Σε ένα ταξίδι – αναδρομή σε τραγούδια τριών δεκαετιών μας προσκαλεί ο Φίλιππος Πλιάτσικας στο Christmas Theater στις 6 Ιανουρίου. Με τη συναυλία «Θ’ ανθίσουμε πάλι…» έρχεται να γιορτάσει πολλά τραγούδια που αγαπήσαμε είτε με τους Πυξ Λαξ, είτε μέσα από την προσωπική του δισκογραφία. Παράλληλα, μιας και η δημιουργία δε παύει, ο Πλιάτσικας μας φέρνει και νέα κομμάτια, που θα κυκλοφορήσουν στο άλμπουμ «Θ ’ανθίσουμε πάλι», μαζί με ορισμένα παλιότερα, μα «αδικημένα».
***
– Με αφορμή την κυκλοφορία της νέας δισκογραφικής δουλειά σας «Θ’ ανθίσουμε πάλι…», ήθελα να ρωτήσω, πως νιώθετε που επιστρέφετε σε αυτή τη διαδικασία – την επιλογή των κομματιών, τη σειρά τους, τις συνεργασίες κ.λπ.
Η χαρά που φέρνει η διαδικασία της νέας δημιουργίας είναι δυσαναπλήρωτη. Θα μου άρεσε να μπορούσα, αν είχα υλικό (που δεν είναι πάντα εύκολο) να είμαι συνεχώς μέσα της. Να παλεύω με ήχους, να αλληλοεπιδρώ με φίλους. Να αποτυγχάνω χιλιάδες φορές, μέχρι να βρω αυτήν τη μια …
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
– Σχετικά με το ομώνυμο με το άλμπουμ κομμάτι, πώς θα λέγατε πως παρουσιάζεται εκεί η ελπίδα, και γιατί αξίζει να τραγουδάμε γι’ αυτήν;
Η Ελπίδα παρουσιάζεται ως μια άστεγη γυναίκα που όμως βρίσκει το κουράγιο να μ αγγίξει στον ώμο και να μου πει πως θα καθίσουμε πάλι στης ψυχής το ναυάγιο…
Μια ελπίδα ξεχασμένη αλλά όχι ολότελα χαμένη. Όσο θα υπάρχουν ενεργές ψυχές.
– Ποιο τραγούδι σας θεωρείτε πως «αδικήθηκε»;
Ακριβώς στο θέμα του άλμπουμ. Σ’ αυτόν τον νέο δίσκο θα υπάρχουν εκτός από καινούργια και τραγούδια που τα θεωρώ «αδικημένα». Κυρίως από ένα άλμπουμ 14-15 χρόνια πίσω που λεγόταν «Αλήθεια να πω». Σ ένα από αυτά μου είχε χαρίσει τους στίχους ο Βασίλης Καρράς και του το χρωστάω να του ξαναδώσω μια ευκαιρία με μια πιο ταιριαστή κατά τη γνώμη μου ενορχήστρωση. Έτσι ξεκίνησε και η πρώτη ιδέα για το άλμπουμ αυτό αφού σε μια τυχαία συνάντηση ένα απόγευμα στο σπίτι του Μίλτου Λογιάδη (του μεγάλου μας μαέστρου ) ενδιαφέρθηκε να ξαναγγίξουμε παρέα αυτά τα τραγούδια. Βρήκε μια ενδιαφέρουσα φλέβα κι εκείνος σ’ αυτά τα τραγούδια, κάτι που με τιμά ιδιαίτερα.
-Κομμάτια σας, έχουν συντροφεύσει πολύ κόσμο και έχουν επενδύσει μουσικά τις αναμνήσεις του. Φαντάζομαι έχει τύχει πολλές φορές να σας προσεγγίζει κάποιος και να μοιράζεται μια προσωπική του ιστορία με κάποιο τραγούδι, ή συναυλία σας. Υπάρχει κάποια που να σας έχει εντυπωθεί;
Μου έχουν εντυπωθεί πολλές, παρά πολλές. Τόσες που είναι δύσκολο κι άδικο να αφηγηθώ μία. Με συγκλονίζει όμως αυτό το μοίρασμα. Είναι η μεγαλύτερη πληρωμή και παρηγοριά .Είναι και για μένα ουσιαστική αυτή η σχέση. Δεν είναι επιφανειακή.
-Τι είναι κάτι που μάθατε μέσα από τις περιοδείες;
Το ταξίδι κυριολεκτικά και μεταφορικά είναι ίσως ο βασικός λόγος που κάνουμε μουσική. Μια βόλτα σε ανοιχτούς ουρανούς, ανοιχτούς δρόμους, ανοιχτούς ορίζοντες.
-Ποιο είναι το στοίχημα σε κάθε σας live;
Κάθε φορά που ανεβαίνω στη σκηνή είμαι ευγνώμων που έφτασα ως εκεί, που έχω την ευκαιρία να το κάνω αυτό. Να το μοιράζομαι. Αυτό ήταν και θα είναι πάντα το μεγάλο μου στοίχημα. Να είμαι όρθιος και να μπορώ να το κάνω.
-Σύντομα έχουμε συναυλιακό ραντεβού στο Christmas Theater. Πείτε μας κάποια πράγματα για το πώς σχεδιάζετε τη συγκεκριμένη βραδιά.
Τραγούδια μιας ζωής 3 δεκαετιών και βάλε. Καινούργια, παλιά, κρυμμένα ή πολύ γνωστά. Μια γιορτή που θα με τιμήσουν με την συμμετοχή τους αγαπημένοι φίλοι και εξίσου σημαντικοί καλλιτέχνες. Η Ελεωνόρα, η Νατάσσα, ο Μίλτος, ο Φοίβος. Νέα αδέλφια από τον χώρο της ραπ σκηνής που αγαπώ πολύ,αλλά κι ο παλιότερος Mc Yinka. Κι όλα αυτά με συνεργάτη στην ενορχήστρωση τον Μίλτο Λογιάδη. Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Ανυπομονώ..!
-Ποιους άλλους θα δούμε επί σκηνής; Και ποιους αναμένεται να έχετε ως κοινό;
Εκτός από τους επί σκηνής συμμετέχοντες καλλιτέχνες τους οποίους ήδη αναφέραμε, θα ήθελα να μιλήσω για την μουσική μου οικογένεια που είναι ο Χάρης Μιχαηλίδης στην ηλεκτρική κιθάρα, ο Νίκος Σάλτας στα πλήκτρα, ο Αλέκος Κούρτης στα τύμπανα κι ο Άκης Αμπράζης στο μπάσο.
Στην συγκεκριμένη συναυλία βέβαια, θα μας ενισχύσουν ένα κουαρτέτο εγχόρδων, ένας κρουστός που γνώρισα σ’ ένα φοβερό μουσικό σχήμα στο δρόμο -στην Ερμού – ο Μάριος Αδιάβαστος κι ένας ακόμη φίλος στο κλαρίνο.
Ο κόσμος που μας τιμά τόσο στις συναυλίες του συγκροτήματος όσο και στις προσωπικές μου είναι τουλάχιστον τρεις γενιές. Είναι συγκινητικό, είναι σπουδαίο, είναι δώρο που προσπαθούμε να ανταποδώσουμε κάθε φορά, ανασαίνοντας μαζί τους.
– Έχει κάτι το εξεγερσιακό στα μάτια σας μια συνάντηση ανθρώπων μετά μουσικής, μια γιορτή; Είναι ικανή να αποδιώξει τη δυστοπία;
Πιστεύω στην εξέγερση των απλών ανθρώπων, μιας σιωπηλής πλειοψηφίας που διαμορφώνεται σιγά σιγά και δείχνει τα σημάδια της κατά καιρούς σε ανύποπτους χρόνους. Άλλωστε η ιστορία έχει διδάξει ότι όλες οι δυστοπίες απ’ όπου κι αν αφορμώνται, σε όποιους καιρούς, νικήθηκαν απ’ τον απρόβλεπτο ανθρώπινο παράγοντα.
Έτσι γεννήθηκε το «Θ ’ανθίσουμε πάλι». Γιατί πιστεύω ξεκάθαρα ότι η παγκόσμια κοινότητα θα έχει μια ευκαιρία ακόμη για τη μετάβαση προς τη θετική πλευρά, τη φωτεινή πλευρά του φεγγαριού…
Κι ίσως, αυτή να είναι κι η τελευταία ευκαιρία που θα μας δοθεί.
Και ναι, πιστεύω ότι η μουσική που έχει ανοιχτή ψυχή για τον μεγάλο κόσμο εκεί έξω, τα τραγούδια που προσπαθούν να συνδεθούν με μια οικουμενική αρμονία που ρέει από πάντα στα κύτταρα μας αβίαστα- χωρίς στεγανά και μικρούλικα κόμπλεξ – θα παίξει τον ρόλο της.
Καλή αντάμωση!
Photo Credit: Τζίνα Σκανδάμη
Διαβάστε επίσης:
«Θ’ ανθίσουμε πάλι…»: Ο Φίλιππος Πλιάτσικας γιορτάζει 30 χρόνια τραγούδια στο Christmas Theater
