Οι εκδόσεις Κέδρος και το Zátopek Βιβλιοπωλείο-Καφέ σας προσκαλούν στην παρουσίαση του νέου ποιητικού βιβλίου της Ευτυχίας Παναγιώτου, «Μύθοι για το τέλος του κόσμου», την Παρασκευή 3 Νοεμβρίου στις 8 μ.μ. στον χώρο του βιβλιοπωλείου.
Στην εκδήλωση συμμετέχουν:
- η Άννα Γρίβα | ποιήτρια, μεταφράστρια
- και ο Νίκος Ερηνάκης | Επίκουρος Καθηγητής Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Κρήτης, ποιητής
- Ποιήματα από το βιβλίο θα διαβάσει η Ευτυχία Παναγιώτου
Ευτυχία Παναγιώτου – Πληροφορίες για τη συγγραφέα
Η Ευτυχία Παναγιώτου γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1980. Σπούδασε Φιλοσοφία και Νεοελληνική Φιλολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο King’s College London. Από το 2007 ζει μόνιμα στην Αθήνα και εργάζεται ως επιμελήτρια εκδόσεων. Έχει μεταφράσει Anne Carson, Eileen Myles, Anne Sexton, Lord Byron, William Blake και Percy Bysshe Shelley. Η διδακτορική διατριβή της φέρει τον τίτλο: «Ιστορικό βίωμα και ποιητικές ταυτότητες στη νεοελληνική ποίηση (1970-1990): Τζένη Μαστοράκη και Κατερίνα Γώγου» (2017). Έχει γράψει τα βιβλία ποίησης μέγας κηπουρός (Κοινωνία των (δε)κάτων, 2007), Μαύρη Μωραλίνα (Κέδρος, 2010), Χορευτές (Κέδρος, 2014) και Μύθοι για το τέλος του κόσμου (Κέδρος, 2023).
Πληροφορίες για το βιβλίο – Μύθοι για το τέλος του κόσμου
Στην ποιητική σύνθεση Μύθοι για το τέλος του κόσμου ένα πρόσωπο συγκεντρώνει κείμενα αγνώστων από ετερόκλητες πηγές (χειρόγραφα, επιγραφές, διαδίκτυο), όλα μαρτυρίες για την επισφαλή ανθρώπινη ζωή: σύγχρονη δουλεία, έμφυλη βία, ρατσισμός, ιδεολογικές ψευδαισθήσεις, μετατραυματικές μνήμες, ναυαγισμένη τέχνη, ψυχικές εξουσίες, οικολογική καταστροφή, εμπειρίες της απώλειας. Μαρτυρίες για έναν κόσμο σε αποσύνθεση. Θέλοντας να κρατήσει στη μνήμη τα τεκμήρια που βρίσκει, τα αντιγράφει σε νέο περιβάλλον θεραπεύοντας, σαν μελετητής αρχαίων κειμένων, χάσματα και σφάλματα με τη χρήση εκδοτικών συμβόλων. Η συγκίνηση όμως για την ιστορία του πόνου οδηγεί στη συναρμολόγηση, στην ανασύνθεση και στην ποιητική αποκατάσταση των κειμένων. Αποτέλεσμα, μια αφήγηση με αμφιλεγόμενη προέλευση, για την αλήθεια που μένει ή και που δημιουργούμε, υπό τον φόβο για το τέλος του ανθρώπινου είδους.
Γκρεμισμένη τοιχογραφία εποχής
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Στον τοίχο αχνοφέγγει ομοίωμα προσώπου.
Κάποιου στον κόσμο που αγαπήθηκε πολύ.
[ Έργο γλύπτη. ]
Πόθησε κι έπλασε,
πόθησε κι έσκαψε τις κόρες των ματιών της
θυμώνοντας όλους
τους ανέμους.
Έργο κάποιου που θέλησε να αγαπηθεί.
Όπως σε κάποιες φθαρμένες αγιογραφίες
σε πολύπαθα νησιά της ορθοδοξίας
όπου ο θαυμασμός μπερδεύεται με την καλοσύνη
και όταν κοιτάζεις βαθιά στη ρίζα των ματιών
του ανθρώπου που <λες ότι> αγαπάς
στο μέτωπό σου σχηματίζεται ένα ερωτηματικό.