Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2025: Αναλυτικά οι παραγωγές στην Πειραιώς 260

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Δ – ΘΕΑΤΡΟ
30 – 31 Μαΐου & 1, 3, 4, 5 Ιουνίου / 20.00
Théâtre du Soleil – Ariane Mnouchkine
Εδώ έχει δράκους / Hic sunt Dracones
Μια μεγάλη λαϊκή παράσταση εμπνευσμένη από πραγματικά γεγονότα,
σε ξεχωριστά επεισόδια

Επεισόδιο πρώτο
1917: Η νίκη ήταν στα χέρια μας

Η Αριάν Μνουσκίν, από τις πιο αγαπημένες θεατρικές δημιουργούς του ελληνικού κοινού, δεν χρειάζεται συστάσεις. Το Θέατρο του Ήλιου ο διάσημος θίασος που ίδρυσε και συνεχίζει αδιάλειπτα από το 1964, από τους πλέον προβεβλημένους και ακτινοβόλους πυλώνες του σύγχρονου γαλλικού πολιτισμού, έχει επισκεφθεί αρκετές φορές το Φεστιβάλ με συλλογικές δημιουργίες – εποποιΐες που γνώρισαν πολύ μεγάλη επιτυχία: Το τελευταίο καραβανσαράι – Οδύσσειες (2006), Οι εφήμεροι (2007), Οι ναυαγοί της τρελής ελπίδας – Αυγές (2011) και Kanata, η μόνη παράσταση του θιάσου που η Μνουσκίν εμπιστεύτηκε στον Ρομπέρ Λεπάζ (2019).

Με πρότυπα πάντα ένα θέατρο «λαϊκό», όπως το διατύπωσε ο Βιλάρ, ένα θέατρο «πολιτικό», όπως το οραματίστηκε ο Μπρεχτ κι ένα θέατρο «γιορτινό» με τις καταβολές του στον Μάη του 1968, η Μνουσκίν πιστεύει πάνω απ’ όλα στην παιδευτική διάσταση της θεατρικής πράξης, τόσο για τους καλλιτέχνες όσο και το ίδιο το Κοινό που επιζητά να καλλιεργεί, να διαπλάθει, να προβληματίζει. Το θέατρο, σύμφωνα με τη δική της Σχολή, καλείται να είναι σε εγρήγορση απέναντι στις μεγάλες προκλήσεις της εποχής μας· χρειάζεται να επανέλθει στο προσκήνιο του κοινωνικού διαλόγου κι αυτό δηλώνεται τόσο από τις θεματικές που επιλέγονται κάθε φορά, όσο και από τον τρόπο λειτουργίας της ομάδας, εντός και εκτός σκηνής, που λειτουργεί σ’ ένα κοινοβιακό πρότυπο από τη δεκαετία του 1960. Ο Θίασος, η Κοινότητα έχει πρωτεύουσα σημασία: δεν υπάρχουν πρωταγωνιστές, πρωταγωνιστεί ο Χορός. Εξ ου και οι εμφανείς επιρροές της θεατρικής δουλειάς από το Αρχαίο Δράμα, την κομέντια ντελ άρτε και το θέατρο δρόμου αλλά και τις παραδόσεις των τελετουργικών θεάτρων της Ανατολής.

Παραστάσεις που αποθεώνουν τη θεατρικότητα σ’ ένα μοναδικό πολυπολιτισμικό ιδίωμα με εντελώς ετερόκλητες αισθητικές αναφορές στην όψη, τον χορό και τη μουσική, οι παραστάσεις του Θεάτρου του Ήλιου έχουν πάντα ως κεντρικούς άξονες τον Μύθο και την Ιστορία: αφηγούνται μια ιστορία που επιχειρεί να φωτίσει τη μεγάλη Ιστορία. Εκκινούν από το τοπικό και το ειδικό για να αφηγηθούν το παγκόσμιο, το οικουμενικό κι αυτό, αξιοποιώντας στο μέγιστο τα εκφραστικά εργαλεία που προσφέρει η σκηνή, τον αυτοσχεδιασμό, το θεατρικό παιχνίδι, τον ρυθμό, τις μάσκες και τα κοστούμια, τη χορικότητα.

Το ίδιο κάνουν οι Δράκοι, η τελευταία, επετειακή δημιουργία του Θεάτρου του Ήλιου, μια επική ιστορική τοιχογραφία με σημείο εκκίνησης τον πόλεμο στην Ουκρανία και η οποία ξετυλίγεται προς τα πίσω σε ξεχωριστά μέρη – εποχές. Εμείς θα παρακολουθήσουμε την πρώτη με τίτλο «Η νίκη ήταν στα χέρια μας». Η παράσταση με τη συμμετοχή σαράντα περίπου ηθοποιών, που έχουν ενεργή συμμετοχή σε όλα τα στάδια της θεατρικής δημιουργίας, σηματοδοτεί τη συμπλήρωση 60 χρόνων από την ίδρυση του Θιάσου και αποτελεί κορυφαίο γεγονός του ευρωπαϊκού θεάτρου. Ως τέτοιο έχει εμβληματική θέση στο επετειακό έτος των 70 χρόνων του Φεστιβάλ.

Μα ποιοι είναι αυτοί «Δράκοι»; Αν παρατηρήσει κανείς μεσαιωνικούς χάρτες αντιλαμβάνεται ότι υπάρχουν περιοχές χωρίς όνομα, άγνωστες ακόμα εκείνη την εποχή, ακατοίκητες ίσως όπως πιστευόταν και επικίνδυνες. Προκειμένου ν’ αποτραπεί το πέρασμα του διαβάτη, οι χάρτες προειδοποιούσαν «Hic sunt dracones» («Εδώ έχει δράκους»). Οι Δράκοι στο δυτικό φαντασιακό σηματοδοτούν μια «terra incognita» και για την Μνουσκίν, που αγαπά τις μεταφορές, στον σύγχρονο κόσμο, όχι μόνο δεν έχουν εκλείψει αλλά είναι εξαιρετικά επικίνδυνοι.

Πώς είναι δυνατόν μέσα στην ίδια την Ευρώπη στον 21ό αιώνα να επιχειρείται η εισβολή, η υποδούλωση και η καταστροφή μιας ανεξάρτητης χώρας; ρωτά. Αυτό είναι το ερώτημα που κινεί την παράσταση και στο οποίο η ίδια προσπαθεί να απαντήσει: «Ίσως μ’ αυτή την παράσταση, λέει η Μνουσκίν, φανταζόμαστε με πολλή αφέλεια ότι θα μπορούσαμε να ορθώσουμε ένα θεατρικό ανάχωμα ενάντια στους διάφορους δεσποτισμούς, ολοκληρωτισμούς και ιδεολογικούς δογματισμούς που μας απειλούν σήμερα σε πολλαπλά μέτωπα»… Με οδηγό μια επιλεγμένη «υποκειμενική», όπως σημειώνει, βιβλιογραφία σε συνεργασία πάντα με τη διακεκριμένη φιλόσοφο και φεμινίστρια Ελέν Σιξού, συνεργάτιδα του Ήλιου από τη δεκαετία του 1980, βυθίζεται, λοιπόν, σ’ αυτό το Α΄ μέρος στο έτος 1917 και επιχειρεί να παρουσιάσει θεατρικά «τη γέννηση ενός συστήματος που άλλαξε τον κόσμο». Ανασυστήνοντας τα γεγονότα όπως διαδέχονται το ένα το άλλο, μέσα από μια «επική ενσάρκωση» των πρωταγωνιστών ζητά να εντοπίσει την ρίζα της σημερινής εισβολής στην Ουκρανία και τους μηχανισμούς του ολοκληρωτισμού που οδήγησαν στο σήμερα.

Μια συλλογική δημιουργία του Θεάτρου του Ήλιου,
σε αρμονική συνεργασία με την Ελέν Σιξού
Σκηνοθεσία Αριάν Μνουσκίν

Παίζουν, με σειρά εμφάνισης στη σκηνή Hélène Cinque, Dominique Jambert, Nirupama Nityanandan, Aline Borsari, Alice Milléquant, Omid Rawendah, Sébastien Brottet-Michel, Seear Kohi, Reza Rajabi, Jean Schabel, Shaghayegh Beheshti, Pamela Marin Munoz, Vincent Mangado, Duccio Bellugi-Vannuccini, Maurice Durozier, Samir Abdul Jabbar Saed, Dimitri Leroy, Andréa Marchant Fernandez, Andréa Formantel Riquelme, Agustin Letelier, Farid Joya, Élise Salmon, Ève Doe-Bruce, Judit Jancsó, Vincent Martin, Seietsu Onochi, Vijayan Panikkaveettil, Xevi Ribas, Ariane Hime, Astrid Grant, Tomaz Nogueira da Gama, Clémence Fougea, Ya-Hui Liang • Ακούγονται οι φωνές των Ira Verbitskaya, Egor Morozov, Judit Jancsó, Martin Vaughan Lewis, Brontis Jodorowsky, Arman Saribekyan, Cyril Boutchenik, Alexey Dedoborsch, Rainer Sievert, Vincent Mangado, Johannes Hamm, Sava Lolov, Sacha Bourdo, Yuriy Zavalnyouk, Anna Kuzina, Θάνου Πρίτσα • Μουσική Clémence Fougea, Ya-Hui Liang • Ήχος Thérèse Spirli με τη Mila Lecornu • Εικόνες Diane Hequet • Φωτισμοί Virginie Le Coënt, Lila Meynard, Noémie Pupier • Ζωγραφική σκηνικών Elena Ant με τη Hanna Stepanchenko • Μεταξωτά Ysabel de Maisonneuve • Μάσκες Erhard Stiefel με τη Simona Vera Grassano • Άλλες μάσκες, μακέτες και αξεσουάρ Xevi Ribas, Miguel Nogueira, Lola Seiler, Sibylle Pavageau • Κοστούμια Marie-Hélène Bouvet, Barbara Gassier, Nathalie Thomas, Annie Tran, Elisabeth Cerqueira Μαθητευόμενη Mina Franceschinis • Περούκες και κομμώσεις Jean-Sébastien Merle • Σκηνικά David Buizard, Sandra Wallach, Aref Bahunar, Naweed Kohi, Antoine Giovannetti, Noël Chambaux, με τους Martin Claude, Clément Vernerey, Pierre Mathis-Aide Μαθητευόμενη Chloé Combes • Ειδικά εφέ Astrid Grant, Andréa Formantel Riquelme, Farid Joya με τις Judit Jancsó και Reza Rajabi • Ιστορικοί σύμβουλοι Galia Ackerman, Stéphane Courtois, Στρατηγός Nicolas Richoux, Στρατηγός Dominique Trinquand • Μετάφραση και διερμηνεία (ρωσικά, ουκρανικά) Arman Saribekyan • Αρχειονόμοι Sébastien Brottet-Michel, Dominique Jambert • Βοηθοί σκηνοθέτριας Alexandre Zloto, Lucile Cocito • Χειρισμός υπερτίτλων Amanda Tedesco • Υπεύθυνος μετακινήσεων επί σκηνής Aline Borsari, με τη βοήθεια του Sébastien Brottet-Michel • Ελληνικοί υπέρτιτλοι Δημήτρης Κοσμίδης • Αγγλικοί υπέρτιτλοι Κωνσταντίνος Τζήκας

Διάρκ. 165΄ με διάλειμμα

Συν-διευθυντής Charles-Henri Bradier
Διοίκηση Tiphaine de Laurière Με τις Marie Constant, Joséphine Supe, Céline Pierron
Γενικός τεχνικός διευθυντής Etienne Lemasson
Τεχνικός διευθυντής περιοδείας Germain Le Goff
Δημόσιες σχέσεις Liliana Andreone, Sylvie Papandréou, Svetlana Dukovska, Julia Carrera Μαθητευόμενες Inès Conaut και Manon Godet Μάγειρες Karim Gougam, Azizulah Hamrah,
Γυμναστής Marc Pujo
Το Θέατρο του Ήλιου υποστηρίζεται από το Υπουργείο Πολιτισμού
και την Περιφέρεια Ile-de-France και την Πόλη του Παρισιού.

Συμπαραγωγή TNP – Villeurbanne
Με την ειδική υποστήριξη της Περιφέρειας Ile-de-France, του Υπουργείου Πολιτισμού και της Πόλης του Παρισιού επ’ ευκαιρία του εορτασμού των 60 χρόνων του Θεάτρου του Ήλιου.

Πρεμιέρα στην Καρτουσερί του Παρισιού, 27 Νοεμβρίου 2024

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Β ΚΥΚΛΟΣ ΡΙΖΕΣ
30 – 31 Μαΐου & 1 Ιουνίου / 21.00
Σπύρος Αγγελόπουλος – Sinika
Καραγκιόζης Mad Max

Αυστραλιανό Μενίδι, έτος 6047. Όλα έχουν καταστραφεί. Νερό και καύσιμα, τα μόνα «νομίσματα» μιας ρημαγμένης ανθρωπότητας. Ο Mad Max, χωρίς ελπίδα, οδηγεί σε έναν κόσμο άδειο, γεμάτο σιωπή και θραύσματα. Το αμάξι του χαλάει ξαφνικά.

Ο Καραγκιόζης στέκεται μπροστά του, έτοιμος να επισκευάσει μπουλόνια, λάστιχα, σισπασιόν και χαμένες ελπίδες. Το αρχέτυπο του λαϊκού αντιήρωα, διαρρηγνύει τα όρια του πανιού και μεταπηδά στη μεγάλη οθόνη, σε έναν κόσμο ερειπωμένο, μέσα στην αχανή δυστοπία του κινηματογραφικού σύμπαντος του Mad Max. Μαζί, θα πρέπει να πολεμήσουν για να επιβιώσουν απέναντι σε συμμορίες, τυραννικούς ηγέτες και πυρηνικές καταιγίδες.

Ο παραδοσιακός ήρωας του θεάτρου σκιών συναντά την κινηματογραφική αισθητική της μετα-αποκαλυπτικής ερήμου, αντιπαραθέτοντας τη σωματικότητα της σκιάς στην απεραντοσύνη της οθόνης, τη σάτιρα στην επιβίωση, το γκροτέσκο στο επικό.

Mad Max και Καραγκιόζης, ο ένας ως alter ego του άλλου, καλούνται να συνυπάρξουν στη σκηνή, με γενναιότητα και χιούμορ.

Η παράσταση λειτουργεί ως ένα υβριδικό πολυμεσικό εγχείρημα: η ζωντανή μουσική με ηλεκτροακουστικούς και παραδοσιακούς ήχους συνομιλεί με το θέατρο σκιών, που μεταλλάσσεται σε κινηματογραφική αφήγηση. Μια industrial λειτουργία από μέταλλο και ηλεκτρισμό, ένας παλμός ανάμεσα στο παραδοσιακό και το μηχανικό.

Η σάτιρα γίνεται κραυγή μέσα στη σκουριά. Η φάρσα συναντά το απόκοσμο, και το λαϊκό θέατρο σκιών αναγεννιέται σε μία τελετουργία φωτός και θορύβου.

Ο Καραγκιόζης δεν πολεμά απλώς την δυστοπία, την αναδιαπραγματεύεται.

Η παράσταση αφιερώνεται στη μνήμη του γιατρού και ποιητή Γιώργη Σιδερή.

Εικαστική επιμέλεια – Περφόρμανς Σπύρος Αγγελόπουλος • Μουσική Sinika Θάνος Καζατζής τύμπανα, electronics, Κώστας Νικολόπουλος ηλεκτρική κιθάρα, μπάσο, synth, sampler, Δημήτρης Σιδερής ηλεκτρικό/ακουστικό λαούτο, pedal effects • Σκιοπαίχτες Άθως Δανέλλης – Αγγελίνα Λυκογιάννη • Κείμενο Αντώνης Τσιοτσιόπουλος • Κάμερα – Βίντεο Πάνος Ανδριανός • Σχεδιασμός φωτισμού Τάσος Παλαιορούτας • Σχεδιασμός ήχου Νίκος Κόλλιας – Δημήτρης Δημητριάδης • Σκηνοθεσία Σπύρος Αγγελόπουλος – Αντώνης Τσιοτσιόπουλος • Οργάνωση παραγωγής Γιάννης Περίδης / Celestial Arts & Entertainment Productions

Προειδοποίηση ευαίσθητου περιεχομένου
Η παράσταση περιλαμβάνει ακατάλληλη φρασεολογία, σκηνές βίας, ήχους πυροβολισμού, χρήση καπνού και ειδικού φωτισμού.
Κατάλληλο για ηλικίες 16+

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 H – ΠΕΡΦΟΡΜΑΝΣ
3 Ιουνίου / 21.00
Ελληνική Ένωση Σχεδιαστών Μόδας
Dramodé
Ένα σκηνικό happening στα όρια θεάτρου,
χορού, όπερας και fashion show!

Έλληνες σχεδιαστές μόδας εμπνέονται από εμβληματικές παραστάσεις της 70χρονης ιστορίας του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου και ξαναντύνουν αγαπημένους ρόλους, ερμηνευτές αλλά και θεατές του Φεστιβάλ για μία και μοναδική «παράσταση» στη σκηνή του Χώρου Η της Πειραιώς 260. Οι θεατές θα παρακολουθήσουν ένα είδος θεατρικού ντεφιλέ στα όρια του μπουρλέσκ, με ειδικά σχεδιασμένα κοστούμια, σε συνδυασμό με τραγούδι, μουσική, ντεκόρ, φωτισμούς, θεατρικούς μονολόγους, κ.ά. Μια ομάδα ηθοποιών, χορευτών, λυρικών τραγουδιστών και μοντέλων θα φορέσουν ειδικά σχεδιασμένες δημιουργίες, σε μια multimedia περφόρμανς που συνενώνει τον κόσμο της Μόδας, του Θεάτρου και της Μουσικής.

Διοργάνωση Ελληνική Ένωση Σχεδιαστών Μόδας • Σκηνοθεσία – Χορογραφία Ζωή Χατζηαντωνίου • Σκηνογράφος – Αρχιτέκτονας Ελίνα Λούκου • Μουσική – Σχεδιασμός ήχου Γιώργος Μιζήθρας • Σχεδιασμός φωτισμού Ελίζα Αλεξανδροπούλου • Εκτέλεση παραγωγής Λυκόφως

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε – ΘΕΑΤΡΟ
6 & 8 Ιουνίου / 21.00
7 Ιουνίου / 19.00 & 22.00
Back to Back Theatre
Ο κυνηγός πέφτει θύμα της σκιάς του / The Shadow Whose Prey the Hunter Becomes

Αν η τεχνητή νοημοσύνη εξουσίαζε τον κόσμο, μήπως θα γινόμασταν όλοι αυτομάτως νοητικά ανάπηροι; Αυτό είναι το ερώτημα που θέτει η παράσταση Ο κυνηγός πέφτει θύμα της σκιάς του της καταξιωμένης αυστραλιανής ομάδας Back to Back Theatre – ερώτημα που καθίσταται ακόμα πιο καίριο όταν τίθεται από έναν θίασο αποτελούμενο εξολοκλήρου από διεθνούς κύρους επαγγελματίες ηθοποιούς με νοητική αναπηρία. Ο τίτλος του έργου αποτελεί αναφορά σε ένα παιδικό παραμύθι του Γάλλου λαογράφου και συγγραφέα Σάρλ Περώ. Στην ιστορία, ένας σκύλος χάνει τη λεία από το στόμα του ενώ διασχίζει μια γέφυρα καθώς ξεγελιέται από την αντανάκλαση του στο νερό και ορμάει να κυνηγήσει τη σκιά του, χάνοντας έτσι την τροφή από το στόμα του.

Με υλικά το ζήτημα των ανθρώπινων δικαιωμάτων, την πολιτική του φύλου και την επαπειλούμενη επικράτηση της τεχνητής νοημοσύνης, μια ανοιχτή, δημοκρατική συνέλευση κλιμακώνεται πανέξυπνα σε μια αποκαλυπτική αντιπαράθεση που φωτίζει όσα μας χωρίζουν και όσα μας ενώνουν. Μέσα από λάθη, παρανοήσεις, παρερμηνείες και παρεξηγήσεις, το έργο μάς καλεί να ξανασκεφτούμε τι θεωρούμε «κανονικό» αλλά και τα συμπεράσματα που βγάζουμε για τον εαυτό μας και τους άλλους, σε μια παράσταση που έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι κανείς μας δεν είναι αυθύπαρκτος και ότι όλοι έχουμε ευθύνη, ατομική και συλλογική.

Από την ίδρυσή του το 1987, το Back to Back Theatre, ένας μικρός περιφερειακός θίασος που εδρεύει στην πόλη Τζιλόνγκ, κοντά στη Μελβούρνη, στο νοτιοανατολικό άκρο της Αυστραλίας, δημιουργεί ρηξικέλευθες και ανατρεπτικές παραστάσεις που ανοίγουν τον διάλογο χωρίς όμως να δίνουν απαντήσεις.

Σε μια κοινωνία που έχει εμμονή με την τελειότητα και την ομοιομορφία, η μοναδικότητα της ομάδας ακτινοβολεί. Τα έργα της, που συνδημιουργούνται από τους ίδιους τους ηθοποιούς, επιχειρούν να αμφισβητήσουν τις παγιωμένες αλλά άρρητες αντιλήψεις για το τι είναι εφικτό – στο θέατρο και στη ζωή. Τα τελευταία είκοσι χρόνια έχει πραγματοποιήσει δεκάδες περιοδείες σε όλο τον κόσμο και έχει τιμηθεί με πολυάριθμα σημαντικά διεθνή βραβεία.

Φέτος το Back to Back Theatre τιμήθηκε με Χρυσό Λέοντα στην Μπιενάλε της Βενετίας για το σύνολο του έργου του, ενώ το 2022 απέσπασε μία από τις σημαντικότερες διεθνείς θεατρικές διακρίσεις, το Διεθνές Βραβείο Ίψεν, που απονέμεται σε πρόσωπο, ίδρυμα ή οργανισμό που καινοτομεί στον χώρο της θεατρικής τέχνης.

Η παράσταση The Shadow Whose Prey the Hunter αποτελεί κοινή ανάθεση του Carriageworks, του Theatre der Welt (2020, Ντίσελντορφ), του Ιδρύματος Keir, του Ιδρύματος Thyne Reid και του Ιδρύματος Anthony Costa, με την υποστήριξη του Creative Partnerships Australia μέσω του προγράμματος Plus 1 και υποστήριξη ανάπτυξης από το Geelong Arts Centre, το Arts Center Melbourne, το Melbourne International Arts Festival, το Ίδρυμα Une Parkinson, το Public Theatre (Νέα Υόρκη) και το ArtsEmerson (Βοστώνη).

Το έργο The Shadow Whose Prey the Hunter Becomes αναπτύχθηκε εν μέρει στo πλαίσιo του Sundance Theatre Lab (2019) στο μουσείο MASS MoCA.

Το Back to Back Theatre υποστηρίζεται από την Κυβέρνηση της Αυστραλίας μέσω του Creative Australia, του κύριου επενδυτικού και συμβουλευτικού φορέα για τις τέχνες, την Κυβέρνηση της Βικτόριας μέσω του φορέα Creative Victoria, τον Δήμο του Τζιλόνγκ και το Ίδρυμα Anthony Costa.

Κείμενο Mark Deans, Michael Chan, Bruce Gladwin, Simon Laherty, Sarah Mainwaring, Scott Price, Sonia Teuben • Σκηνοθεσία Bruce Gladwin • Παίζουν Simon Laherty, Sarah Mainwaring, Scott Price • Μουσική σύνθεση Luke Howard Trio – Daniel Farrugia, Luke Howard, Jonathon Zion • Σχεδιασμός ήχου Lachlan Carrick • Σχεδιασμός φωτισμού Andrew Livingston, bluebottle • Σχεδιασμός οθόνης Rhian Hinkley, lowercase • Κοστούμια Shio Otani • Φωνή ΤΝ Belinda McClory • Σύμβουλος σύνθεσης κειμένου Melissa Reeves • Μετάφραση Jennifer Ma • Creative Development Michael Chan, Mark Cuthbertson, Mark Deans, Rhian Hinkley, Bruce Gladwin, Simon Laherty, Pippin Latham, Andrew Livingston, Sarah Mainwaring, Victoria Marshall, Scott Price, Brian Tilley, Sonia Teuben • Διεύθυνση σκηνής Alana Hoggart • Ηχοληψία Peter Monks • Μάνατζερ θιάσου Erin Watson •Διεύθυνση παραγωγής Bao Ngouansavanh
Παραγωγή περιοδείας Tanya Bennett •Εκτέλεση παραγωγής Tim Stitz

Διάρκεια 60΄

H παράσταση είναι καθολικά προσβάσιμη στις 8 Ιουνίου.

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Β – ΧΟΡΟΣ
6 & 8 Ιουνίου / 21.00
7 Ιουνίου / 21.30
Χριστίνα Γουζέλη – Paul Blackman
Far from the End / Μακριά από το τέλος

Το διεθνώς αναγνωρισμένο χορογραφικό δίδυμο της Χριστίνας Γουζέλη και του Πολ Μπλάκμαν επιστρέφει στο Φεστιβάλ με ένα τολμηρό νέο έργο που εξερευνά τα θέματα των ημιτελών, ατελών και εγκαταλελειμμένων έργων τέχνης. Το Far from the end, δημιουργημένο για τρία ανερχόμενα αστέρια της ελληνικής χορευτικής κοινότητας, υμνεί την άπειρη ομορφιά που προκύπτει από την απουσία τέλους, θέτοντας το ερώτημα αν κάτι πρέπει να «τελειώσει» για να είναι ολοκληρωμένο.

Εμπνευσμένο από έργα όπως οι ημιτελείς Φυλακισμένοι του Μιχαήλ Άγγελου, το συγκλονιστικό πορτρέτο ενός νεαρού μαύρου άντρα στο Black Draftee (James Hunter) της Άλις Νιλ, η ακόμη ημιτελής Σαγράδα Φαμίλια του Αντόνι Γκαουντί και οι τελευταίες λέξεις που έγραψε ο Κάφκα «αλλά αυτό που είπε–», το Far from the end ξεδιπλώνεται μέσα από μια σειρά περίπλοκων χορογραφικών συνθέσεων σε συνδυασμό με μια αποσπασματική μουσική παρτιτούρα, επίσης εμπνευσμένη από ημιτελή μουσικά έργα κορυφαίων δημιουργών. Αυτή η συνεχής αλληλεπίδραση μεταξύ ασυμφωνίας και αρμονίας ωθεί τους ερμηνευτές σε μια δυναμική κατάσταση ροής, όπου περιηγούνται μεταξύ εικόνων, κενού και αχρονικότητας.

Το φευγαλέο κρεσέντο που δημιουργούν οι άδειοι χώροι, τα κομμάτια που λείπουν και τα άλυτα «και αν…» ανοίγει την πόρτα στην αφαίρεση, στη γοητεία και την αίσθηση της καθαρότητας. Δημιουργείται έτσι ένας αέναος κύκλος ημιτελών καταλήξεων, που δίνει έμφαση στην αντίληψη παρά στην επίλυση.

Μπλάκμαν και Γουζέλη διακρίνονται για τη βαθιά τους πεποίθηση ότι η αντιπαράθεση είναι ισχυρό εργαλείο έκφρασης της πολυπλοκότητας και της ποικιλομορφίας των ανθρώπινων εμπειριών. Το νέο τους έργο ενσαρκώνει αυτό το ήθος, υφαίνοντας αντιθετικά στοιχεία για να εξερευνήσει το ημιτελές και τις άπειρες δυνατότητες που κρύβει.

Τα τελευταία χρόνια συνεργάστηκαν με οργανισμούς όπως η Όπερα της Βιέννης, η Σκάλα του Μιλάνου, το Φεστιβάλ του Ζάλτσμπουργκ, η Όπερα του Γκέτεμποργκ κ.ά.

Χορογραφία – Ιδέα – Καλλιτεχνική διεύθυνση Χριστίνα Γουζέλη & Πολ Μπλάκμαν • Ερμηνεύουν Μαριάνα Τζούδα, Σεβαστή Ζαφείρα, Ναταλία Βαγενά • Μουσική Χρίστος Παραπαγκίδης (MastroKristo) • Σκηνικά Δημήτρης Νασιάκος • Κουστούμια Μαρία Φλώρα Lehec, Χριστίνα Γουζέλη • Δραματουργία Κατερίνα Αγγελοπούλου • Βοηθός χορογράφου Μαρία Νικολουλέα • Φωτισμός Lukas Marian • Παραγωγή Μαριλένα Δάρα

Στην παράσταση γίνεται χρήση στροβοσκοπικού φωτισμού.
Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού.

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η – ΧΟΡΟΣ ΠΡΩΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
7 & 8 Ιουνίου / 21.00
Idio Chichava
Vagabundus

Vagabundus στα λατινικά σημαίνει «περιπλανώμενος». Στο δικό του Vagabundus ο Μοζαμβικανός χορογράφος Ίντιο Σισάβα φωτίζει την έννοια της μετανάστευσης μέσα από το πρίσμα του ανθρώπινου σώματος. Εκούσια ή αναγκαστική, η μετανάστευση αποτελεί ένα αόρατο ανθρώπινο κύμα, και ο μετανάστης είναι ο νομάδας της εποχής μας – μέτοικος, εξερευνητής, αλλά και πλάνης. Σε μια περφόρμανς με ανοιχτή αρχή και τέλος, 13 περφόρμερ χορεύουν και ταυτόχρονα τραγουδούν παραδοσιακές και σύγχρονες μοζαμβικανές μελωδίες, βασισμένες σε γκόσπελ και μπαρόκ μοτίβα. Ο Σισάβα εμπνέεται από τον τελετουργικό χορό της φυλής των Μακόντε στη Μοζαμβίκη, που μεταφέρει οργανικά, συνδυάζοντας χορό και τραγούδι, τις μνήμες της κοινότητας. Η σύνδεση χορού και μουσικής είναι εξάλλου βαθιά ριζωμένη στην αφρικανική κουλτούρα. Σύμφωνα με τον δημιουργό, μόνο το σώμα που χορεύει και τραγουδά ταυτόχρονα μπορεί να εκφραστεί πλήρως και να υπάρξει σε συνέργεια με τα άλλα σώματα. Για τον Σισάβα η εκρηκτική δύναμη του χορού όταν ενώνεται με την ανθρώπινη φωνή δεν χρειάζεται περίτεχνα σκηνικά, κοστούμια και φώτα.

Ο Ίντιο Σισάβα ξεκίνησε την καριέρα του το 2000. Φοίτησε στην περίφημη σχολή χορού PARTS της Άννε Τερέζα Ντε Κέιρσμακερ και έχει μαθητεύσει δίπλα στη Λία Ροντρίγκες. Από το 2005 είναι μέλος της ομάδας χορού Kubilai Khan Investigations με έδρα την Τουλόν, ενώ το 2024 τιμήθηκε με το βραβείο SEED Award. Μετά από μια επιτυχημένη καριέρα στη Γαλλία, επέστρεψε στην πατρίδα του, όπου ασχολείται ενεργά με την προώθηση της ελεύθερης δημιουργικής ανταλλαγής, τη δωρεάν χορευτική εκπαίδευση σε τοπικές κοινότητες και την παρουσίαση έργων σε δημόσιους χώρους. Είναι ο χορογράφος και καλλιτεχνικός διευθυντής της ομάδας Converge+ Mozambique Dance Company.

Ομάδα χορού Converge+ • Ιδέα – Χορογραφία Idio Chichava • Υποστήριξη και συντονισμός προβών Osvaldo Passirivo • Παίζουν Açucena Chemane, Arminda Teimizira, Calton Muholove, Cristina Matola, Fernando Machaieie, Judith Novela, Mauro Sigauque, Martins Tuvanji, Nilégio Cossa, Osvaldo Passirivo, Patrick Manuel Sitoe, Stela Matsombe, Vasco Sitoe • Σχεδιασμός φωτισμού Phayra Baloi • Διεύθυνση περιοδείας Silvana Pombal • Παραγωγή Yodine Produções • Σε συνεργασία με Cine Teatro Scala, Companhia Nacional de Canto e Dança (CNCD), KINANI – Plataforma Internacional de Dança Contemporânea One Dance

Διάρκεια 70΄

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Δ – ΧΟΡΟΣ
12 Ιουνίου / 21.00
13 Ιουνίου / 21.30
Alexandra Waierstall
HEART MOMENT / Η ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

Διακεκριμένη για την ποιητικότητα του έργου της, η γεννημένη στη Βρετανία και μεγαλωμένη στην Κύπρο χορογράφος Αλεξάνδρα Βάιερσταλ, με έδρα το Ντίσελντορφ, επανέρχεται στο Φεστιβάλ μετά την αισθησιακή παράσταση ANNNA³. The Worlds of Infinite Shifts του 2021, που άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις. Η Βάιερσταλ δίνει ιδιαίτερη έμφαση στο «μαζί»· στη δημιουργία επί σκηνής μιας εύθραυστης όσο και δυναμικής κατάστασης που δίνει έργα αισθητικά συμπαγή αλλά και με ιδιαίτερη χάρη. Το Heart Moment δημιουργήθηκε για να παρουσιαστεί σε μια σειρά από πόλεις που έχουν ιδιαίτερη σημασία για τη Βάιερσταλ, και κάθε παρουσίασή του αποτελεί μια ξεχωριστή «έκδοση», φτιαγμένη ειδικά για τον εκάστοτε χώρο και σε συνεργασία με επαγγελματίες χορευτές από κάθε πόλη. Το έργο έκανε πρεμιέρα τον περασμένο Σεπτέμβριο στο Ντίσελντορφ με τίτλο HEART MOMENT. An Interlude for Düsseldorf. Σύμφωνα με τη χορογράφο, είναι μια πρόσκληση να βιώσουμε τη συνομιλία των σωμάτων ως γενναιόδωρο δόσιμο από καρδιάς, ως τρυφερή διαπραγμάτευση σε μια αέναη αναζήτηση σύνδεσης και ψυχικής ανταπόκρισης, ως αντανάκλαση του δώρου της ανθρώπινης επαφής, με όρους τόλμης, ελευθερίας κι εμπιστοσύνης, σε μια εποχή δυσπιστίας και ανεπίλυτων αντιφάσεων.

Τη μουσική της παράστασης έχει γράψει ο φημισμένος Γερμανός πιανίστας, πειραματικός μουσικός και συνθέτης Hauschka (Volker Bertelmann), βραβευμένος με Όσκαρ για τη μουσική της ταινίας Ουδέν νεώτερον από το δυτικό μέτωπο (2022).

Σύλληψη – Χορογραφία Alexandra Waierstall • Ερμηνεία – Συνδημιουργία (Αθήνα, 2025) Alfonso Bordi, Αγγελική Στελλάτου, Έλενα Αγαθοκλέους, Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Karolina Szymura, Πάνος Παράσχου, Scott Jennings, Τάσος Νίκας, Yi-Chi Lee, Ying Yun Chen • Δραματουργική υποστήριξη Judith Jaeger, Matthias Quabbe • Μουσική Volker Bertelmann/Hauschka • Ηχητικός σχεδιασμός Alexandra Waierstall • Σχεδιασμός φωτισμού και σκηνικών Caty Olive • Σχεδιασμός κοστουμιών και σκηνικών Alexandra Waierstall, Horst Weierstall • Διεύθυνση καλλιτεχνικής παραγωγής Judith Jaeger • Τεχνική υποστήριξη Ansgar Kluge • Συνεργάτες Eva Martinez, Γιώργος Κοτσιφάκης, Lucia Vonrhein • Παραγωγή Noema Dance Works e.V. • Συμπαραγωγή tanzhaus nrw Düsseldorf • Με την υποστήριξη Ministerium für Kultur und Wissenschaft des Landes Nordrhein-Westfalen (Spitzenförderung Tanz 2024-2026), Fonds Darstellende Künste aus Mitteln der Beauftragten der Bundesregierung für Kultur und Medien, Kulturamt der Landeshauptstadt Düsseldorf, Kunststiftung NRW, Kunst- und Kulturstiftung der Stadtsparkasse Düsseldorf

Διάρκεια 60΄

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε – ΘΕΑΤΡΟ / ΠΕΡΦΟΡΜΑΝΣ
12 – 14 Ιουνίου / 21.00
El Conde de Torrefiel
Το φως μιας λίμνης / La luz de un lago

Με έδρα τη Βαρκελώνη, η Tanya Beyeler (Ελβετία) και ο Pablo Gisbert (Ισπανία) είναι η ψυχή των El Conde de Torrefiel (Ο Κόμης του Τορεφιέλ). Η φοβερή κολεκτίβα που ανακαλύψαμε στο Φεστιβάλ με το εντυπωσιακό LA PLAZA το 2018 ξεκίνησε την πορεία της το 2010 και δεν άργησε να κερδίσει διεθνή αναγνώριση, παρουσιάζοντας τα έργα της σε σημαντικές σκηνές και φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο (Kunstenfestivaldesarts στις Βρυξέλλες, Wiener Festwochen στη Βιέννη, Festival d’Automne στο Παρίσι, GREC Festival στη Βαρκελώνη, Short Theatre στη Ρώμη, MMCA στη Σεούλ, Museo del Chopo στην Πόλη του Μεξικού, Festival Transámerique στο Μόντρεαλ, στο Φεστιβάλ της Αβινιόν, κ.α.).

Το νέο τους έργο, συμπαραγωγή και αυτή τη φορά κορυφαίων ευρωπαϊκών φεστιβάλ και θεάτρων, βυθίζει τους θεατές στο φαντασιακό μιας ιδιότυπης ταινίας που συνενώνει θραύσματα από τη ζωή ανθρώπων σε ξεχωριστούς τόπους και διαφορετικές μεταξύ τους χρονικές στιγμές. Οι ιστορίες εμφανίζονται και εξαφανίζονται η μία μέσα στην άλλη, σε μια αφηγηματική μπάμπουσκα, έναν καλειδοσκοπικό αντικατοπτρισμό (mise-en-abȋme) στα βαθιά νερά του χρόνου: ένα ζευγάρι που γνωρίζεται σε μια συναυλία στο Μάντσεστερ, δυο κρυφοί εραστές στην Αθήνα, μια τρανς γυναίκα στο Παρίσι και μια πρεμιέρα στο θέατρο Λα Φενίτσε της Βενετίας. Το Φως μιας λίμνης είναι ένα έργο για τον έρωτα, την εργασιακή πραγματικότητα και τη βία σ’ έναν κόσμο που καταρρέει ανάμεσα σε οφθαλμαπάτες και παραισθήσεις.

Με ανατρεπτική σκηνική γλώσσα στο μεταίχμιο θεάτρου, χορού, και εικαστικής εγκατάστασης, το έργο μάς προσκαλεί σ’ ένα συνειρμικό ταξίδι μέσα από φευγαλέες εικόνες που ζωντανεύουν με προβολές κειμένων, αφήγηση με voice-over και εμβυθιστικό ήχο, αποτυπώνοντας μοναδικά τον διαρκή αγώνα αναζήτησης καθαρότητας και σαφήνειας σε έναν κόσμο απροσδιόριστο, γεμάτο ασάφειες και θολά σημεία.

Στο σκηνικό σύμπαν των El Conde de Torrefiel η θεατρικότητα δημιουργείται συχνά μέσω ηχοτοπίων. Στο Φως μιας λίμνης η ομάδα προχωρά ακόμα περισσότερο: ο ήχος γίνεται ο κεντρικός πυλώνας στον οποίο στηρίζεται το έργο συνθέτοντας τις ρωγμές και τα νήματα του νοήματος. Ένας νέος χώρος μεταξύ όρασης και ακοής, ρευστός όσο και ζωτικός, ανοίγεται στη φαντασία των θεατών. Στην κατακερματισμένη αφήγηση που δημιουργείται παίρνουν μορφή επί σκηνής και αναδεικνύονται αναπάντεχα οι δραματικές εντάσεις μεταξύ ατόμου και κοινωνίας στο παγκοσμιοποιημένο τοπίο του 21ου αιώνα.

Ιδέα – Δημιουργία El Conde de Torrefiel • Σκηνοθεσία – Δραματουργία – Κείμενο Tanya Beyeler & Pablo Gisbert • Σκηνικά El Conde de Torrefiel & Isaac Torres • Υλικά και διαμόρφωση χώρου El Conde de Torrefiel & La Cuarta Piel • Τεχνική διεύθυνση Isaac Torres • Σχεδιασμός φωτισμού Manoly Rubio García • Σχεδιασμός ήχου Rebecca Praga & Uriel Ireland • Σύμβουλος αναφορών και έμπνευση Marta Azparren • Τεχνικοί περιοδείας Uriel Ireland, Guillem Bonfill, Uli Vandenberghe, Roberto Baldinelli • Διεύθυνση Uli Vandenberghe • Εκτέλεση παραγωγής CIELO DRIVE SL / Alessandra Simeoni • Υποστήριξη παραγωγής ICEC – Generalitat de Catalunya • Συμπαραγωγή Festival GREC (Ισπανία), CC Conde Duque (Ισπανία), Théâtre St. Gervais (Ελβετία), Teatro Municipal de Porto (Πορτογαλία), Festival d’Automne (Γαλλία), Festival delle Colline Torinesi (Ιταλία), Festival Contemporanea (Ιταλία), VIERNULVIER (Βέλγιο)

Το έργο υποστηρίζεται εν μέρει με επιχορήγηση από τον κρατικό οργανισμό Acción Cultural Española (AC/E).

Η παράσταση περιλαμβάνει στροβοσκοπικό φωτισμό και δυνατή μουσική.

Για θεατές άνω των 18 ετών

Διάρκεια 90΄

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η – ΘΕΑΤΡΟ ΚΥΚΛΟΣ Η ΣΚΗΝΗ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ
13 – 16 Ιουνίου / 21.00
Ιώ Βουλγαράκη
Μητροφάγος
Βασισμένο στο βιβλίο του Ρόκε Λαρράκι

Η ιστορία του Μητροφάγου διαδραματίζεται το 1907 σε ένα σανατόριο των προαστίων του Μπουένος Άιρες, όπου μια ομάδα γιατρών αποφασίζουν να υλοποιήσουν ένα τερατώδες πείραμα με στόχο να διερευνήσουν το όριο μεταξύ ζωής και θανάτου. Με εντυπωσιακό κυνισμό, με ιδιάζον χιούμορ και μια αλλόκοτη ατμόσφαιρα τρόμου, ο Λαρράκι δημιουργεί έναν κόσμο απελπισμένο και γκροτέσκο. Ανδρική υπόθεση τόσο η δράση όσο και η αφήγησή της στον κόσμο αυτό. Όλοι άνδρες, οι γιατροί του σανατορίου με ένα δικαίωμα που μοιάζει από πάντα κεκτημένο, παρά την ελάχιστη αρχικά ηθική τους αντίσταση, ορίζουν τις ζωές δεκάδων ανθρώπων και ενορχηστρώνουν μια δυστοπία από την οποία ούτε οι ίδιοι ασφαλώς βρίσκουν την έξοδο. Παράλληλα, όσο το πείραμα εξελίσσεται, μια γυναίκα, η προϊσταμένη των νοσηλευτριών, αποτελεί το αντικείμενο του πόθου όλης της επιστημονικής ομάδας. Έτσι, ανελέητος με το φύλο του, ο συγγραφέας δεν διστάζει να το γελοιοποιήσει σε όλα τα κρίσιμα πεδία: ανδρική εξουσία, αυτοπραγμάτωση, φιλοδοξία, έρωτας αλλά και αναζήτηση νοήματος.

Η παράσταση είναι μια αλληγορία για την ανθρωπότητα σήμερα, μια σάτιρα της τοξικής αρρενωπότητας με λυρικές παρεκβάσεις. Μέσα από την ιστορία μιας ομάδας τρομερά γελοίων, αναπάντεχα επικίνδυνων αλλά και μέτριων επιστημόνων, επιχειρεί την ανατομία μιας απάθειας. Ανάμεσα σε αποκεφαλισμούς, φορεία, στύσεις, τσιγάρα, ψηφοφορίες, ανδρικές φαντασιώσεις, κάποιο θεμελιώδες εξάρτημα της ανθρώπινης φύσης καταστρέφεται ολοσχερώς. Αφήνει ίχνη άραγε αυτή η καταστροφή;

Σκηνοθεσία – Δραματουργία Ιώ Βουλγαράκη • Διασκευή – Συνεργασία στη δραματουργία Σοφία Ευτυχιάδου • Σκηνικό Μαγδαληνή Αυγερινού • Κοστούμια Βασιλική Σύρμα • Μουσική Νίκος Γαλενιανός • Κίνηση Κατερίνα Φώτη • Σχεδιασμός φωτισμού Αλέκος Αναστασίου • Σχεδιασμός βιντεοπροβολών Μαύρα Γίδια / Μάριος Γαμπιεράκης, Χρυσούλα Κοροβέση • Βοηθός σκηνοθέτιδας Μάγια Κυριαζή • Ηχοληψία Brian Coon • Βοηθός σκηνογράφου Μυρτώ Σταματοπούλου • Α΄ βοηθός ενδυματολόγου Νάντα Αμπντράμπ • Β΄ βοηθός ενδυματολόγου Σταύρος Χρονόπουλος • Συνεργάτιδα εκτέλεσης παραγωγής Αγγέλικα Σταυροπούλου • Κατασκευή σκηνικού ergon-ioannou • Μοδίστρα Ευαγγελία Τσιούνη • Ράφτης Γιώργος Παρλιάρος • Γ΄ βοηθός ενδυματολόγου – μαθητευόμενη Στέλλα Σταμούλη • Παίζουν (αλφαβητικά) Δημήτρης Δρόσος, Μαργαρίτα Κλάγκου, Νικόλας Παπαδομιχελάκης, Διονύσης Πιφέας, Αινείας Τσαμάτης, Νικόλας Χανακούλας, Χριστίνα Χριστοδούλου • Οργάνωση – Εκτέλεση παραγωγής LEFOU Productions / Βάσια Ατταριάν, Σεραφείμ Ράδης

Το βιβλίο του Ρόκε Λαρράκι Μητροφάγος (Roque Larraquy, La comemadre, 2010, 2η έκδ. Fulgencio Pimentel, 2022) κυκλοφορεί στα ελληνικά σε μετάφραση Έφης Γιαννοπούλου από τις εκδόσεις Αντίποδες (2022).

Η παράσταση υλοποιείται στο πλαίσιο της Πράξης «Διοργάνωση καλλιτεχνικών εκδηλώσεων στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου για τα έτη 2024 και 2025», η οποία εντάσσεται στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Αττική» ΕΣΠΑ 2021-2027 και συγχρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και από εθνικούς πόρους.

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Β – ΧΟΡΟΣ
14 – 16 Ιουνίου / 21.30
Αλέξανδρος Σταυρόπουλος
Ποιος θα της το πει;

Aντλώντας έμπνευση από τη μορφή της Χιονάτης, το έργο Ποιος θα της το πει; προσεγγίζει το διαχρονικό παραμύθι με σύγχρονο και αφαιρετικό τρόπο. Αντί να το αφηγείται, εστιάζει στα σύμβολα που καθόρισαν τη μυθολογία του: το μήλο, τον καθρέφτη, το φιλί και τον αριθμό επτά. Μετά το Cinderella’s και το On Wednesdays We Wear Pink, ο χορογράφος Αλέξανδρος Σταυρόπουλος, βραβευμένος από τη διεθνή πλατφόρμα Aerowaves (2021) και Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, στρέφεται για τρίτη φορά στις αντιφάσεις των αναπαραστάσεων της θηλυκότητας στην εικονοποιία των σύγχρονων μέσων, επεκτείνοντας μέσα από τη νέα αυτή παραγωγή τη δημιουργική του εξερεύνηση.

Η χορογραφία συνδυάζει την ενέργεια και την εξωστρέφεια της ποπ κουλτούρας με τη διαχρονική γοητεία των αρχετύπων, προσκαλώντας τους θεατές να ανακαλύψουν νέες ερμηνείες. Η μινιμαλιστική, αβανγκάρντ αισθητική των κοστουμιών και οι χρωματικές αντιθέσεις στα σκηνικά συνθέτουν έναν κόσμο που ισορροπεί ανάμεσα στη μαγεία και την αφαίρεση.

Με βασικό εργαλείο το χιούμορ, η παράσταση αποδομεί στερεότυπα και απευθύνεται με αμεσότητα στο κοινό, δημιουργώντας μια εμπειρία προσιτή και απολαυστική για όλες τις ηλικίες. Μέσα από την αρμονική συνύπαρξη της κίνησης, της μουσικής και του εικαστικού σχεδιασμού, το έργο μάς ξανασυστήνει ένα κλασικό παραμύθι με φρέσκια ματιά.

Σύλληψη – Χορογραφία Αλέξανδρος Σταυρόπουλος • Βοηθός χορογράφου Ελλάδα Δαμιανού • Δραματουργική έρευνα Μπετίνα Παναγιωτάρα • Σκηνικά Κωνσταντίνος Χαλδαίος • Πρωτότυπη μουσική σύνθεση Jeph Vanger • Σχεδιασμός & κατασκευή σκηνικών θ.α. • Σχεδιασμός φωτισμού Βαγγέλης Μούντριχας • Σχεδιασμός & κατασκευή κοστουμιών Francesco Infante • Ερμηνεύουν Μαίρη Γιαννούλα, Ελευθερία Ηλιοπούλου, Εύα Γεωργιτσοπούλου, Φωτεινή Μουχτούρη

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Δ – ΘΕΑΤΡΟ ΚΥΚΛΟΣ ΡΙΖΕΣ
19 – 22 Ιουνίου / 21.00
Γιάννος Περλέγκας
Κατσούρμπος
του Γεωργίου Χορτάτση

Από τα αριστουργήματα του Κρητικού Θεάτρου της Αναγέννησης, ο Κατσούρμπος του Χορτάτση ανήκει στην παράδοση των έργων της κομέντια ερουντίτα, της λόγιας κωμωδίας. Δανείζεται όμως πολλά από τα χαρακτηριστικά και τους κωμικούς τύπους της πιο ώριμης, αυτοσχεδιαστικής κομέντια ντελ άρτε. Το έργο αντλεί τα ποιητικά του πρότυπα από τα ποιήματα του Πετράρχη και τις ιταλικές κωμωδίες της ίδιας περιόδου του Αριόστο και του Τάσο, αλλά η υψηλή ποιητική του Χορτάτση εξελίσσει τους κώδικες της χοντροκομμένης κωμωδίας και προσδίδει στο έργο λεπτά στρώματα ειρωνείας και οξυμμένης κοινωνικής ανάλυσης για το ήθος των χαρακτήρων και της εποχής. Πώς όμως μπορεί να εγγραφεί σκηνικά στη δική μας;

Μας χωρίζουν πλέον 500 χρόνια από την περίοδο της ακμής του Κρητικού Θεάτρου. Το έργο γράφεται, και ίσως παρασταίνεται, σε μια περίοδο που οι εξεγέρσεις εναντίον της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας έχουν καταπνιγεί, η συμφιλίωση και μοιραία η συμβίωση Ιταλών και Κρητικών έχει βαθύνει και εδραιωθεί, και τα χαρακτηριστικά και τα ήθη της ιταλικής Αναγέννησης μοιάζουν να έχουν μεταλλάξει βαθιά την κρητική κοινωνία. Η κατάληψη του νησιού από τους Τούρκους δεν θα αργήσει: Το Ηράκλειο παραδίδεται τελικά το 1669, αλλά ήδη από την παράδοση της Κύπρου το 1570 έχουν ξεκινήσει οι αμυντικοί εξοπλισμοί. Ο κοινός τρόμος Κρητικών και Βενετών απέναντι στον επικείμενο πόλεμο είναι κάτι παραπάνω από ορατός, και θα μπορούσε να πει κανείς ότι σφραγίζει ύπουλα την ελαφρότητα της κωμωδίας.

Ιδιάζον δείγμα του Κρητικού Θεάτρου, αλλά και σαγηνευτικό αίνιγμα για την εποχή της Αναγέννησης, πέρα απ’ την επιφάνεια μια ανάλαφρης κωμωδίας, ο Κατσούρμπος κρύβει μια αγωνιώδη περιγραφή της αστικής τάξης του αναγεννησιακού Ηρακλείου στα τέλη του 16ου αιώνα. Οι ήρωες μοιάζουν να παραπαίουν ανάμεσα στην ασφάλεια που νιώθουν λόγω της κοινωνικής και οικονομικής τους θέσης και στην ασάφεια της ιστορικής στιγμής: το τέλος εποχής με την κατάρρευση της Ενετοκρατίας έρχεται καλπάζοντας.

Ο ομοιοκατάληκτος δεκαπεντασύλλαβος, οι τυπικοί κανόνες της πλοκής, οι θεατρικές συμβάσεις και οι χαρακτήρες της κομέντια, η αισθητική παράδοση των ανεβασμάτων του Κρητικού Θεάτρου: όλα αυτά τα στοιχεία κάνουν ιδιαίτερα ερεθιστική τη σκηνική αναμέτρηση μ’ αυτό το κλασικό έργο που ανεβαίνει πλέον σπάνια στην ελληνική σκηνή.

Ο Γιάννος Περλέγκας επιλέγει ένα μικρό σχήμα ηθοποιών για να σπάσει τα όρια μιας κλασικότροπης αναπαράστασης και αναζητά μια συνομιλία του κειμένου με τη γλώσσα χορευτών και ακροβατών. Στο αισθητικό επίπεδο, τα σκηνικά και τα κοστούμια «κλείνουν το μάτι» στην Αναγέννηση υπονομεύοντάς την αδιόρατα, ενώ το ηχητικό περιβάλλον της παράστασης «πειράζει» με σύγχρονο τρόπο τα μαδριγάλια του Μοντεβέρντι αφενός και την κρητική μουσική παράδοση αφετέρου.

Σκηνοθεσία Γιάννος Περλέγκας • Κίνηση – Συνεργασία στη σκηνοθεσία Χριστίνα Σουγιουλτζή • Σκηνικά – Κοστούμια Άγγελος Μέντης • Μουσική Δημήτρης «Χαΐνης» Αποστολάκης, Κλέων Αντωνίου • Φωτισμοί Νίκος Βλασόπουλος • Παίζουν Δημήτρης «Χαΐνης» Αποστολάκης, Ανθή Ευστρατιάδου, Λένα Κιτσοπούλου, Κατερίνα Λυπηρίδου, Χρήστος Σαπουντζής, Γιάννος Περλέγκας, Θοδωρής Σκυφτούλης, Χριστίνα Σουγιουλτζή • Οργάνωση – Εκτέλεση παραγωγής Delta Pi

Η παράσταση υλοποιείται στο πλαίσιο της Πράξης «Διοργάνωση καλλιτεχνικών εκδηλώσεων στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου για τα έτη 2024 και 2025», η οποία εντάσσεται στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Αττική» ΕΣΠΑ 2021-2027 και συγχρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και από εθνικούς πόρους.

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε – ΘΕΑΤΡΟ ΚΥΚΛΟΣ Η ΣΚΗΝΗ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ
19 & 20 Ιουνίου / 21.30
21 Ιουνίου / 20.00 & 22.00
Θανάσης Δόβρης
Σωτηρία
Βασισμένο στη συλλογή διηγημάτων της Χαράς Ρόμβη

Στη συλλογή διηγημάτων Σωτηρία, από την οποία αντλεί έμπνευση για την παράστασή του ο Θανάσης Δόβρης, η Χαρά Ρόμβη, συγγραφέας της νεότερης γενιάς, σκιαγραφεί με γλυκόπικρο χιούμορ και τρυφερότητα ένα αναγνωρίσιμο πορτρέτο της Ελλάδας του ’80 και του ’90.

Σε μια βόλτα στο σουπερμάρκετ, μοναδική ανάσα στην ασφυκτική καθημερινότητά της, η Σωτηρία του ομώνυμου διηγήματος ξεχνιέται ανάμεσα στις έτοιμες τούρτες και τους κύβους νοστιμιάς και, χωρίς να το πάρει είδηση, κλειδώνεται εκεί μέσα. Χαμένη στον παράδεισο της αφθονίας, ανάμεσα σε ράφια και ψυγεία γεμάτα προϊόντα, περίεργους θορύβους και απροσδιόριστες σκιές, η ηρωίδα έρχεται αντιμέτωπη με τους δαίμονες της, τα σκοτάδια και τους φόβους της. Το αναπάντεχο αυτό γεγονός γίνεται αφορμή για μια αναμέτρηση με τον ίδιο της τον εαυτό. Πώς μπορεί άραγε να μεγεθυνθεί μια στιγμή του ανθρώπου από μια παραξενιά της τύχης;

«Αυτό που με ενδιέφερε πραγματικά είναι ο άνθρωπος ανεξαρτήτως εποχής, ο αιώνιος άνθρωπος», είχε πει σε συνέντευξή της η συγγραφέας. Ο Θανάσης Δόβρης σε ρόλο σκηνοθέτη με την καταιγιστικά κωμική Μαρία Παρασύρη στον ομώνυμο ρόλο καταπιάνεται εδώ με τον κοινό καθημερινό άνθρωπο και κάθε καθωσπρέπει Σωτηρία, αποκρυπτογραφώντας έναν υπαρξιακό τρόμο στην άλλη τους όψη σαν θεατρική φάρσα. Ένα (αυτο)σαρκαστικό σχόλιο για ένα τυχαίο συμβάν που γίνεται φορέας αποκάλυψης, για μια απροσδόκητη γκάφα που εγκυμονεί τη σωτηρία…

Σκηνοθεσία Θανάσης Δόβρης • Δραματουργία Θανάσης Δόβρης – Χαρά Ρόμβη • Σκηνικό – Κοστούμια Αλέγια Παπαγεωργίου • Καλλιτεχνικός συνεργάτης για το σκηνικό Βαγγέλης Ξενοδοχίδης • Ηχητικός σχεδιασμός Panú (Παναγιώτης Mανουηλίδης) • Φωτισμοί Τάσος Παλαιορούτας • Βοηθός σκηνοθέτη Νικόλας Λαμπάκης • Ερμηνεύει η Μαρία Παρασύρη . Εκτέλεση παραγωγής Λυκόφως – Γιώργος Λυκιαρδόπουλος • Διεύθυνση παραγωγής Κατερίνα Μπερδέκα • Οργάνωση παραγωγής Ρόζα Καλούδη

Η συλλογή διηγημάτων της Χαράς Ρόμβη Σωτηρία κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αντίποδες (2023).

Η παράσταση περιέχει χρήση καπνού και έντονη γλώσσα.

ΔΙΑΡΚΕΙΑ 55′

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η
20 – 22 Ιουνίου / 21.00
Handspring Puppet Company – William Kentridge
Ο Φάουστ στην Αφρική! / Faustus in Africa!

Ο γεννημένος στο Γιοχάνεσμπουργκ πολυσχιδής Ουίλιαμ Κέντριτζ θεωρείται από τους σπουδαιότερους εικαστικούς και σκηνοθέτες της εποχής μας με έργα σε μουσεία και συλλογές σε ολόκληρο τον κόσμο. Μοναδικός στον τρόπο του να παντρεύει τη μαγεία του χειροποίητου, τη χαρακτική, τη λιθογραφία, τη φωτοχαρακτική με τις τέχνες του θεάματος, το animation, τη λογοτεχνία και τον πολιτικό στοχασμό, ο Κέντριτζ είναι εμποτισμένος από την ιστορία της Νότιας Αφρικής και το κίνημα διαμαρτυρίας ενάντια στον παραλογισμό του Απαρτχάιντ αλλά και κάθε μορφή κοινωνικής αδικίας, εξού και η αισθητική του συγγένεια με αιχμηρούς ζωγράφους, γλύπτες και χαράκτες όπως χαρακτηριστικά ο Ονορέ Ντωμιέ ή η Καίτε Κόλβιτς. Έχοντας θητεύσει στη Σχολή του Ζακ Λεκόκ τη δεκαετία του 1970, η ιδιαίτερη σχέση του με το «ποιητικό σώμα» καθορίζει και τη σκηνοθετική του γλώσσα στις παραστάσεις του στο πεδίο της όπερας και του μουσικού θεάτρου, που διατηρούν πάντα έναν υβριδικό χαρακτήρα ανάμεσα στην περφόρμανς και τα εικαστικά.

Η εκρηκτική του εκφραστικότητα έχει μπολιαστεί από τη δεκαετία του 1990 από τη συνεργασία του με την ομάδα κουκλοθεάτρου Handspring Puppet Company, με την οποία ανέβασε το 1992 τον Βόυτσεκ, βασισμένο στο ομώνυμο έργο του Μπύχνερ (Woyzeck on the Highveld), αλλά και τον Βασιλιά Υμπύ του Αλφρέ Ζαρύ στην παράσταση O Υμπύ και η επιτροπή της αλήθειας, που είδαμε σε ιστορική αναβίωση στην Ελλάδα το 2014. Αναβίωση μιας παράστασης του 1995 σε συνεργασία με την ίδια πρωτοποριακή ομάδα είναι και το Faustus in Africa.

Δραματουργική σύνθεση που παντρεύει τις πιο εμβληματικές ενσαρκώσεις του διαβόλου στη λογοτεχνία μέσα από το ειρωνικό βλέμμα του Νοτιοαφρικάνου ποιητή Lesego Rampolokeng, το Faustus in Africa! συνιστά μια αλληγορία για την αποικιοκρατία και τον δυτικό ιμπεριαλισμό. Σ’ ένα συναρπαστικό, καλοκουρδισμένο σύμπαν, η ιστορία του ήρωα που πουλάει την ψυχή του στον διάβολο με αντάλλαγμα την αυθεντική απόλαυση και την αιώνια νεότητα μεταφέρεται εδώ στην Αφρική, παρθένα γη που ο αδίστακτος ήρωας εκμεταλλεύεται και καταστρέφει όπως ο Φάουστ διακορεύει και καταστρέφει τη νεαρή και αθώα Γκρέτχεν στο έργο του Γκαίτε. Πηγαίνει στην Αφρική για σαφάρι σε μια περιπέτεια που μετατρέπεται σε ξέφρενο ταξίδι απληστίας, παραφοράς και καταστροφής. Το ενδιαφέρον είναι ότι την ιστορία αναπαριστούν μαριονέτες – ο μόνος χαρακτήρας επί σκηνής με ζωντανή ανθρώπινη μορφή είναι ο Διάβολος.

Σκηνοθεσία William Kentridge • Συνεργάτιδα σκηνοθεσίας Lara Foot • Σκηνοθεσία μαριονετών Adrian Kohler & Basil Jones (Handspring Puppet Company) • Συντονισμός προβών – Συνεργάτης σκηνοθεσίας μαριονετών Enrico Dau Yang Wey • Σχεδιασμός μαριονετών Adrian Kohler & William Kentridge • Κινούμενα σχέδια William Kentridge • Κατασκευή μαριονετών Adrian Kohler & Tau Qwelane • Κοστούμια μαριονετών Hazel Maree, Hiltrud von Seidlitz, Phyllis Midlane • Ειδικά εφέ Simon Dunckley • Σχεδιασμός σκηνικών Adrian Kohler • Κατασκευή σκηνικών Dean Pitman (για την Ukululama Projects) • Ζωγραφική & διακόσμηση σκηνικών Nadine Minnaar (για την Scene Visual Productions) • Μετάφραση Robert David Macdonald • Πρόσθετο κείμενο Lesego Rampolokeng • Μουσική James Phillips & Warrick Sony • Ηχητικός σχεδιασμός Simon Kohler • Σχεδιασμός φωτισμού – Διεύθυνση παραγωγής Wesley France • Υπεύθυνος σκηνής – Χειριστής βίντεο Thunyelwa Rachwene • Ηχοληψία Tebogo Laaka • Υπεύθυνος βίντεο Kim Gunning • Παίζουν (αλφαβητικά) Eben Genis, Atandwa Kani, Mongi Mthombeni, Wessel Pretorius, Asanda Rilityana, Buhle Stefane, Jennifer Steyn • Ειδική εμφάνιση Tankiso Mambolo (ως φωνή του Θεού)

Παραγωγή Quaternaire/Paris, με την υποστήριξη και σε συνανάθεση του Théâtre de la Ville/Festival d’Automne (Γαλλία) • Υπεύθυνοι παραγωγής για την Quaternaire Sarah Ford, Roxani Kamperou, Emmanuelle Taccard • Συμπαραγωγή Baxter Theatre Centre (Νότια Αφρική), Centre d’Art Battat (Καναδάς), Cité Européenne du Théâtre – Domaine d’O – Montpellier / PCM 2025 (Γαλλία), Grec Festival (Ισπανία), Kunstenfestivaldesarts (Βέλγιο), Fondazione Campania des Festival—Campania Teatro Festival (Ιταλία), Thalia Theater (Γερμανία)

Η εκδοχή του έργου του 1995 ήταν παραγωγή της Handspring Puppet Company σε συνεργασία με το The Market Theatre, το Art Bureau (Γερμανία), το Kunstfest (Γερμανία), το Standard Bank National Arts Festival, το Foundation for the Creative Arts, τη Sharp Electronics και τη Mannie Manim Productions.

FAUST I & II © The Estate of Robert David Macdonald
Υπεύθυνος πνευματικών δικαιωμάτων: Alan Brodie Representation Ltd (www.alanbrodie.com)
Η Handspring Puppet Company εκπροσωπείται διεθνώς από την Quaternaire / Sarah Ford. www.quaternaire.org

Στη μνήμη του James Phillips (1959–1995)

Ο James Phillips ήταν συνθέτης, μουσικός και η φωνή της συνείδησης μιας ολόκληρης γενιάς. Έχασε τη ζωή του ύστερα από το σοβαρό τραυματισμό που υπέστη σε ένα τροχαίο δυστύχημα. Το Shifty Records Artists Fund συστάθηκε για να παράσχει βοήθεια σε καλλιτέχνες που βρίσκονται σε συνθήκες κρίσης. Για περισσότερες πληροφορίες και δωρεές, παρακαλώ απευθυνθείτε στην ακόλουθη διεύθυνση lloyd@shifty.co.za

Ιδιαίτερες ευχαριστίες στην ομάδα του Baxter Theatre Centre, στο William Kentridge Studio, στη Stefanie Carp, στον Patrick Curtis, στον Carlo Daniels, στη Susan Ford, στον Paul Golub, στον Joël Gunzburger, στη Frie Leysen, στον Κωνσταντίνο Λιοπύρη, στην Grace Lorenzo, στον Michael Morris, στον Herman Sorgeloos.

Διάρκεια 100΄

Προειδοποίηση ευαίσθητου περιεχομένου
Κατάλληλο για ηλικίες 12+
Η παράσταση περιλαμβάνει ακατάλληλη φρασεολογία, ήχους πυροβολισμών και χρήση έντονου φωτισμού.

O Kentridge ως εικαστικός έχει ιδιαίτερη σχέση με την Ελλάδα, όπου έχει παρουσιάσει συχνά εκθέσεις και εγκαταστάσεις του. Ως σκηνικός δημιουργός εμφανίστηκε πρώτη φορά στη Στέγη με την περφόρμανς Refuse the hour το 2012 και ακολούθησε το Ο Υμπύ και η επιτροπή της αλήθειας το 2014. Στο Φεστιβάλ έχει ξαναπαρουσιαστεί με τη βιντεοεγκατάσταση I am not me, the horse is not mine το 2010 (σε συνεργασία με την Γκαλερί Μπερνιέ) και με την προβολή More Sweetly Play the Dance το 2017 στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, αλλά είναι η πρώτη φορά που φιλοξενείται σκηνικό έργο του. Oι δύο όπερές του SIBYL και The Head & the Load παρουσιάστηκαν στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) το 2021 και το 2023 αντίστοιχα.

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Β – ΘΕΑΤΡΟ ΚΥΚΛΟΣ Η ΣΚΗΝΗ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ
26 & 28 Ιουνίου / 21.00
27 Ιουνίου / 20.00 & 22.00
Έλενα Μαυρίδου
ΣΑΡΜΑΝΤΖΑ
Εμπνευσμένο από διηγήματα του Κωνσταντίνου Δομηνίκ

Στα βιβλία του Ώπα-ώπα, μπλάτιμοι και Κακό ανήλιο ο Κωνσταντίνος Δομηνίκ, νέος συγγραφέας με καταγωγή από την Πιερία, συνθέτει ποιητικά, στο γλωσσικό ιδίωμα του τόπου του, εικόνες μαγικού ρεαλισμού και λαογραφικού τρόμου σε ιστορίες όπου το υπερφυσικό και το φανταστικό συναντούν την παπαδιαμαντική παράδοση.

Ο σκηνικός μονόλογος με αφετηρία διηγήματα και από τις δύο συλλογές, που σκηνοθετεί η Έλενα Μαυρίδου, διαδραματίζεται σε έναν τελετουργικό χώρο, όπου το σώμα και η ύλη γίνονται φορείς μνήμης. Ο ήρωας σκαλίζει σύμβολα στον τάφο της μάνας του, σε μια άκρη του νεκροταφείου, του λεγόμενου και Σαρμάντζα (η βρεφική κούνια στην τοπική διάλεκτο), λόγω του ότι βρίσκεται σε ελαφρώς επικλινές έδαφος. Παλιό και σχεδόν παρατημένο, έχει ≪φάει≫ τόση σάρκα και κόκαλα μέσα στα χρόνια που πλέον τα περισσευούμενα οστά καταλήγουν να γκρεμίζονται.

Η δράση, τοποθετημένη σ’ ένα αφαιρετικό τοπίο αποσύνθεσης και λήθης, ακολουθεί μια πορεία κορύφωσης, ενώ ο ήρωας οδηγείται σταδιακά σε μια παραληρηματική εξιλέωση. Οι αναμνήσεις των παιδικών του χρόνων ζωντανεύουν: θραύσματα εικόνων, σκιές ανθρώπων, στιγμές που ανασκάπτονται μέσα από το χώμα.

Ο Γιάννης Τσορτέκης ενδύεται τα πάθη του ήρωα και επιχειρεί μια διαδρομή μνήμης και εξαγνισμού, ενώ η μουσική του Γιώργου Μαυρίδη τον συνοδεύει, με αρχετυπικά ακούσματα της απώλειας, σ’ αυτόν τον απόκοσμο σκηνικό τόπο του Πάρι Μέξη.

Σκηνοθεσία Έλενα Μαυρίδου • Σύμβουλος δραματουργίας Κατερίνα Διακουμοπούλου • Σκηνικά – Κοστούμια Πάρις Μέξης • Πρωτότυπη μουσική – Σχεδιασμός ήχου Γιώργος Μαυρίδης • Φωτισμοί Περικλής Μαθιέλλης • Βοηθός σκηνοθέτιδας Τάσος Νίκας • Φωτογραφίες Πάτροκλος Σκαφίδας • Διεύθυνση παραγωγής Δήμητρα Κούζα – Εταιρεία Θεάτρου Χώρος • Οργάνωση παραγωγής Γιάννα Αλ Νακά • Ερμηνεύει ο Γιάννης Τσορτέκης

Η συλλογή διηγημάτων Ώπα-ώπα, μπλάτιμοι κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ενύπνιο (2022).
Η συλλογή διηγημάτων Κακό ανήλιο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος (2024).

ΔΙΑΡΚΕΙΑ 60′

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε – ΘΕΑΤΡΟ ΚΥΚΛΟΣ ΡΙΖΕΣ
26 & 27 Ιουνίου / 21.00
28 & 29 Ιουνίου / 20.00
Σίμος Κακάλας
Κακά σκηνικά
του Γιάννη Αποσκίτη
Μια εφιαλτική ανασκόπηση της ελληνικής κωμωδίας

Μια σφαίρα στο κεφάλι ενός μακαρίτη μας μεταφέρει στα άθλια σκηνικά ενός ερειπωμένου παραδοσιακού καφενείου, του «Καφέ Αρκαδία», μ’ ένα μικρό θεατράκι για τις παραστάσεις των περιπλανώμενων μπουλουκιών, όπου στήνεται μια δαιμονική γιορτή κωμωδίας και αίματος – μια κωμική κόλαση αφιερωμένη στην ζοφερή ελληνική πραγματικότητα. Σ’ αυτό το εθνικό Γκραν Γκινιόλ, οι θεατές γίνονται μάρτυρες μιας σειράς από άκυρα, σκοτεινά και «τυχαία αριθμημένα» νούμερα, στα οποία η κωμωδία του σήμερα συναντά την κωμωδία του χθες: μπουλούκια που παίζουν εκδοχές παλιών κωμωδιών με κατακρεουργημένους ηθοποιούς της Φίνος Φιλμς, αρκουδιάρηδες που, αντί για αρκούδες, σέρνουν το φάντασμα του βασιλιά Αρκτούρου θρηνώντας την Ελλάδα που καίγεται, κολασμένοι κωμικοί των τελευταίων δεκαετιών που τιμωρούνται σε κωμικά βασανιστήρια, Νοσφεράτορες και Φρανκενγκιόζηδες που σαρώνουν τη σκηνή. Οι δημιουργοί της παράστασης φαντασιώνονται μια «ζώνη του λυκόφωτος» που συγκεντρώνει όλα τα όμορφα – και τρομακτικά – πράγματα που συναντάμε στην ελληνική κωμωδία από την εποχή του θεάτρου σκιών ως τις μέρες μας.

Από τις «νούτικες» κωμωδίες, ολιγόλεπτες αυτοσχεδιαστικές φάρσες έως τη σύγχρονη ελληνική τηλεόραση, ο Σίμος Κακάλας και η Σοφία Πάσχου, με απόλυτα ανατρεπτική διάθεση, επανεξετάζουν το υλικό της μεσοπολεμικής και μεταπολεμικής κωμωδίας με σκοπό να το «βγάλουν από τον τάφο του». Φυσικά, λόγω της μηδενιστικής και μετααποκαλυπτικής τάσης των ημερών μας, η κωμωδία ντύνεται με πιο σκοτεινά χρώματα· αστειεύεται και σατιρίζει μέσα από μια θέση κατάθλιψης και όχι αισιοδοξίας – και σε αυτό το σημείο έρχεται να συμπληρώσει την παράσταση η κωμική γραφή του Γιάννη Αποσκίτη. Οι δημιουργοί «επισκέπτονται», λοιπόν, εκ νέου τα κωμικά στερεότυπα δημιουργώντας φρικιαστικούς κωμικούς χαρακτήρες μέσα από ένα φίλτρο ακρότητας και παραμόρφωσης: Επιστρέφουν σε βασικά υλικά του θεάτρου, όπως το πατάρι του πλανόδιου θιάσου, οι μάσκες και οι μεταμορφώσεις, το σπάσιμο του τέταρτου τοίχου και η επικοινωνία με το κοινό.

Μέσα από αυτή την αναστροφή του προσανατολισμού της κωμωδίας, μας προκαλούν να αναρωτηθούμε: πώς γίνεται σε μια χώρα όπου παρακολοθούμε καθημερινά παράδοξα, αλλόκοτα, πραγματικά κακά σκηνικά, η κωμωδία να μην είναι «μέχρι θανάτου»;

Σύλληψη Σίμος Κακάλας, Γιάννης Αποσκίτης • Κείμενο Γιάννης Αποσκίτης • Σκηνοθεσία Σίμος Κακάλας • Σκηνικό Κωσταντίνος Σκουρλέτης • Κοστούμια Κλαιρ Μπρέισγουελ • Κίνηση – Διδασκαλία μάσκας Σοφία Πάσχου • Μάσκες Μάρθα Φωκά • Φωτισμοί Σοφία Αλεξιάδου • Μουσική επιμέλεια Σίμος Κακάλας • Παίζουν Πανάγος Ιωακείμ, Αντώνης Καφετζόπουλος, Δρόσος Σκότης, Κώστας Φιλίππογλου • Surprise guests γνωστά ονόματα του ελληνικού θεάτρου • Ζωντανή ερμηνεία της μουσικής Αγγελική Ποτήρη φωνή, βιολί, Ρόλη Γιαμοπούλου κρουστά, φωνή, Φωτεινή Τσακνάκη πλήκτρα, φωνή, Σόφη Παπακοσμά μπάσο • Διεύθυνση – Εκτέλεση παραγωγής Kart Productions

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Δ – ΧΟΡΟΣ – ΠΕΡΦΟΡΜΑΝΣ
27 – 29 Ιουνίου / 21.00
Faye Driscoll ΠΡΩΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Διάβρωση / Weathering

Ποικίλα στρώματα αισθήσεων, οσμές, υγρά, δονήσεις και φυσικά η εικόνα των σωμάτων, άλλοτε σε κίνηση, άλλοτε δίνοντας την αίσθηση ότι είναι ακίνητα και παγωμένα, συνθέτουν ένα έργο μεταξύ εικαστικής και ηχητικής εγκατάστασης, περφόρμανς και χορού: Weathering. Από τα δώδεκα περίπου έργα της Αμερικανίδας χορεύτριας και χορογράφου Φέι Ντρίσκολ το Weathering, που έκανε πρεμιέρα το 2023, είναι εκείνο που έχει ταξιδέψει περισσότερο και τη σύστησε ευρέως στο ευρωπαϊκό κοινό.

Κατά την Ντρίσκολ, που δίνει ιδιαίτερη έμφαση στη σχέση θεάματος και κοινού και στη ζωντανή συνύπαρξη περφόρμερ και θεατών, ο ήχος παίζει κυρίαρχο ρόλο στο έργο. Είναι μια χορογραφία σχολαστικά επεξεργασμένη ως κατασκευή, ιδιαίτερα λεπτομερής με πολλές διαστρωματώσεις, σαν ζωντανό γλυπτό που παίζει με τις πυκνότητες και διαμορφώνεται ως κινούμενος πίνακας. Τα σώματα σε διαρκή επαφή μεταξύ τους μετακινούνται μαζί, αλλάζουν φόρμες σαν πλεκτό που υφαίνεται και ξηλώνεται ή σαν τοπίο που μεταμορφώνεται από το φως και την αλλαγή των εποχών. Μια εικόνα διαρκούς ροής κυριαρχεί στη σκηνή, με άμεσο κάθε φορά σωματικό και συναισθηματικό αντίκτυπο στην ενέργεια που μεταδίδεται μεταξύ χορευτών και κοινού. Σε κάθε περίπτωση, είναι ένα σύνθετο έργο που «δεν μοιάζει με τίποτε άλλο που έχουμε δει» κατά τους New York Times και μας προκαλεί να σκεφτούμε πώς η φύση και η βιολογία επιδρούν στο ανθρώπινο σώμα ως συλλογικό και πολιτικό υποκείμενο. Η υποδοχή του από τους κριτικούς σε Ευρώπη και Αμερική ήταν ιδιαίτερα ενθουσιώδης:

Η Φέι Ντρίσκολ πάντα σπρώχνει τους χορευτές της και το κοινό στα άκρα, όμως ποτέ τόσο πολύ όσο στο Weathering, ένα συναρπαστικό, επικά περιπετειώδες έργο. (The New York Times)

Μια πανδαισία για όλες τις αισθήσεις, ένας κατακλυσμός αισθησιακός αλλά και αγχωτικός, που μας υπενθυμίζει ότι το να ζεις είναι επείγουσα υπόθεση. (Le Devoir)

Η Ντρίσκολ φέρνει σε ουσιαστική συνομιλία διαφορετικές μορφές τέχνης –αντλώντας από το θέατρο, τον χορό και την installation art– χωρίς να χρησιμοποιεί τη μία για να επικρίνει τις άλλες.

Σύλληψη – Χορογραφία – Σκηνοθεσία Faye Driscoll • Ερμηνεύουν James Barrett, Kara Brody, Miguel Alejandro Castillo, Amy Gernux, Mykel Marai Nairne, Jennifer Nugent, Cory Seals, Maya LaLiberté, Carlo Antonio Villanueva, Jo Warren • Σκηνικά Jake Margolin, Nick Vaughan • Σχεδιασμός φωτισμού Amanda K. Ringger • Διεύθυνση ήχου και μουσικής Sophia Brous • Live ήχος – Ηχητικός σχεδιασμός Ryan Gamblin • Μουσική σύνθεση – Ηχογραφήσεις – Ηχητικός σχεδιασμός Guillaume Soula • Κοστούμια Karen Boyer • Δραματουργία – Οσφρητικός σχεδιασμός Dages Juvelier Keates • Βοηθός χορογράφου Amy Gernux • Intimacy coordination Yehuda Duenyas • Υπεύθυνος παραγωγής – Διεύθυνση φωτισμού Connor Sale • Διεύθυνση σκηνής – Φροντιστήριο Emily Vizina • Μετακλήσεις Tommy Kriegsmann • Ευρωπαϊκές μετακλήσεις Damien Valette

Το έργο αποτελεί ανάθεση και δημιουργήθηκε με τη χρηματοδότηση του New York Live Arts στο πλαίσιο του Randjelović/Stryker Resident Commissioned Artist Program.

Η παράσταση έκανε πρεμιέρα το 2023 στη Νέα Υόρκη, και έκτοτε έχει παρουσιαστεί σε διάφορες πόλεις των ΗΠΑ, στον Καναδά, στην Πορτογαλία και στο Βέλγιο.

Η παράσταση περιλαμβάνει γυμνό και ενδεχομένως φυσική επαφή με τους θεατές στις πρώτες σειρές καθισμάτων.

Διάρκεια 65΄

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η – ΧΟΡΟΣ
27 Ιουνίου / 21.30
28 & 29 Ιουνίου / 20.30
Παναγιώτα Καλλιμάνη
Κάπως, αλλιώς, καθόλου, μαζί

«Πόζαρα γυμνή κάθε μέρα από τις εννιά το πρωί μέχρι τις 12:00 το μεσημέρι. Και κάθε μέρα, ένας άντρας που καθόταν στα αριστερά της πρώτης σειράς με σχεδίαζε για τρεις ώρες. Ένα μεσημέρι, έβγαλε από την τσέπη του ένα ξυραφάκι και χωρίς να πάρει τα μάτια του από πάνω μου, έκοβε σχολαστικά το σχέδιό του. Δεν τολμούσα να κουνηθώ, τον έβλεπα να το κάνει. Μετά έφευγε από το εργαστήριο, αφήνοντας πίσω του αυτά τα κομμάτια του εαυτού μου. Η σκηνή επαναλήφθηκε δώδεκα φορές και κάθε φορά ανακάλυπτα ένα αλλιώτικο σώμα, μια διαφορετική εκδοχή, ένα άλλο βλέμμα. Τη δέκατη τρίτη μέρα, δεν πήγα να ποζάρω…» Sophie Calle, M’as tu vue

Το θέμα της παράστασης είναι το βλέμμα.

Ένα διπλό σκηνικό, δύο πανομοιότυποι χώροι, ο ένας δίπλα στον άλλον. Δύο πανομοιότυπα ζευγάρια, σαν καθρέφτης το ένα του άλλου, το καθένα στον δικό του χώρο. Η σχέση του ζευγαριού ένας ζωντανός οργανισμός που εξελίσσεται, πρωί, μεσημέρι, βράδυ και πάλι από την αρχή, καθώς ο χρόνος περνάει. Μέχρι τη στιγμή που μια μετακίνηση, μια μικρή διαφοροποίηση γίνεται το «άνοιγμα» για ένα άλλο βλέμμα, μια άλλη εκδοχή. Η μία όψη του ζευγαριού ανεξαρτητοποιείται, ακολουθεί διαφορετική πορεία. Η πραγματικότητα παύει να είναι μόνο μία. Δύο διαφορετικές πραγματικότητες ξεδιπλώνονται την ίδια ακριβώς στιγμή. Όλα γίνονται ρευστά. Ανάλογα με το βλέμμα που υιοθετούν για να ζήσουν την πραγματικότητα τα πρόσωπα αντιδρούν διαφορετικά και οι στιγμές σπάνε κάθε τόσο σε εκδοχές. Το ζευγάρι πορεύεται για πάντα μαζί. Ή μήπως όχι;

Το βλέμμα του θεατή είναι αυτό που θα αποφασίσει ποια είναι η ιστορία. Καθώς δεν γίνεται να παρακολουθεί ταυτόχρονα και τα δύο ζευγάρια, ό,τι επιλέξει να δει είναι, τελικά, η δική του εκδοχή. Η σχέση γίνεται ένα «ανοιχτό» σημείο για διερεύνηση –σαν ζωγραφιές ζωγράφου.

Ʃύλληψη – Χορογραφία – Ερμηνεία Παναγιώτα Καλλιμάνη • Ερμηνευτής – Χορευτής Rafael Pardillo • Ερμηνεύτρια – Ηθοποιός Αντιγόνη Φρυδά • Ερμηνευτής – Ηθοποιός Γιώργος Ʃυμεωνίδης • Βοηθός χορογράφου Αναστάσης Καραχανίδης • Δραματουργία Άρτεμις Μάνου • Μουσική σύνθεση Αλεξάνδρα Κατερινοπούλου • Ʃκηνικά Μαρία Πανουργιά • Βοηθός σκηνογράφου Μαρία Σταθοπούλου • Κοστούμια Παναγιώτα Καλλιμάνη, Μαρία Πανουργιά • Φωτισμοί Ʃάκης Μπιρμπίλης • Οργάνωση – εκτέλεση παραγωγής Delta Pi

Η παράσταση υλοποιείται στο πλαίσιο της Πράξης «Διοργάνωση καλλιτεχνικών εκδηλώσεων στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου για τα έτη 2024 και 2025», η οποία εντάσσεται στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Αττική» ΕΣΠΑ 2021-2027 και συγχρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και από εθνικούς πόρους.

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 ΠΛΑΤΕΙΑ – ΧΟΡΟΣ
28 & 29 Ιουνίου / 22.00
5ο AEF Urban Dance Contest
Hip hop battle & All styles battle

Το AEF Urban Dance Contest, που εδώ και τέσσερα χρόνια αποτελεί σταθερό σημείο συνάντησης για τη hip hop και street dance σκηνή στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, επιστρέφει για πέμπτη φορά φέτος πιο δυναμικό από ποτέ! Το contest γιορτάζει την επέτειό του με ακόμα πιο εντυπωσιακές χορευτικές αναμετρήσεις, δύο διαδοχικές βραδιές γεμάτες ενέργεια, ρυθμό και αστείρευτο ταλέντο. Ο χορευτής και χορογράφος Ηλίας Χατζηγεωργίου, μαζί με τον συνοδοιπόρο του Περικλή Πετράκη, επιμελούνται τη διοργάνωση, φέρνοντας στο προσκήνιο τους καλύτερους Έλληνες και διεθνείς hip hop και street dancers. Οι διαγωνιζόμενοι θα αναμετρηθούν σε δύο κατηγορίες – το κλασικό 1vs1 Hip Hop Battle και το εκρηκτικό 2vs2 All Styles Battle – διεκδικώντας τον τίτλο του νικητή και σημαντικά χρηματικά έπαθλα. Το επίπεδο της φετινής διοργάνωσης απογειώνουν οι κριτές: κορυφαίοι επαγγελματίες από την Ελλάδα και το εξωτερικό, που όχι μόνο θα κρίνουν τις μάχες αλλά και θα ανέβουν στη σκηνή για να μας χαρίσουν μοναδικά Judges Showcases. Ο SifuVersus επιστρέφει ως host με αστείρευτη ενέργεια, ενώ ο νέος και πολλά υποσχόμενος DJ Greetana στα Hip Hop Battles αλλά και ο έμπειρος και δυναμικός Dj Amaze Me στα All Styles Battles θα φροντίσουν να κρατήσουν τα vibes στα ύψη, τόσο κατά τη διάρκεια των battles όσο και στα καθιερωμένα after battles parties, όπου η χορευτική γιορτή συνεχίζεται χωρίς όρια. Ετοιμαστείτε για μια επετειακή χρονιά γεμάτη ρυθμό, πάθος και αληθινό χορευτικό συναίσθημα!

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Δ – ΘΕΑΤΡΟ – ΠΕΡΦΟΡΜΑΝΣ
5 & 6 Ιουλίου / 20.00
Carolina Bianchi – Cara de Cavalo ΠΡΩΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα» / A Noiva e o Boa Noite Cinderela

Η Βραζιλιάνα θεατρική σκηνοθέτις, συγγραφέας και περφόρμερ Καρολίνα Μπιάνκι, βραβευμένη με Αργυρό Λέοντα στη φετινή Μπιενάλε της Βενετίας, έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με μια παράσταση-σοκ, που έκανε πρεμιέρα στην Αβινιόν το 2023 δημιουργώντας τεράστια αίσθηση.

Ο τίτλος της παράστασης αντικατοπτρίζει τα δύο χωριστά μέρη που την αποτελούν. Η Νύφη αναφέρεται στην ιστορία της Ιταλίδας περφόρμερ Πίπα Μπάκα, που το 2008 ξεκίνησε από το Μιλάνο ντυμένη νύφη με σκοπό να φτάσει στη Βηρυτό με οτοστόπ, σε μια καλλιτεχνική δράση υπέρ της ειρήνης και της συναδέλφωσης των λαών. Αφού διέσχισε τα Βαλκάνια με το νυφικό της, βιάστηκε και δολοφονήθηκε ενώ βρισκόταν στην Τουρκία. Η Μπιάνκι ομολογεί ότι η Πίπα Μπάκα της έγινε εμμονή: Πού βρήκε τη δύναμη να κάνει κάτι τόσο τολμηρό; Και ποια αφέλεια την έσπρωξε να κάνει κάτι τόσο παρακινδυνευμένο; Πώς πίστεψε ότι θα ήταν ασφαλής;

Το δεύτερο στοιχείο του τίτλου παραπέμπει στην κυνική ονομασία που χρησιμοποιείται στη Βραζιλία για το «ναρκωτικό του βιασμού», μια ουσία που προκαλεί προσωρινή παράλυση και αμνησία. Μέσα σε μισή ώρα από τη λήψη του, το θύμα βιώνει απώλεια ελέγχου των μυών και σύγχυση: είναι σε θέση να παρατηρεί γεγονότα αλλά είναι εντελώς ανίκανο να κινηθεί. Έπειτα, η μνήμη του βλάπτεται και δεν μπορεί να θυμηθεί τίποτε από όσα συνέβησαν. Τι σημαίνει να μην μπορείς να θυμηθείς το τραύμα που κουβαλάς μέσα σου; Τι χωρίζει τον ύπνο από τον θάνατο; Και, αν επιβιώσεις, τι γίνεται μετά;

Στην αρχή της παράστασης, εν είδει διάλεξης, η Μπιάνκι απαριθμεί περιστατικά έμφυλης βίας, για γυναίκες που βιάστηκαν, βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν. Ιστορίες ενοχλητικές, δυσάρεστες. Ιστορίες αθέατες και πανταχού παρούσες. Μπαίνουμε έτσι στον προθάλαμο της κόλασης, στην οποία πρόκειται να βρεθούμε σύντομα, όταν η Μπιάνκι, σε κατάσταση ακραίας ευαλωτότητας, μεταξύ ανάμνησης και ονείρου, ψηλαφεί τα πιο βαθιά σκοτάδια της κατακερματισμένης μνήμης, με τη βοήθεια της ομάδας της, της κολεκτίβας Cara de Cavalo. Στο μεταίχμιο φαντασίας και πραγματικότητας, ιστορίες και εικόνες συνυφαίνονται σε μια ανελέητη καταβύθιση χωρίς κάθαρση.

Η παράσταση αποτελεί το πρώτο μέρος της τριλογίας Cadela Força, και διακρίθηκε ως η καλύτερη ξένη παραγωγή της σεζόν 2023-24 από τη Γαλλική Ένωση Κριτικών Θεάτρου. Τον Μάιο η καλλιτέχνιδα ετοιμάζεται να παρουσιάσει στο Kunstenfestivaldesarts (Βέλγιο) το δεύτερο μέρος της τριλογίας, με τίτλο The Brotherhood, έργο που εστιάζει στην αρρενωπότητα και στο αντρικό βλέμμα.

Πρωταγωνιστική μορφή στην πειραματική καλλιτεχνική σκηνή της Λατινικής Αμερικής, με έδρα την Ευρώπη από το 2020, εκτός από την τριλογία Cadela Força (2023-2027), η Καρολίνα Μπιάνκι έχει δημιουργήσει επίσης τα έργα O Tremor Magnifico (2020), LOBO (2018), Quiero hacer el amor (2017), Mata-me de Prazer (2015) και το φιλμ μικρού μήκους Isolda (2021).

Με την ακραία σωματικότητα του έργου της η Μπιάνκι επικαλείται μια γενεαλογία της γυναικείας επιτελεστικής τέχνης –από την Τζίνα Πάνε ως τη Μαρίνα Αμπράμοβιτς, την Τάνια Μπρουγκέρα και την Άνα Μεντιέτα– στην οποία εγγράφεται και η ίδια. Όπως αναφέρεται και στο σκεπτικό της βράβευσης της Μπιενάλε, «η Μπιάνκι παραμένει στην αιχμή της ριζοσπαστικής περφόρμανς, υπενθυμίζοντάς μας την απόλυτη αναγκαιότητα τέτοιων ρηξικέλευθων νέων καλλιτεχνικών φωνών».

Σύλληψη – Κείμενο – Σκηνοθεσία Carolina Bianchi • Μετάφραση κειμένων στα αγγλικά και επιμέλεια Larissa Ballarotti, Luisa Dalgalarrondo, Joana Ferraz, Marina Matheus • Δραματουργός και συνεργάτις στην έρευνα Carolina Mendonça • Παίζουν Bruta, Carolina Bianchi, Chico Lima, Fernanda Libman, Joanna Ferraz, José Artur, Larissa Ballarotti, Marina Matheus, Rafael Limongelli • Τεχνική διεύθυνση – Σχεδιασμός ήχου – Πρωτότυπη μουσική σύνθεση Miguel Caldas • Σκηνικά – Εικαστική & γραφιστική επιμέλεια Luisa Callegari • Σχεδιασμός φωτισμού Jo Rios • Βίντεο/βιντεοπροβολές Montserrat Fonseca Llach • Βίντεο για το καραόκε Thany Sanches • Σχεδιασμός κοστουμιών Tomás Decina, Luisa Callegari, Carolina Bianchi • Βοηθός καλλιτεχνικής επιμέλειας και ευρύτερη καλλιτεχνική συνεργασία Tomás Decina • Συνεργασία στη σωματική και φωνητική διδασκαλία Pat Fudyda, Yantó • Σύμβουλος θεωρίας και δραματουργίας Silvia Bottiroli • Καλλιτεχνική συνεργασία Edit Kaldor • Φωτογραφίες Christophe Raynaud de Lage • Βοηθός παραγωγής Zuzanna Kubiak • Διεύθυνση παραγωγής, περιοδείας και επικοινωνίας Carla Estefan • Συντονισμός διεθνών σχέσεων και διεθνής διανομή Metro Gestão Cultural (Βραζιλία)

Παραγωγή Metro Gestão Cultural (Βραζιλία), Carolina Bianchi και Cara de Cavalo • Σε συμπαραγωγή με Festival d’Avignon, KVS Brussels, Maillon – Théâtre de Strasbourg – Scène européenne, Frascati Amsterdam • Καλλιτεχνική φιλοξενία για την ολοκλήρωση του έργου και την κατασκευή των σκηνικών La FabricA – Festival d’Avignon • Καλλιτεχνική φιλοξενία Frascati Theater, DAS Theatre (Ολλανδία), Festival Proximamente/KVS (Βέλγιο), Festival 21 Voltz/Central Elétrica (Πορτογαλία), Pride Festival (Σερβία), Greta Galpão (Βραζιλία), Espaço Desterro (Βραζιλία)

Με την υποστήριξη Theater der Welt, The Ammodo Foundation, DAS Theatre Master Program, 3 Package Deal of the AFK (Amsterdam Fonds voor de Kunst)/ Coalition: DAS Theatre, NDSM, Over het IJ Festival, Kaaitheater

Η παράσταση έκανε πρεμιέρα στις 6 Ιουλίου 2023 στο Φεστιβάλ της Αβινιόν.

Προειδοποίηση ευαίσθητου περιεχομένου
Η παράσταση περιέχει σκηνές που μπορεί να ενοχλήσουν. Περιλαμβάνει στροβοσκοπικό φωτισμό, δυνατή μουσική και χρήση καπνού.
Αυστηρά για θεατές άνω των 18 ετών.

Διάρκεια 150΄

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε – ΘΕΑΤΡΟ ΚΥΚΛΟΣ Η ΣΚΗΝΗ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ
5 – 8 Ιουλίου / 21.00
Έμιλυ Λουίζου
Η πόλη των τυφλών
του Σάιμον Στίβενς
Εμπνευσμένο από το Περί τυφλότητος του Ζοζέ Σαραμάγκου

Ένας άνθρωπος χάνει ξαφνικά το φως του. Χωρίς προειδοποίηση ή αιτία. Μέσα σε λίγες ώρες γίνεται σαφές ότι πρόκειται για μια τύφλωση που δεν μοιάζει με καμία άλλη, μια τύφλωση μεταδοτική. Τα περιστατικά αιφνίδιας τύφλωσης πολύ γρήγορα κλιμακώνονται και εξαπλώνονται σε όλη την πόλη. Η κυβέρνηση προσπαθεί μάταια να περιορίσει τη μόλυνση βάζοντας σε καραντίνα τους νοσούντες σε ένα άδειο παλιό νοσοκομείο.

Η κοινωνία βρίσκεται σε πανικό καθώς τα μέτρα της κυβέρνησης γίνονται όλο και πιο κατασταλτικά. Για πόσο καιρό η κίνηση στους δρόμους θα είναι ομαλή;

Για πόσο καιρό θα επαρκούν τα τρόφιμα; Πόσος χρόνος χρειάζεται για να καταρρεύσει η παροχή του ηλεκτρικού ρεύματος, αερίου και νερού;

Μια μόνο γυναίκα μένει απρόσβλητη από τον ιό. Διατηρεί την όρασή της και γίνεται μάρτυρας των πιο σοκαριστικά βίαιων αλλά και τρυφερών στιγμών σε μια πόλη που βυθίζεται όλο και περισσότερο, κυριολεκτικά και μεταφορικά, στο σκοτάδι. Άραγε, σε έναν κόσμο τυφλών, τι θα έκανες αν έβλεπες;

Στην παράδοση της Πανούκλας του Αλμπέρ Καμύ (1947) και του Άρχοντα των μυγών του Ουίλιαμ Γκόλντινγκ (1954), ο νομπελίστας Ζοζέ Σαραμάγκου στο πασίγνωστο Περί τυφλότητας (1995) θέτει θεμελιώδη ερωτήματα για την ανθρώπινη συμπεριφορά σε ακραίες συνθήκες. Από τους σημαντικότερους εν ζωή Βρετανούς δραματουργούς, ο Σάιμον Στίβενς διασκευάζει μοναδικά αυτόν τον αριστουργηματικό μύθο, ακροβατώντας ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, το χιούμορ και την παράνοια, την ποίηση και τη δυστοπία.

Παρουσιάζοντας τη διασκευή του βραβευμένου Βρετανού δραματουργού σε παγκόσμια πρεμιέρα πέντε χρόνια μετά το ξέσπασμα της Πανδημίας, η Έμιλυ Λουίζου ερευνά με αλληγορικό τρόπο την καταλυτική επίδραση του φόβου στη διάλυση των κοινωνιών μας. Φωτίζει την παραμορφωμένη εικόνα μιας κοινωνίας σε πανικό, που συναινεί χωρίς δισταγμό στην καταστολή των πλέον στοιχειωδών, ιστορικά κατακτημένων, ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Η παράσταση, με στοιχεία θρίλερ, παντρεύει το αποκαλυπτικό σκηνικό της καραντίνας μ’ ένα έντονα σωματικό στοιχείο, που φέρνει σε πρώτο πλάνο της δύναμη της οικειότητας καθώς γίνεται ολοένα πιο επιτακτική η ανάγκη της επιβίωσης. Η πρωτότυπη μουσική και η κίνηση, αναπόσπαστα στοιχεία της σκηνοθεσίας, υποστηρίζουν ένα αφηγηματικό θέατρο συνόλου που μας οδηγεί σε ένα παράδοξο ταξίδι από το σκοτάδι στο φως.

Μετάφραση – Σκηνοθεσία Έμιλυ Λουίζου • Κίνηση Ιόλη Φιλιππακοπούλου • Σκηνικά Θάλεια Μέλισσα • Κοστούμια Νίκη Ψυχογιού • Μουσική σύνθεση Ειρήνη Σκυλακάκη • Φωτισμοί Χριστίνα Θανάσουλα • Βοηθός σκηνοθέτιδας Θάλεια Γρίβα • Εκτέλεση παραγωγής Polyplanity Productions / Γιολάντα Μαρκοπούλου, Βίκυ Στρατάκη • Παίζουν (αλφαβητικά) Τζωρτζίνα Δαλιάνη, Νεφέλη Κουρή, Νέστορας Κοψιδάς, Λευτέρης Πολυχρόνης, Ευδοκία Ρουμελιώτη, Αιμιλιανός Σταματάκης • Συμμετέχουν (αλφαβητικά) Άννα Αναστασάκη, Πάρης Γαρός, Ορέστης Γεωργίου, Λυδία Δαγκοβάνου, Μπίλιω Μαρνέλη, Ανανίας Μητσιόπουλος, Ελένη-Ελπίδα Μπάνου, Νίκος Μπούζης, Ερωφίλη Παναγιωταρέα, Ισιδώρα Τριβέλλα

Θερμές ευχαριστίες στη διεύθυνση της Σχολής Θεάτρου 1ΟΘ (Φρόσω Κορρού και Δημήτρη Κουρούμπαλη) ι τον ιδιοκτήτη Δημήτρη Δερπάνη για τη συνεργασία με τους σπουδαστές της και την παραχώρηση των εγκαταστάσεών της.

Προειδοποίηση ευαίσθητου περιεχομένου
Η παράσταση πραγματεύεται θέματα όπως αρρώστια, θάνατος, βία, ψυχικό και σωματικό τραύμα, και περιέχει αναφορές σε βία και βιασμό. Περιλαμβάνει στροβοσκοπικό φωτισμό, χρήση καπνού και ήχους πυροβολισμού, ενώ κάποια μέρη της διαδραματίζονται στο σκοτάδι.
Κατάλληλο για ηλικίες 16+

H παράσταση είναι καθολικά προσβάσιμη στις 7 Ιουλίου.

Διάρκεια 100΄

Η παράσταση υλοποιείται στο πλαίσιο της Πράξης «Διοργάνωση καλλιτεχνικών εκδηλώσεων στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου για τα έτη 2024 και 2025», η οποία εντάσσεται στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Αττική» ΕΣΠΑ 2021-2027 και συγχρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και από εθνικούς πόρους.

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Β
5 – 8 Ιουλίου / 21.00
Χρήστος Θάνος
Πολεμικοί ανταποκριτές

Η φρικαλεότητα του πολέμου μέσα από τις περιγραφές ιστορικών, λογοτεχνικών και πρωτότυπων κειμένων, ενταγμένων σε ένα μουσικό σύμπαν.

Σε ένα περιβάλλον άχρονο, έξι ανθρώπινα σώματα, ξεπροβάλλουν σαν χαλάσματα της πιο αποτρόπαιης ιστορικής μνήμης για να αφηγηθούν με τη φωνή τους τη φρίκη που βίωσαν, με οδηγό τον εκκωφαντικό παλμό του χρόνου που κυλά αδιάκοπα ως ο μέγας παρατηρητής.
Θέατρο και μουσική συνυπάρχουν επί σκηνής οργανικά, χωρίς να είναι διακριτά τα μεταξύ τους όρια. Τι είναι αυτό που διαφοροποιεί τον πόλεμο ανάμεσα σε δύο αγέλες ζώων και ανάμεσα σε δύο λαούς; Ποια τα κίνητρα που οδηγούν τον άνθρωπο στον πόλεμο; Γιατί να καταφεύγει σε αυτήν την επιλογή, όταν, σε αντίθεση με τα ζώα, η επιβίωσή του μπορεί να εξασφαλιστεί χωρίς την άσκηση βίας; Κατά πόσο η πληροφορία που λαμβάνουμε για ένα γεγονός είναι ακριβής ως προς αυτό; Ποιοι είναι οι παράγοντες που μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή που πιθανώς να αποτελέσει προϊόν ιστορικής μνήμης; Αυτά και άλλα ερωτήματα τίθενται στους Πολεμικούς ανταποκριτές, σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας.

Δραματουργική σύνθεση Χρήστος Θάνος, Ηρώ Μπέζου • Σκηνοθεσία – Μουσική Χρήστος Θάνος • Σκηνογραφία – Ενδυματολογία Μαρία Καραθάνου • Σχεδιασμός φωτισμού Κωνσταντίνος Μπεθάνης • Σχεδιασμός ήχου Μάνος Γεωργακόπουλος • Επιμέλεια κίνησης Λία Χαμηλοθώρη • Βοηθός σκηνοθέτη Βάσια Ζορμπαλή • Οργάνωση παραγωγής Κορίνα Βασιλειάδου • Παίζουν (αλφαβητικά) Sophie Lies, Ηρώ Μπέζου, Φοίβος Ριμένας, Φώτης Στρατηγός, Μαρία Χάνου, Αποστόλης Ψυχράμης • Ζωντανή ερμηνεία της μουσικής Παναγιώτης Γκίκας, Στέφανος Δουβίτσας, Χρήστος Θάνος, Πηνελόπη Σκαλκώτου

H παράσταση είναι καθολικά προσβάσιμη στις 8 Ιουλίου.

Η παράσταση υλοποιείται στο πλαίσιο της Πράξης «Διοργάνωση καλλιτεχνικών εκδηλώσεων στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου για τα έτη 2024 και 2025», η οποία εντάσσεται στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Αττική» ΕΣΠΑ 2021-2027 και συγχρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και από εθνικούς πόρους.

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η – ΧΟΡΟΣ ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΓΩΓΗ
7 & 8 Ιουλίου / 21.00
Miet Warlop
INHALE DELIRIUM EXHALE

Μετά την επιτυχία του One Song (2024), η Μιτ Βάρλοπ επιστρέφει στην Αθήνα με μια παράσταση που στροβιλίζεται ανάμεσα στο μυθικό και το σύγχρονο, στην ατομικότητα και τη συλλογικότητα – ένα μοναδικό καλλιτεχνικό ταξίδι που προκαλεί, συναρπάζει και αγγίζει βαθιά ό,τι αναγνωρίζεται ως ανθρώπινο.

Από τις πλέον καινοτόμες φωνές της σύγχρονης ευρωπαϊκής τέχνης, η Μιτ Βάρλοπ έχει εδραιώσει τη φήμη της ως καλλιτέχνης που καταργεί τα όρια μεταξύ των καλλιτεχνικών μέσων, δημιουργώντας έργα που ξεχωρίζουν για τον μοναδικό συνδυασμό χιούμορ, παραδοξότητας, συναισθηματικής έντασης. Το νέο έργο της με τίτλο INHALE DELIRIUM EXHALE, στο οποίο το Φεστιβάλ είναι συμπαραγωγός, ενσαρκώνει το χαρακτηριστικό της ύφος: τον δυναμικό συνδυασμό χορού, θεάτρου, εικαστικών τεχνών και μουσικής.

Στο INHALE DELIRIUM EXHALE πέντε ερμηνευτές αλληλεπιδρούν με 1.500 μέτρα υφάσματος, δημιουργώντας έναν ζωντανό καμβά όπου υφαίνονται φόβοι, μυστικά και επιθυμίες. H Βάρλοπ στρέφει το βλέμμα της στον Χορό της ελληνικής τραγωδίας και συγκεκριμένα στην ιδιότητά του να αντιπροσωπεύει ό,τι υπερβαίνει τις δυνατότητες της γλώσσας· να εκφράζει ό,τι βρίσκεται πέρα από την κεντρική αφήγηση. Μεταφέρει τη δύναμη του αρχαίου ελληνικού χορού στο θραυσματικό παρόν, για να επαναπροσδιορίσει τη συλλογικότητα ως τον χώρο όπου οι διαφορετικές φωνές διατηρούν τη μοναδικότητά τους ενώ δημιουργούν κοινούς τρόπους έκφρασης.

Το ύφασμα, ως πρωταγωνιστής του έργου, ζωντανεύει: κυλά, πάλλεται και αγκαλιάζει τη σκηνή και τους ερμηνευτές, δίνοντας απτή μορφή στη συνεχή ανθρώπινη πάλη για σύνδεση σε έναν κόσμο κατακερματισμένο. Μέσα από αυτή την αδιάκοπη κίνηση, το INHALE DELIRIUM EXHALE αναδεικνύει τη σημασία της ένωσης μέσω της διαφορετικότητας, δίνει έμφαση στην ποικιλομορφία και τη συνύπαρξη.

Ιδέα – Σκηνικά – Σκηνοθεσία Miet Warlop • Μουσική DEEWEE • Ερμηνεύουν Milan Schudel, Emiel Vandenberghe, Margarida Ramalhete, Lara Chedraoui, Mattis Clement κ.ά. • Σκηνικά Miet Warlop σε συνεργασία με τον Mattis Clement • Κοστούμια Miet Warlop σε συνεργασία με τον Elias Demuynck, υπό την επίβλεψη του Tom Van Der Borght • Σχεδιασμός φωτισμού Henri Emmanuel Doublier • Φωτισμοί Pieter Kinoli • Ήχος Ditten Lerooij • Βοηθός σκηνοθέτη Marius Lefevre • Διεύθυνση παραγωγής Sylvie Svanberg • Εξωτερικοί παρατηρητές Danai Anesiadou, Giacomo Bisordi • Γενική διεύθυνση Saskia Liénard • Διανομή Frans Brood Productions • Eταίροι Kaaitheater (Βέλγιο), Kunstenfestivaldesarts (Βέλγιο), La Biennale de la Danse and Hermès (Γαλλία), Tanzquartier (Αυστρία), Parc et Grande Halle de la Villette & Festival d’Automne (Γαλλία), Les Théâtres de la Ville de Luxemburg (Λουξεμβούργο), NTGent (Βέλγιο) • Συμπαραγωγή Tandem Scène Nationale (Γαλλία), Internationales Sommerfestival Kampnagel (Γερμανία), Le Lieu Unique (Γαλλία), Romaeuropa Festival (Ιταλία), Theaterfestival Boulevard (Ολλανδία), Teatro Municipal do Porto (Πορτογαλία), Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου (Ελλάδα), Sharjah Art Foundation (Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα)

Διάρκεια 90΄

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Δ – ΘΕΑΤΡΟ ΚΥΚΛΟΣ Η ΣΚΗΝΗ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ
13 & 14 Ιουλίου / 21.00 ΠΡΩΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Het Nationale Theater – ITA Ensemble – Eline Arbo
Τα χρόνια
Βασισμένο στο βιβλίο της Ανί Ερνό

«Όλες οι εικόνες θα χαθούν. Ο θάνατος σβήνει τα πάντα σε μια στιγμή και εμείς πρέπει να σώσουμε κάτι από τις στιγμές που δεν θα επιστρέψουν ποτέ». Πόσο μεγαλειώδης μπορεί να είναι η ζωή μιας «συνηθισμένης» γυναίκας; Αφηγηματική περιπλάνηση που συνθέτει χαρισματικά το γυναικείο βίωμα με τη συλλογική περιπέτεια, τα Χρόνια της Ανί Ερνό (Νόμπελ Λογοτεχνίας 2022) ζωντανεύουν στη σκηνή από την Ελίνε Άρμπο. Η ταλαντούχα σκηνοθέτιδα και νέα καλλιτεχνική διευθύντρια του εμβληματικού Internationaal Theater Amsterdam συστήνεται στο ελληνικό κοινό με μια ευφυή θεατρική μεταφορά του έργου αυτού με αποκλειστικά γυναικείο καστ.

Πέντε γυναίκες επί σκηνής αφηγούνται τη ζωή μιας γυναίκας με φόντο έναν κόσμο που αλλάζει. Μεγαλώνοντας στον απόηχο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η ηρωίδα σπάει τα δεσμά της μεσοαστικής της ανατροφής και μέσα από το γράψιμο αναπτύσσει οξεία πολιτική και κοινωνική συνείδηση. Με έναυσμα φωτογραφίες, τραγούδια και ρεπορτάζ που κινητοποιούν τη λειτουργία της μνήμης, το έργο αποτυπώνει την πορεία της αφηγήτριας προς τη χειραφέτηση αναδεικνύοντας πώς η γυναικεία ταυτότητα διαπλέκεται σ’ όλες της τις πτυχές με τη σεξουαλικότητα, την ταξική καταγωγή, τους προσωπικούς στόχους. Η ιστορία μιας γυναίκας μετατρέπεται έτσι σε βιογραφία της μεταπολεμικής Δυτικής Ευρώπης.

«Εκθαμβωτική εξιστόρηση μιας ολόκληρης περιόδου και ταυτόχρονα μιας ολόκληρης ζωής», όπως το χαρακτήρισε το εβδομαδιαίο ένθετο De Standaard der Letteren, το βιβλίο της Ερνό αποτέλεσε για τη Ελίνε Άρμπο ένα «υλικό ονείρων», και μέσα από μια τέτοια ονειρική οπτική το αντιμετώπισε δραματουργικά. Ταυτόχρονα, το βιβλίο συνδυάζει δύο στοιχεία που την ενδιαφέρουν ιδιαίτερα στο έργο της: αφενός μια κοινωνιολογική ματιά, ενδεικτική από τη σκηνική μεταφορά που πραγματοποίησε του Να τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ του Εντουάρ Λουί (The End of Eddy, 2020), και αφετέρου τη δυναμική γυναικεία παρουσία επί σκηνής, κρίνοντας από τις πρόσφατες σκηνοθεσίες της έργων όπως Οι ώρες, θεατρική μεταφορά του μυθιστορήματος της Βιρτζίνια Γουλφ Η Κυρία Ντάλογουεϊ (The Hours, 2021), Πενθεσίλεια του Χάινριχ φον Κλάιστ (Penthesilea, 2023) και Οι νόμοι, διασκευή του μυθιστορήματος της Κόνι Πάλμεν (The Laws, 2024) με γυναικείους πρωταγωνιστικούς ρόλους.

«Όταν διάβασα τα Χρόνια, αμέσως είπα μέσα μου: αυτό το βιβλίο έχει γραφτεί για μένα. Το ύφος της Ανί Ερνό είναι τόσο διεισδυτικό και οικουμενικό που κάνει όλες αυτές τις μνήμες που περιγράφει βαθιά οικείες. Οι εικόνες της ξυπνούν μέσα μου μια αίσθηση νοσταλγίας, αλλά ταυτόχρονα ντροπής και θυμού», εκμυστηρεύεται. Και αυτή η σύνδεση αποτυπώνεται ισχυρά στη σκηνοθεσία: «Χάρη στις καταπληκτικές ερμηνείες, οι ώρες –και την ίδια στιγμή τα χρόνια– περνούν αστραπιαία», σημειώνει η ολλανδική εφημερίδα de Volkskrant, ενώ, αντίστοιχα, η Telegraaf υπογραμμίζει ότι «η Άρμπο, σ’ αυτή τη θεσπέσια παραγωγή, δείχνει πόσο μεγαλειώδης μπορεί να είναι η ζωή μιας συνηθισμένης γυναίκας». Σύμφωνα με το περιοδικό Theaterkrant, «η Άρμπο αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι είναι η πιο άξια σκηνοθέτιδα θεατρικών συνόλων στην Ολλανδία: στα χέρια της το βιβλίο γίνεται από τις καλύτερες παραστάσεις της χρονιάς». Ένας ακόμη λόγος να την ανακαλύψουμε και στην Ελλάδα.

Σκηνοθεσία και προσαρμογή Eline Arbo • Βασισμένο στο βιβλίο της Annie Ernaux • Μετάφραση Rokus Hofstede • Μουσική Thijs van Vuure • Σχεδιασμός σκηνικών Juul Dekker • Σχεδιασμός κοστουμιών Rebekka Wörmann • Βοηθός Bonnie Brandt • Σχεδιασμός φωτισμού Varja Klosse • Βοηθός Emanuel Nijkerk • Δραματουργία Willemijn Barelds • Βοηθός Hiske Krammer • Βοηθός σκηνοθέτιδας Ludy Golstein • Παίζουν Mariana Aparicio, Nettie Blanken, Janni Goslinga, Ilke Paddenburg και June Yanez • Συμπαραγωγή Het Nationale Theater και Internationaal Theater Amsterdam

Το βιβλίο κυκλοφορεί στα ελληνικά σε μετάφραση Ρίτας Κολαΐτη από τις εκδόσεις Μεταίχμιο (2021).

Διάρκεια 120΄ – Γλώσσα ολλανδικά

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η – ΘΕΑΤΡΟ ΚΥΚΛΟΣ Η ΣΚΗΝΗ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ
13 – 15 Ιουλίου / 20.30
Daria Deflorian ΠΡΩΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Η χορτοφάγος
Σκηνές από το μυθιστόρημα της Χαν Γκανγκ

Η ΓιόνγκΧιε είναι μια αφοσιωμένη νοικοκυρά στη Σεούλ που ζει μια ήσυχη, συνηθισμένη ζωή με τον σύζυγό της, έναν άνθρωπο χωρίς ιδιαίτερες φιλοδοξίες. Το μοναδικό της ενδιαφέρον είναι να διατηρεί το σπίτι σε σχολαστική τάξη. Μια μέρα, η ΓιόνγκΧιε βλέπει ένα αιματοβαμμένο όνειρο. Ξυπνάει και πετάει με μανία όλο το κρέας από την κατάψυξη χωρίς να δώσει εξηγήσεις. «Είδα ένα όνειρο», λέει μόνο. Και αποφασίζει να γίνει χορτοφάγος.

Η κανονικότητα της ζωής της όπως τη γνώριζε μέχρι τότε καταρρέει. Αντιμετωπίζει την άρνηση των οικείων της να την καταλάβουν και στη συνέχεια την εχθρότητά τους, καθώς η «επαναστατική» αυτή πράξη μπορεί να αποβεί επικίνδυνη σε μια χώρα όπως η δική της. Το ίδιο και οι άλλες πράξεις παθητικής αντίστασης της ηρωίδας, που στο τέλος οδηγούν την οικογένειά της να στραφεί εναντίον της. Σταδιακά, η ΓιόνγκΧιε μεταμορφώνεται όλο και περισσότερο, καθώς ονειρεύεται να ζήσει σαν φυτό, να γίνει δέντρο. Ολόκληρος ο κόσμος που την περιβάλλει επηρεάζεται από τη μεταμόρφωσή της. Η ΓιόνγκΧιε δεν θέλει να σταματήσει να ζει. Θέλει να σταματήσει να ζει όπως εμείς, μέσα σε μια ανθρωπότητα που είναι όλα αυτά που η ΓιόνγκΧιε δεν θέλει να είναι: επιβλαβής, δολοφονική, βίαιη.

Η παράσταση είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της νομπελίστριας Χαν Γκανγκ (Man Booker International 2016), που επιχειρεί μια χαρτογράφηση της βίας –φυσικής, ψυχολογικής, πολιτικής– μέσα από ένα οικογενειακό πορτρέτο. Πρόκειται για μια σκοτεινή αλληγορία για την εξουσία, την εμμονή και τον αγώνα μιας γυναίκας να απελευθερωθεί από τη βία που ασκείται τόσο έξω όσο και μέσα της. Εκδόθηκε για πρώτη φορά στη Σεούλ το 2007 και έκτοτε έχει μεταφραστεί σε 32 γλώσσες.

Η Ντεφλοριάν μετουσιώνει αριστοτεχνικά τη δύναμη του αριστουργήματος της Γκανγκ σε θεατρικό ελιξίριο. Ακροβατώντας σε μια λεπτή γραμμή, αναμειγνύει τις πιο πεζές πτυχές της ζωής με ονειρικές, νευρωτικές ή και φαντασιακές στιγμές που αστράφτουν στη σκηνή. Με γλώσσα αισθησιακή και προκλητική, μετατρέπει αυτό το καφκικό σύμπαν σε ζωντανή τέχνη, με τη βοήθεια και των εξαιρετικών ερμηνειών.

Η θεατρική προσαρμογή της Χορτοφάγου αποτελεί εξαιρετικό παράδειγμα της ικανότητας πειθούς του θεάτρου. Στη σκηνοθεσία της Ντεφλοριάν, από τις πιο πρωτότυπες φωνές του ιταλικού και ευρωπαϊκού θεάτρου, η ιστορία επενεργεί ήπια στον θεατή, ο οποίος φεύγει από την παράσταση μεταμορφωμένος, έχοντας αιχμαλωτιστεί από τη δηλητηριώδη γοητεία ενός σύμπαντος που δεν φανταζόταν ότι θα τον άγγιζε τόσο βαθιά.

Το έργο έκανε πρεμιέρα τον Οκτώβριο στην Ιταλία (Teatro Arena del Sole, Μπολόνια) και στη συνέχεια παρουσιάστηκε στο Festival d’Automne του Παρισιού (Νοέμβριος 2024).

Θεατρική μεταφορά Daria Deflorian, Francesca Marciano • Συνδημιουργία Daria Deflorian, Paolo Musio, Monica Piseddu, Gabriele Portoghese • Σκηνοθεσία Daria Deflorian • Βοηθός σκηνοθέτιδας Andrea Pizzalis • Σκηνικά Daniele Spanò • Φωτισμοί Giulia Pastore • Ήχος Emanuele Pontecorvo • Κοστούμια Metella Raboni • Σύμβουλος σκηνογράφου Lisetta Buccellato • Συνεργάτης Attilio Scarpellini • Σύμβουλος δραματουργίας Eric Vautrin • Τεχνική διεύθυνση Lorenzo Martinelli, Micol Giovanelli • Φωτογραφίες Andrea Pizzalis • Ασκούμενος Blu Silla • Παίζουν Daria Deflorian, Paolo Musio, Monica Piseddu, Gabriele Portoghese

Για την INDEX Valentina Bertolino, Elena de Pascale, Francesco Di Stefano, Silvia Parlani • Επικοινωνία Francesco Di Stefano • Παραγωγή INDEX • Συμπαραγωγή: Emilia Romagna Teatro ERT / Teatro Nazionale; La Fabbrica dell’Attore – Teatro Vascello σε συνεργασία με Romaeuropa Festival; TPE – Teatro Piemonte Europa; Triennale Milano Teatro; Odéon–Théâtre de l’Europe; Festival d’Automne à Paris; théâtre Garonne, scène européenne – Toulouse
Σε συνεργασία με: ATCL / Spazio Rossellini; Istituto Culturale Coreano in Italia
Με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού της Ιταλίας (MiC – Ministero della Cultura)

Το μυθιστόρημα Η χορτοφάγος της Χαν Γκανγκ κυκλοφορεί στα ελληνικά σε μετάφραση Αμαλίας Τζιώτη από τις Εκδόσεις Καστανιώτη (2020).

Διάρκεια 110΄

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Β – ΘΕΑΤΡΟ ΚΥΚΛΟΣ «Η ΣΚΗΝΗ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ»
13 – 16 Ιουλίου / 21.30
Σοφία Καραγιάννη
Μπουμπουλίνας 18
Βασισμένο στο βιβλίο της Κίττυς Αρσένη

Η Κίττυ Αρσένη (1934-2013) δραπέτευσε από την Ελλάδα της Δικτατορίας, νεαρή τότε ηθοποιός, το 1968. Στις διαδρομές του τρένου μεταξύ Παρισιού και Στρασβούργου πηγαίνοντας να καταθέσει ως μάρτυρας στην Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για τα βασανιστήρια που υπέστη στην Υποδιεύθυνση Γενικής Ασφάλειας Αθηνών, έγραψε μια συγκλονιστική μαρτυρία που συνετέλεσε μαζί με πολυάριθμες ακόμα καταθέσεις Ελλήνων μαρτύρων, στη δημόσια καταγγελία της συστηματικής άσκησης βασανιστηρίων την περίοδο της Χούντας. Προκαλώντας δραματικό αντίκτυπο στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, η διαρροή της Έκθεσης της Επιτροπής στον Τύπο εξώθησε την ελληνική κυβέρνηση να αποχωρήσει από το Συμβούλιο της Ευρώπης και αποτέλεσε ισχυρό πλήγμα κατά της Δικτατορίας.

Από τα πιο εμβληματικά και αναγνωρίσιμα κείμενα της Μεταπολίτευσης, η μαρτυρία της Αρσένη εκδόθηκε το 1975 σφραγίζοντας με τον τίτλο Μπουμπουλίνας 18 μια ολόκληρη εποχή: «Η μαρτυρία τούτη γράφτηκε το 1968 στις διαδρομές του τρένου Παρίσι-Στρασβούργο. (…) Γράφτηκε γιατί το πλαστό μου διαβατήριο, οι πεδιάδες της Αλσατίας δε μ’ έπειθαν ότι είχα φύγει από την Ελλάδα, από τη φυλακή, από την Ασφάλεια», εξηγεί. Έπρεπε λοιπόν να μιλήσει, να καταγράψει με άμεσο τρόπο τα όσα έζησε στα κρατητήρια, στην ταράτσα της Ασφάλειας, στην απομόνωση. H μαρτυρία της δεν εμμένει διόλου στη βία, την ταπείνωση και την εξαθλίωση που υπέστη. Η φόρτιση της αφήγησης και η αποπνικτική ατμόσφαιρα δεν εξαντλούνται στις ωμές περιγραφές, που δεν επιβάλλονται και δεν κυριαρχούν. Ίσως επειδή δεν επικεντρώνεται στα πρόσωπα των βασανιστών, αλλά σ’ εκείνα των φίλων και συναγωνιστών της και στο κοινό τους όραμα.

Η απομόνωση και τα βασανιστήρια την έκαναν να χάσει τον προσανατολισμό της, τόσο που δεν μπορούσε να ξεχωρίσει αν βρισκόταν στο κελί ή στο καμαρίνι της. Αυτή η αίσθηση αποτυπώνεται στη σκηνική σύλληψη: Το κτίριο της οδού Μπουμπουλίνας, φορτισμένο με τις πιο σκοτεινές σελίδες της νεότερης Ιστορίας, μεταμορφώνεται σε έναν χώρο προετοιμασίας λίγο πριν την αποκάλυψη της εμπειρίας της. Εκεί, μέσα από μια ιδιότυπη μεταμόρφωση, αναβιώνει τους τρεις μήνες του εγκλεισμού της.

Η σκηνοθεσία αξιοποιεί επίσης ως στοιχείο την αιτία σύλληψής της: μια κασέτα με τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη που βρέθηκε στα χέρια της. Ο Θεοδωράκης είχε συλληφθεί και βρισκόταν στην Μπουμπουλίνας την ίδια περίοδο, η ίδια δεν μπορεί να τον δει, αλλά ακούει μόνιμα το σφύριγμά του. Η αφήγηση ρυθμίζεται απ’ αυτό το σφύριγμα, ως ηχοτοπίο της βίας αλλά κυρίως της δίψας για ελευθερία στην παράσταση που τιμά έτσι με τον πιο ουσιαστικό τρόπο τον μεγάλο μας συνθέτη ειδικά φέτος, Έτος Μίκη Θεοδωράκη, 100 χρόνια από τη γέννησή του.

Το αυτοβιογραφικό αφήγημα σε μορφή μονολόγου ερμηνεύει η ηθοποιός Αμαλία Αρσένη, έχοντας υπάρξει ως ανιψιά της συγγραφέως αποδέκτρια της ζωντανής αυτής μαρτυρίας.

Σκηνοθεσία Σοφία Καραγιάννη • Δραματουργία Σοφία Καραγιάννη, Αμαλία Αρσένη • Μουσική σύνθεση Μάνος Αντωνιάδης • Σκηνικά – Κοστούμια Γεωργία Μπούρδα • Φωτισμοί Βασιλική Γώγου • Κινησιολογική επιμέλεια Μαργαρίτα Τρίκκα • Ερμηνεία Αμαλία Αρσένη

Το βιβλίο επανακυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Θεμέλιο (2025).

H παράσταση είναι καθολικά προσβάσιμη στις 15 Ιουλίου.

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε – ΘΕΑΤΡΟ – ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ
ΚΥΚΛΟΣ CONTEMPORARY ANCIENTS
13 – 16 Ιουλίου / 21.00

Οι δύο θεατρικοί μονόλογοι που γράφτηκαν ειδικά για το καλλιτεχνικό πρόγραμμα 2024 από τη Βίβιαν Στεργίου και Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη και απολαύσαμε στη Μικρή Επίδαυρο, επαναλαμβάνονται φέτος στην Πειραιώς 260.

Αικατερίνη Παπαγεωργίου
Ιφιγένεια / Βορά της Βίβιαν Στεργίου
Εμπνευσμένο από την Ιφιγένεια εν Αυλίδι του Ευριπίδη

Η Ιφιγένεια κάνει βόλτα στην Επίδαυρο, τηλεφωνεί στη μαμά της, διαλογίζεται στην παραλία. Προσέχει την επιδερμίδα της, πηγαίνει στον βωμό της. Προτού την καταπιεί ο βωμός, μας λέει τον χρησμό της: «Η αγάπη πονάει, αν θες να σ’ αγαπούν, θα το υποστείς».

Δεν την πειράζει να πεθάνει, θέλει όμως ν’ ακουστεί… Οργίζεται και πενθεί για όλες τις στιγμές που φοβήθηκε, υποτιμήθηκε, στερήθηκε, ντράπηκε ή απλώς σάστισε. Η θυσία της μοιάζει τώρα κωμική, ελάχιστα τραγική. Τη σύγχρονη ηρωίδα ερμηνεύει η Ελίζα Σκολίδη.

Σκηνοθεσία Αικατερίνη Παπαγεωργίου • Σκηνικά – Κουστούμια Μυρτώ Σταμπούλου • Μουσική Διαμαντής Αδαμαντίδης • Κίνηση Χρυσηίς Λιατζιβίρη • Σχεδιασμός φωτισμού Αλέκος Αναστασίου • Βοηθός σκηνοθέτη Αλέξανδρος Βάρθης • Σχεδιασμός 3D projection mapping Envitec • Φωτογραφίες Ελίνα Γιουνανλή • Εκτέλεση παραγωγής The Young Quill / Φάνης Μιλλεούνης • Ερμηνεύει η Ελίζα Σκολίδη

Διάρκεια 45΄

Νίκος Χατζόπουλος
Εγώ, μια δούλα του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη
Εμπνευσμένο από την Εκάβη του Ευριπίδη

Ένας κωμικός μονόλογος με ηρωίδα όχι τη βασίλισσα της Τροίας, αλλά μια έμπιστη δούλα της. Η Εκάβη, το απόλυτο σύμβολο θρήνου και απόγνωσης, απομυθοποιείται μέσα από την οπτική ενός προσώπου που την έζησε από κοντά και αντιλήφθηκε πράγματα που δεν αποτυπώθηκαν ποτέ στα έργα των μεγάλων ποιητών.

Η κοινή ανθρώπινη ματιά, το μικρό ανθρώπινο μέτρο απέναντι στον μεγάλο μύθο. Η πορεία της Εκάβης μέσα από ένα λοξό, απρόσμενο κοίταγμα που ζωντανεύει μοναδικά η Φιλαρέτη Κομνηνού.

Σκηνοθεσία Νίκος Χατζόπουλος • Σκηνικός χώρος – Κοστούμι Ιωάννα Τσάμη • Σχεδιασμός φωτισμού Αλέκος Αναστασίου • Ερμηνεύει η Φιλαρέτη Κομνηνού • Ηχητική διάδραση Γιαν Βαν Αγγελόπουλος • Φωτογραφίες Ελπίδα Μουμουλίδου • Οργάνωση παραγωγής Χριστίνα Παπαδάκη • Εκτέλεση παραγωγής Apparat Athen / Νικόλας Χανακούλας

Διάρκεια 45΄

Τα δύο έργα κυκλοφορούν σε ενιαία δίγλωσση έκδοση στο πλαίσιο της Θεατρικής Σειράς του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου σε συνεργασία με τις εκδόσεις Νεφέλη. Th μετάφραση υπογράφουν η Karen Emmerich (Ιφιγένεια / Βορά) και η Aliki Chapple (Εγώ, μια δούλα).

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 ΦΟΥΑΓΙΕ Ε – ΒΙΝΤΕΟΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
5 – 24 Ιουλίου
Παντελής Μάκκας
Ένοικος

Στον Ένοικο, βιντεοεγκατάσταση του Παντελή Μάκκα, το βίντεο αναλαμβάνει έναν δυναμικό ρόλο που διαταράσσει τις παραδοσιακές ιεραρχίες της θεατρικής παραγωγής και εξερευνά την ελευθερία της εικόνας ως αυτόνομου καλλιτεχνικού μέσου. Οργανικό κομμάτι της θεατρικής παράστασης, το βίντεο επί σκηνής κάνει να αναδύονται νέες ερμηνείες.

Τα έργα που παρουσιάζονται στην εγκατάσταση προέρχονται από παραστάσεις κλασικών έργων, του Ευριπίδη, του Σαίξπηρ, του Μολιέρου, αλλά και σύγχρονων. Η σχέση του βίντεο με τα έργα που ξεπερνά τη συμβατική παραστασιακή λειτουργία και επιτρέπει την αποδέσμευση των κειμένων από το θεατρικό πλαίσιο προσδίδοντάς τους μια εικαστική διάσταση.

Το βίντεο δεν αναπαριστά απλώς τη δράση, αλλά τη μεταμορφώνει, επανατοποθετεί και αποδομεί την έννοια του θεατρικού έργου. Έργα όπως ο Ιππόλυτος του Ευριπίδη, Η Τρικυμία και Ο Βασιλιάς Ληρ του Σαίξπηρ, ή Ο Μισάνθρωπος του Μολιέρου αναβαπτίζονται μέσα από την οπτική του βίντεο, προσφέροντας στο κοινό μια νέα, βιωματική εμπειρία. Η χρήση της κάμερας και η επεξεργασία της εικόνας δημιουργούν ένα διαρκώς εξελισσόμενο περιβάλλον που αναδεικνύει τις εντάσεις και τις αντιφάσεις των κλασικών έργων.

Οι θεατρικοί χαρακτήρες και οι συγκρούσεις παρουσιάζονται με νέες προοπτικές, εκτός των παραδοσιακών σκηνικών ορίων.

Η αλληλεπίδραση με το βίντεο δεν αποτελεί απλώς μια καινοτόμο μορφή παρουσίασης, αλλά και πρόταση για την ανανέωση της ματιάς πάνω στο κλασικό ρεπερτόριο. Το βίντεο απελευθερώνει το έργο από τη σκηνική του φόρμα, προτείνοντας μια διαφορετική, δυναμική και πολυδιάστατη εμπειρία για το κοινό.

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 ΠΛΑΤΕΙΑ
30 Μαΐου – 24 Ιουλίου / 23.00
Live στην Πλατεία
Επιμέλεια Δημήτρης Τσάκας

Μετά από τρεις επιτυχημένες χρονιές, τα Live στην Πλατεία, το αγαπημένο μουσικό φεστιβάλ που έγινε σημείο συνάντησης για όλους τους μουσικόφιλους της πόλης, επιστρέφουν δυναμικά. Με ακόμη περισσότερα μουσικά σχήματα και καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα μουσικών ειδών, από gypsy jazz, funk και latin μέχρι hip-hop, world music και βαλκανικούς ρυθμούς, τα live θα πραγματοποιούνται καθ’ όλη τη διάρκεια του καλλιτεχνικού προγράμματος της Πειραιώς 260, μετά τις παραστάσεις, με ελεύθερη είσοδο.

30 Μαΐου (Πάρτι έναρξης)
Rosanna Mailan Orchestra

Η Rosanna Mailan Orchestra είναι ένα δυναμικό σύνολο δέκα κορυφαίων Ελλήνων και Κουβανών μουσικών, που ιδρύθηκε το 2020. Με βαθιές ρίζες στην τζαζ, την κουβανέζικη μουσική και τους λάτιν ρυθμούς, προσφέρει μια ανεπανάληπτη μουσική εμπειρία, συνδυάζοντας την παράδοση με τη σύγχρονη ερμηνεία. Υπό την καθοδήγηση του Κουβανού μπασίστα, συνθέτη και ενορχηστρωτή Yoel Soto, η ορχήστρα φέρνει στη σκηνή δεξιοτεχνία και ενέργεια, έχοντας στο επίκεντρο τη χαρισματική τραγουδίστρια και συνθέτρια Rosanna Mailan, που μαγεύει με την εκφραστική φωνή της. Το ρεπερτόριο περιλαμβάνει ενορχηστρώσεις και πρωτότυπες συνθέσεις του Yoel Soto και της Rosanna Mailan, καθώς και κλασικά κομμάτια της κουβανέζικης μουσικής, latin jazz της Νέας Υόρκης και λάτιν διασκευές από μεγάλες ποπ επιτυχίες.

Rosanna Mailan Τραγούδι • Yoel Soto Διεύθυνση ορχήστρας, μπάσο, ενορχήστρωση • Carlos Menendez Congas • Yussef Beato Timbal •Τζιμ Σταρίδας 1ο Τρομπόνι • Σπύρος Ασημακόπουλος 2ο Τρομπόνι • Δημήτρης Παπαδόπουλος 1η Τρομπέτα • Μάνος Θεοδοσάκης 2η Τρομπέτα • Remy Mailan Φωνητικά • Lazaro Castro Πιάνο

31 Μαΐου, 1 & 3 Ιουνίου
Vagelis Stefanopoulos Sextet
70s & 80s Acid Jaxx and Disco to make you move your feet

Κανέλλη Σκαλκογιάννη φωνητικά • Βαγγέλης Στεφανόπουλος πλήκτρα • Adedeji Adetayo κιθάρα και φωνητικά • Yoel Soto μπάσο • Κώστας Λιόλιος τύμπανα • David Lynch σοπράνο και τενόρο σαξόφωνο, φλάουτο, κρουστά

4 – 8 Ιουνίου
Yiannis Kassetas J-Funk Project

Το νέο σχήμα του σαξοφωνίστα Γιάννη Κασέτα παίζει συνθέσεις του βασισμένες στη χορευτική jazz funk αλλά και κομμάτια των Beatles, του Steve Wonder και του Jimi Hendrix ενορχηστρωμένα από τον ίδιο με soul-funk προσέγγιση.

Απόστολος Λεβεντόπουλος ηλεκτρική κιθάρα • Μάνος Λούτας ηλεκτρικό μπάσο • Γιώργος Μανιάτης ντραμς • Γιάννης Κασέτας τενόρο και βαρύτονο σαξόφωνο

12 – 16 Ιουνίου
Yiannis Oikonomidis Group

Κλασικές μελωδίες της αφροκουβανέζικης και βραζιλιάνικης τζαζ που άφησαν ιστορία στην παγκόσμια μουσική παράδοση, αλλά και συνθέσεις του τρομπετίστα και leader του σχήματος Γιάννη Οικονομίδη.

Γιάννης Οικονομίδης τρομπέτα, φλικόρνο, κρουστά, ενορχήστρωση • Φίλιππος Κωσταβελης πιάνο • Αλέξανδρος Σπανίδης τύμπανα • Δημήτρης Χριστόνης μπάσο • Μάκης Στεφανίδης κιθάρα

19 – 22 Ιουνίου
Idra Kayne Quintet

Η Idra Kayne και η τετραμελής μπάντα της μας υπόσχονται ένα χορευτικό πάρτι με βασικό συστατικό τις hip hop και RnB επιτυχίες της δεκαετίας του ’90, καθώς και ορίτζιναλ συνθέσεις. Με την εκρηκτική ενέργειά της η Idra Kayne θα μας παρασύρει σε ένα μουσικό throwback με πολύ κέφι και χορό!

26 & 27 Ιουνίου
21 – 23 Ιουλίου
LOS TRE

Οι Los Tre ξεκίνησαν το 2012 σαν ένα funk σχήμα το οποίο εξελίχθηκε και πήρε άλλη μορφή με την πάροδο του χρόνου! Τώρα έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν έναν πολύ χαρακτηριστικό ήχο, βαθιά επηρεασμένο από τις παραδόσεις της δυτικοαφρικανικής μουσικής και της Μέσης Ανατολής σε συνδυασμό με την αυτοσχεδιαστική ελευθερία της τζαζ καθώς και την τρέλα της ψυχεδέλειας των 70s.

Άγγελος Αγγελίδης κιθάρα • Βασίλης Παπασταμόπουλος μπάσο • Λέανδρος Φράτνικ τύμπανα • Άγγελος Πολυχρόνου κρουστά

5 – 8 Ιουλίου
Gadjo Dilo

Gypsy jazz με άρωμα ελληνικό. Οι Gadjo Dilo σχηματίστηκαν το 2009 και έχουν δημιουργήσει μια ξεχωριστή μουσική γλώσσα, συνδυάζοντας τη δεξιοτεχνία και την αυτοσχεδιαστική διάθεση της τζαζ με τον πλούτο του ελληνικού τραγουδιού.

13 – 16 Ιουλίου
Μανώλης Αφολάνιο (MC YINKA)

Ο Μανώλης Αφολάνιο, γνωστός και ως MC Yinka, παρέα με εξαιρετικούς μουσικούς παρουσιάζει κομμάτια από τη δισκογραφία του σε μια παράσταση όπου δεσπόζουν το hip hop, η reggae και το funk.

Yinka φωνητικά • Αλέξανδρος Δερμάνης κιθάρα • Gregory τύμπανα • Αριάδνη Σταμάτουζα μπάσο • Αλεξάνδρα Βλάχου φωνητικά

24 Ιουλίου (Πάρτι λήξης)
Banda Entopica

Η Banda Entopica, η παραδοσιακή μπάντα δρόμου με έδρα τη Θεσσαλονίκη, ενώνει κλαρίνο, τρομπέτα, ακορντεόν και νταούλι σε ένα σύμπλεγμα παραδοσιακής και μοντέρνας βαλκανικής μουσικής. Έχοντας ως βάση τους ήχους της Μακεδονίας, της Θράκης, της Ηπείρου αλλά και όλης της βαλκανικής χερσονήσου, κινείται σε ρυθμούς χορευτικούς και πολλές φορές εκστατικούς με τραγούδια παραδοσιακά αλλά και πρωτότυπες συνθέσεις.

Κωνσταντίνα Κιούλου τραγούδι • Χρήστος Κυριαζής κλαρίνο, σαξόφωνο • Αργύρης Καραγκούνης τρομπέτα • Νίκος Φουτάκης ακορντεόν • Μπίλης Μαλεγκάνος κρουστά • Γιάννης Γκουντάνος, Γιάννης Δαμιανός ηχοληψία • Χειρισμός φωτισμών Phil Hills • Οργάνωση – Εκτέλεση Παραγωγής ARTος & Θέαμα / Αναστασία Ταμουρίδου

Οι συναυλίες υλοποιούνται στο πλαίσιο της Πράξης «Διοργάνωση καλλιτεχνικών εκδηλώσεων στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου για τα έτη 2024 και 2025», η οποία εντάσσεται στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Αττική» ΕΣΠΑ 2021-2027 και συγχρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και από εθνικούς πόρους.

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260
1 & 15 Ιουνίου / 19.00
ΧΩΡΟΣ Ε
19 & 29 Ιουνίου / 19.00
ΧΩΡΟΣ Β
Η θαυμάσια επιμονή
Κύκλος συζητήσεων
Επιμέλεια Δημήτρης Παπανικολάου

Σε διάλογο με τις ιδέες που διαμορφώνουν τη σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία και αναδεικνύονται μέσα από το καλλιτεχνικό πρόγραμμα, ο φετινός κύκλος δημόσιων συζητήσεων τοποθετεί στο κέντρο του την έννοια της επιμονής – μιας θαυμαστής ατομικής και συλλογικής επιμονής, που ξεδιπλώνεται απέναντι σε ηγεμονικούς λόγους, κοινωνικοοικονομικές κρίσεις και οικολογικές καταστροφές.

Η έννοια της επιμονής δεν ταυτίζεται με την ανθεκτικότητα. Η επιμονή δεν είναι απλώς προσαρμογή στις συνθήκες, αλλά μια διαρκής πράξη δημιουργίας και υπέρβασης. Η επιμονή συνιστά, λοιπόν, μια πράξη ποιητικής, μια δραματουργία χωρίς προκαθορισμένο τέλος αλλά με πρόταση, ένα ανοιχτό πεδίο δυνατοτήτων.

Αναγνωρίζουμε ότι η επιμονή έχει διττή σημασία. Χαρακτηρίζει, για παράδειγμα, τις κοινότητες που επιμένουν να προειδοποιούν για την καταστροφή του πλανήτη ή να προτείνουν καινούριες εναλλακτικές μορφές οικολογικής συνύπαρξης. Ταυτόχρονα, όμως, μπορεί να περιγράψει και την αντιδραστική εμμονή όσων αρνούνται την κλιματική αλλαγή. Η επιμονή εμπνέει το φεμινιστικό κίνημα και τα κινήματα δικαιωμάτων. Ταυτόχρονα όμως εξηγεί και τη δυναμική επιστροφή μιας αντιδραστικής ατζέντας που στοχεύει να περιορίσει δικαιώματα και δυνατότητες παρέμβασης επικαλούμενη τον φόβο και τη μισαλλοδοξία.

Ο κύκλος συζητήσεων παίρνει θέση, προσπαθώντας να ιχνηλατήσει τις θετικές πλευρές της επιμονής ως απελευθερωτικού και κριτικού λόγου. Χωρίς να ξεχνάμε το αντίθετό της, η «θαυμάσια επιμονή» είναι, για μας, ένας τρόπος να κατανοήσουμε νέες μορφές συλλογικότητας και αντίστασης που καταφάσκουν στη ζωή και την πολυμορφία της. Ας μιλήσουμε για τις ζωές που προσπαθούν να αρθρώσουν λόγο και απαιτούν να τις αντιμετωπίζουν με αξία. Ας μιλήσουμε για το σώμα που δουλεύει χρόνια για να μπορεί να μεταμορφώσει την εμπειρία του σε χορογραφία, για το αρχείο που αφηγείται μια «άλλη» ιστορία, για τη βιογραφία και την αυτοβιογραφία, για τους καλλιτέχνες και τους πολιτιστικούς φορείς που αντιστέκονται στην κυρίαρχη λογική της ομοιομορφίας. Ας μιλήσουμε για τη Γη που επιμένει να διορθώνει την ανθρώπινη υπερβολή, για τον γήινο χρόνο που διαρκώς μας θυμίζει ότι υπερβαίνει την εποχή του ανθρώπου, την ανθρωπόκαινο. Ας μιλήσουμε για την κατοικία και το δικαίωμα σε αυτήν, για τους ανθρώπους που επιμένουν να γυρίζουν ακόμα και σε ένα ερειπωμένο σπίτι, που επιμένουν να ξαναφτιάχνουν. Για την έλλογη διαχείριση των φυσικών πόρων. Για τη συνύπαρξη και τη συμβιοτικότητα. Για την καθημερινότητα και τις μικρές, επίμονες συνήθειες που την ορίζουν. Ας μιλήσουμε, επίσης, για τη ιστορία του ίδιου του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, ενός θεσμού που συμπληρώνει φέτος εβδομήντα χρόνια ζωής, επιμένοντας να θυμάται το παρελθόν και να αναζητά νέους δρόμους έκφρασης, μέσα από πολλαπλές διαδρομές αναβίωσης και επιβίωσης. Η επιμονή είναι και μια σύνδεση με το παρελθόν, όχι αποσπασματική, αλλά μια σύνδεση που φτιάχνει δίκτυα, ανιχνεύει τη γραμμή ένωσης του παρελθόντος με το σήμερα, που φτιάχνει μια γενεαλογία.

Τι είναι αυτό που κάνει λοιπόν, σε μια εποχή που καθόλου δεν υποστηρίζει μια τέτοια εξέλιξη, την επιμονή να αποκτά ηθική, αισθητική, και εντέλει πολιτική σημασία; Αυτή είναι η πρώτη ερώτηση που θα θέσουμε με αυτές τις συζητήσεις, με στόχο τον διάλογο ανάμεσα σε δημιουργούς που συμμετέχουν στο καλλιτεχνικό πρόγραμμα, και συγγραφείς, επιστήμονες και ανθρώπους γνωστούς για τις παρεμβάσεις τους στη δημόσια σφαίρα.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

1/6 Ποιητική / Επιμονή
15/6 Σώμα, βίος, βιογραφία
19/6 Μετά τον άνθρωπο: Η γη στην εποχή της τεχνο-κρατορίας
29/6 Πολιτικές της μνήμης και του πένθους

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ
Πρόλογος
Pre-Show Talks
Μια πρώτη γεύση της παράστασης, λίγο πριν ανοίξει η αυλαία!

Σε συνεργασία με το Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο Πρόλογος μας εισάγει με παιγνιώδη τρόπο στην καλλιτεχνική γλώσσα των διεθνών παραστάσεων Θεάτρου και Χορού. Νέοι θεατρολόγοι και ειδικοί του Χορού, μισή ώρα πριν την είσοδό μας στην αίθουσα, μας χαρίζουν τα κλειδιά της σύγχρονης σκηνικής γλώσσας. Μετά το τέλος κάθε παράστασης, οι ίδιοι οι καλλιτέχνες συναντούν το κοινό και αποκαλύπτουν δρόμους και μονοπάτια της δημιουργικής διαδικασίας.

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ
Έξοδος
Post-Show Talks
Συζητήσεις με τους συντελεστές της παράστασης, αφού πέσει η αυλαία…

Οι καθιερωμένες συζητήσεις με σκηνοθέτες, χορογράφους και άλλους συντελεστές των παραστάσεων στις σκηνές της Πειραιώς 260 συνεχίζονται. Οι καλλιτέχνες συναντούν το κοινό και αποκαλύπτουν δρόμους και μονοπάτια της δημιουργικής διαδικασίας.

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 ΚΗΠΟΣ
ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
1 Ιουνίου – 24 Ιουλίου
Objects Of Common Interest

Μια πρωτότυπη εγκατάσταση εικαστικού φωτισμού από το βραβευμένο design studio Objects of Common Interest θα φιλοξενηθεί φέτος στους χώρους της Πειραιώς 260. Οι ιδρυτές του, οι αρχιτέκτονες και σχεδιαστές Ελένη Πεταλωτή και Λεωνίδας Τραμπούκης, έχουν παρουσιάσει έργα τους στο Μουσείο Νογκούτσι και στο Madisson Square Park στη Νέα Υόρκη, καθώς και στο Μιλάνο, την Κοπεγχάγη, το Μπέργκαμο, κ.α. Με έδρα στην Αθήνα και τη Νέα Υόρκη, το γραφείο Objects of Common Interest έλαβε το 2023 τη διάκριση «Designer of the Year» από το Wallpaper, από τα εγκυρότερα περιοδικά αρχιτεκτονικής και design παγκοσμίως.

Διαβάστε επίσης:

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2025: Γιορτάζει τα 70 του χρόνια με ένα πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα