Η αναζήτηση της σταθερότητας μέσα στη ρευστότητα της σύγχρονης ζωής αλλά και της σύγχρονης Τέχνης βρίσκονται στο επίκεντρο της νέας έκθεσης της Χρύσας Βέργη, ενώ το νερό αποτελεί και πάλι το κεντρικό θέμα στη ζωγραφική της αλλά με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο. Αυτή τη φορά, η φύση και ειδικότερα το υγρό στοιχείο, γίνονται η αφορμή για την ζωγραφική υπέρβαση στο έργο της, καθώς το νερό ρέει με δύναμη, ξεγλιστρά και αντιστέκεται σε κάθε τι που βρίσκεται στο διάβα του. Σκορπάει τα φερτά υλικά και λειτουργεί λυτρωτικά και εξαγνιστικά αναζητώντας διέξοδο, σε μια διαδρομή με αντιστάσεις και εμπόδια, όπου η αφαίρεση ως εικαστική προσέγγιση γίνεται αναγκαιότητα.
Ο ρόλος της συναισθηματικής μνήμης είναι καθοριστικός στη νέα ενότητα έργων της Βέργη, καθώς δίνει έμφαση στην αυτονομία της σύνθεσης, απογυμνώνοντας την εικόνα για να φθάσει να επικεντρωθεί στην ουσία της ζωγραφικής πράξης. Παλαιότερα θέματα επανέρχονται υπό το πρίσμα, όμως, μιας εσωτερικής ανασύνθεσης, που προδίδει τις ανατρεπτικές και ανανεωτικές προθέσεις της δημιουργού. Η συνεχής εναλλαγή συναισθημάτων και εικόνων, που διατρέχουν τα νέα της έργα διαμορφώνουν μια προσωπική πραγματικότητα και μια σύγχρονη οπτική, γεμάτη αντικατοπτρισμούς και υδάτινες διαδρομές σπάνιας ομορφιάς.
Νέα τοπία και νέες εικόνες οδηγούν στον πυρήνα της καινούργιας δουλειάς της Χρύσας Βέργη, όπου ο ζωγραφικός ρυθμός ακολουθεί την ορμητική πορεία του νερού, λειτουργώντας ως πηγή ζωής, δύναμη αλλαγής, ανανέωσης μέσα από τη φυσική αλλοίωση και διάβρωση. Η ζωγραφική της «συνοδεύεται» από «ήχους» και στοιχεία της ίδιας της φύσης, που ξεπηδούν μέσα από τις εικόνες, που με τόση οξυδέρκεια αποτυπώνει στον καμβά της, ενώ ακόμη και η παλέτα των χρωμάτων της και η τονικότητα έχουν αλλάξει αισθητά υποδηλώνοντας μια προσωπική ενδοσκόπηση και εμβάθυνση στην εικαστική της γραφή.
Το φως στη νέα της δουλειά γίνεται σταδιακά «Απολλώνιο», εκτυφλωτικό, αναδεικνύοντας την ομορφιά του τοπίου. Από τις σκιές των φυλλωμάτων, βγαίνει στον καυτό καλοκαιρινό ήλιο του Αιγαίου, ενώ το «Ποτάμι της Ζωής» συνεχίζει την πορεία του προς την θάλασσα, διασχίζοντας υπόγειες διαδρομές και μυστικά μονοπάτια.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ένα νέο θεματικό στοιχείο- έκπληξη- εμφανίζεται στο έργο της, που μας προκαλεί να το ανακαλύψουμε, υπογραμμίζοντας την αναγκαιότητα της σταθερότητας, της στιβαρότητας και της αντίστασης σε έναν ρέοντα κόσμο. Μια θεματική κορύφωση, που εντείνει την αντίθεση ανάμεσα στη ρευστότητα και την ύλη, ερμηνεύοντας αυτό το ισχυρό δίπολο της ζωής. Ακόμη, όμως, και υπό αυτές τις συνθήκες, το νερό ενυπάρχει. Μέσα από υπόγειες διαδρομές, διαβρώνει, σμιλεύει το φυσικό τοπίο και καταλήγει στη θάλασσα για να ξαναρχίσει ο κύκλος της αέναης ζωής του.
Η δύναμη του ελληνικού τοπίου ενώνεται με την εκφραστική δεινότητα της καλλιτέχνιδας, οδηγώντας σε έργα με βάθος και ενάργεια, που χαρακτηρίζονται από την ενσυνείδητη επιλογή της «να κοιτά πάντα προς το φως», το οποίο ξέρει να μετουσιώνει, με δεξιοτεχνικό τρόπο, σε ζωγραφική πράξη.
Αναφερόμενη στα νέα έργα της Χρύσας Βέργη, η Δρ.Ιστορικός της Τέχνης –Τεχνοκριτικός, Οfficier des Arts et Lettres, Ντόρα Ηλιοπούλου-Ρογκάν, υπογραμμίζει στον κατάλογο της έκθεσης:
«Πιστή στο εικαστικό της ιδανικό, η Χρύσα κατορθώνει, πάντοτε, να ανανεώνει εκ των ένδον την έμπνευση της, δίχως ποτέ να προδίδει τις αρχές της ή και να παρασύρεται από τις απατηλές σειρήνες των, εκάστοτε, πρόσκαιρων συρμών. Η υπέρμετρη ευαισθησία της στο χρώμα και στο φως–κατεξοχήν συμπρωταγωνιστές στην εικαστική της πορεία –αποτελεί την υπέρτατη εγγυήτρια δύναμη για την ιδιαίτερα έντονη και απόλυτα προσωπική σε ύφος εικαστική της γραφή. Γραφή αλώβητη από κάθε επιτηδευμένο και, γι’ αυτό, παρασιτικό στοιχείο».
Από την πλευρά της η δημοσιογράφος και Ιστορικός Τέχνης Στέλλα Σεβαστοπούλου αναφέρει για τη νέα έκθεση της Χρύσας Βέργη: «Το υδάτινο στοιχείο ερμηνεύεται μέσω μιας πιο εσωτερικής και εξπρεσιονιστικής διαδικασίας, λιγότερο επικεντρωμένης στη σχεδίαση κάθε φύλλου, κλαδιού, βότσαλου ή υδάτινου κυματισμού. Αντί αυτού, δίνει έμφαση στην αυτονομία της σύνθεσης, προσθέτοντας και αφαιρώντας στοιχεία για να εστιάσει στη φύση της τέχνης, αντί για την τέχνη της φύσης. Υπολείμματα και αναμνήσεις από παλαιότερα θέματα μπορεί να έχουν επανέλθει στην καινούργια δουλειά της Βέργη, αλλά έχουν επαναπροσδιοριστεί. Επιπλέον, ένα καινούργιο θέμα κάνει το ντεμπούτο του… ».
Χρύσα Βέργη
Γεννήθηκε στην Αθήνα.
-1978-1979 και 1984-1988, σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας.
-1980-1983, σπούδασε Interior Design στο Fine Arts School of California State University of Long Beach, USA.
-1990-1992, με υποτροφίες της Ελληνικής και Γαλλικής Κυβέρνησης, συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στη ζωγραφική στην Ecole Nationale Superieure des Beaux-Arts de Paris, France, με καθηγητή τον Pierre Carron.
Έργα της βρίσκονται στη Βουλή των Ελλήνων, στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Μέγαρο Μαξίμου, στο Μουσείο Μπενάκη, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Φλώρινας, στο Μουσείο Φρυσίρα, στην Πινακοθήκη Κουβουτσάκη, στην Πινακοθήκη Μοσχανδρέου, στη συλλογή του Ομίλου Εταιρειών ΑΓΕΤ Ηρακλής, στις συλλογές της Αγροτικής Τράπεζας, και της Τράπεζας Πειραιώς, στη συλλογή της Interamerican και σε άλλες δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Το έργο της επιλέχθηκε να αντιπροσωπεύσει την Ελλάδα στους Ολυμπιακούς του 2004. Τον Σεπτέμβριο του 2008, στα πλαίσια του Περιβαλλοντικού Προγράμματος του Μουσείου Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας , προτάθηκε έργο της με θέμα την ελιά, το οποίο δημοπρατήθηκε και τα έσοδα προσφέρθηκαν στο Ταμείο των Δασών. Το έργο κατακυρώθηκε στη Βουλή των Ελλήνων. Θεματικοί κύκλοι της δουλειάς της έχουν παρουσιαστεί σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις και Art Fairs στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Κίνα, ΗΠΑ, Αγγλία, Βέλγιο, Ιρλανδία, Γαλλία, Κύπρος, Τουρκία, Κορέα, Μπαχρέιν, Ντουμπάι, Λίβανος).
Κεντρική φωτογραφία θέματος: photo – Katoufas Brothers
