Η Gallery Toss (Bar La Doze) φιλοξενεί την έκθεση του Δημήτρη Συμεωνίδη με θέμα «Φυγές» που θα πραγματοποιηθεί…
… στις 18-28 Οκτωβρίου 2012. Τα εγκαίνια θα γίνουν στις 18 Οκτωβρίου 2012, στις 20.00.
Φυγές . Οι γυναίκες της ζωής μας, οι γυναίκες της ζωής τους, γυναίκες, γενικά, που φεύγουν, είναι το θέμα των φωτογραφιών. Γυναίκες που δοκιμάζουν μία νέα πορεία προς το φως, ενίοτε και στο σκοτάδι, γυναίκες που σίγουρα, όμως, δείχνουν να απελευθερώνονται, καθώς αφήνουν πίσω τους όλα τα εμπόδια. Γυναίκες σε μετάβαση, κυρίαρχες στο κάδρο, μοναδικές, άσχετα αν δείχνουν σιγουριά ή αν δείχνουν αμφιβολία για ό,τι πράττουν, για ό,τι τους συμβαίνει, για αυτό που τις περιμένει. Μια έκθεση με /από σκηνοθετημένες φωτογραφίες μόνο με γυναικείες «Φυγές», ίσως γιατί είναι οι γυναίκες που, συνήθως στην εποχή μας, ξεβολεύονται πιο εύκολα και δοκιμάζουν νέους, καινούργιους δρόμους.
Τις φωτογραφίες ενδιαμέσως των “Φυγών” συνοδεύουν λογοτεχνικές παρεμβάσεις / κείμενα των: Κατερίνα Χανδρινού και Μαίρη Κλιγκάτση
“φεύγω, ἔφευγον, φεύξομαι & φευξοῦμαι, ἔφυγον, πέφευγα, ἐπεφεύγειν
Το γύρισμα της πλάτης. Ο μη γυρισμός. KeinZurück. Αλλαγή κεφαλαίου για τον φεύγοντα. Η πλάτη ως τελευταία εικόνα του Άλλου. Η φυγή έχει το σχήμα πλάτης. Η φυγή ως Στιγμή αλλά και ως Κατάσταση. Οι φυγές και τα ισάριθμα “μη φεύγεις”. Η πλάτη εκείνου που φεύγει όλο και ξεμακραίνει από το στήθος αυτού που μένει. Όλο και ξεμακραίνει. φεύγω, ἔφευγον, φεύξομαι&φευξοῦμαι, ἔφυγον, πέφευγα, ἐπεφεύγειν”. Μαίρη Κλιγκάτση – Κατερίνα Χανδρινού
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Σύντομο λογοτεχνικό βιογραφικό του φωτογράφου
Ο Δημήτρης Συμεωνίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Πάντα του άρεσε να ταξιδεύει, νοερά και κυριολεκτικά, έτσι έκανε τη ζωή του ένα μεγάλο ταξίδι. Κάτι σαν μια ταινία. Ταινίες βλέπει από πολύ μικρός, από τον Λαμπρούκο και τη Λιλούκο, μέχρι και την Αγωνία του Τερματοφύλακα πριν από τα Πέναλτι, (στο Ριβολί, χωρίς να καταλαβαίνει και πολλά, αλλά πάντα με ωραία παρέα). Λατρεύει να βγάζει φωτογραφίες, αλλά ξέρει ότι θα ήταν πολύ κακός επαγγελματίας φωτογράφος. Γυρίζει ταινίες για το κέφι του και κάνει παραγωγές εκδηλώσεων για να ζει. Βλέπει σινεμά, πίνει όσο χρειάζεται και γίνεται καυστικός (μάλλον γκρινιάρης, σαν τον γέρο στο θεωρείο του Μάπετ Σόου) . Έκανε φωτογραφία στη Φωτογραφική Ομάδα Τριανδρίας, την φωτογραφική του εργασία έχει παρουσιάσει σε αρκετές ομαδικές και ατομικές εκθέσεις φωτογραφίας κατά το παρελθόν, στη συνέχεια, όμως, έπεσε σε εκθεσιακή αδράνεια και τώρα επαναδραστηριοποιείται.
Η Κατερίνα Χανδρινού γεννήθηκε κάποια στιγμή στο Χολαργό. Ίκτερο δεν εμφάνισε και έκλαψε αμέσως. Είναι δικηγόρος με ενεργό δράση στην αποποινικοποίηση του ασυνειδήτου. Συνεργάζεται με τα λογοτεχνικά περιοδικά ΝΤΟΥέΝΤΕ και Intellectum. Προηγούμενη συμμετοχή σε έργο εικαστικού με ποίησή της, ήταν στο πλαίσιο της έκθεσης «Από τον Ξενοφώντα ως τον Κορτάσαρ: Τριπλή Άσκηση επί δαπέδων, θυρών και τοίχων» (Συνεδριακό Κέντρο Τράπεζας Πειραιώς. Λαδάδικα, Μάιος 2012).
Η Μαίρη Κλιγκάτση γεννήθηκε χθες, γράφει για το αύριο και αναμένει στωικά δίπλα από το ραδιόφωνο-αντίκα της, την ανακοίνωση κατάπαυσης του πυρός μεταξύ των Λέξεων και των Πράξεων. Έμαθε να ξεχωρίζει τους Κοχλίες Κίνησης από τους Κοχλίες Σύνδεσης στο Πολυτεχνείο, αλλά τελικά ο μόνος Κοχλίας που κατανόησε -τμήμα του οποίου μελετά σε μεταπτυχιακό επίπεδο- είναι η «Σπείρα του Άνευ». Όταν δεν σκέφτεται αυτά που δεν θέλει να σκέφτεται, παίρνει το ΝΤΟΥέΝΤΕ αγκαλιά και κόβει βόλτες στις πλατείες όλων των Εξαρχείων του Κόσμου.