Καδακές είναι η πόλη στην οποία ο Νταλί έχει την εξωτική του κατοικία και είναι εκεί όπου εκτυλίσσεται το θεατρικό έργο του Νταλί και των φίλων του, εκείνο το περίφημο καλοκαίρι του 1929. Το κίνημα του σουρεαλισμού έχει ήδη προκύψει, η Ευρώπη καλλιτεχνικά και κοινωνικά βρίσκεται στο κέντρο της προσοχής του κόσμου και τίποτα δεν προμηνύει την στροφή στην επόμενη τραγική δεκαετία. Η δεκαετία του ’20 είναι εμποτισμένη από ανεμελιά και ξεγνοιασιά από τέτοιες συναντήσεις σπουδαίες που φέρνουν σε επαφή την καλλιτεχνική πρωτοπορία και είναι τότε που η παρέα μαζεύεται και ανταλλάσσει ιστορίες, θυμάται, σχεδιάζει, ξεδιπλώνει το φάσμα μιας μοναδικής δημιουργικότητας. Οι συνομιλίες τους είναι ατελείωτες, ο κόσμος τους είναι ερωτικός, ζωγραφικός, ποιητικός και συνεχόμενα παλλόμενος, είναι ένας δικός τους κόσμος απαλλαγμένος από όρια και φραγμούς, ένας κόσμος γεμάτος χαρά για ζωή και δημιουργία.
Ο κόσμος της δημιουργίας μοναδικά συμπυκνωμένος μέσα σε λίγες σελίδες
Πρόκειται για μια συνάντηση κορυφαίων προσώπων και φυσιογνωμιών, τα έργα των οποίων έχουν σημαδεύσει μια ολόκληρη εποχή και συνεχίζουν μέχρι και σήμερα να εμπνέουν. Γνωρίζουμε τον εκκεντρικό Νταλί από τα καυστικά και γεμάτα σοφία αποφθέγματα, από τους αμέτρητους πίνακες που κοσμούν πινακοθήκες και μουσεία σε όλον τον κόσμο. Τα ίδια έργα, που έχουν τη δύναμη να προκαλούν το κοινό, έχουν γίνει και αφορμή να δημιουργηθούν αναμνηστικά αντικείμενα που κοσμούν τα σπίτια και τις ζωές ανθρώπων. Αυτή η γενιά καλλιτεχνών προεξάρχοντος του Νταλί δεν σταμάτησε να απασχολεί, να μας κάνει να σκεφτόμαστε, να χαιρόμαστε, να προβληματιζόμαστε. Ο συγγραφέας, Κώστας Γιαννόπουλος, με όρους σκηνοθετικούς μας εισάγει σε μια δεξιοτεχνικά συναρπαστική αφήγηση και κατορθώνει να αιχμαλωτίσει την προσοχή μας, να μας γοητεύσει με τους πρωταγωνιστές του, ο καθένας και η καθεμία από τους οποίους θα χρειαζόταν ένα και ίσως και παραπάνω βιβλία από μόνος του.
“Η τέχνη ξεπλένει από τη ζωή μας τη σκόνη της καθημερινότητας” είχε πει κάποτε ο Πικάσο και εμείς στεκόμαστε με σεβασμό και δέος απέναντι στις προσωπικότητες αυτές. Το βιβλίο είναι ένας ανεκτίμητος θησαυρός, καθώς ο συγγραφέας έχει βασιστεί σε έρευνα και έχει καταφέρει να συγκεντρώσει τόσες πληροφορίες και να τις δομήσει με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Κάθε κεφάλαιο του βιβλίου και μια ιστορία, κάθε σελίδα και ένα γεγονός ή ένα απόσπασμα από τη ζωή τους. Η ανάγνωση ενός τέτοιου εξαιρετικού βιβλίου που μας πηγαίνει πίσω στο παρελθόν και αναδεικνύει αυτούς τους τόσο σημαντικούς ανθρώπους δεν μπορεί να αφήνει κανέναν ασυγκίνητο. Πρόκειται για μια ολόκληρη ευλογημένη γενιά σπουδαίων και επιφανών δημιουργών που περνάει μπροστά μας, διαβάζοντας το βιβλίο.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Αυτός ο έρωτας της Γκαλά με τον Ελυάρ και έπειτα με τον Νταλί είναι ένα ευτυχές γεγονός που αποκαλύπτει τον ρόλο της γυναίκας Γκαλά στη ζωή δύο εξεχόντων δημιουργών που διατήρησαν τη σχέση τους και μπόρεσαν να αντλήσουν ο καθένας με τον τρόπο του αυτή την ερωτική μαγεία, την οποία ο ένας μετέτρεψε σε ζωγραφικό έργο και ο άλλος σε ποιητικό σύμπαν. “Νέος ακόμη, σχεδόν παιδί, δόθηκα μ’ ανοιχτές αγκάλες στην αγνότητα. Δεν ήταν παρά ένα φτεροκόπημα στης αιωνιότητάς μου τον ουρανό, ένα καρδιοχτύπι ερωτικό μες στα κατακτημένα στήθη”. Αυτό που είναι εξαιρετικό και που διαπιστώνουμε μέσα από την αφήγηση είναι πως, παρά τη μεγαλοφυΐα του καθενός και όλων μαζί, δεν υπάρχουν διενέξεις, δεν υφίστανται ανταγωνισμοί παρά μια ατμόσφαιρα παρέας όπου ο ένας πειράζει τον άλλον, ο ένας συμβουλεύει τον άλλον, ο ένας εμπνέεται από τον άλλον.
Τέτοια καλοκαίρια και τέτοιες συνυπάρξεις δημιουργούν μια πολυποικιλότητα, ένα καζάνι που βράζει για καλό και δημιουργεί αλληπεπιδράσεις με συγκοινωνούντα δοχεία που δεν σταματάνε να αλληλοτροφοδοτούνται. Τα λόγια δεν μένουν στα τυπικά, οι διάλογοι είναι πικάντικοι και εκεί γεννιούνται ιδέες που αν μη τι άλλο αργότερα θα γίνουν έργα. Κάθε θαμώνας είναι ξεχωριστός, ιδιότροπος και μοναδικός ως οντότητα, τόσο καλλιτεχνική, όσο και ανθρώπινη. Αυτή λοιπόν η διαφορά μπορεί και εμφανίζεται στις γνώμες, στον τρόπο ομιλίας, στην έκφραση απόψεων, σε όλα εκείνα που τους χωρίζουν μα περισσότερο σε εκείνα που τους ενώνουν και τους φέρνουν πιο κοντά. Ο Μιρό, ο Έρνστ, ο Μπουνιουέλ, ο Μαγκρίτ, αλλά και άλλοι που πρωταγωνιστούν, μοιράζονται κοινά ενδιαφέρονται και εκκινούν από μια κοινή συνισταμένη που έχει την καλλιτεχνική βάση ως αφετηρία για να πει ο καθένας το τι αισθάνεται, τι αναμένει, τι προβλέπει, τι προσδοκίες έχει.
Θα συζητήσουν με βάση το δικό τους πλαίσιο, θα αναμοχλεύσουν τις φιλίες τους μα δεν θα μείνουν εκεί, θα πάνε ακόμα πιο πέρα. Ως ανήσυχα πνεύματα όλοι τους, και αυτή είναι μια κοινή συνισταμένη, θα αναφερθούν σε άλλους συγγραφείς, ποιητές και ζωγράφους, θα συντονίσουν τους διαλόγους τους τόσο στα προσωπικά αλλά και στα ευρύτερα καλλιτεχνικά και από εκεί θα προκύψουν ειδήσεις και εξελίξεις και με τον τρόπο αυτόν όλα θα επηρεαστούν και ο ένας θα επηρεάσει τον άλλον. Αυτό που εύχεται στο τέλος ο αναγνώστης είναι οι σελίδες να ήταν περισσότερες και το καλοκαίρι αυτό να μην τελείωνε ποτέ σαν εκείνο το ατελείωτο καλοκαίρι του Καμύ.
Αποσπάσματα από το βιβλίο
“Σας σκέφτομαι σαν το μοιραίο φως της γέννησής μου”-Πωλ Ελυάρ σε Γκαλά
“Οι ποιητές μόνο τη νύχτα μεγαλώνουν, μόνο τη νύχτα ζουν”
Εξώφυλλο: Soloύp
Διαβάστε επίσης:
Ένα Καλοκαίρι Στο Καδακές 1929: Το νέο βιβλίο του Κώστα Γιαννόπουλου από τις εκδόσεις Λέμβος