Στη σειρά εκθέσεων Φωτογραφικά Ζεύγη παρουσιάζεται κάθε χρόνο η δουλειά δύο φωτογράφων και μελών του σωματείου «Φωτογραφικός Κύκλος», των οποίων οι δρόμοι της ζωής ή της φωτογραφίας συναντώνται με κάποιο τρόπο. Μπορεί να είναι συγγενείς ή μπορεί να είναι αχώριστοι φίλοι. Μπορεί το θέμα της φωτογραφίας τους να είναι κοινό, ή μπορεί και η καλλιτεχνική τους προσέγγιση να είναι όμοια. Μπορεί όμως να συνδέονται και μέσα από την ουσιαστική διαφορά μιας φαινομενικά όμοιας δουλειάς. Έτσι, ο διάλογος των εκάστοτε δύο καλλιτεχνικών προτάσεων θα επεκτείνεται νοερά και πέρα από τις αναρτημένες φωτογραφίες, αφού η σχέση των ίδιων των φωτογράφων αλλά και των προτάσεών τους θα προκαλεί τις αναζητήσεις ταυτίσεων και αποστάσεων.
Η όγδοη αυτή έκθεση παρουσιάζει φωτογραφίες του Στέργιου Παπαδάκη και του Κώστα Σερέτη. Οι δύο φωτογράφοι συνδέονται με προσωπική και στενή φιλική σχέση.
Την σειρά εκθέσεων Φωτογραφικά Ζεύγη διευθύνει ο θεωρητικός της φωτογραφίας και ιδρυτής του «Φωτογραφικού Κύκλου», Πλάτων Ριβέλλης ενώ την επιμέλεια της συγκεκριμένης έκθεσης έχει ο φωτογράφος Πάνος Ροζάκης.
Στέργιος Παπαδάκης
Στη φωτογραφία συχνά η ωριμότητα του δημιουργού υπονομεύει το αποτέλεσμα του έργου του, αφού η ταχύτητα του μέσου απαιτεί αυθορμητισμό, παιδικό ενθουσιασμό και άδολη περιέργεια, στοιχεία που προσιδιάζουν στη -φωτογραφική- νεότητα. Ο Στέργιος Παπαδάκης έρχεται να διαψεύσει αυτά τα συμπεράσματα. Αν και έμπειρος φωτογράφος, ανακάλυψε στα ψηφιακά μέσα τη δυνατότητα μιας εκ νέου θέασης του κόσμου. Αποφεύγοντας τους σκοπέλους της φλυαρίας και της ευκολίας, αξιοποίησε τις τεχνικές εξελίξεις με σιγουριά και μέτρο. Έχοντας ήδη κατακτήσει την ικανότητα χειρισμού οικείων θεμάτων με αμεσότητα και παιγνιώδη διάθεση, διεύρυνε τη θεματολογία του, εμπλουτίζοντας τις εικόνες του με φρεσκάδα, ελευθερία, τόλμη, έκπληξη και οπτική χαρά. Ανακαλύπτοντας, έτσι, το παράδοξο στο καθημερινό και το μαγικό στο αναμενόμενο, μας καλεί να ανατρέψουμε –έστω για λίγο- τις βεβαιότητες της ενήλικης ζωής μας.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Κώστας Σερέτης
Ο Κώστας Σερέτης κρατάει το κλειδί μιας πόρτας που οι περισσότεροι δεν μπορούμε να ανοίξουμε. Οι καθημερινές μας έγνοιες, στο τέλος μιας κοπιαστικής μέρας, αφήνουν μέσα μας τη «γεύση» του τετριμμένου και τη μελαγχολία της επανάληψης. Ο Κώστας Σερέτης όμως τολμάει να πλάσει μ’ αυτά ακριβώς τα υλικά τον φωτογραφικό του κόσμο. Αφουγκράζεται με ευαισθησία και τρυφερότητα τον παλμό της ζωής, που ακούγεται ανεπαίσθητα -αλλά θριαμβικά- στις φαινομενικά αδιάφορες στιγμές της. Οι φωτογραφίες του, απλές και αβίαστες -σχεδόν απερίσκεπτες- αποπνέουν οικειότητα και θαλπωρή. Έτσι, μεταμορφώνει τους κοινότοπους χώρους σε καταφύγιο, την ανιαρή επανάληψη σε ιερή τελετουργία, το ασήμαντο σε κατάφαση ζωής και το προσωπικό σε καθολικό, θυμίζοντάς μας ότι η πόρτα της δημιουργίας είναι πάντα ανοιχτή για όσους δεν προσπαθούν να την παραβιάσουν.
Φωτογραφία θέματος: Στέργιος Παπαδάκης
