Από την Φωτεινή Τσαρδούνη

Ο χορός εν γένει είναι μία έρευνα πάνω στο σώμα, στην κίνηση και την ψυχή του, σε συνδυασμό με το περιβάλλον του, ανθρώπινο ή μη. Η ομάδα Αερίτες, με την καθοδήγηση της χορογράφου της (Πατρίσια Απέργη) γνωρίζει πώς να το κάνει αυτό. Αυτή την περίοδο η ομάδα παρουσιάζει τα «πορίσματά» της στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, έως και τις 8 Απρίλη.

Η έρευνά τους, πράγμα που δεν είναι αυτονόητο, ξεκίνησε ήδη από τον περασμένο Νοέμβριο “μέσα σε πολύ συμπυκνωμένο χρονικό διάστημα”, όπως δηλώνει μία από τις χορεύτριες της ομάδας. Το training της ομάδας νωρίτερα, από τον Σεπτέμβριο.
Ξεκινώντας από την επιλογή του τίτλου της παράστασης – Era poVera – διαφαίνεται το βαθύ «ψαχούλεμα» και ο προβληματισμός της ομάδας πάνω στο αντικείμενο που ερευνά, το αστικό τοπίο και «τις δράσεις και τις αντιδράσεις που προκύπτουν από την ίδια την πόλη» όπως δηλώνει και η χορογράφος. Era povera, δηλαδή, «φτωχή εποχή». Η φτώχεια όμως είναι μια πραγματική κατάσταση, εξού και το λογοπαίγνιο με την λέξη “vero” που σημαίνει αληθινό. Μία αληθινά φτωχή εποχή ή μία εποχή που η ένδειά της φέρνει τους ανθρώπους της αντιμέτωπους με την αλήθεια;

Μέσα από πειραματισμό και αυτοσχεδιασμό η ομάδα διαπραγματεύτηκε κατά την προετοιμασία της με πλήθος τεχνικών χορού που ο χώρος μιας μεγαλούπολης μπορεί να θρέφει. Διασταυρώθηκαν είδη όπως η capoeira (ξεκίνησε από τους σκλάβους της Βραζιλίας κατά την αποικιοκρατική της περίοδο), το parkour (θεωρείται είτε x-treme άθλημα με στοιχεία ακροβατικής είτε πολεμική τέχνη, που όμως χρησιμοποιείται για καθημερινή μετακίνηση στην πόλη και υπερπήδηση εμποδίων), το breakdance και το streetdance,  με συνεκτικό κόμβο τους τον αφρικάνικο χορό. Πάνω σε όλα αυτά και μέσα από τον κινησιολογικό κώδικα των ίδιων των χορευτών δομήθηκε ο κινητικός κώδικας της παράστασης. Κοινός παρονομαστής ο αγώνας για ταυτότητα και εισάκουσμα της φωνής μέσα σε μια εδραιωμένη κοινωνική πλατφόρμα δράσης  που χρόνια τώρα θέλει να εξομοιώνει το άτομο – πολίτη με άβουλο ανδρείκελο της οποιασδήποτε εξουσίας.

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Το σκηνικό (Ανδρέα Ράγκναρ Κασάπη) και ενδυματολογικό (Άγγελου Μέντη) κομμάτι της παράστασης, ανταποκρινόμενα σε μια “povera” γωνιά του άστεως, δίνουν τον  χώρο, το φόντο, την ευχέρεια και  την λειτουργικότητα στους χορευτές ν’ αναπτύξουν τα κινητικά μοτίβα της υποταγής, της αντίδρασης, της σύγκρουσης, της διαδήλωσης. Οι εικόνες, οι ιστορίες, η συνεχής και ακούραστη εγρήγορση των χορευτών, η κατά μέτωπο συνειδητοποίηση του ποιος είναι θεατής και ποιος είναι αυτός που παλεύει για την αλλαγή επιτείνεται από την μουσική του Δημοσθένη Γρίβα. Τρεις μουσικοί στη σκηνή, οι οποίοι μέσα από το electro – indie rock ηχητικό περιβάλλον τους εναρμονίζονται με τους χορευτές και φέρνουν στην επιφάνεια τον παλμό μιας μεγαλούπολης. Αυτός συνίσταται σ’ ένα σύνολο ήχων, ανασών, αλλαλαγμών, ιδεών και αντιλήψεων που αμφισβητείται και μεταλλάσσεται συνεχώς.

Η ομάδα Αερίτες είναι ζωντανό κύτταρο της εποχής και του τόπου της.  Όπως ανέκαθεν ο χορός συνδεόταν και εξελισσόταν σε συνάρτηση με τα κοινωνικοπολιτικά κινήματα της συγχρονίας του, έτσι και αυτή η ομάδα διαχειρίζεται τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς της δημιουργικά, απεικονίζει και καταδεικνύει μέσα από την τέχνη της τί σημαίνει δρόμος, ποιες συνθήκες τον διαμορφώνουν και ποια η θέση και η στάση του ατόμου, της μονάδας, της μάζας και της ομάδας.
Ο λόγος της ομάδας «Αερίτες» όμως, ορθώνεται και λεκτικά. Με ένα κείμενο – μανιφέστο,  τόσο σκληρό όσο και λυρικό μαζί ( μοιράζεται πριν από την έναρξη της παράστασης), «τσιγκλάει» οποιονδήποτε προσήλθε για να βολευτεί και ν’ απολαύσει την παράσταση.

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι παράλληλα με την περίοδο των παραστάσεων, πραγματοποιούνται δύο εργαστήρια για παιδιά, το ένα από την ομάδα χορού «Αερίτες» και το δεύτερο από τον εικαστικό – σκηνογράφο της παράστασης. Αφορούν τα «συν» της συγκατοίκησης και της συνομιλίας που μπορούν να έχουν οι μικρότεροι με τους μεγαλύτερους, η γειτονιά με το μεγαλύτερο άστυ, το σύνολο και την συλλογικότητα και πώς αυτά μπορούν ν’ ανοίξουν καινούργιους δρόμους…

Συντελεστές

Χορογραφία: Πατρίσια Απέργη
Βοηθός Χορογράφου: Δήμητρα Μητροπούλου
Μουσική σύνθεση: Δημοσθένης Γρίβας
Σκηνικά: Ανδρέας Κασάπης
Κοστούμια: Άγγελος Μέντης
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Δραματουργία: Τζωρτζίνα Κακουδάκη
Σύμβουλος εικαστικών-θεωρητική υποστήριξη: Νάντια Αργυροπούλου
Φωτογραφία: Τάσος Βρεττός
Graphic design: Καλλίνα Κυρατσούλη

 

Ερμηνεία-Δημιουργική επεξεργασία: Νώντας Δαμόπουλος, Γιάννης Εμμανουηλίδης, Χαρά Κότσαλη, Μάρω Μαρμαρινού,  Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Κωνσταντίνος Ρίζος, Δημόκριτος Σηφάκης, Ηλίας Χατζηγεωργίου

Φωτογραφίες θέματος: © Δέσποινα Σπύρου