Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη το βιβλίο του Δημήτρη Ραυτόπουλου με τίτλο «Εμφύλιος και λογοτεχνία» που αποτελείται από πολλά δοκίμια.
Προτείνεται μια ερωτηματική ανάγνωση συγγραφέων και έργων που αναφέρονται στον εμφύλιο πόλεμο ή, ευρύτερα, στον μνημονικό και τον ανθρωπολογικό του ορίζοντα. Ακήρυκτος, χωρίς καταστατικό και χωρίς συνθήκη ειρήνης, αυτός ο πόλεμος των συναυτουργών μάς άφησε κληρονομία αίματος, βίας, παντοειδών ερειπίων και αρνητικών κοινωνικών αυτοματισμών. Σε αντίθεση με την ιστορία και τις κοινωνικές επιστήμες, που ασχολούνται με τις υπερατομικές όψεις των φαινομένων, σε μακροσκοπική θεώρηση ή γενίκευση, η λογοτεχνία επαναφέρει στον συγκεκριμένο άνθρωπο, στη μοναδικότητα μέσα στην ιστορικότητά του. Αποσπώμενα από την ακολουθία της παράνοιας και της λοβοτομίας μιας εποχής, τα έργα δεν είπαν ίσως την τελευταία τους λέξη. Η κριτική τα ξαναρωτάει, ψάχνοντας κι αυτή τη δική της.
Περιλαμβάνονται 23 δοκίμια για τη λογοτεχνία του εμφυλίου πολέμου, όπου εξετάζονται ιδιαίτερα τα έργα 17 πεζογράφων και ποιητών: Γιάννη Μανούσακα / Δημήτρη Χατζή / Στρατή Τσίρκα / Αντρέα Φραγκιά / Άρη Αλεξάνδρου / Θανάση Βαλτινού / Αλέξανδρου Κοτζιά / Μ. Καραγάτση / Μάριου Χάκκα/ Ρέας Γαλανάκη / Τάσου Γουδέλη / Μισέλ Φάις / Δημήτρη Πετσετίδη / Τάσου Λειβαδίτη / Τίτου Πατρίκιου / Μανώλη Φουρτούνη /Χρίστου Ρουμελιωτάκη.
Επίσης: Πεζογραφία του Εμφυλίου / «Ποίηση της ήττας» / Ποίηση του Δεκέμβρη 1944
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ο Δημήτρης Ραυτόπουλος (Πειραιάς, 1924) συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση και στην περιπέτεια του εμφυλίου πολέμου, μέσα στην οποία διέκοψε τις σπουδές του (στη Χημεία) και επιδόθηκε στη δημοσιογραφία και τη λογοτεχνία. Από τους πρωτεργάτες του περιοδικού «Επιθεώρηση Τέχνης» (1954-1967), κατά τη δικτατορία αυτοεξορίστηκε στο Παρίσι. Εργάστηκε στη σύνταξη του Λεξικού Κυρίων Ονομάτων «Le Robert», όπου έγραψε όλα τα λήμματα (1.000 περίπου) για την Ελλάδα, την ιστορία και τον πολιτισμό της. Μετά τη δικτατορία, διεύθυνε το περιοδικό «Ηριδανός» (1975-1976). Έχει εκδώσει τα βιβλία: «Οι ιδέες και τα έργα» (Δίφρος 1965), «Τέχνη και εξουσία» (Καστανιώτης 1985), «Κρίσιμη λογοτεχνία» (Καστανιώτης 1986), «Σημεία στίξεως» (Στοχαστής 1987), «Άρης Αλεξάνδρου, ο εξόριστος» (Σοκόλης 1996, Κρατικό βραβείο δοκιμίου), «Αναθεώρηση Τέχνης, η “Επιθεώρηση Τέχνης” και οι άνθρωποί της» (Σοκόλης 2006). Έχει μεταφράσει: Μάργκαρετ Μίτσελ, «Όσα παίρνει ο άνεμος» («Ρομάντσο» 1954), Χέρβυ Άλλεν, «Αντόνιο Αντβέρσο» («Ρομάντσο» 1955), Αντόνιο Γκράμσι, «Γράμματα από τη φυλακή» (με τη Φούλα Χατζηδάκη, Ηριδανός 1974), Μπορίς Βιαν, «Φθινόπωρο στο Πεκίνο», Μισέλ Τουρνιέ, «Παρασκευάς ή η πρωτόγονη ζωή» (Πατάκης, 1982). Τιμητικές διακρίσεις: Κρατικό βραβείο δοκιμίου 1996, Βραβείο «Διδώ Σωτηρίου» της Εταιρείας Συγγραφέων 2008, Βραβείο Ιδρύματος Προαγωγής Δημοσιογραφίας Αθανασίου Μπότση 1989. Επίτιμος διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης 2008.