Το 51ο Φεστιβάλ Βιβλίου έχει ανοίξει και μας περιμένει στο Πεδίον του Άρεως να περιηγηθούμε ανάμεσα σε χιλιάδες τίτλους βιβλίων, να παρακολουθήσουμε δρώμενα και συζητήσεις. Έτσι, πολλοί και πολλές από εμάς μπορούμε να πάμε να κάνουμε τις αναγνωστικές μας βόλτες προς τα εκεί… με ομπρέλα και γαλότσες, μιας και οι φθινοπωρινές κακοκαιρίες έκαναν την εμφάνισή τους. Με αφορμή το κεντρικό αφιέρωμα της φετινής διοργάνωσης με τίτλο «Γυναίκα – πολυσύνθετο ανάγνωσμα», το CultureNow διαλέγει 3 λογοτεχνικούς τίτλους από γυναίκες συγγραφείς.
Ο Παράδεισος | Μιέκο Καβακάμι | Εκδόσεις Gutenberg
Από τις εκδόσεις Gutenberg κυκλοφορεί το βιβλίο της «σύγχρονης βασίλισσας της ιαπωνικής λογοτεχνίας» Μιέκο Καβακάμι (Mieko Kawakami), με τίτλο «Ο Παράδεισος».
«Ο Παράδεισος» αποτελεί το πρώτο βιβλίο της Καβακάμι που μεταφράζεται στα ελληνικά, και ελπίζουμε να ακολουθήσουν κι άλλα, και ειδικά το “Breasts and Eggs”, ένα ιδιαίτερο μυθιστόρημα που θίγει μια σειρά ζητημάτων γύρω από τη μητρότητα, την εγκυμοσύνη, την υιοθεσία, στην Ιαπωνία του σήμερα. Ο συγκεκριμένος τίτλος βρίσκεται ανάμεσα στα 40 βιβλία που είχε ξεχωρίσει η Έλενα Φεράντε από γυναίκες συγγραφείς το 2020.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η Καβακάμι έλαβε το βραβείο Murasaki Shikibu το 2010 για τον «Παράδεισο». Πρόκειται για σημαντικό λογοτεχνικό βραβείο της Ιαπωνίας, που δίνεται σε γυναίκα συγγραφέα.
«Συνειδητοποίησα ότι ήταν η πρώτη φορά που άκουγα τη φωνή της. Η πρώτη φορά που την κοιτούσα στα μάτια».
«Ο Παράδεισος» αφηγείται μια συγκλονιστική ιστορία σχολικού εκφοβισμού που εστιάζει στα θύματα αλλά και στους θύτες. Ιαπωνία, αρχές 1990. Ένα δεκατετράχρονο αγόρι με στραβισμό υποβάλλεται σε ανελέητα μαρτύρια από τους συμμαθητές του. Αντί να αντισταθεί ή να ζητήσει βοήθεια, σιωπά. Η Κοτζίμα, που αντιμετωπίζει και η ίδια ταπεινωτικές συμπεριφορές, είναι η μόνη συμμαθήτριά του που συνομιλεί μαζί του.
Ο Κιμπογκό ανέβηκε στον ουρανό | Σκολαστίκ Μουκασονγκά | Εκδόσεις Δώμα
Από τις εκδόσεις Δώμα κυκλοφορεί το βιβλίο «Ο Κιμπογκό ανέβηκε στον ουρανό», της Σκολαστίκ Μουκασονγκά (Scholastique Mukasonga). Η μεγάλη κυρία της λογοτεχνίας της Ρουάντας μεταφράζεται για πρώτη φορά στη γλώσσα μας με αυτό της το μυθιστόρημα! Με αέρινη απλότητα κι αθόρυβο χιούμορ, η Σκολαστίκ Μουκασονγκά δίνει μια οικουμενική ιστορία για τη δύναμη των μύθων και την ανθεκτικότητά τους.
Εκείνη τη χρονιά η ξηρασία έμοιαζε να μη θέλει να τελειώσει. Κι η μεγάλη πείνα, η Ρουζαγκαγιούρα, ήρθε και τσάκισε τους φτωχούς Ρουαντέζους. Προσεύχονταν οι άνθρωποι στον καινούργιο θεό πού ’χανε φέρει οι παπάδες των λευκών αποίκων, στον καλό Γεζού και στη μαμά του, τη Μαρία. Γιατί είχανε πια βαπτιστεί και δεν πίστευαν άλλο στα είδωλα του διαβόλου. Αλλά κάποιοι, λίγοι, φύλαγαν στα κρυφά την παλιά πίστη στον Κιμπογκό, που είχε ανεβεί στον ουρανό κι είχε τρυπήσει με το δόρυ του το σύννεφο. Κι ανέβηκαν κι εκείνοι πάνω στο όρος Ρουνανί και παρακάλεσαν τον Κιμπογκό να ξαναφέρει τη βροχή. Κι η βροχή ήρθε. Αλλά ποιος την είχε φέρει; Ο Κιμπογκό ή ο Γεζού;
Τα χρόνια | Ανί Ερνό | Εκδόσεις Μεταίχμιο
Από τη λίστα μας δε θα μπορούσε να λείπει η Annie Ernaux (Ανί Ερνό), η Γαλλίδα νομπελίστρια, που αποτυπώνει το γυναικείο βίωμα με συνταρακτικό τρόπο. Στο πλαίσιο μάλιστα του 51ου Φεστιβάλ Βιβλίου, θα πραγματοποιηθεί ένα αφιέρωμα στο λογοτεχνικό της σύμπαν, που αναμένεται να έχει πολύ ενδιαφέρον.
Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την εκδήλωση μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Η εκδήλωση αποτελεί υπέροχη αφορμή να πιάσουμε ξανά, ή και για πρώτη φορά, «Τα χρόνια», το σημαντικότερο ενδεχομένως βιβλίο της Ανί Ερνό, που αποτελεί μια «συλλογική αυτοβιογραφία» που καταγράφει το πέρασμα του χρόνου, στη συμβολή του autofiction με την κοινωνιολογία. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, όπως και άλλοι τίτλοι της ίδιας (όπως «Η ντροπή», «Το γεγονός», «Ο τόπος», «Αναμνήσεις ενός κοριτσιού»).
«ζω σημαίνει πίνω χωρίς να διψώ»
Μέσα από φωτογραφίες και σκόρπιες αναμνήσεις από γεγονότα, λέξεις και πράγματα, η Ανί Ερνό μας συμπαρασύρει σε μια περιδιάβαση στη ζωή της, από τα πρώτα χρόνια μετά τον Πόλεμο, μέχρι και σήμερα. Βιβλία, τραγούδια, ραδιόφωνο, τηλεόραση, διαφημίσεις και πρωτοσέλιδα δεκαετιών, σε αντίστιξη με προσωπικές συγκρούσεις και σημειώσεις. Τοπική διάλεκτος, λέξεις των καιρών, σλόγκαν, μάρκες και ονόματα για τα αντικείμενα που διαρκώς πληθαίνουν, εδώ αποκτούν φωνή. Η Ernaux κάνει το πέρασμα του χρόνου χειροπιαστό. Ο χρόνος ο ίδιος, ανένδοτος, αφηγείται το πέρασμά του, εξορίζοντας τους άλλους αφηγητές στην ανωνυμία. Ένα νέο είδος αυτοβιογραφίας ξεπροβάλλει, υποκειμενικό κι απρόσωπο, ιδιωτικό και συλλογικό ταυτόχρονα.
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Στιγμιότυπο από την ταινία «Η γυναίκα είναι γυναίκα» (Une femme est une femme) του Jean Luc Godard
