Ο μονόλογος επικεντρώνεται στο πρόσωπο της ηρωίδας μέσα από ένα νέο κείμενο που προέκυψε για το συγκεκριμένο ανέβασμα. Με την ερμηνεία της η Αναστασία Θεοφανίδου, σε σκηνοθεσία Νίκου Βουδούρη, ακροβατεί ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο με το χιούμορ, την ειρωνεία και όλα τα υπόλοιπα αντικρουόμενα και αντιθετικά στοιχεία που διαθέτει ο Ίψεν στο έργο του από γραφής.
Ένας μονόλογος μέσα στον οποίο θα μπορούσαν ίσως να χωρέσουν οι σκέψεις της Έντα Γκάμπλερ στην τελευταία ώρα της ζωής της.
Όπως σημειώνει ο σκηνοθέτης, επί σκηνής παρουσιάζεται «η αναίτια έκλαμψη μιας προσωπικότητας, όπως απορρέει από ένα ξεκάθαρο και συνειδητό μυστικό σύστημα αξιών της άρχουσας τάξης, καθώς προετοιμάζεται να κάψει τους γύρω της… Τελικά η φλόγα θα κινηθεί προς την αντίθετη κατεύθυνση».
Η ιστορία της Έντα Γκάμπλερ και το έργο του Ίψεν
Η Έντα Γκάμπλερ παντρεύεται τον ακαδημαϊκό Γιέργκεν Τέσμαν. Ακολουθεί ένα γαμήλιο ταξίδι που διαρκεί έξι μήνες. Η Έντα επιστρέφοντας έχει την ευκαιρία να διασκεδάσει την πλήξη της παίζοντας με τις τύχες των ανθρώπων γύρω της. Τα περιθώρια όμως στενεύουν όταν έρχεται αντιμέτωπη με τις μεγαλύτερες φοβίες της. Η τραγική της κατάληξη μοιάζει να είναι η μόνη επιλογή. «Παρανοϊκή», «ατομίστρια», «άτεγκτη», «οραματίστρια», είναι μερικοί από τους χαρακτηρισμούς που έχουν χρησιμοποιηθεί από τους κριτικούς για να περιγράψουν την αμφιλεγόμενη ηρωίδα του Ίψεν. Η πρώτη παρουσίαση του έργου έγινε το 1891 και στο πέρασμα του χρόνου έχει επισύρει την αποδοκιμασία αλλά και την εκτίμηση, τον θαυμασμό αλλά και τον αποτροπιασμό.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ο Τζόζεφ Γουντ Κρατς κάνει μια σύνδεση μεταξύ της Γκάμπλερ και του Φρόυντ, του οποίου η πρώτη εργασία για την ψυχανάλυση δημοσιεύτηκε σχεδόν μια δεκαετία αργότερα. Στην ανάλυση του Κρατς, η Έντα είναι ένας από τους πρώτους πλήρως νευρωτικούς γυναικείους πρωταγωνιστές της λογοτεχνίας. Με αυτό ο Κρατς εννοεί ότι η Έντα δεν είναι ούτε λογική, ούτε τρελή με την παλιά έννοια του να είναι τυχαία και ανυπόληπτος. Οι στόχοι και τα κίνητρα της έχουν μια μυστική, προσωπική λογική από μόνα τους. Παίρνει αυτό που θέλει, αλλά αυτό που θέλει δεν είναι κάτι που οι φυσιολογικοί άνθρωποι θα παραδέχονταν (τουλάχιστον όχι δημοσίως) ότι τους είναι επιθυμητό. Ένα από τα σημαντικά πράγματα που συνεπάγεται ένας τέτοιος χαρακτήρας, είναι η υπόθεση ότι υπάρχει ένας μυστικός, ενίοτε ασυνείδητος, κόσμος των στόχων και των μεθόδων, ίσως ένα μυστικό σύστημα αξιών που συχνά είναι πολύ πιο σημαντικό από το ορθολογικό και το κοινώς αποδεκτό σύστημα.
*Στο ηχογραφημένο κείμενο της έναρξης ακούγεται η φωνή του Στυλιανού Ντοκούζ
**Οι παραστάσεις γίνονται σε συνεργασία με το Eclipse GroupTheater.
-Μια Ψυχολογική Προσέγγιση του Χαρακτήρα και Συγκρούσεων στη Λογοτεχνία’, Πανεπιστημιακός Τύπος της Νέας Υόρκης. Νέα Υόρκη, 1997.
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Νίκος Βουδούρης
Σύλληψη- προσαρμογή κειμένου: Νίκος Βουδούρης, Αναστασία Θεοφανίδου
Ερμηνεία: Αναστασία Θεοφανίδου
Εικαστική και ενδυματολογική επιμέλεια: Μπάμπης Ματεντζίδης
Βοηθός σκηνοθέτη: Σοφία Νίνου
Φωτογραφίες: Elise Ntoremi Photography
Φωτογραφίες προβών: Ρωμούδης Κωνσταντίνος
Photography by Constantinos
Σχεδιασμός εντύπων: Ντίνα Στέφου
Εκτύπωση εντύπων: Graphica
Ψηφιακή υποστήριξη: Σοφία Νίνου
