Το ΜΑΚΕ (D.I.Y. Community) παρουσιάζει την έκθεση φωτογραφίας του Κωστή Ζαφειράκη, από τις 7 Μαρτίου 2014.
Εικόνες από τις βόλτες του στον κόσμο. Το περπάτημα του, σκέτη χορογραφία. Όταν βγαίνει βόλτες, στην Αριστοτέλους, στη Ναβαρίνου, στην παραλία, στη Σητεία, στη Ζήρο, στον Ξερόκαμπο, στη Βέροια, στη Βεργίνα, στη Νάουσα, στην Αθήνα, στη Χαλκιδική, στη Σαμοθράκη, τον «τρώνε» όλοι με τα μάτια τους. Λες και βλέπουν μπροστά τους, ξαφνικά, τον Μάρλον Μπράντο ή τον Τζορτζ ΚλούνεΪ. Χλαπαταγή. Το απολαμβάνει όσο δέκα Κλούνεϊ μαζί. Είναι, όμως, στον κόσμο του. Κλειστός χαρακτήρας. Στρείδι. Βαριέται θανάσιμα τις κοσμικότητες. Του αρέσουν και η Τσιμισκή με το μποτιλιάρισμά της και οι, εκτός χάρτη, παραλίες του Ξερόκαμπου, στην Κρήτη. Επτά χρόνια μετά, ο EΜΟ (λόγω φράντζας αλλά και λόγω του emotional χαρακτήρα του) ή αλλιώς «μαύρη πονηριά», δεν είναι απλώς ένας σκύλος, είναι η αγάπη μεταμφιεσμένη σε σκωτσέζικο τεριέ.
Οι φωτογραφίες, είναι απλώς, το καθρέφτισμα του ταξιδιώτη ΕΜΟ στον πλανήτη Γη.
Θα τον συναντήσετε χορεύοντας τον «Ύμνο των Μαύρων Σκυλιών» του Λουκιανού Κηλαηδόνη, « Όχι λέμε στους βλάκες/ όχι γαμώ τους άσχετους/ Όχι λέμε στους βλάκες/ όχι στους χαζούς»… Θα τον συναντήσετε τραγουδώντας, «Ίσως η αγάπη να είναι ένα σκυλί ή καμιά φορά το φάντασμά του» (Μαριανίνα Κριεζή με την φωνή της Ελένης Δήμου). Ή τον «Βαγγέλη» του Φοίβου Δεληβοριά: «Στο Κολωνάκι είναι ένας σκύλος, ο Βαγγέλης/ που τελευταία μόνο εμένα ακολουθεί/ όλο τον διώχνω, του φωνάζω, λέω “τι θέλεις”/ μου λέει “βυθίζεσαι στον βίο που λες πως θέλεις”/ και με κοιτάζει, και με κοιτάζει/ όπως κοιτούσες κάποτε εσύ». Είναι κι ο Κανέλος, που έγινε blog και τραγούδι, από τον Στάθη Δρογώση «Θα μιλήσω για το φίλο τον Κανέλλο/ Που έχει μια καρδιά και τέσσερα ποδάρια/ Που γυρίζει στα Εξάρχεια τα βράδια/ Κι όλοι τον σέβονται του βγάζουν το καπέλο». Ακούγοντας την Ανδριάνα Μπάμπαλη στα λόγια του Νίκου Μωραίτη: «Αν είχα ένα σκύλο/ θα είχα αφορμή/ να βγω μια βόλτα/ έξω στη ζωή. Ελεύθερος θα΄ταν/ να τρέξει κι αυτός/ να τρέξει κι ο κόσμος/ που έμεινε κλειστός».