Σε περίπτωση συναγερμού για αεροπορική επιδρομή κατά τη διάρκεια της παράστασης, το κοινό θα ενημερωθεί από τη σκηνή… Όσοι θεατές επιθυμούν, μπορούν να αποχωρήσουν από το θέατρο, η παράσταση ωστόσο θα συνεχιστεί».
Πρεμιέρα για το Πονηρό πνεύμα, 1941.
Ο γάμος του Τσαρλς και της Ρουθ βρίσκεται σε μόνιμη κρίση –τίποτα που δεν μπορεί ν’ αντιμετωπιστεί με μια σειρά από κοκτέιλ πάρτι και γερά μεθύσια. Όταν όμως στην εξίσωση μπει ένα εκκεντρικό μέντιουμ και το ενοχλητικό φάντασμα μιας πρώην συζύγου, η κατάσταση θα πάρει την κάτω βόλτα. Το Πονηρό πνεύμα, η θρυλική μαύρη κωμωδία του Νόελ Κάουαρντ ανεβαίνει για πρώτη φορά στο Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το Σώσε, του Μάικλ Φρέιν σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη στο Θέατρο Παλλάς
Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης σκηνοθετεί για πρώτη φορά καθαρόαιμη κωμωδία, αμέσως μετά την επιτυχία της παράστασης «Το Τρίτο Στεφάνι» -της μεγάλης παραγωγής που κατάφερε να θριαμβεύσει ακόμα και μέσα στην εποχή της πανδημίας- και πάλι στο Θέατρο Παλλάς. Αυτή την φορά, βάζει την σφραγίδα του σ’ αυτήν την ξέφρενη κωμωδία, όχι μόνο οδηγώντας έναν all-star θίασο, αλλά ανεβαίνοντας και ο ίδιος επί σκηνής. Μαζί του, στο οργανωμένο χάος αυτής της αριστοτεχνικά γραμμένης κωμικής φάρσας, πρωταγωνιστούν η Σμαράγδα Καρύδη, ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, η Στεφανία Γουλιώτη, ο Γιώργος Χρυσοστόμου και η Λένα Παπαληγούρα. Την ομάδα συμπληρώνουν ο Γιώργος Ψυχογυιός, η Δάφνη Δαυίδ και ο Γιώργος Ζυγούρης. «Το Σώσε», έχει παρουσιαστεί αρκετές φορές στο παρελθόν και στην Ελλάδα. Πρώτη φορά το σκηνοθέτησε ο Ανδρέας Βουτσινάς, στο θέατρο «Μινώα» το 1983. Το 1995 παρουσιάστηκε στο ανέβασμα του Σταμάτη Φασουλή στο θέατρο «Αθήναιον».
Τα μέλη της οικογένειας Ταιρον ξεφλουδιζουν το τραύμα τους, σ ένα σκηνικό στο οποίο επικρατούν η ομίχλη και οι ψευδαισθήσεις.
Ένα τοπίο γεμάτο αντανακλάσεις επεκτείνεται σε όλο το θέατρο και ανάμεσα στους θεατές.
Ο Εντμοντ – η αλλιώς ο ίδιος ο Ο Νηλ – ανοίγει τον αναπαραστατικό χώρο που το τραύμα θα αναβιωθεί και τα μελη της οικογένειας θα αποπειραθούν να συγχωρέσουν ο ένας τον άλλο.
Τα οικογενειακά τραπέζια , οι εξαρτήσεις οι εθισμοί και όλες οι κρυφές πλευρές των προσώπων παίζονται σ αυτόν τον αναπαραστατικό χώρο της μνήμης, τα φορτία του παρελθόντος αρχίζουν σιγα σιγά να “ξεθολωνουν», τα πρόσωπα προσεγγίζουν την αλήθεια και τα “φαντάσματα” ζωντανεύουν προκειμένου να κλείσουν την πληγή και να συμφιλιωθούν με τις ανεπάρκειές τους.
Ο Αμπέλ Ζνόρκο (Γιάννης Μπέζος) είναι ένας συγγραφέας, βραβευμένος με Νόμπελ που ζει μόνος, αποτραβηγμένος στο Ροσβανοϋ, ένα μικρό νησί στη Θάλασσα της Νορβηγίας, αποφεύγοντας τα πάντα και ειδικά τους ανθρώπους. Έχοντας πρόσφατα εκδώσει το 21ο του βιβλίο που έχει γίνει τεράστια επιτυχία, δέχεται να δώσει συνέντευξη σε έναν δημοσιογράφο που τον πολιορκεί καιρό τον Έρικ Λάρσεν (Πυγμαλίων Δαδακαρίδης).
Άραγε πόσο τυχαία επέλεξε ο Αμπέλ Ζνόρκο τον συγκεκριμένο δημοσιογράφο και πόσο τυχαία επέλεξε ο Έρικ Λάρσεν τον συγκεκριμένο συγγραφέα;
Τι συνδέει τους δυο άντρες και ποια μονοπάτια θα αναγκαστούν να περάσουν και να ξεπεράσουν, όσο οι ανατροπές διαδέχονται η μια την άλλη σε μια ιστορία που η θέση της γάτας και του ποντικού αλλάζει συνεχώς.
Δοκιμές, από τους Medea Electronique στο Φουαγιέ του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά
Πρόκειται για τρεις διαλέξεις – περφόρμανς για τον ήχο, την ηχητική δραματουργία, τον αυτοσχεδιασμό και τα νέα μέσα ή αλλιώς τρεις συναντήσεις όπου η πράξη τροφοδοτεί σε πραγματικό χρόνο τη θεωρία και αντίστροφα.
Οι «Δοκιμές» έχουν συμμετοχικό χαρακτήρα και απευθύνονται στο ευρύ κοινό για να παρουσιάσουν τους σύγχρονους πειραματισμούς. Η Medea Electronique, με τη συμμετοχή κάθε φορά διαφορετικών καλλιτεχνών, αναπτύσσουν έναν διακριτό άξονα προβληματισμού-πειραματισμού.
Κάθε διάλεξη-περφόρμανς ξεκινά με μια σύντομη παρουσίαση του θεωρητικού πλαισίου, με σκοπό να επικοινωνηθούν στο ευρύ κοινό λήμματα του «λεξικού» της σύγχρονης τέχνης.
Δράκος: Μια παράσταση του Γιώργου Βαλαή στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν
Mια σκηνική σύνθεση φτιαγμένη από αναφορές σε περιστατικά βίας κατά των γυναικών, σκηνές από το σενάριο της ταινίας ο «Δράκος», συνεντεύξεις και αποσπάσματα, μέσα στην οποία ένας αθώος συναντά τον ανεστραμμένο κόσμο. Τον κόσμο μας.
Η performance Δράκος είναι ένα επί σκηνής μοντάζ ετερογενών υλικών που αφηγούνται, αυτήν την βιαιότητα που υπάρχει στην κοινωνία και στρέφεται κατά των γυναικών: τις επιθέσεις, τους βιασμούς, το φόβο που υπάρχει κάτω από απλές συναντήσεις, τη λεκτική βία στο δρόμο, τη σεξουαλικοποίηση των γυναικών μέσα από τα αντρικά βλέμματα, τον χαμένο πνευματικό κόσμο που δεν μπορεί να μας βοηθήσει, την γενικευμένη νοοτροπία μέσα στην οποία ζούμε και η οποία στρέφεται κατά του μισού πληθυσμού του πλανήτη, την εξιδανίκευση του υποκειμένου «γυναίκα» και την καταβαράθρωσή του. Όλα όσα καλλιεργούν μια κοινωνία που βασίζεται στον διαχωρισμό, τον φόβο της ετερότητας που ξεκινάει από το άλλο φύλο και επεκτείνεται σε όλο τον κόσμο.
Μεταμόρφωση, του Φραντς Κάφκα για τρίτη χρονιά στο θέατρο Πόρτα
Ένα πρωινό, ένας υπάλληλος μετά από δέκα χρόνια συνεχούς επανάληψης του ίδιου, σταθερού, καθημερινού προγράμματος, ξαφνικά αδυνατεί να σηκωθεί από το κρεβάτι του και να επαναλάβει τις ίδιες παγιωμένες κινήσεις. Ο κόσμος γύρω του γίνεται εχθρικός και ο ίδιος γίνεται εχθρός του κόσμου, ένα παράσιτο. Ο Πατέρας και η Μάνα, η Αδελφή, ο Προϊστάμενος, όλοι όσοι μέχρι εκείνη τη στιγμή τον είχαν ως πρότυπο, ξαφνικά γίνονται εχθροί· και αυτός, αδυνατώντας να ανταπεξέλθει στη ρουτίνα και τους ρόλους που όλοι του έχουν επιβάλλει, γίνεται εχθρός τους. Η εναντίωση όμως αυτή δεν εκδηλώνεται με επαναστατικά μανιφέστα και φανταχτερές δηλώσεις, όπως αντίστοιχα οι διαταγές μένουν πάντα κρυφές, αδιόρατες και εσωτερικευμένες.
Διαβάστε επίσης:
Η Κατερίνα Λέχου για το «Πονηρό πνεύμα» και την ανάγκη να ξορκίσουμε τον θάνατο