Το έργο “Φλάι” της Στέλλας Ζαφειροπούλου, σε σκηνοθεσία Πέπης Μοσχοβάκου, ξεκινά να «πετάει» στο Θέατρο Αλκμήνη με την Λίλη Τσεσματζόγλου, την Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2015.
Ένας άνθρωπος που “επιλέγει” να γίνει κάτι άλλο σε έναν κόσμο που επιμένει να μένει ίδιος, αφηγείται καταστάσεις της ζωής του σε ένα ψυχογράφημα μιας κοινωνίας που αρνείται να αλλάξει. Ένας ιλαροτραγικός μονόλογος που μιλά για εκείνους που έπαψαν να αντέχουν το βάρος της πραγματικότητας στους ώμους τους. Για τη διαφορετικότητα, τις συμβάσεις, τους ψυχαναγκασμούς, τις κοινωνικές νόρμες, την έλλειψη αποδοχής και κατανόησης. Για τα κοινά όλων και τις διαχωριστικές γραμμές της αποξένωσης. Μέσα σε μια παραίσθηση πραγματικότητας και φαντασίας, ένα έργο για τον διαρκή αποπροσανατολισμό που ο καθένας από εμάς μπορεί να βιώσει.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Ερμηνεία: Λίλη Τσεσματζόγλου
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Κείμενο: Στέλλα Ζαφειροπούλου
Σκηνοθεσία: Πέπη Μοσχοβάκου
Σκηνικά-Κοστούμια: Κική Μήλιου
Μουσική: Γιάννης Οικονόμου
Επιμέλεια κίνησης: Νερίνα Ζάρπα
Επικοινωνία: Άντζυ Νομικού
Διάρκεια: 70’
Το έργο ‘Φλάι’ ξεκίνησε να γράφεται ως μια άσκηση σε ένα σεμινάριο δημιουργικής γραφής. Μιλούσε για την περιγραφή μιας ημέρας από τη ζωή μιας μύγας. Στην πορεία, όμως, οι λέξεις μου πήραν άλλο δρόμο και άρχισαν να δημιουργούν κάτι περισσότερο από αυτό. Έτσι, ένα ανθρώπινο πλάσμα που αποκτά έξι πόδια και φτερά και αποδομεί τη λογική ξεκινά να εξιστορεί συμβάντα της ζωής του. Πρόκειται για ένα κείμενο γεμάτο μεταφορές και συμβολισμούς, αμιγώς σαρκαστικό που επιχειρεί τον αποπροσανατολισμό του εχθρού όχι για να έρθει σε αντιπαράθεση μαζί του, αλλά για να καταδείξει τις αδυναμίες του. Είναι μια δήλωση της διαχωριστικής γραμμής του φαίνεσθαι και του είμαι και μια απόπειρα να δούμε καλύτερα ότι ο πόνος, η προσέγγιση του άλλου, η κατανόηση και η ανάγκη για αγάπη και αποδοχή είναι κοινή. Επιθυμία και δικαίωμα συγχρόνως… και ότι η οποιαδήποτε διαφορετικότητα δεν θα πρέπει να είναι αυτό που μας χαρακτηρίζει. Τουλάχιστον όχι με αρνητικό τρόπο. Είμαστε πολυσύνθετα όντα και αυτό που μετρά είναι η ατομικότητα του καθενός μέσα στο πλαίσιο της κοινής αποδοχής για όλους. Σε κάποια στιγμή ο ήρωας λέει: ΄΄Ταιριάζουμε…. μέχρι να καταδείξει ο ένας στον άλλον τη διαφορετικότητά του. Κι αυτό είναι το σημείο που μας χωρίζει, ενώ θα ΄πρεπε να μας ενώνει΄΄. Το Φλάι είναι ένα ιλαροτραγικό έργο. Μια κατάσταση ζωής που θα μπορούσε να είναι και έτσι και αλλιώς. Και είναι περισσότερες οι φορές, από όσες νομίζουμε, που μπορούμε να επιλέξουμε εμείς για τη δική μας κατάσταση. Ακόμα και αν η ειρωνεία στον τρόπο που χειριζόμαστε κάποια πράγματα υπεισέρχεται παντού. Ακόμα κι αν τα πάντα καταδεικνύουν την ανικανότητά μας να πετάξουμε.
Η Στέλλα Ζαφειροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Έχει γράψει διηγήματα, κείμενα για το θέατρο και δύο μικρούς μονολόγους, τη «Δέκατη Τρίτη» και τις «Κούκλες», εκ των οποίων ο πρώτος βραβεύθηκε σε φεστιβάλ το Δεκέμβριο του 2011 και παρουσιάστηκε τον Απρίλιο του 2012 και ο άλλος παρουσιάστηκε στο Επί Κολωνώ το 2015 σε σκηνοθεσία Πέπης Μοσχοβάκου, σε κοινή παράσταση μαζί με άλλους πέντε, γραμμένους από νέους συγγραφείς. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα θεατρικής γραφής στο ΕΚΕΒΙ με την Έλενα Πέγκα και στο Επί Κολωνώ με τον Ανδρέα Φλουράκη. Ο πιο πρόσφατος μονόλογος με τίτλο «Φλάι» ανεβαίνει τον Οκτώβριο 2015 στο θέατρο Αλκμήνη.
Η Πέπη Μοσχοβάκου είναι απόφοιτος της δραματικής σχολής «Αρχή» και του studio ΝΑΜΑ. Έχει εργαστεί επί χρόνια ως βοηθός της Ελένης Σκότη, και έχει διδάξει υποκριτική στην δραματική σχολή «Αθηναϊκή Σκηνή», στο εργαστήρι “Κοσμοναύτες”, στο πρόγραμμα δημιουργικής απασχόλησης του Δήμου Νέας Σμύρνης, ενώ από το 2008 διδάσκει υποκριτική στο Studio NAMA, στο θέατρο Επί Κολωνώ.
Έχει σκηνοθετήσει τα έργα: «Απαλλαγή» (θέατρο Altera Pars), «Κάνε Πέρα. Θέλω να Περάσω» (σε συνεργασία με τον Άντονυ Μπερκ, θέατρο Αλκμήνη), «Traffic Lights» (θέατρο Επί Κολωνώ – Off Off Athens Festival και θέατρο Χώρα – Bob Festival), την κωμωδία «Striptease» του Χάρη Μπόσινα (θέατρο Επί Κολωνώ, Nueva trova, Θέατρο Ήβη) και πρόσφατα το έργο «Οι πιο δυνατές» της Άννας Αδριανού (θέατρο Βικτώρια, θέατρο ΔιαΔύο).
Έχει παίξει στις παραστάσεις: «Ραχήλ» (Εθνικό Θέατρο), «Ποτέ μην Κολυμπάς Μόνος» και «Στα Σκοτεινά» (θέατρο Επί Κολωνώ) σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη, «8 Παραλλαγές στο Θάνατο του Τρότσκι κ.α.» σε σκηνοθεσία Όλγας Ποζέλη, «Το Άλλο μου Μισό» σε σκηνοθεσία Άντονυ Μπερκ, κ.α. Η πιο πρόσφατη δουλειά της ήταν ο μονόλογος «Η Κακομοίρα της Νάπολι» σε σκηνοθεσία Μαρίας Τσαρούχα, την περίοδο 2010 – 2012 στο θέατρο Επί Κολωνώ και σε επανάληψη το 2015 στο θέατρο Vault. Επίσης, έχει παίξει σε ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους, καθώς και σε τηλεοπτικές σειρές. Για την ταινία μικρού μήκους «Το Σπίτι με τις Ελιές» κέρδισε το Βραβείο Α’ Γυναικείου Ρόλου στο Φεστιβάλ της Ταγγέρης. Είναι ιδρυτικό μέλος της Ομάδας ΝΑΜΑ και του θεάτρου Επί Κολωνώ.
Η Λίλη Τσεσματζόγλου είναι απόφοιτος της σχολής Βακαλό με ειδίκευση στην Διακόσμηση Εσωτερικού Χώρου. Συνέχισε τις σπουδές της στο Central Saint Martin’s του Λονδίνου, παρακολουθώντας σεμινάρια ζωγραφικής, γλυπτικής και κοσμήματος. Με την επιστροφή της στην Αθήνα αφιερώθηκε στις θεατρικές σπουδές και αποφοίτησε από την Δραματική Σχολή του Σύγχρονου Θεάτρου Αθήνας του Γιώργου Κιμούλη. Από το 2005 εργάζεται επαγγελματικά ως ηθοποιός στο θέατρο και την τηλεόραση. Πρόσφατα, συμμετείχε στις παραστάσεις “Εξαψη” (The Double Indemnity), σε σκηνοθεσία Αντώνη Γαλέου και “Όποιος προλάβει” (Le Dindon) του George Feydeau, σε σκηνοθεσία Γιώργου Δουργούτη.