Οι Φίλιππος Κούτρικας και Ορφέας Μπάτσιος υπογράφουν τα έργα που παρουσιάζονται στην έκθεση «Τόπων Αίσθησις», την οποία φιλοξενεί η Sotiropoulos Art Gallery ως μέρος της νέας πρωτοβουλίας της γκαλερί «ΝΕΕΣ ΜΑΤΙΕΣ | Σύγχρονοι, νέοι δημιουργοί» για την ανάδειξη και προώθηση νέων καλλιτεχνών στο φιλότεχνο κοινό.
Κοινή αφετηρία των δύο ζωγράφων για την παρούσα έκθεση το ελληνικό τοπίο.
Όπως σημειώνει ο Φώτης Σωτηρόπουλος στο κείμενο που συνοδεύει την έκθεση:
«Τι κοινό όμως έχει ένας ελαιώνας και μια μέρα με καταιγίδα στο Σούνιο; Οι δύο ζωγράφοι δεν είναι υπαιθριστές και τα έργα τους δουλεύτηκαν μεταγενέστερα στα εργαστήριά τους. Οι πίνακές τους όμως δεν καταγράφουν απλά εικόνες από την επίσκεψη σε έναν ελαιώνα της Μεσσήνης ή μια μέρα με καταιγίδα στο Σούνιο. Επικοινωνούν ζωγραφικά την αίσθηση της μνήμης του τοπίου με όλες τις πτυχές και τα σημαίνοντα που εμπεριέχει.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Αποστασιοποιημένοι από την δυνατότητα της εύκολης καταγραφής του «κλικ» της φωτογραφικής μηχανής του κινητού τηλεφώνου (αλήθεια πόσοι από εμάς ανατρέχουμε να ξαναδούμε τις φωτογραφίες που πλέον τόσο εύκολα βγάζουμε σωρηδόν καθημερινά και πόσο αυτή η ευκολία μας στερεί την δυνατότητα μιας πραγματικής οπτικής εμπειρίας που δημιουργεί ουσιαστική μνήμη;), οι ζωγράφοι ΕΠΈΛΕΞΑΝ και αφιέρωσαν χρόνο για να ανασυνθέσουν στο τελάρο ένα ζωντανό κόσμο.
Ο χρόνος που έχει παρέλθει έχει αμβλύνει το συγκεκριμένο, οι εξονυχιστικές λεπτομέρειες παύουν να έχουν σημασία, αποκαλύπτεται μόνο το σημαντικό, το αποτύπωμα που έχει αφήσει στη μνήμη και στον ψυχισμό τους: το μεγάλο κύμα που σκάει ορμητικά στην ακτή υπό το βλέμμα του υποβλητικού ακρωτηρίου του Ναού του Ποσειδώνα, η ηρεμία του ελαιώνα, ίσως το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς κάτω από μια ελιά.
Ο Μπάτσιος μας εξομολογείται πως το έργο με το κύμα στο Σούνιο το δούλεψε μια ταραγμένη συναισθηματικά μέρα. Ένα δυναμικό έργο με εξπρεσιονιστική γραφή, πάστα πινελιά και την αντίθεση ανοιχτών και σκούρων τόνων. Η τρικυμία της ψυχής βρήκε διέξοδο στην ταραγμένη θάλασσα. Το μεγάλο ορμητικό αφρίζον κύμα με τους λευκούς και γαλάζιους τόνους, ίσως δεν είναι τελικά απειλητικό αλλά φέρνει την κάθαρση.
Ο Κούτρικας από την άλλη, αυθόρμητα και “απνευστί” ζωγράφισε τον ελαιώνα του, μια εικόνα που κουβαλάει μαζί του από παιδί στο σπίτι των καλοκαιρινών διακοπών του στη Φοινικούντα- ένα μικρό, ιμπρεσιονιστικής ματιάς έργο, ζωγραφισμένο με μαβιά-καφέ παλέτα, ένα γλυκό ενσταντανέ μνήμης.
Η ζωγραφική πράξη μας καλεί και μας δίνει την δυνατότητα να επαναπροσδιορίσουμε το πως “βλέπουμε” σε αυτό τον φρενήρη ψηφιακό ορυμαγδό εικόνων. Ας ελαττώσουμε λοιπόν τους ρυθμούς και εν είδει άσκησης, ας αφήσουμε ένα έργο ζωγραφικό να μας παρασύρει στους δικούς του ρυθμούς και στον δικό του κόσμο».
Κεντρική εικόνα θέματος: Ορφέας Μπάτσιος. Λεπτομέρεια έργου.
