Υπάρχει άραγε πιο ερωτικό κείμενο από τον Πλατωνικό Φαίδρο; Στις σελίδες του ο Πλάτων χαρακτηρίζει την ερωτική μανία υπέρτατο δώρο των θεών στους ανθρώπους, μιλά για την αθανασία της ψυχής, για την γνώση ως ανάμνηση. Εξηγεί καταλεπτώς τον τρόπο που ο έρωτας φωλιάζει μέσα μας, ανατέμνει τις πρώτες στιγμές της γέννησής του, ως ανάμνησης του πραγματικού κάλλους και καταλήγει: μετέχων της μανίας ο ερών των καλών εραστής καλείται.
Στις σελίδες αυτές που η φιλοσοφία συναντά την ποίηση στη σφαίρα του αριστουργηματικού ο Σωκράτης προτείνει στο Φαίδρο να αφήσουν το άστυ και να προχωρήσουν κατά τη ροή του Ιλισού προκειμένου να στοχαστούν. Κι ο Φαίδρος σκέφτεται πόσο ευχάριστο θα είναι να ακολουθήσουν τον ποταμό βρέχοντας τα πόδια τους μέχρι να βρουν το κατάλληλο σημείο να καθίσουν.
Τότε που η Αθήνα ήταν ακόμα τόπος ευλογημένος…