Ο Φώτης Σιώτας και η Μπάντα έρχονται στο Άλσος , για δύο Παρασκευές στις 5 & 12 Απριλίου. Ο ευρηματικός μουσικός και ερμηνευτής παρουσιάζει τα τραγούδια του, τις αναφορές και τις επιρροές του, με την σούπερ μπάντα σε πλήρη σύνθεση και το υπέροχο φωνητικό τρίο.
***
-Με ποιό κριτήριο επιλέξατε τα κομμάτια που θα παρουσιάσετε σε αυτές τις εμφανίσεις σας;
Στις εμφανίσεις μας στο Άλσος θα παίξουμε τους δίσκους που φτιάξαμε με τον Θοδωρή Γκόνη, «τα δεύτερα »& «δύο λάθη», καθώς και τραγούδια που άκουγα όταν έγραφα αυτούς τους δίσκους, των Τσιτσάνη, Χιώτη, Μητσάκη, Πάνου και κάποια ελαφρά των Σουγιούλ, Γούναρη, μαζί με διασκευές σε αγαπημένα γνωστά και άγνωστα του ευρύτερου Ελληνικού ρεπερτορίου.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το γεγονός ότι σε αυτές τις εμφανίσεις θα είμαστε όλοι όσοι γράψαμε στο στούντιο τα «δύο λάθη», μας δίνει τη δυνατότητα να παίξουμε χωρίς εκπτώσεις στην ενορχήστρωση αυτό το υλικό, αλλά και να παρουσιάσουμε έναν πλούσιο ήχο. Θα είμαστε επτά μουσικοί και το φωνητικό τρίο,σταθεροί συνεργάτες τα τελευταία χρόνια. Το να παίζουμε όλοι μαζί είναι σπάνιο και υπέροχο.
-Σχετικά με τους δύο δίσκους που έχετε φτιάξει με τον Θοδωρή Γκόνη, «Τα Δεύτερα» και «Τα Δύο Λάθη», τι σύνδεση υπάρχει ανάμεσά τους και τι διαφορές εντοπίζετε;
Η σύνδεση είναι η σχέση που έχουμε με τον Θοδωρή που μέσα από τα τραγούδια εξελίσσεται, ένας δρόμος που τον περπατάμε παρέα, είναι θεματικοί δίσκοι με έναν συνθέτη και έναν στιχουργό, επίσης και οι δύο ηχογραφήθηκαν ζωντανά.
Υπάρχουν βέβαια και διαφορές. «Τα δεύτερα» είναι σύνθεση, μια κατασκευή. Λαϊκή ορχήστρα και σύνολο εγχόρδων. Τα «δύο λάθη» είναι τραγουδοποιία, τα έφτιαξα στην κιθάρα, ο ήχος της κυριαρχεί μιας και παίζουν τρεις κιθαρίστες στην ηχογράφηση και η ενορχήστρωση δεν έχει την αυστηρότητα του πρώτου δίσκου.
-Τι ακριβώς σημαίνει αυτό το «νουαρ λαϊκά» που αναφέρετε στο δελτίο τύπου των συναυλιών;
Με την μπάντα παίζουμε σχεδόν τρία χρόνια και έχουμε φτιάξει μια γλώσσα δική μας, που φαίνεται και στο πρωτότυπο υλικό και στις διασκευές που κάνουμε. Τραγούδια όπως τα «Χνάρια» ή το «Μίσος» θα μπορούσαν να είναι ταινίες μικρού μήκους και ο τρόπος που τα «πειράζουμε» τους δίνει άλλα επίπεδα ανάγνωσης και μια έντονη θεατρικότητα.
-Δημιουργικά πώς θα λέγατε πως διαχειρίζεστε την παράδοση;
Είναι δύσκολο να απαντήσω σε λίγες γραμμές . Πότε πατάω ακριβώς στα χνάρια των προηγούμενων για να μάθω και πότε παίρνω απλά την αίσθηση και φτιάχνω κάτι άλλο.
Έχω πάντα στο μυαλό μου κάτι που είχε πει ο Rex Warner, Άγγλος συγγραφέας και μεταφραστής του Σεφέρη. «Ένα μέρος του παρελθόντος πεθαίνει κάθε στιγμή και η θνησιμότητά του μας μολύνει, αν προσκολληθούμε σ’ αυτό με υπερβολική αγάπη. Ένα μέρος του παρελθόντος μένει πάντα ζωντανό και κινδυνεύουμε καταφρονώντας τη ζωντάνια του».
-Τι σας έκανε να επιλέξετε το βιολί; Και τις σας κρατάει μέχρι σήμερα σε αυτό;
Ο ήχος του, η ευελιξία που έχει να μπαίνει σε πολλές μουσικές, μα πιο πολύ το γεγονός ότι είναι ένα όργανο που σε προκαλεί, σε εκθέτει… δεν αισθάνεσαι ποτέ άνετος με αυτό, κάτι που βρίσκω εθιστικό.
-Μιας και συνθέτετε και για θεατρικές παραστάσεις, θα θέλατε να μας πείτε πως διαφέρει αυτό σα διαδικασία, από όταν «πατάτε» πάνω σε στίχους;
Είναι μια άλλη διαδικασία. Όλα είναι ανοιχτά, όλα ξεκινούν από το μηδέν και διαμορφώνονται στις πρόβες, επίσης όλα είναι ρευστά μέχρι και την τελευταία στιγμή. Είναι μια τέχνη συνεργασίας που ο σκηνοθέτης έχει το όραμα και τον λόγο. Πρέπει να είσαι διαθέσιμος, εύπλαστος και ανοιχτός.
-Πότε θεωρείτε ένα live σας πετυχημένο;
Όταν για μας που είμαστε στη σκηνή όλα τα σχέδια και οι συνεννοήσεις, οι εντολές των προβών περάσουν σε άλλο επίπεδο και απλά γίνουν μουσική και απ’την άλλη ο κόσμος να είναι στη σωστή συνθήκη για να τη δεχτεί τη μουσική και να χτιστεί αυτή η μαγική γραμμή που ενώνει κοινό και μουσικούς.
-Έχετε δώσει τον τίτλο «Αφήστε μας στο Άλσος» σε αυτές σας τις εμφανίσεις. Αν μένατε αιωνίως εκεί, ποια 3 πράγματα θα θέλατε να έχετε οπωσδήποτε μαζί σας;
Αν είμαι παρέα με αυτά τα άτομα που παίζουμε, μόνο με τα όργανα μας θα είμαστε όλο πρίμα.
-Υπάρχει κάποιο άλλο επαγγελματικό σας σχέδιο στο οποίο θα θέλατε να αναφερθείτε;
Εκτός από τις εμφανίσεις στο Άλσος, γράφω μουσική για το θέατρο και προετοιμάζομαι για το καλοκαίρι που θα έρθει με συναυλίες και σεμινάρια.
-Αφιερώστε ένα κομμάτι σας στις αναγνώστριες / αναγνώστες του CultureNow.
Μιας και η άνοιξη ήρθε φωτεινή και ζεστή αφιερώνω με πολύ αγάπη «Το Ράγισμα».
