Δύο κατασκευές, δύο έργα σύγχρονων καλλιτεχνών από τη Συλλογή Δ.Δασκαλόπουλου είναι η προσφορά του ΔΗΜΕΡΓΟΝ Ίδρυμα Πολιτισμού …
και Ανάπτυξης Δασκαλόπουλου στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών.
Οι Καρποί της Εργασίας, 2008 της Νατάσα Σαντρ Χαγκιγκιάν και το Μηχάνημα που Καταστρέφει Πιστωτικές Κάρτες, 2010 του Μάικλ Λάντυ θα εκτίθενται, υπό το γενικό τίτλο Ευρώπη — κρίση ή δύση, στους χώρους της Πειραιώς 260 (Α) στη διάρκεια των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ Αθηνών.
Ο Μάικλ Λάντυ είναι ένας από τους πιο διάσημους άγγλους καλλιτέχνες, ισόβιο μέλος της Royal Academy of Arts. Με την εγκατάσταση Μηχάνημα που καταστρέφει πιστωτικές κάρτες (2010), που παρουσιάζει στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, μας καλεί να καταστρέψουμε την εν ισχύι πιστωτική μας κάρτα, ένα από τα αντικείμενα που μας προσδιορίζουν σήμερα και σε αντάλλαγμα μας προσφέρει ένα υπογεγραμμένο από τον ίδιο έργο, που δημιουργείται επί τόπου.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το Μηχάνημα που καταστρέφει Πιστωτικές Κάρτες αποτελείται από γρανάζια, μηχανικά εξαρτήματα, τροχαλίες, σκουπίδια, έναν θρυμματιστή ξύλου και ένα περιστρεφόμενο χέρι που μπορεί να σχεδιάζει έργα αφηρημένης τέχνης. Η τέχνη κοροϊδεύει και προκαλεί ταυτόχρονα τον άνθρωπο των σύγχρονων κοινωνιών μας, για τον οποίο η πιστωτική κάρτα είναι –μαζί– ταυτότητα και νόημα ζωής!
Το έργο της Νατάσα Σαντρ Χαγκιγκιάν Οι Καρποί της Εργασίας (2008), είναι ένα εξαιρετικά επίκαιρο σχόλιο για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τον κεντρικό ρόλο που δίνει στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Η εγκατάσταση που παρουσιάζει, διαιρείται σε δύο χώρους που οριοθετούνται από ένα τζαμένιο χώρισμα. Στον ένα χώρο που είναι προσβάσιμος στους θεατές, βρίσκεται μια σόμπα πολυκαυσίμου, που καίει μια στοίβα περίπου 400 κύβων πολτοποιημένων χαρτονομισμάτων ευρώ, που αποσύρονται από τις κεντρικές τράπεζες όταν παλιώσουν. Το μπουρί της σόμπας καταλήγει στον πίσω χώρο μέσα από μια τρύπα στο τζάμι. Εκεί εκτοξεύει υπό τους ήχους techno μουσικής ένα σύννεφο από πλαστικά πράσινα μήλα made in China, τα οποία φωτίζονται από μπλε και κίτρινους προβολείς –τα χρώματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στο μπροστινό χώρο ακούγεται ο υπόκωφος βόμβος του μπάσου, που ηχεί σαν προειδοποίηση, σαν τις καρδιές των Ευρωπαίων πολιτών που αγωνιούν για το τι θα καταφέρουν τελικά να διατηρήσουν…
O πρόεδρος του ΔΗΜΕΡΓΟΝ, Δημήτρης Δασκαλόπουλος, εξηγεί την επιλογή των δύο αυτών έργων σε σχέση με τη σημερινή, ευρωπαϊκή και ελληνική συγκυρία:
«H εγκατάσταση της Χαγκιγκιάν αποτίει ένα μάλλον σαρδόνιο φόρο τιμής σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση που μοιάζει να αρχίζει και να τελειώνει …στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Το όνειρο της ένωσης των λαών και του ενιαίου νομίσματος συνυπάρχει πλέον με τα χρέη, τις περικοπές και την ανεργία, αποσαθρώνεται από τα πλήγματα των αγορών και την κοινωνική δυσφορία. Τι είναι λοιπόν η Ευρώπη – πατρίδα μας; αναρωτιέται η Νατάσα Χαγκιγκιάν. Μήπως μια χρηματοπιστωτική «φούσκα» που έφτασε στα όριά της;
Ο Μάικλ Λάντυ θέτει ένα πιο υπαρξιακό – σχεδόν αμλετικό- ερώτημα: τι είναι ο σημερινός άνθρωπος χωρίς την πιστωτική του κάρτα; Το Μηχάνημά του προκαλεί τους αιφνιδιασμένους θεατές να την αποχωριστούν, να τη θυσιάσουν –σαν να εγκαταλείπουν μια αλλοτριωτική ταυτότητα… Είναι μια σύγχρονη, γκροτέσκα Σφίγγα που περιμένει την απάντησή μας, την επανάστασή μας απέναντι σ’ ένα σύστημα που ιεραρχεί τους ανθρώπους με κριτήριο την πιστοληπτική τους ικανότητα.
Η σύγχρονη Τέχνη μας κάνει να συνειδητοποιούμε τα σύγχρονα ερωτήματα. Αλλά οι απαντήσεις μπορούν να δοθούν μόνο από τους συνειδητούς πολίτες…»