Δεν περιμένεις συχνά από ένα θεατρικό έργο, μέσα από τη σάτιρα, να αποκαλύπτει, τα ψέματα και τους χειρισμούς που κρύβονται πίσω από μια πραγματική δολοφονία. Κι όμως, ο Ντάριο Φο το πετυχαίνει.

Την Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου του 1969, εξερράγη μια βόμβα στην Piazza Fontana, στο κέντρο του Μιλάνου, στο κτήριο της Αγροτικής Τράπεζας, σκοτώνοντας 17 άτομα και τραυματίζοντας άλλα 88. Τις επόμενες μέρες, στο πλαίσιο των ερευνών συνελήφθησαν και ανακρίθηκαν περίπου 80 άτομα, κυρίως αναρχικοί, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο αναρχικός εργάτης σιδηροδρόμων Τζουζέπε Πινέλλι. Στις 15 Δεκεμβρίου, και ενώ συνέχιζε να κρατείται στην Αστυνομική Διεύθυνση παράνομα, ο Πινέλλι έπεσε από το παράθυρο του δωματίου όπου διεξαγόταν η ανάκριση και σκοτώθηκε. Ο θάνατός του χαρακτηρίστηκε «τυχαίος», ενώ οι αστυνομικοί που βρίσκονταν μπροστά στο περιστατικό κρίθηκαν αθώοι.

Όμως τη βόμβα είχαν τοποθετήσει οι ιταλικές μυστικές υπηρεσίες, σε συνεργασία με την ακροδεξιά οργάνωση Ordine Nuovo. Η εξουσία, για ακόμα μια φορά, είχε επιστρατεύσει ένα μεθοδευμένο τρομοκρατικό χτύπημα, για να αντιμετωπίσει την ισχυροποίηση του επαναστατικού κινήματος. Η βόμβα είχε στόχο, χτυπώντας τα λιγότερο ριζοσπαστικοποιημένα στρώματα του πληθυσμού, να τα κάνει να συμμαχήσουν με την εξουσία και να συσπειρώσει έτσι την αστική τάξη.

Ο Ντάριο Φο γράφει το 1970 το έργο Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού, με θέμα την εκπαραθύρωση του Πινέλλι. Το πόσο τολμηρό ήταν να γράψει τότε ένα φαρσικό θεατρικό κείμενο για ένα τόσο ακραίο και σύγχρονό του πραγματικό γεγονός, μπορούμε εύκολα να το αντιληφθούμε. Ασκώντας κριτική στην κυβερνητική διαφθορά και στην κατάχρηση εξουσίας του συστήματος δικαιοσύνης της Ιταλίας, χρησιμοποιεί έναν τρελό πού μπαίνει στο αστυνομικό τμήμα και φέρνει τα πάνω κάτω.

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Ο τρελός της παράστασής μας είναι ο γελωτοποιός του Ντάριο Φο, μια αρχετυπική, διαχρονική φιγούρα, που μαζί με την ομάδα του θα διηγηθεί μια ακόμα ιστορία κατάχρησης εξουσίας, όπως αυτές που επαναλαμβάνονται εδώ και χρόνια παγκοσμίως. Ιστορίες και περιστατικά που συναντούμε σε καθημερινή πλέον βάση και στην Ελλάδα του σήμερα. Τα παραδείγματα πολλά, όπως και τα ονόματα των θυμάτων της αδικίας, της αυτοδικίας, της χρήσης βίας, της διαφθοράς, της κατάχρησης κάθε μορφής εξουσίας. Η παράσταση τα φωτίζει όλα με χιούμορ, ζωντανή μουσική, τραγούδι, ενέργεια και τρέλα, αναδεικνύοντας πόσο αφοπλιστικά άμεσα και σκληρά συνδέεται το σήμερα με το θέμα του έργου.

Διαβάστε επίσης:

Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού, του Ντάριο Φο στο Θέατρο Γκλόρια