Το έργο που αντανακλά περισσότερο από όλα την ιδεολογία του Ίψεν και το πιο ποιητικό δημιούργημα του μεγάλου Νορβηγού δραματουργού: Ένας Εχθρός του Λαού και Πέερ Γκυντ.
Μετά τον Αρχιμάστορα Σόλνες, τον Μικρό Έγιολφ, τον Ιωάννη Γαβριήλ Μπόρκμαν και το Όταν Ξυπνήσουμε Εμείς οι Νεκροί οι εκδόσεις Gutenberg συνεχίζουν την έκδοση των απάντων του Ίψεν με τα δύο αυτά δημοφιλέστατα έργα, ενώ ετοιμάζονται Οι μνηστήρες του θρόνου και η Αγριόπαπια.
Όλα μεταφρασμένα από το πρωτότυπο από τον Θεοδόση Παπαδημητρακόπουλο, ελεγμένα με βάση τη γερμανική μετάφραση που ο ίδιος ο Ίψεν είχε θεωρήσει καθώς και με αγγλικές και γαλλικές από τον συγγραφέα και ιστορικό Ήρκο Αποστολίδη. Για πρώτη φορά με πλήθος σχόλια και με κατατοπιστικότατες εισαγωγές.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
H συμπαγής πλειοψηφία είναι τόσο αδίστακτη που θεμελιώνει το μέλλον σ ᾽ ένα βούρκο από απάτες.
Υπερασπιζόμενος το δημόσιο συμφέρον ένας άντρας γίνεται Εχθρός του λαού. Συγκρούεται με τις αρχές και τα διαπλεκόμενα συμφέροντα. Παλεύει με την παραπληροφόρηση και με χαλκευμένες ειδήσεις. Έρχεται σε σύγκρουση με τους συμπολίτες του. Απειλείται ο ίδιος και η οικογένεια του.
Σε πολλά του δράματα διατυπώνει ο Ίψεν το πρόβλημα του ενός μες στο πλήθος και αναπτύσσει τους προβληματισμούς του για τη θέση και την ευθύνη του ατόμου για την κοινωνία και το περιβάλλον. Κανένα, όμως, άλλο, δεν έχει την πολεμική του γιατρού Στόκμανν, όταν αντιμάχεται την κοινωνική έκπτωση της γενέτειρας του.
Ένα έργο του 1882 που μοιάζει σαν να γράφτηκε χθες. Συγκλονιστικό, πολιτικότατο και διαρκώς επίκαιρο.
Το πνεύμα μίζερο, η Φύση ανοιχτοχέρα. Θα σκαρϕαλώσω στις ψηλές κι απόκρημνες κορϕές. Θα κοιτάξω τη γη της επαγγελίας…
«Αντιήρωας», «ανεστραμμένος Φάουστ», «Σκανδιναβός ΔονΚιχώτης», πρωταγωνιστής παλαιών νορβηγικών παραμυθιών, ο Πεερ Γκυντ παλεύει με τα όνειρά του, με τους πειρασμούς, με το ψεύδος, με την αγάπη, με «μια θάλασσα από ανάγκες και ιδιοτροπίες που φουντώνουν μέσα του και τον κρατούν ζωντανό».
Μολονότι ο Ίψεν έγινε γνωστός με τους λεπτοδουλεμένους διαλόγους και τις αριστοτεχνικές κορυφώσεις στην πλοκή των ρεαλιστικών του δραμάτων -δηλαδή την καθαρά θεατρική του αρματωσιά-, τ᾽ όλο έργο του ζούσε και ανέπνεε απ᾽ την ποιητική του ϕλέβα. Κι ο Πέερ Γκυντ είναι η πεμπτουσία της ιψενικής ποίησης.