O Δάνης Κατρανίδης στη νέα του θεατρική στέγη το θέατρο «Πόλη» εγκαινιάζει Νεανική Σκηνή παρουσιάζοντας για πρώτη φορά το έργο του Samuel Adamson, «Frank και Ferdinand», που γράφτηκε κατά παραγγελία για το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας.

Το «Frank και Ferdinand» είναι ένα «παραμύθι» για εφήβους και ενήλικες, που εξερευνά τις έννοιες της διαφορετικότητας και του φόβου απέναντι στο Άλλο, της αναζήτησης ταυτότητας και της ανάγκης να ανήκεις κάπου.
Εμπνεόμενος από τον παλιό γερμανικό μύθο του Αυλιτή του Χάμλειν («Pied Piper of Hamelin»), που έγινε ευρέως γνωστός από τις διηγήσεις των Αδελφών Grimm, ο Adamson συνθέτει ένα σύγχρονο παραμυθιακό τοπίο με στόχο να προκαλέσει την εφηβική ανησυχία και να αναδείξει την πολυπλοκότητα της νεανικής ιδιοσυγκρασίας.

Αναμφισβήτητα, οι νεαροί θεατές αποτελούν μία από τις δυσκολότερες κατηγορίες θεατρικού κοινού. Στόχος της παράστασης είναι να μιλήσει στη γλώσσα τους χωρίς να ξεχνάει την παιδική τους αθωότητα, χωρίς να αμφισβητεί την ενήλικη αντίληψή τους για τον κόσμο, χωρίς να παραβλέπει την διαδικασία της προσωπικής τους αναζήτησης. Αναγνωρίζοντας την πολυπλοκότητα της οπτικής πληροφορίας με την οποία βομβαρδίζονται καθημερινά οι έφηβοι, επιλέξαμε να δημιουργήσουμε ένα θέαμα σύγχρονο και άμεσο που να τους αφορά. Η χρήση της τεχνολογίας σε συνδυασμό με τους ηθοποιούς και τον κατασκευασμένο κόσμο της κούκλας-μινιατούρας, στοχεύει στο να αποδομίσει την εικόνα και τα νοήματα και να τα συνθέσει ξανά μπροστά στα μάτια τους.  

Υπόθεση:

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Μια φορά κι έναν καιρό, σε μία παρηκμασμένη μικρή πόλη- ή μήπως ήταν χωριό;- 129 παιδιά εξαφανίστηκαν. Για πάντα. Κάποιοι είπαν οτι οδηγήθηκαν στον πόλεμο, κάποιοι άλλοι οτι τα παρέσυρε μία πλημμύρα και κάποιοι είπαν οτι έφυγαν επειδή η ζωή πέρα από το ποτάμι ήταν πιο γλυκιά. Μόνο 4 παιδιά έμειναν πίσω. Και είπαν την αλήθεια για το τί έγινε. Την δική τους αλήθεια. Η Αρχή του τόπου προσπαθεί να διαλευκάνει το μυστήριο, μετατρέποντας την αλήθεια των παιδιών σε μύθο, παραποιώντας τα στοιχεία με σκοπό να επιβάλλει την “αντικειμενική” αλήθεια.

Μπορεί όμως η αλήθεια να είναι αντικειμενική όταν οι 4 μάρτυρες αντιλαμβάνονται τον κόσμο μέσα από το πρίσμα της προσωπικής τους διαφορετικότητας;

Συντελεστές
Μετάφραση –Δραματουργία: Γιωργίνα Γερμανού, Ελένη Ζαχοπούλου
Σκηνοθεσία: Ελένη Ζαχοπούλου, Γιωργίνα Γερμανού
Μουσική: Φάνης Ζαχόπουλος
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Φωτογραφίες: Γιώργος Κυβερνήτης

Παίζουν με αλφαβητική σειρά οι:
Μάνος Βαβαδάκης, Παναγιώτης Εξαρχέας, Δανάη Επιθυμιάδη, Κόνυ Ζήκου, Άρης Λάσκος, Ελεάννα Παναγουλέα