Χιλή, 1986. Ο Αουγούστο Πινοτσέτ, ο μισητός δικτάτορας της χώρας, έχει μάλλον αρχίσει να διαβλέπει το τέλος της κυριαρχίας του. Εκείνη την καθοριστική χρονιά, το Πατριωτικό Μέτωπο Μανουέλ Ροδρίγκες προετοιμάζει μια απόπειρα εναντίον του. Μέσα σε μια ατμόσφαιρα απόλυτης τρομοκρατίας, στις φτωχογειτονιές της πρωτεύουσας, του Σαντιάγο, που φλέγεται από τις κινητοποιήσεις και τις διαμαρτυρίες, οι αντικαθεστωτικοί αντάρτες προσπαθούν να κρύψουν τον οπλισμό τους σε ασφαλείς χώρους. Σε μια τέτοια συνοικία, σε μια τέτοια γειτονιά μένει και η Τρελή, ένας μεσήλικος ομοφυλόφιλος που περνά τις μέρες του κεντώντας θεϊκά τραπεζομάντιλα και ακούγοντας παθιασμένα μπολέρο. Κάποια στιγμή ο ίδιος θα δεχτεί να φυλάξει στο σπίτι του ορισμένα μυστηριώδη κιβώτια τα οποία θα μεταφέρει εκεί ο Κάρλος, ένας νεαρός και όμορφος φοιτητής. Καθώς τα γεγονότα τρέχουν, οι ζωές των ηρώων θα τραβήξουν απρόβλεπτα μονοπάτια και θα αλλάξουν με τρόπο που κανένας από τους δύο δεν φαντάζεται. Υπάρχει όμως και ένας δρόμος κοινός, αμφίσημος και αμφίβολος, ανάμεσα στο χαμόγελο και στο δάκρυ. Ένα διαφορετικό μυθιστόρημα για τη σχέση έρωτα και επανάστασης από τον Πέδρο Λεμεμπέλ, ένα μανιφέστο για την ανατρεπτική δύναμη της τρυφερότητας.
Πέδρο Λεμεμπέλ
Ο Πέδρο Λεμεμπέλ γεννήθηκε στο Σαντιάγο στις αρχές της δεκαετίας του 1950 και πέθανε τον Ιανουάριο του 2015. Έζησε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια σε φτωχικές και περιθωριοποιημένες συνοικίες. Παρακολούθησε Τεχνικό Λύκειοκαι αργότερα σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία του Πανεπιστημίου της Χιλής. Απολύθηκε μάλιστα από δύο σχολεία, όπου εργαζόταν ως καθηγητής, πιθανότατα λόγω του ασυμβίβαστου χαρακτήρα και της εμφάνισής του. Ο ίδιος, εμβληματική προσωπικότητα της πολιτιστικής ζωής στη χώρα του αλλά και στη Λατινική Αμερική εν γένει, ριζοσπάστης και ασεβής, αυτοπροσδιοριζόταν ως «φτωχός, κομμουνιστής και αδερφή». Εικαστικός καλλιτέχνης και περφόρμερ εκτός από συγγραφέας, έχει καταγραφεί κυρίως ως χρονικογράφος της χιλιανής πρωτεύουσας, καθώς με τα παρεμβατικά του άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά, με τα βιβλία του και τις ραδιοφωνικές του εκπομπές, αποκάλυψε ένα άλλο Σαντιάγο, στον αντίποδα των νεοφιλελεύθερων αναπαραστάσεων. Έχει μεταφραστεί σε αρκετές γλώσσες. To Φοβάμαι, ταυρομάχε είναι το μοναδικό του μυθιστόρημα και έχει μεταφερθεί στο θέατρο και στον κινηματογράφο.