Το Φεστιβάλ Αθηνών εστιάζοντας σε μια θεματολογία που αγκαλιάζει κομβικές όψεις της ετερότητας, όπως εκφράζεται στα αρχετυπικά δίπολα οικείος/ξένος, αρσενικό/θηλυκό, μέθη/αγιότητα, αφομοίωση/απομόνωση, πατρίδα/ξενιτιά, ταξίδι/επιστροφή, καθαρό/ακάθαρτο, κανονικό/αντικανονικό, άνοδος/πτώση, αναδεικνύει φέτος την πολύτιμη όσο και ζωτική δυνατότητα του διαφορετικού βλέμματος και τη σημασία της ανοχής ως προϋπόθεση της ανθρώπινης συνύπαρξης.
Εμβληματικές φωνές συγγραφέων από τον χώρο της παγκόσμιας λογοτεχνίας (Γιόζεφ Ροτ, Ελβίρα Ντόνες, Σάμιουελ Μπέκετ, Ίβο Άντριτς, Τόμας Μαν, Ντίνο Μπουτζάτι) προσφέρουν δημιουργικό υλικό σε τολμηρά δραματουργικά εγχειρήματα, που συναντούν μεγάλα έργα του ρεπερτορίου (Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι, Η σφαγή των Παρισίων), άπαιχτα έργα πρωτοποριακών συγγραφέων (Βέρνερ Σβαμπ), όπως και μη αναμενόμενες ελληνικές γραφές (του Η. Χ. Παπαδημητρακόπουλου, αλλά και του Κύπριου λαϊκού ποιητή Παύλου Λιασίδη), υπό την καθοδήγηση ταλαντούχων σκηνοθετών.
Ακολουθούν πληροφορίες για τις 7 τελευταίες παραστάσεις του Ιουλίου στην Πειραιώς 260 και στο Εθνικό:
blitz
Το Ινστιτούτο της παγκόσμιας μοναξιάς
Eμπνευσμένο από το «Μαγικό βουνό» του Τόμας Μαν
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260
30 Ιουνίου – 1 Ιουλίου 2017
Το Ινστιτούτο της παγκόσμιας μοναξιάς έχει ως πηγή έμπνευσης και σημείο εκκίνησης Το μαγικό βουνό του Τόμας Μαν. Η ομάδα blitz, επηρεασμένη από την ατμόσφαιρα του βιβλίου, γράφει και σκηνοθετεί την ιστορία μιας ομάδας ανθρώπων που έχουν καταφύγει οικειοθελώς σε ένα ιδιότυπο ινστιτούτο, μακριά από τον υπόλοιπο κόσμο, προκειμένου να θεραπευθούν από τον ιό της μοναξιάς που απειλεί την ανθρωπότητα. Κάποιοι είναι εκεί για χρόνια, κάποιοι θεωρούν τη διαμονή τους πρόσκαιρη, μια κατάσταση που δεν θα κρατήσει πολύ, κάποιοι είναι χαρούμενοι καθώς πιστεύουν ότι η μοναξιά είναι πάντα ένας τρόπος να ατενίζει κανείς την εσωτερική του ησυχία. Η παράσταση αφηγείται το ημερήσιο πρόγραμμα στο ινστιτούτο, τις ασκήσεις εναντίον της μοναξιάς, τις εξομολογήσεις των ηρώων για τη ζωή τους, τα παιχνίδια που επινοούν προκειμένου να περάσει ο χρόνος, τις συζητήσεις τους αργά το βράδυ. Το Ινστιτούτο της παγκόσμιας μοναξιάς είναι μια παράδοξη κωμωδία που μιλά για τη μοναξιά του ανθρώπου μέσα στην πόλη και κάτω από τον άδειο ουρανό, για τη μοναξιά της Ευρώπης και την απομόνωση της Δύσης, αλλά και για τη μοναχικότητα ως απαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου να αντιληφθεί κανείς το μυστήριο του χρόνου και της ζωής.
Σκηνοθεσία/ δραματουργία: blitz (Γιώργος Βαλαής, Αγγελική Παπούλια, Χρήστος Πασσαλής) • Σκηνογράφος: Έφη Μπίρμπα • Ενδυματολόγος: Βασιλεία Ροζάνα • Μουσική / Ηχητική επεξεργασία: Coti K. • Σχεδιασμός φωτισμών: Τάσος Παλαιορούτας • Χορογραφία / Κίνηση: Γιάννης Νικολαΐδης • Σκηνικές & ειδικές κατασκευές: Σωκράτης Παπαδόπουλος • Μουσική διδασκαλία: Εριφίλη Γιαννακοπούλου • Σχεδιασμός μακιγιάζ & κομμώσεων: Εύη Ζαφειροπούλου • Βοηθός σκηνοθέτη: Βάσια Ατταριάν • Βοηθός σκηνογράφου: Γεωργία Μπούρα • Συνεργάτες ενδυματολογικού τμήματος: Βασιλική Παναγιωτοπούλου, Λένα Παπαμιχαήλ • Μοδίστρα: Ελένη Κομνηνού • Βαφεία ενδυμάτων – ειδικές επεξεργασίες υφασμάτων: Γρηγόρης Μπέσσας • Ηθοποιοί: Γιώργος Βαλαής, Δήμητρα Βλαγκοπούλου, Ρωμανός Καλοκύρης, Κατερίνα Μαυρογεώργη, Αγγελική Παπούλια, Χρήστος Πασσαλής, Catherine Hargreaves
Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
Γεωργία Μαυραγάνη – Εταιρεία Θεάτρου Χάπι Εντ
Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι του Τέννεσση Γουίλλιαμς
ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260
4 – 5 Ιουλίου 2017
Ένας ομοφυλόφιλος ποιητής κατασπαράσσεται από ένα αγριεμένο πλήθος παιδιών. Αυτό είναι και το τελευταίο του –άγραφο– ποίημα. Πίσω του αφήνει μια γυναίκα-μάρτυρα του έργου και της μοίρας του, που δεν θα διστάσει να αρθρώσει αυτό το ποίημα, παρά τον αδυσώπητο πόλεμο που υφίσταται από τους συγγενείς προκειμένου να σωπάσει. Όχι σαν επιθανάτια κραυγή μιας ενοχικής συνείδησης που αυτοτιμωρείται, αλλά σαν σπαραχτικό ύμνο στην αγάπη που, παρ’ όλ’ αυτά, επιβιώνει. Το έργο και η αυτοβιογραφική του διάσταση είναι γνωστά. Στόχος, ωστόσο, της σκηνοθεσίας δεν είναι να δώσει μια παράσταση ανάλυσης της προσωπικότητας και της ζωής του Τέννεσση Γουίλλιαμς, αλλά να επιχειρήσει να κρατήσει αυτόν τον προσωπικό τόνο για να «αυτοβιογραφήσει», μέσω της ποίησής του, τη δική μας επιθυμία. Ένας θίασος σημαντικών ηθοποιών θα αφηγηθεί αυτή την ιδιαίτερη ιστορία του Τέννεσση Γουίλλιαμς σαν μια παραβολή για την εποχή μας.
Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Γεωργία Μαυραγάνη • Σκηνικά – Κοστούμια: Άρτεμις Φλέσσα • Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας • Παίζουν: Μαρία Κεχαγιόγλου, Βαγγέλης Αμπατζής, Ευδοξία Ανδρουλιδάκη, Άννα Μάσχα, Γρηγόρης Μπαλλάς, Ελίνα Ρίζου, Ναζίκ Αϊδινιάν.
Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
Λίλο Μπάουρ
Το κορίτσι που πέφτει, πέφτει, πέφτει
Εμπνευσμένο από διηγήματα του Ντίνο Μπουτζάτι
ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ – ΡΕΞ
4 – 6 Ιουλίου 2017
«Πώς πέφτει κανείς με τόση χαρά στα δεκαεννιά του!»
Μια νεαρή κοπέλα, η Μάρτα, στέκεται στην κορυφή ενός ουρανοξύστη και ατενίζει την απίστευτη κοσμοσυρροή στην πόλη, που φαντάζει πανέμορφη στο νυχτερινό φως. Τέτοια ώρα οι πόλεις γεμίζουν με έμπνευση. Στους δρόμους συναντήσεις, φώτα, γλέντια, πόθοι. Τα πνευμόνια της Μάρτας φουσκώνουν από έναν αέρα γεμάτο υποσχέσεις. Γέρνει πάνω στο κιγκλίδωμα και αφήνεται στο κενό. Τι είναι αυτό που την περιμένει; Η Μάρτα δεν φοβάται. Χωρίς να το καταλάβει, δραπετεύει από τους νόμους αυτού του κόσμου, του χρόνου και της βαρύτητας. Το κορίτσι που πέφτει μας οδηγεί σ’ ένα ταξίδι μέσα στη ζωή. Η Λίλο Μπάουρ σκηνοθετεί αυτό το παραμύθι για τη νιότη και τη δύναμη της φαντασίας, που αντλεί την έμπνευσή του από κείμενα του Ιταλού συγγραφέα Ντίνο Μπουτζάτι.
Σκηνοθεσία: Λίλο Μπάουρ • Δραματουργία: Λίλο Μπάουρ, Κώστας Φιλίππογλου • Σκηνογραφία: Όλγα Μπρούμα • Κοστούμια: Μαργαρίτα Δοσούλα • Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα • Παίζουν: Μαρία Καλλιμάνη, Κώστας Φιλίππογλου, Γιώργος Συμεωνίδης, Εριφύλη Στεφανίδου, Καλλιρρόη Μυριαγκού, Τάσος Δημητρόπουλος, Εύα Οικονόμου-Βαμβακά, Θάνος Λέκκας, Αναστασία-Ραφαέλα Κονίδη, Κίττυ Παϊταζόγλου.
Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
Γιάννης Παρασκευόπουλος – ΚΘΒΕ
Festen / Οικογενειακή γιορτή
Βασισμένο στην ταινία του Τόμας Βίντερμπεργκ – Θεατρική διασκευή: David Eldridge
ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ
6 – 9 Ιουλίου 2017
Μια οικογενειακή γιορτή γίνεται αφορμή να διαταραχτεί η επίπλαστη αρμονία που για χρόνια επικρατούσε μέσα στο σπίτι της οικογένειας Χάνσεν. Τιμώμενο πρόσωπο είναι ο πατέρας, ο Χέλγκε, ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας, ο οποίος γιορτάζει τα εξηκοστά του γενέθλια περιστοιχισμένος από συγγενείς και στενούς φίλους. Τα καλά κρυμμένα μυστικά της οικογένειας αποκαλύπτονται, χωρίς όμως στην πραγματικότητα να συγκλονίζουν κανέναν. O καλοκουρδισμένος μεγαλοαστικός μηχανισμός αντιστέκεται. Η γιορτή συνεχίζεται κανονικά. Το Festen έγινε γνωστό στο ελληνικό κοινό από την ταινία του Τόμας Βίντερμπεργκ, που τάραξε τα κινηματογραφικά δεδομένα της εποχής όταν προβλήθηκε, το 1998. Ήταν η πρώτη ταινία του Δόγματος 95, της κινηματογραφικής «σχολής» που δημιούργησε ο Λαρς Φον Τρίερ, μαζί με άλλους Δανούς κινηματογραφιστές, με στόχο τη δημιουργία μιας κινηματογραφικής φόρμας που δεν θα στηριζόταν στα τεχνικά μέσα, στα ειδικά εφέ και στις συμβάσεις που δημιουργούν στους θεατές μια ψευδαίσθηση της πραγματικότητας. Μέσα από τη σκηνοθεσία αυτής της παράστασης, που ανέβηκε με εγκωμιαστικές κριτικές στο ΚΒΘΕ (Φουαγιέ Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών) τον περασμένο χειμώνα, ο Γιάννης Παρασκευόπουλος δημιουργεί με τους συνεργάτες του το δικό του Δόγμα, επιστρέφοντας στον πυρήνα του θεάτρου: τον άνθρωπο.
Μετάφραση: Αλίκη Δανέζη Κνούτσεν, Μανώλης Δούνιας • Ελεύθερη απόδοση στίχων: Μαγδαληνή Μπεκρή • Σκηνοθεσία: Γιάννης Παρασκευόπουλος • Σκηνικά – Κοστούμια: Σοφία Παπαδοπούλου • Μουσική: Μάνος Μυλωνάκης • Κίνηση: Αλέξης Τσιάμογλου • Φωτισμοί: Στράτος Κουτράκης • Παίζουν (με σειρά εμφάνισης): Χρίστος Στυλιανού (Κρίστιαν), Στεφανία Ζώρα (Το μικρό κοριτσάκι), Κωνσταντίνος Χατζησάββας (Μίκαελ), Σταυρούλα Αραμπατζόγλου (Μέττε), Κωνσταντίνος Λιάρος (Λαρς), Ιωάννα Παγιατάκη (Ελένε), Γιολάντα Μπαλαούρα ( Έλσι), Βασίλης Σπυρόπουλος (Χέλγκε), Κλειώ-Δανάη Οθωναίου (Πία), Νίκος Καπέλιος (Χέλμουντ), Αλέξανδρος Τσακίρης (Παππούς), Νεφέλη Ανθοπούλου (Πάουλα), Γιάννης Παρασκευόπουλος (Κιμ), Βασίλης Παπαγεωργίου (Μπάτοκαϊ).
Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
Ζωή Χατζηαντωνίου
Οι προεδρίνες του Βέρνερ Σβαμπ
ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260
10 – 12 Ιουλίου 2017
Ο Αυστριακός συγγραφέας Βέρνερ Σβαμπ, που ελάχιστα γνωρίζουμε στην Ελλάδα, θεωρείται ότι ανανέωσε την παράδοση του γερμανικού εξπρεσιονισμού με μια γραφή που εξερευνά το αποκρουστικό, ποτισμένη από την αυστριακή παράδοση της μαύρης κωμωδίας. Το πρώτο του έργο, Οι προεδρίνες (Die Präsidentinnen), πρωτοπαρουσιάστηκε στο Theater im Künstlerhaus της Βιέννης το 1990. Οι προεδρίνες –η Έρνα και η Γκρέτε, συνταξιούχες καθαρίστριες, και η Μαριέντλ, καθαρίστρια με ειδικότητα στο ξεβούλωμα των απόπατων– δεν ομιλούν, «ομιλούνται», «σέρνονται πίσω από τη γλώσσα όπως σέρνονται τα τσίγκινα κουτάκια πίσω από την ουρά ενός σκυλιού». Η Έρνα, η Γκρέτε και η Μαριέντλ μαζεύονται να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα και την καινούργια έγχρωμη τηλεόραση της Έρνας. Ο πνευματικός τους ορίζοντας δεν ξεπερνάει ποτέ τη μικροαστική μπαναλιτέ, τη βιαιότητα και τον θρησκευτικό φανατισμό. Ζούνε σ’ έναν φαντασιακό κόσμο και η απώλεια του ελέγχου των φαντασιώσεών τους οδηγεί σε αποτρόπαιο φινάλε.
Μετάφραση: Γιώργος Δεπάστας • Σκηνοθεσία – Δραματουργία: Ζωή Χατζηαντωνίου • Σκηνογραφία: Ελίνα Λούκου • Παίζουν: Μαρία Κατσιαδάκη (Γκρέτε), Εύη Σαουλίδου (Μαριέντλ) και μία ακόμη ηθοποιός.
Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
Ένκε Φεζολλάρι
Ορκισμένη παρθένα, της Ελβίρας Ντόνες
ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260
13 – 14 Ιουλίου 2017
Η ορκισμένη παρθένα Χάνα/Μαρκ, μια ιδιόμορφη βαλκάνια Αντιγόνη, διαμαρτυρόμενη ενάντια στον ανορθολογισμό της εξουσίας αιώνες μετά από εκείνη την κόρη-σύμβολο, αποφασίζει να θάψει όχι το σώμα ενός νεκρού αδελφού, αλλά το δικό της σώμα, στα πέτρινα τοπία της Σκόδρας, στη Βόρεια Αλβανία. Το γυναικείο σώμα διωκόμενο, θαμμένο ζωντανό στον «πέτρινο τάφο» του, βρίσκεται στο επίκεντρο αυτού του σύγχρονου μύθου. Η Χάνα δέχεται να αποποιηθεί τη γυναικεία της φύση, να ουδετεροποιηθεί πίσω από το ανδρικό της όνομα Μαρκ, για να εξασφαλίσει το ελάχιστο που οφείλεται σε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη, το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και στην ελευθερία. Υιοθετώντας αυτόν τον ιδιόρρυθμο τρόπο για να παρακάμψει τη βία ενός πατριαρχικού, ολοκληρωτικού καθεστώτος όπως της Αλβανίας του Χότζα, δομεί τελικά μια καθ’ όλα διακριτή και σεβαστή ταυτότητα. Τι συμβαίνει, όμως, όταν η «προοδευτική» Δύση «απελευθερώνει» αυτά τα σώματα; Ταξιδεύοντας στην Αμερική για να ξαναβρεί τους αγαπημένους της, η ηρωίδα θα έρθει αναπόφευκτα αντιμέτωπη με τη σύγκρουση ανάμεσα στη φύση της και την αρσενική φυλακή στην οποία κλείστηκε.
Μετάφραση: Ελεάνα Ζιάκου • Σκηνοθεσία – Μουσική επιμέλεια: Ένκε Φεζολλάρι • Διασκευή – Θεατρική απόδοση: Μαρία Σκαφτούρα σε συνεργασία με τον σκηνοθέτη • Δραματουργική επεξεργασία: Ναταλί Μηνιώτη • Εικαστική επιμέλεια: Εύα Νάθενα • Σχεδιασμός φωτισμών: Νίκος Συρίγος • Σκηνικά – Κοστούμια: Δάφνη Κολυβά, Εβελίνα Δαρζέντα • Παίζουν: Παρθενόπη Μπουζούρη, Γεωργιάννα Νταλάρα, Γιούλικα Σκαφιδά, Μαρία Σκαφτούρα, Στάθης Σταμουλακάτος, Αντώνης Φραγκάκης.
Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
Δημήτρης Κουρτάκης
Αποτυχημένες απόπειρες αιώρησης στο εργαστήριό μου
ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260
18 – 20 Ιουλίου 2017
Σύνθεση κειμένων βασισμένη σε πεζά του Σάμιουελ Μπέκετ
Διατρέχοντας το πεζογραφικό έργο του κορυφαίου Ιρλανδού δραματουργού, ο Δημήτρης Κουρτάκης δημιουργεί μια multimedia παράσταση με ένα επιτελείο σημαντικών διεθνών συνεργατών και τον Άρη Σερβετάλη στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ένας περφόρμερ, κλεισμένος στο εργαστήριό του, αποχωρισμένος από τον κόσμο, χρησιμοποιεί το σώμα του ως υλικό και πεδίο για πείραμα, μέχρι την οριστική διάλυση του Εαυτού και την εξάντληση των λέξεων, σε έναν χώρο στον οποίο προσπαθεί, διαρκώς και μάταια, να κατοικήσει·έναν μη-τόπο. Μέσα στο εκμαγείο του εσωτερικού ενός διώροφου κτίσματος, ο περφόρμερ κινηματογραφεί, σαν άλλος Κραπ, τον εαυτό του και τον χώρο. Οι θεατές, καθισμένοι εκατέρωθεν του κτίσματος, προσκαλούνται σε μια λαθραία και εν τέλει απατηλή θέαση, αφού σύντομα ανακαλύπτουν ότι και αυτοί μοιράζονται τη συνθήκη του: είναι και οι ίδιοι έγκλειστοι στον δικό τους προθάλαμο· σε μια μάταιη αναμονή. Η παράσταση, που αναζητά συγγένειες και παραλληλίες με τη σύγχρονη Ελλάδα σε μια μεταιχμιακή και οριακή ισορροπία, συνομιλεί με εικαστικούς όπως οι Bruce Nauman, Vitto Acconci, Terry Fox, Gordon Matta-Clark, Rachel Whiteread κ.ά., που αναφέρονται, άλλοτε ηθελημένα, άλλοτε ασυνείδητα, στο μπεκετικό σύμπαν.
Σύλληψη – Σκηνοθεσία – Σκηνικά: Δημήτρης Κουρτάκης • Δραματουργική επεξεργασία: Δημήτρης Κουρτάκης, Ελένη Παπάζογλου, Αναστασία Τζέλλου • Βίντεο: Jérémie Bernaert • Μουσική: Δημήτρης Καμαρωτός • Καλλιτεχνική συνεργασία: Έφη Μπίρμπα • Ερμηνεία: Άρης Σερβετάλης.
Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
Διαβάστε επίσης: