Τον Οκτώβριο που μας πέρασε, κλείσαμε έξι χρόνια της μουσικής μας πορείας. Μέσα σε αυτά τα χρόνια καταφέραμε να κυκλοφορήσουμε τον δίσκο μας…..
να έχουμε ανοίξει συναυλίες μεγάλων καλλιτεχνών με αποκορύφωμα τους Woven Hand, να έχουμε πάνω από σαράντα εμφανίσεις σε γνωστούς συναυλιακούς χώρους της Αθήνας, στο δρόμο ή σε φεστιβάλ, αλλά το σπουδαιότερο από όλα είναι ότι εμείς παραμένουμε η ίδια παρέα που ήμασταν και όταν ξεκινούσαμε. Και είναι πολύ σημαντικό και όμορφο να μπορείς να κάνεις αυτό που σου αρέσει με τους κολλητούς σου φίλους. Η χημεία μεταξύ μας και η διάθεση που έχουμε να αφιερώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα στην μπάντα μας είναι εκείνα τα στοιχεία που μας οδηγούν να συνεχίσουμε να το κάνουμε για όσο πάει. Μία χημεία και διάθεση την οποία την βλέπεις απλόχερα στο μεγαλύτερο μέρος όλων αυτών των μουσικών και συγκροτημάτων της αγγλόφωνης ελληνικής σκηνής. Από την Αθήνα, την Θεσσαλονίκη ως την Πάτρα και αλλού, ξεπετάγονται συγκροτήματα που και πολύ καλές δισκογραφικές δουλειές παρουσιάζουν, αλλά και διάθεση να αλληλοϋποστηριχτούν έχουν. Παρ’ όλο που δεν υφίσταται όμοιο αισθητικά γούστο, υπάρχει αντιστοιχία στον τρόπο σκέψης. Μέσα σε αυτό το φαινομενικά ανομοιογενές σύμπλεγμα διατρανώνεται συνεχώς η ομορφιά του να είσαι ενεργός, να συμμετέχεις. Όλοι όσοι εμπλέκονται σε αυτό είναι καθοριστικοί, είτε είναι μουσικοί είτε έχουν φτιάξει το εξώφυλλο. Και επαναπροσδιορίζουν αυτό που ορίζεται ως καλλιτεχνική πρόταση, σε πείσμα των καιρών και όλων των συγκλονιστικών πραγμάτων που συμβαίνουν γύρω μας. Μιλάμε για μια διαρκώς εξελισσόμενη κοινότητα ανθρώπων που δεν έχουν την οπτική της καριέρας ως αυτοσκοπό και δεν υπηρετούν καταναλωτικές ανάγκες, αλλά έχουν τη διάθεση να ακουστούν και να παρουσιάσουν τη δουλειά τους, παρ’ όλο που αν είχαν την άνεση να ασχοληθούν αποκλειστικά και μόνο με τη μουσική, θα το έκαναν μετά χαράς. Δεν είναι καθόλου εύκολο όταν κατά τη διάρκεια της μέρας κάνεις για βιοπορισμό ένα σωρό άσχετα πράγματα, να βρεις την ενέργεια να αφιερωθείς στο τέλος της μέρας σε αυτό που ψυχικά και σωματικά έχεις επενδύσει πιο πολύ. Είναι όμως η πιο γλυκιά κούραση. Και το ωραίο είναι ότι αυτό σιγά σιγά βρίσκει ανταπόκριση, παρ’ όλο που δεν έχουν όλοι οι μουσικοί την επιθυμία να εκτεθούν στα Μέσα ανεξέλεγκτα κι ας τους δίνονται πλέον ευκαιρίες και αυτό δεν συμβαίνει τόσο από εστετισμό ή σοβαροφάνεια, όσο από συνειδητή αντίδραση στους κανόνες της αγοράς και μια άρνηση να ακολουθήσουν την ευκαιριακή λογική της εν μια νυκτί καταξίωσης. Είναι μια παρεκτροπή. Και ο δρόμος είναι μακρύς αλλά οι παρέες μένουν και ξέρουν πώς να περάσουν καλά.
Info: Οι Empty Frame κυκλοφόρησαν τον Απρίλιο του 2011, την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά με τίτλο “They Think We Are Eskimos” που απέσπασε πολύ καλές κριτικές από τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Γράφουν στίχους στα αγγλικά, έχουν ανησυχίες και αναζητήσεις και αυτοπροσδιορίζονται ως η πιο καλοντυμένη μπάντα της ελληνικής αγγλόφωνης σκηνής. Μπορείτε να τους συναντήσετε στο www.emptyframe.net