Flâneur: Ένας όρος γαλλικός, στην χορεία των όρων που δεν μεταφράζονται επακριβώς σε άλλες γλώσσες, ακριβώς λόγω του ότι εντάσσεται σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο ιστορικό-λογοτεχνικό. Η εικόνα του ύστερου δανδή, που ντύνεται με έναν συγκεκριμένο και πάντα εξεζητημένο τρόπο, έχει αντισυμβατική συμπεριφορά και κυρίως περιφέρεται φαινομενικά άσκοπα σε έναν κόσμο βιομηχανικής επανάστασης που τρέχει κατά τ’ άλλα ιλιγγιωδώς, αποτυπώνεται από τον Μπωντλέρ με την ονομασία flâneur: Για τον τέλειο flâneur, για τον παθιασμένο παρατηρητή, είναι μια απέραντη χαρά να επιλέξει ως τόπο κατοικίας το να ζει ανάμεσα στο κυματιστό πλήθος, στην κίνηση, τη φυγή και το αέναο. Να υπάρχει έξω από τον εαυτό του και ταυτόχρονα να νοιώθει παντού τον εαυτό του· να βλέπει τον κόσμο, να είναι στο κέντρο του κόσμου και να μένει κρυμμένος από τον κόσμο, αυτές είναι κάποιες από τις ελάχιστες ηδονές αυτών των ανεξάρτητων, παθιασμένων, απροκατάληπτων πνευμάτων, που η γλώσσα δεν μπορεί παρά αδέξια να ορίσει.
Ο παρατηρητής είναι ένας πρίγκιπας που αντλεί υπέρτατη ηδονή από την απόκρυψη της ταυτότητάς του παντού. Σήμερα, η εικόνα του flâneur και του bohème κι η μυθολογία του fin de siècle είναι ιδιαίτερα αγαπητές στην pop κουλτούρα (hipsters, αντρικά κουρεία νέας κοπής κ.τ.λ.). Πέρα όμως από τη μεταμοντέρνα λογική της αποθέωσης της εικόνας και του στυλ και της αποξένωσής της από το ιστορικό και πολιτικό της συμφραζόμενο, η έκθεση θα ήθελε να επιστρέψει ακριβώς σε αυτό: όχι (μόνο τουλάχιστον) στην εικόνα του flâneur (και της flâneuse φυσικά πλέον σήμερα), αλλά στη συνειδητή του καταγραφή της εικόνας της πόλης, με τις αθέατες ομορφιές και τα σκοτεινά της σημεία, τις γωνιές που θες να γίνεις ένα μαζί τους ή να ουρλιάξεις.
34 σύγχρονοι καλλιτέχνες, νέο-νουαρ ήρωες και αντιήρωες pulp magazines, εντυπωμένοι νοερά σε λήψεις κιαροσκουρο, ιχνηλατούν πεδία μίας ζώσας καθημερινότητας, εγγεγραμμένης στο αστικό τοπίο, όπου το προσωπικό αφήγημα, η ενδοσκόπηση και η οξυδερκής παρατήρηση συναντώνται και η ίδια η ζωή μετουσιώνεται ανορθόδοξα σε δρόμο, χωρίς δεδομένο προορισμό. Μία υπαρξιακή και κριτική περιήγηση, αναφορική και αυτοαναφερόμενη συνάμα, όπου ο σύγχρονος flâneur, υπαρκτός και ουτοπικός οδοιπόρος μίας διαρκώς μεταβαλλόμενης, όσο και κλυδωνιζόμενης, εμπειρικής πραγματικότητας, αποδομεί και ακόλουθα ανασυνθέτει ορατές και αθέατες όψεις της.
Συντελεστές:
Οργάνωση-Επιμέλεια: Ευαγγελία Καϊράκη & Μαρία-Μόσχα Καρατζόγλου, Ιστορικοί Τέχνης, απόφοιτοι μεταπτυχιακού τμήματος Ιστορίας Νεότερης Τέχνης Πανεπιστημίου Αθηνών, Μέλη της ΕΕΙΤ
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Χρήστος Αλατσάκης, Αλέξανδρος Βούτσας, Ανδρέας Γαβριλιάδης, Έννιος Έρως Γιώγος, Σωτήρης Γκουσγκούνης, Δημοσθένης Δαββέτας, Ιωάννα Δασκαλάκου, Νίκη Ζαχαρή, Δημήτρης Καλυβιώτης, Ελένη Κολλιοπούλου, Βασιλική Κοσκινιώτου, Δήμητρα Λαουτάρη, Σάββας Μαβίδης, Κωνσταντία Μακρή, Σωτήρης Μαμουτόπουλος, Γιώργος Μαργέλης, Ιωάννα Μιχοπούλου, Δήμητρα Μπακογιαννάκη, Αθηνά Μπίκου, Βασιλική Μπλούκου, Αγγελική Μπόμπορη, Άντζελα Μπρισνόβαλη, Ντιάνα Νασιοπούλου, Ειρήνη Ολυμπίου, Μαρία Πάστρα, Σπύρος Ρωμάνος, Χρυσούλα Σκεπετζή, Κώστας Σπυρόπουλος, Σοφία Σταύρου, Γιάννης Στεμπίλης, Γιάννης Τζομάκας, Σωτήρης Φωκέας, Νίκος Χιωτίνης, Ιωάννα Χριστάκου
