεύθυνση σπουδών σε δυο, διαδοχικά, κινηματογραφικές σχολές. Στη Σχολή Σταυράκου, όπου είχαν ήδη διδάξει ο Κάρολος Κουν, ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Γιάννης Τσαρούχης, είχε συνεργάτες του τον Γρηγόρη Γρηγορίου και τον Γιάννη Μπακογιαννόπουλο.

(Από το βιογραφικό της Έκδοσης του Νεανικού Πλάνου Ῥοβήρος Μανθούλης-Μια Ζωή Ταινίες επ’ευκαιρία του Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβαλ Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους 2006)