Λίγες μέρες μετά την πρεμιέρα μας, νιώθω ότι βρίσκομαι σε μια διαρκώς εξελισσόμενη δημιουργική διαδικασία. Σε κάθε παράσταση, εξακολουθώ να αποκαλύπτω νέα νοήματα, φέρνοντας στο φως πτυχές και λεπτομέρειες από τις αντιφάσεις και τα τραύματα της ανθρώπινης ύπαρξης. Στον ρόλο της Υβέτ Ποτιέ, της εμβληματικής πόρνης στον κόσμο της «Μάνας Κουράγιο» του Μπρεχτ, καλούμαι να ενσαρκώσω μια γυναίκα που αποτελεί σύμβολο επιβίωσης, προσαρμοστικότητας και τραγικής ειρωνείας.
Η ιδιαίτερη σκηνοθεσία του Στάθη Λιβαθινού μας έδωσε την ελευθερία, την ώθηση, αλλά και την ευθύνη να ανακαλύψουμε την αλήθεια των χαρακτήρων μας. Μελετήσαμε τον λόγο του Μπρεχτ, τις σχέσεις που σχηματίζονται ανάμεσα στους χαρακτήρες, την κάθε κίνηση. Ο στόχος δεν ήταν να παραστήσουμε, αλλά να γίνουμε φορείς ενός διαχρονικού μηνύματος.
Η Υβέτ Ποτιέ είναι πολλά περισσότερα από μια απλή πόρνη. Είναι μια γυναίκα που εκμεταλλεύεται το χάος του πολέμου για να επιβιώσει, κρύβοντας τις πληγές της πίσω από μια χειριστική μάσκα ελκυστικότητας. Η αντίφαση που ενσαρκώνει –ανάμεσα στην επιθυμία και τη θυσία, τη διαφθορά και την ανάγκη για ανθρώπινη σύνδεση– είναι χαρακτηριστική του κόσμου του Μπρεχτ. Στο πρόσωπο της Υβέτ, ο θεατής αντικρίζει τη φθορά μιας κοινωνίας που καταρρέει και έναν άνθρωπο που παλεύει μέσα από την απόγνωση να διατηρήσει τη θέση του σ’ έναν κόσμο που τον προσπερνά.
Η Υβέτ είναι μία προκλητική, κυνική και ταυτόχρονα τραγική φιγούρα. Είχα την ευκαιρία να εξερευνήσω τον ρόλο της μέσα από το σώμα και τη φωνή. Με την ελευθεριότητα της πόρνης, κρύβοντας το βάρος του παρελθόντος, μιλά με μια γλώσσα που αποκαλύπτει τις προθέσεις της, μαρτυρώντας ταυτόχρονα τις ανασφάλειες και τις πληγές που κρύβει βαθιά μέσα της.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Κάθε βράδυ στην κεντρική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου είναι ένα στοίχημα, όχι μόνο να αποδώσω την Υβέτ ως χαρακτήρα, αλλά να ανοίξω την ψυχή της στο κοινό, να κάνω τους θεατές να δουν τις βαθύτερες ανθρώπινες αλήθειες. Το ταξίδι της Υβέτ καθρεφτίζει την διαδρομή από την ανέμελη επιπολαιότητα στη θλιβερή συνειδητοποίηση της σκληρής πραγματικότητας.
Η «Μάνα Κουράγιο και τα παιδιά της» είναι μια παράσταση που μας αφορά όλους, καθώς μιλά για την αντοχή και τις επιλογές μας σε περιόδους κρίσης. Γιατί αποκαλύπτει πως πάντα ο πόλεμος φέρνει πόλεμο. Ως Υβέτ, βρίσκομαι στην καρδιά αυτής της ιστορίας, ανάμεσα στον κυνισμό και την ανθρωπιά, την ελπίδα και την καταστροφή. Κάθε παράσταση είναι μια νέα ευκαιρία να αναμετρηθώ με τον ρόλο, αλλά και με τις δικές μου αλήθειες, υποδυόμενη επί σκηνής μια γυναίκα σύμβολο κοινωνικής, ηθικής και ψυχικής δοκιμασίας. Στη σκηνή, κάθε χαρακτήρας είναι ένα παράδειγμα ανθρώπου που παλεύει με τα όριά του, με το χρόνο, με τις επιλογές του.
Η διαδικασία της πρόβας, της έρευνας, της συνεργασίας με τους συναδέλφους ηθοποιούς, και φυσικά με την ξεχωριστή καθοδήγηση του σκηνοθέτη Στάθη Λιβαθινού, έχει μετατρέψει αυτό το ταξίδι σε μια ουσιαστική και βαθιά προσωπική εμπειρία.
Photo Credit Κεντρικής εικόνας θέματος: Αχιλλέας Χαρίτος