Επετειακό In Progress Feedback Festival στον Κινητήρα

Κλείνουμε φέτος 10 χρόνια απ’ το πρώτο φεστιβάλ In Progress του Κινητήρα, το οποίο στην πορεία μετονομάστηκε σε In Progress Feedback Festival (IPFF). Το παράδοξο με αυτό το φεστιβάλ είναι πως τ’ όνομά του επιβεβαιώνεται όχι μόνο από το γεγονός, ότι είναι ανοιχτό στη δημιουργική διαδικασία των καλλιτεχνών και την ανατροφοδότηση των έργων τους απ’ το κοινό, αλλά και απ’ τον διαρκώς εξελισσόμενο χαρακτήρα της διοργάνωσης. Κανένα IPFF δε μοιάζει στον σχεδιασμό του με το προηγούμενο. Κάθε χρόνο, ανάλογα με την εμπειρία της προηγούμενης χρονιάς και τους στόχους της νέας, επανασχεδιάζουμε τον αγαπημένο μας θεσμό.

Φέτος, οι ομάδες που φιλοξενούμε αποτελούνται από ξεχωριστές προσωπικότητες κυρίως του χορού και της performance: τρεις Ελληνίδες που ζουν στο εξωτερικό και μοιράζονται είτε σπάνια είτε για πρώτη φορά τη δουλειά τους με το ελληνικό κοινό, και τρεις συμμετοχές από καλλιτέχνες με ισχυρή παρουσία στον χώρο των παραστατικών τεχνών στην Ελλάδα. Επιπλέον, με αφορμή τον επετειακό χαρακτήρα των 10 χρόνων του φεστιβάλ, προσκεκλημένες μας θα είναι η Κατερίνα Δρακοπούλου και η Άρτεμις Λαμπίρη, δυο καλλιτέχνιδες που αναδείχθηκαν μέσα απ’ τον διαγωνισμό μας. Ακόμη, σε συνεργασία με δυο σημαντικά πρόσωπα του χώρου των παραστατικών τεχνών, την Τζωρτζίνα Κακουδάκη και τη Ζωή Δημητρίου, θα αναλάβουμε το mentoring των ομάδων κατά τη διάρκεια των προβών. Τέλος, η Άννα Τσίχλη, h Maxine Heppner και η Εριφύλη Δαφέρμου θα συνθέσουν την κριτική επιτροπή.

Επίσης, φέτος, έχoυμε τη χαρά να υποδεχτούμε νέο αίμα στην οργάνωση της παραγωγής με τη Βιολέττα Γύρα στο τιμόνι, ενώ τον συντονισμό της ανατροφοδότησης αναλαμβάνει η ταξιδεύτρα Εύη Θανέλλα με μια προσέγγιση…feedforward.

Το In Progress Feedback Festival 2019 συμπεριλήφθηκε στα καλύτερα φεστιβάλ της Ευρώπης απ’ τον Ευρωπαϊκό Φορέα Πιστοποίησης Europe for Festivals, Festivals for Europe (EFFE). Προσωπικά, νιώθω ευγνώμων για όλη αυτή τη σύμπραξη, η οποία για ακόμα μια φορά στον Κινητήρα έχει κυρίως γυναικείο πρόσωπο. Ανυπομονώ γι’ αυτό το ταξίδι, που εύχομαι να γεμίσει έμπνευση και δημοκρατία τις βαλίτσες δημιουργών και κοινού .- Αντιγόνη Γύρα

Συμμετέχοντες

Χλόη Αλιγιάννη
Space Cadet

Space Cadet ή αλλιώς δόκιμος του διαστήματος. Στην αγγλική ο όρος αναφέρεται ταυτόχρονα στον ασκούμενο αστροναύτη, καθώς και σ’ αυτόν που δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα. Η Χλόη Αλιγιάννη επιλέγει να ερευνήσει τη μαγεία της επιστημονικής εξερεύνησης και να ταξιδέψει με οδηγό την αρχετυπική αυτή φιγούρα του εξερευνητή, διερωτώμενη σχετικά με τη διττή έννοια του όρου. Είναι άραγε, αυτή η υπερβατική συμπεριφορά του ατόμου που επιθυμεί την ανακάλυψη, το σημείο συνάντησης τέχνης και επιστήμης; Εμπνευσμένο από αληθινές, μυθολογικές και φανταστικές διαδρομές γνώσης, το Space Cadet χρησιμοποιεί τον συμβολισμό κίνησης και εικόνας για να μουτζουρώσει τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ του ονειροπόλου, τρελού, υγιούς, νηφάλιου, εξερευνητή, στατικού, δυναμικού, αλλόφρονα και ιδιοφυούς. Η χορογράφος παρουσιάζει τα πρώτα βήματα ενός έργου, στο οποίο ο Κινητήρας θα είναι ο πρώτος σταθμός.

Συντελεστές:
Χορογραφία, μουσική επιμέλεια: Χλόη Αλιγιάννη
Φωτισμοί: Άννα Σμπώκου
Outside eye: Alicia Paz, Γεωργία Τέγου, Στέλιος Κυριακίδης
Με την υποστήριξη: Free Space Programme, Studio Wayne Mc Gregor

Μίνα Ανανιάδου
Χωρίς Τίτλο

Τρία πρόσωπα, προερχόμενα από διαφορετικά σημεία, συναντιούνται κουβαλώντας το καθένα τη δική του “αποσκευή”. Αντλώντας τόσο απ’ το πραγματικό όσο και απ’ το φαντασιακό αλλά και εσωτερικό τοπίο, η δημιουργική διαδικασία του έργου επιθυμεί να υφάνει σταδιακά έναν κοινό τόπο στον οποίο θα επιτραπεί να βιωθεί κάτι πέρα απ’ το απλό άθροισμα, την παράθεση ή το μοίρασμα των ιστοριών που φέρει ο καθένας. Οι σχέσεις που επιδιώκονται δεν ανακλούν ούτε συμπεραίνουν. Ο κοινός τόπος ως σχέση είναι ένας τόπος οικείος και σιωπηρός με δύναμη την ευαισθησία, την ανταπόκριση και το όνειρο. Ακολουθώντας μια περιπλάνηση από τη μια κίνηση στην άλλη, απ’ το ένα φαντασιακό μέρος στο άλλο, η ομάδα αναζητά ν’ ακούσει αυτόν τον ενδιάμεσο χρόνο και χώρο. Αυτός ο χώρος μεταξύ δυο θραυσμάτων, δυο αρθρώσεων, δυο ήχων, δυο χειρονομιών, δυο βλεμμάτων και με όχημα το απόηχο αυτών ίσως να μας αποκαλύψει όλο το πρότερο αλλά και δυνητικό ταξίδι. Η ομάδα ανοίγει τις αποσκευές της και δημιουργεί μια κοινή παρτιτούρα, ψάχνοντας σταδιακά να δημιουργήσει μια νέα επικράτεια, έναν κοινά βιωμένο χρόνο και ίσως μια νέα κοινή γλώσσα, αναρωτώμενη, πώς μπορούμε να κατοικήσουμε αυτόν τον τόπο ποιητικά;

Συντελεστές:
Ερμηνεία: Ματίνα Κοκολάκη, Μίνα Ανανιάδου
Μουσική: Χρήστος Ροζάκης
Φωτισμοί: Τζάνος Μάζης

Levantes Dance Theatre/Ελένη Εδιπίδη
Audition

Το Audition (τίτλος σε εξέλιξη) είναι η έκτη παραγωγή της ομάδας Levantes Dance Theatre σε εσωτερικό χώρο. Το έργο αφορά στη διαδικασία μιας ακρόασης για μια ταινία, που απεικονίζει την αληθινή ιστορία της δολοφονίας ενός κουνελιού που διαπράχθηκε από μια οικογένεια. Πέντε ερμηνευτές (από 20 έως 80 χρόνων) συμμετέχουν στο casting για όλους τους ρόλους της ταινίας. Το έργο Audition εξετάζει πώς μια οικογένεια ενεργεί μεμονωμένα ή σε σχέση με άλλους κάτω από ακραίες συνθήκες. Με χιούμορ και διαφορετικές εντάσεις, το έργο διερευνά την επιρροή, τη γοητεία και τον εθισμό που προκαλούν οι ιστορίες αληθινού εγκλήματος (True Crime Stories). Εξετάζει τα όρια μεταξύ της πραγματικότητας των φρικτών εγκλημάτων και της εκμετάλλευσης και μεταμόρφωσης των ιστοριών/γεγονότων σε κάτι που προκαλεί την ίντριγκα. Η παράσταση θα είναι ένας αλχημικός συνδυασμός εναέριου χορού, χορού-θεάτρου και εντυπωσιακών εικαστικών. Τα σώματα θα πετάξουν, θα καμφθούν, θα αναποδογυρίσουν, θα αναρριχηθούν, θα ισορροπήσουν και θα χορέψουν στα αγαπημένα τους τραγούδια. Στο IPFF φεστιβάλ του Κινητήρα, οι Levantes θα παρουσιάσουν πρώιμα στάδια ιδεών που θα αναπτυχθούν και τελικά θ’ αποτελέσουν μέρος μιας παραγωγής που θα διεξαχθεί διεθνώς από το 2020 και μετά. Η ιδέα αφορά στο ταξίδι ενός χαρακτήρα που ενσαρκώνεται από δύο καλλιτέχνες.

Συντελεστές:
Καλλιτεχνική διεύθυνση: Ελένη Εδιπίδη
Ερμηνεία: Ελένη Εδιπίδη και Ivonne Kalter
Visuals: Levantes Dance Theatre & Gopan Iyadurai
Σχεδιασμός κοστουμιών: Levantes Dance Theatre
Δημιουργία κοστουμιών: Abby Grewcock
Υπεύθυνη σκηνής: Κλεονίκη Εδιπίδη
Φωτογραφίες: Φωτεινή Χριστοφιλοπούλου

Medea Electronique x Eliza Sorogka
+/- (Αρνητικό-Θετικό)

Μέσα στο θετικό υπάρχει πάντα ένα κομμάτι αρνητικού. Μέσα στο αρνητικό υπάρχει πάντα ένα κομμάτι θετικού. Αρχικά εμπνευσμένο από την θεωρία Taijitu, το (+/-) είναι μια performance Butoh, μουσικής και projection mapping που αφορά τις αλληλεξαρτώμενες αντιθέσεις που υπάρχουν μέσα μας. Εν προκειμένω, οι αντιθέσεις αυτές θα αποτυπωθούν ως μια σύζευξη φυσικής και ψηφιακής εμπειρίας και της μεταμόρφωσης ενός Phy-gital πλέον χώρου μέσω αυτής.

Η έρευνα αυτή μελετά τα δίπολα του φυσικού και του τεχνητού, του κοντινού και του μακρινού, του εσωτερικού κι εξωτερικού, αξιοποιώντας τα υπάρχοντα αρχιτεκτονικά στοιχεία του χώρου (Site-Specific προσέγγιση). Ο χορός Butoh δύναται να αποκρυσταλλώσει τα δίπολα μέσω της εγγενούς μεταβλητότητας και των πολλαπλών του μεταμορφώσεων, το Projection Mapping αποτυπώνει τα ισχνά όρια μεταξύ φυσικού και τεχνητού περιβάλλοντος, ενώ η μουσική συνεχώς προσπαθεί να παρεμβάλει στοιχεία – στο + και αντίστροφα, επιφέροντας συνεχείς αλλαγές που ωθούν τον performer σε μια συνεχή αναζήτηση ισορροπίας. Ο τεχνολογικός κώδικας, οι άπειρες δυνατότητες και το σπάσιμο των ορίων χάρη στην τεχνολογία και την εξέλιξή της, η αναζήτηση για ισορροπία, για ορισμό των ορίων, για ένα νόημα, εντός μας και στον κόσμο, από την άλλη.

Συντελεστές:
Μουσική σύνθεση: Μανώλης Μανουσάκης
Χορογραφία, performance: Ελίζα Σόρογκα
Video: Παναγιώτης Γουμπούρος, Βίκυ Μπισμπίκη
Live visuals: Βίκυ Μπισμπίκη
Οργάνωση παραγωγής: Ηρώ Ακριβού

Les Fous Sages
Lift Pull Flop

Η νεοσύστατη ομάδα Les Fous Sages εμπνέεται απ’ το βιβλίο του Shel Silverstein «Το κομμάτι που λείπει συναντά το μεγάλο Ο» και συγκεκριμένα από τη φράση του Lift Pull Flop, δημιουργώντας το κινητικό ταξίδι ενός ντουέτου. Ο καθένας τους αναζητά αυτό που του λείπει, ενώ ταυτόχρονα λειτουργεί και ως το κομμάτι που θα μπορούσε να γεμίσει κάποιον άλλον. Σε κάθε τους συνάντηση, που αποτελεί σταθμό στο ταξίδι τους, αναζητούν τρόπους να ενωθούν. Στην πορεία θα μάθουν ότι μπορούν να συμπορευτούν χωρίς να εξαρτάται ο ένας από τον άλλον.

Συντελεστές:
Χορογραφία: Pauline Huguet, Αγγελική Δαλαγγέλη, Κωνσταντίνος Καρβουνιάρης
Ερμηνεία: Αγγελική Δαλαγγέλη, Κωνσταντίνος Καρβουνιάρης
Σχεδιασμός φωτισμού: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Φωτογραφίες: Irina Vosgerau

Rhiannon Efthymiou Morgan
AdH(A)rA

Προερχόμενη από τον πρώιμο Βουδισμό, η έννοια της Αdhara περιγράφεται ως “όχημα”, μέσο ή στήριγμα της ανθρώπινης συνείδησης και εμπειρίας, προκειμένου η ψυχή να φτάσει σε μια ανώτερη έκφανσή της. Η Adhara αποτελείται από πέντε στρώματα, καθένα με τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που περιβάλλουν τα ανθρώπινα όντα σ’ ένα κυκλικό δίκτυο. Αυτή η κυκλική εξερεύνηση θα χρησιμεύσει ως βάση μιας χορογραφικής οπτικής, ακουστικής και κινητικής συνέργειας, με σκοπό την κοινή τους έκφραση.

Η “AdH(A)rA” φιλοδοξεί να παρουσιάσει τις δυαδικές προκαταλήψεις που αφορούν στη φύση της ζωής και συγκεκριμένα την ψευδαίσθηση, ότι το άτομο μπορεί να λειτουργήσει ως μονάδα ξεχωριστή απ’ το κοινωνικό σύνολο. Μόνο ένα ταξίδι στην ανθρώπινη ψυχή με την αναζήτηση της ειλικρίνειας, της απλότητας και της ενότητας, μπορεί να προωθήσει την κατανόηση της σχέσης που συνδέει όλες τις εκφράσεις της ανθρώπινης ύπαρξης. Επιχειρώντας ν’ αναδείξει το νόημα της ζωής, την ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ, αυτόν τον απλό παλμό της αναπνοής που μας συνδέει όλους, η Rhiannon Efthymiou Morgan και η ομάδα της, μέσα από το ήχο, την κίνηση και την εικόνα, θα καλέσουν το κοινό να γίνει μέρος μιας ξεχωριστής περιήγησης.

Συντελεστές:
Σύλληψη, ερμηνεία: Rhiannon Efthymiou Morgan
Μουσική σύνθεση: Bernard Schimpelsberger
Σχεδιασμός κοστουμιών: Jennifer Lopes Santos
Σχεδιασμός φωτισμού: Cecilia Tselepidi
Φωτογραφίες: L. Junet
Με την ευγενική χορηγία: Trois C L, Centre Choregraphique Luxembourg
Με την υποστήριξη: Grand Luxe Network

G U E S T A R T I S T S

Κατερίνα Δρακοπούλου
22 stops

Με αφορμή την επέτειο των 10 χρόνων του In Progress Feedback Festival, η Κατερίνα Δρακοπούλου επιστρέφει στον Κινητήρα μαζί με τους συνεργάτες της για να ανιχνεύσουν τις διαδρομές, τις μετατοπίσεις και τις ιστορίες του “22 stops” στο πέρασμα του χρόνου.

Το “22 stops” είναι μια site-specific, Butoh performance που αφορά στην αλληλεπίδραση του σώματος με το αστικό τοπίο αλλά και τη ρευστότητα των ορίων μεταξύ του μέσα και του έξω, του διαμεσολαβημένου και του «ζωντανού», του εφήμερου και του αιώνιου. Το “22 stops” παρουσιάστηκε αρχικά στο In Progress Feedback Festival τον Απρίλιο του 2016, όταν σε 12 ώρες δημιουργήθηκαν 22 αυτοσχεδιαστικές συνθέσεις χορού Butoh σε 22 σημεία κοντά σε σταθμούς του Μετρό. Έκτοτε, «ταξίδεψε» με περιηγητική και εξερευνητική διάθεση σε διάφορους τόπους όπως τη Θεσσαλονίκη, τους Δελφούς, τη Βενετία και αλλού.

Η τωρινή έρευνα αφορά στη μετατροπή μιας site-specific performance μακράς διάρκειας σε σκηνικό έργο καθορισμένης διάρκειας. Πώς μπορεί να διατηρηθεί η φύση μιας site-specific performance πάνω στη θεατρική σκηνή; Πώς θυμάται το σώμα; Πώς μπορεί να ανακαλύψει ξανά και αναδημιουργήσει τη δυναμική του (αστικού) τοπίου στον θεατρικό χώρο; Μπορεί να συμπυκνωθεί ο χρόνος; Και ποια η σχέση του σώματος με την εικόνα του, όπως έχει αποτυπωθεί σε μια σειρά φωτογραφιών που καταγράφουν τις προηγούμενες διαδρομές; Διατηρώντας το αρχικό όραμα του “22 stops” η Κατερίνα Δρακοπούλου μαζί με με τους συνοδοιπόρους της θα επιχειρήσει να ξανα-θυμηθεί, να ξανα-επισκεφθεί, να ανα-καλέσει, να ανα-δημιουργήσει και να ανα-κατασκευάσει τόπους, ιστορίες και διαδρομές που βρίσκονται χαραγμένες στη μνήμη του (συλλογικού) σώματος, ούτως ώστε να ξανα-δούμε και να ξανα-φανταστούμε οικείους, καθημερινούς χώρους, πρακτικές και μορφές τέχνης με μια νέα οπτική.

Συντελεστές:
Σύλληψη, ερμηνεία: Κατερίνα Δρακοπούλου
Χορογραφία: Μαριέλα Νέστορα
Δραματουργία: Ευδοκία Δεληπέτρου
Μουσική σύνθεση επί σκηνής: Nick Parkin
Φωτογραφίες-Βίντεο: Ιουλία Λαδογιάννη

ομάδα χορού ΜΑΝ/ Άρτεμις Λαμπίρη
SHER

για ένα λιοντάρι / για εκείνη / για έναν χορό/ για ένα κοράκι / SHER

Το SHER είναι μία αποτύπωση της πρώτης έρευνας της Άρτεμης Λαμπίρη για το νέο έργο της ομάδας ΜΑΝ. Εδώ σε μορφή σόλο παρουσίασης δουλεύει πάνω στη μνήμη. Τη μνήμη της φαντασίας, της φαντασίωσης, της ευχαρίστησης, της σεξουαλικότητας, του ηρωισμού. Πόσο ελαστική είναι η μνήμη; Πόσο μπορεί να κανείς να την ανακατασκευάσει χωρίς να την αλλάξει; Υπάρχει αντικειμενική μνήμη; Μας ενδιαφέρει η αντικειμενική μνήμη; Ξεκινώντας πάντα από προσωπικές αναζητήσεις, η χορογράφος εξετάζει, κατά πόσο μπορεί κανείς να γενικεύσει.
Σ’ αυτή τη φάση της έρευνας τίθενται ερωτήματα όπως: “κίνηση που μ’ ευχαριστεί ή κίνηση που θυμίζει ευχαρίστηση;” “θέση που με ηρεμεί ή θέση που θυμίζει ηρεμία;” Πώς επιλέγει κανείς; Οι πρώτες απαντήσεις δημιουργούν περισσότερα ερωτήματα. Το SHER είναι μια πρώιμη παρουσίαση αυτών των ερωτημάτων˙ η αποτύπωση των σχημάτων που δημιουργούνται˙ ή καλύτερα η αφιλτράριστη αίσθηση που κυριαρχεί. Θα μπορούσε κανείς να πει πως είναι η αρχή μιας ιστορίας που περιλαμβάνει κάτι παλιό, κάτι καινούριο, ένα κορίτσι, μια μνήμη, ένα λιοντάρι και ένα κοράκι.

Συντελεστές:
Σύλληψη ιδέας, εκτέλεση: Άρτεμις Λαμπίρη
Παραγωγή: ομάδα χορού ΜΑΝ
Φωτογραφίες: CK

Πρόγραμμα In Progress Feedback Festival 2019

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29.03
Les Fous Sages
Levantes dance theatre
Media Electronique
& Άρτεμις Λαμπίρη

ΣΑΒΒΑΤΟ 30.03
Les Fous Sages
Levantes dance theatre
Media Electronique
& Άρτεμις Λαμπίρη

ΚΥΡΙΑΚΗ 31.03
Χλόη Αλιγιάννη
Μίνα Ανανιάδου
Rhiannon Morgan
& Κατερίνα Δρακοπούλου

ΔΕΥΤΕΡΑ 01.03
Χλόη Αλιγιάννη
Μίνα Ανανιάδου
Rhiannon Morgan
& Κατερίνα Δρακοπούλου