Faded: Ο Γιάννης Μανταφούνης στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Από τι υλικά είναι φτιαγμένη η ζωή ενός χορευτή; Ο Γιάννης Μανταφούνης καταθέτει το δικό του γκραν φινάλε, με στοιχεία αυτοβιογραφικά, αλλά και δόσεις χιούμορ, ένα κρυφοκοίταγμα στη ζωή πίσω από και πάνω στη σκηνή.

Από τι υλικά είναι φτιαγμένη η ζωή ενός χορευτή; Αν στα μάτια του κοινού η σταδιοδρομία ενός χορευτή μοιάζει με αγώνα ταχύτητας, στην πραγματικότητα είναι ένας μαραθώνιος από προκλήσεις, που ξεκινούν από νεαρή ηλικία με την εκπαίδευση και ολοκληρώνονται με την αποχαιρετιστήρια υπόκλιση στη σκηνή. Στον τερματισμό, όμως, κάθε χορευτής καλείται να αναιρέσει το προφανές: το σώμα, καταπονημένο από τις διαρκείς τεχνικές απαιτήσεις, οφείλει να αντισταθεί στη φθορά, να λάμψει πριν από τη θριαμβική έξοδο.

Στο Faded που παρουσιάζεται στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης από 12 έως 14 Απριλίου, Ο Γιάννης Μανταφούνης, χορευτής με κλασική παιδεία, αλλά με θητεία σε διεθνούς φήμης ομάδες σύγχρονου ρεπερτορίου, επιστρέφει στην «πρώτη αγάπη» του, το μπαλέτο, αποτίνοντάς του έναν ύστατο φόρο τιμής. Στην τελευταία του υπόκλιση, παίζει με την τετριμμένη συγκίνηση του αποχαιρετισμού των étoiles, των μεγάλων αστέρων του μπαλέτου, χωρίς όμως να στερείται ο ίδιος συγκινήσεων, αλλά και χιούμορ.

Μια βραδιά που μας ταξιδεύει παρασκηνιακά στην εκμάθηση του μπαλετικού βηματολόγιου, καταθέτοντας ένα σχόλιο για τον υπεράνθρωπο αγώνα που κρύβεται πίσω από μια φαινομενικά ανώδυνη τέχνη, τον χορό. Στον ρόλο της μουσικoύ και παρτενέρ, η Αντιγόνη Φρυδά.

Διαβάστε περισσότερα

Ο Γιάννης Μανταφούνης διετέλεσε δύο φορές υπότροφος του Ιδρύματος Ωνάση. Και οι δύο υποτροφίες υπήρξαν καταλυτικής σημασίας για τη σταδιοδρομία του: αρχικά, του δόθηκε η ευκαιρία να σπουδάσει στο Conservatoire του Παρισιού –μια από τις σημαντικότερες, παγκοσμίως, ακαδημίες χορού. Αρκετά χρόνια αργότερα, στο πλαίσιο της διά βίου εκπαίδευσής του ως χορευτής, αξιοποίησε τη δεύτερη υποτροφία για να μαθητεύσει πλάι στον Master Akira Hino, στην Ιαπωνία.

Εκκίνηση και τερματισμός. Τυπικά, η καριέρα ενός κλασικού χορευτή ξεκινά με την εκπαίδευση από νεαρή ηλικία, σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη και από τα 8 του χρόνια, και ολοκληρώνεται πριν από τη μέση ηλικία, κατά μέσο όρο στα 45. Βεβαίως, στις γενικεύσεις αυτές υπάρχουν πάντα εξαιρέσεις, αλλά αντιλαμβάνεται κανείς ότι η σταδιοδρομία των κλασικών χορευτών είναι σχετικά σύντομη. Για τους αστέρες (ετουάλ), η τελευταία υπόκλιση αποτελεί μια στιγμή ύστατης αποθέωσης.

Ο Γιάννης Μανταφούνης, παρά τις σπουδές του στον κλασικό χορό, δεν ακολούθησε τη σταδιοδρομία κλασικού χορευτή. Ωστόσο, δηλώνει ακόμη και σήμερα ότι το μπαλέτο υπήρξε η «πρώτη αγάπη» του. Όπως για καθετί στο οποίο δίνεσαι ολοκληρωτικά, υπάρχουν οι στιγμές της επίπονης προετοιμασίας, αλλά και αυτές της ευφορίας και της επιβράβευσης. Ο χορευτής παλεύει πάντα με τα όρια του σώματός του, των αντοχών του, εντέλει με τον ίδιο του τον εαυτό και τις υπερβολικές απαιτήσεις του επαγγέλματος.

Ακόμη και αν είναι κλισέ αυτός ο αμέριστος θαυμασμός για τις κατακτημένες σωματικές ικανότητες ενός χορευτή, στο υπόβαθρο δεν παύει να υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα πειθαρχίας σε κανόνες. Παρότι στη σκηνή τα πάντα κινούνται γύρω από την επαλήθευση των κανόνων αυτών, παρασκηνιακά αυτή η τόσο «ασκητική» προσήλωση μπορεί να αποτελέσει και αφορμή για χιουμοριστικές, ανάλαφρες στιγμές.

Λίγα λόγια για τον χορογράφο

Προτού στραφεί στη χορογραφία, ως ανεξάρτητος δημιουργός, ο Γιάννης Μανταφούνης υπήρξε μέλος ορισμένων από τις σημαντικότερες ομάδες χορού στην Ευρώπη: Μπαλέτο της Όπερας του Γκέτεμποργκ, Nederlands Dans Theater II και The Forsythe Company (2005-2009). Έχοντας αποκτήσει πολύτιμες εμπειρίες από τη θητεία του ως χορευτής, ανοίχτηκε σε πιο πειραματικές φόρμες, ερευνώντας διαφορετικές πτυχές του χορευτικού κώδικα. Η χρήση της φωνής και του λόγου, ο αυτοσχεδιασμός, ο ρυθμός (μουσικός και σωματικός), είναι μερικά από τα εργαλεία που αξιοποίησε σε πρόσφατα αλλά και πρώιμα έργα του: P.A.D (2006), Cover Up (2011), Pausing (2012), Eifo Efi (2013), Apersona (2014), One One One (2015), Sing the positions (2017).

Ο Μανταφούνης, σε κάθε νέα του δημιουργία, παραμένει ανοιχτός στο αυθόρμητο και εύθραυστο υλικό της συνάντησης με τον Άλλο: είτε πρόκειται για μεμονωμένους καλλιτέχνες, είτε για πιο ευέλικτα σχήματα, το ζητούμενο είναι πάντα η ανταλλαγή, η παιγνιώδης πρόσμειξη, η ανατροπή. Φαίνεται, άλλωστε, ότι αυτό τροφοδοτεί τον ίδιον, όχι μόνο ως δημιουργό, αλλά και ως χορευτή, αφού κάθε συνάντηση στη σκηνή αποφέρει νέες προκλήσεις.

Συντελεστές

Σύλληψη & Ερμηνεία: Ιωάννης Μανταφούνης
Καθηγήτρια & Μουσικός: Αντιγόνη Φρυδά
Δραματουργός: Έρι Κύργια
Εκγύμναση: Σμαραλία Καρακώστα
Φωτισμοί: David Kretonic
Ήχος: David Scrufari
Παραγωγή, Διαχείριση & Επικοινωνία: Mélanie Fréguin
Εκτέλεση Παραγωγής: Cie Ioannis Mandafounis

Συμπαραγωγή: Δήμος Βερνιέ – διεύθυνση επικοινωνίας, Theater Freiburg, Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, Migros Culture Percentage Dance Festival Steps

Με την υποστήριξη του Δήμου Γενεύης, του Καντονιού της Γενεύης και του Swiss Arts Council Pro Helvetia

Residency: Duncan Dance Research Center Athens, Studio Grütli / ADC Genève

Ευχαριστίες: École de danse de Genève – Patrice Delay και Sean Wood