Ένα ποίημα για το Momento

                                   Βάφτηκε κόκκινη η αυλαία
                                   από το αίμα τόσων φόνων.
                                   Τα μάτια του υποβολέα
                                   είδαν τα πάθη κι άλλων χρόνων.
                                   Είδαν και τίγρη από διαμάντια
                                   να τον κοιτάζει μ’ άδεια μάτια.

Κρυβόταν κάποιος δέκα χρόνια
κι άλλος κρυβότανε σαράντα.
Νέα μαθαίναν άλλου αιώνα
και για όσα χάθηκαν για πάντα.
Τους θύμιζαν καημούς τα δέντρα,
με τα βουνά φιλοσοφούσαν.
Είχαν ψωμάκι τους μια πέτρα
κι ένα θηρίο που μιλούσαν.
Έτσι να ζουν πάντα συμβαίνει
οι μοναχοί κι οι ερωτευμένοι.

Σε κάλπικο καιρό θαρρούσα
πως δήθεν θα σε κατακτούσα.
Μα της ζωής μου τον αγώνα
μονάχα εσύ πασάς στο χώμα.
Και της ζωής μου το χρυσάφι
μονάχα εσύ το βρήκες στάχτη.

Info: Ο Μάνος Ελευθερίου, ποιητής και συγγραφέας, γεννήθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου το 1938. Έχει εκδώσει εννιά ποιητικές συλλογές, τέσσερις τόμους με πεζά, τρία λευκώματα και τέσσερις τόμους για το Θεάτρο στην Ερμούπολη τον 20ό αιώνα, 1901-1921, καθώς και την ανθολογία Ερμούπολη, Μια πόλη στη λογοτεχνία (ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, 2004). Παράλληλα ασχολήθηκε με το τραγούδι. Ως στιχουργός έχει στο ενεργητικό του περίπου 400 τραγούδια και έχει συνεργαστεί σχεδόν με όλους τους Έλληνες συνθέτες. Έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2005 για το μυθιστόρημά του O καιρός των χρυσανθέμων (METAIXMIO, 2004). Από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ επίσης κυκλοφορεί το μυθιστόρημά του Η γυναίκα που πέθανε δύο φορές.