To The Future Public Act #1: Μετά το μέλλον

Πώς μπορούμε να αναπτύξουμε από κοινού νέες συνδέσεις, τακτικές και πεδία δράσης, μέσα από την ανάγνωση των τοπικών συνθηκών, εν μέσω παγκόσμιων οριοθετήσεων; Ποιό είναι, εν τέλει το μελλοντικό κοινό στο οποίο απευθυνόμαστε;

Το πρώτο σε σειρά ανοιχτό εργαστήριο του TO THE FUTURE PUBLIC θα πραγματοποιηθεί στο Στέκι Μεταναστών – Κοινωνικό Κέντρο (Τσαμαδού 13 & 15 – tsamadou13-15.espivblogs.net/).

16 Μαΐου, 16.00 – 20.00 :

Παρουσίαση του project ARTIRAFITI και συμμετοχικό εργαστήριο μέρος 1ο. Διευθύνουν οι Jose Iglesias Gª-Arenal και Charo Romero Donaire.
Προβολές: Sam Jury / Left Hand Rotation

Με επιτέλεση από τον Cesar Garcia (Μεξικό)

17 Μαΐου, 19.00 – 21.30:

Συμμετοχικό εργαστήριο, Δράση στον δημόσιο χώρο με την συμμετοχή του κοινού. Διευθύνουν οι Jose Iglesias Gª-Arenal και Charo Romero Donaire.

Το TO THE FUTURE PUBLIC αποτελεί ένα ανοιχτό εξελισσόμενο εργαστήριο δοκιμών για την διερεύνηση μελλοντικών επιμελητικών και εικαστικών πρακτικών, που συνδέει θεωρία και πράξη. Με βήμα την Αθήνα του τώρα, αποτελεί έναν κοινό “τόπο” συνάντησης τοπικών κοινοτήτων, εικαστικών, ερευνητών, ακτιβιστών, και πρωτοβουλιών που δραστηριοποιούνται στα πεδία της αυτοοργάνωσης και της αλληλέγγυας οικονομίας, από διάφορα μέρη του κόσμου.

Στο πλαίσιο των δράσεων του TO THE FUTURE PUBLIC σας προσκαλούμε σε μια συμμετοχική συζήτηση με βάση μια συλλογική άσκηση επάνω σε σενάριο επιστημονικής φαντασίας: Από την κοινή μας οπτική, ποιά πιθανά μέλλοντα οραματιζόμαστε? Ποιές είναι οι απαραίτητες συνθήκες και τα επόμενα βήματα ώστε να φτάσουμε σε αυτές? Ποιές οι διαφορές μεταξύ ουτοπίας και δυστοπίας?

Μέσα από το πρόγραμμα διερευνάται πώς, με όχημα την τέχνη, μπορούμε να επιδράσουμε μεταμορφωτικά στην πόλη. Μέσα από τον συνδυασμό έρευνας και δράσεων, διαμορφώνουμε ένα ανοιχτό πεδίο σύμπραξης, στηρίζοντας τις συνεργασίες και την δημιουργία νέων αντι-ιεραρχικών “πεδίων” στα κοινά σημεία ανάμεσα στην εικαστική δράση, τον ακτιβισμό και την παραγωγή θεωρίας – χώρους όπου τα όρια ανάμεσα στους δημιουργούς και το κοινό είναι ρευστά.

To project Después del Futuro / بعد المستقبل / After the Future / Μετά το Μέλλον είναι ένα project για την αναζήτηση ενός δρόμου πέρα από το “φράγμα” του μέλλοντος, έξω από έναν γραμμικό προσδιορισμό του χρόνου ή της κυκλικής επανάληψης της ιστορίας. Η πρόταση μας παίρνει την μορφή ενός εργαστηρίου, όπου παρουσιάζουμε την έρευνα μας στους καταυλισμούς μεταναστών στην Δυτική Σαχάρα. Θα μιλήσουμε για την επαφή μας με την νέα γενιά των Σαχαράουι, που γεννήθηκαν εκεί ώς πρόσφυγες, θα παρουσιάσουμε οπτικοακουστικό υλικό καταγραφής, και θα μοιραστούμε μαζί σας τα προβλήματα που συναντάμε στην προσπάθεια να μεταφέρουμε την εμπειρία αυτή σε άλλα περιβάλλοντα και πλαίσια. Το εργαστήριο αποτελεί συμμετοχική συζήτηση για την ανάλυση των συνθηκών στην Αθήνα και των τοπικών στρατηγικών αυτο-οργάνωσης, με βάση μια συλλογική άσκηση επάνω σε σενάριο επιστημονικής φαντασίας: Από την κοινή μας οπτική, ποιά πιθανά μέλλοντα οραματιζόμαστε; Ποιές είναι οι απαραίτητες συνθήκες και τα επόμενα βήματα ώστε να φτάσουμε σε αυτές? Ποιές οι διαφορές μεταξύ ουτοπίας και δυστοπίας;

Το Después del Futuro / بعد المستقبل / After the Future / Μετά το Μέλλον ιδρύθηκε στο πλαίσιο της 10ης έκδοσης του ARTirafiti στην Δυτική Σαχάρα, στους προσφυγικούς καταυλισμούς του Τιντούφ (Αλγερία) το 2016. Η έκδοση εστίασε στην νέα γενιά των Σαχαράουι που γεννήθηκαν μετά το 1991, το έτος της επίσημης ανακωχής ανάμεσα στο κράτος του Μαρόκο και την αυτονομιστική περιοχή της Δυτικής Σαχάρας, μια περίοδο φαινομενικής ειρήνης, κατά την οποία ωστόσο οι προσωρινοί καταυλισμοί προσφύγων άρχισαν να κανονικοποιούνται ως μια πιο μόνιμη “λύση”.

Εικαστικοί και ακτιβιστές από την Σαχάρα, την Αλγερία και από άλλού προσκλήθηκαν να σκεφτούν συλλογικά σχετικά με τρόπους δράσης, εκεί όπου φαντάζει αδύνατη μια υπέρβαση ενός “παγωμένου” μέλλοντος.

Οι πολεμικές συγκρούσεις ανάμεσα στο κράτος του Μαρόκο και την Δυτική Σαχάρα αναλύονταν πάντα με βάση θέματα ταυτοτήτων: η διαμάχη για την ταυτότητα των Σαχαράουι συνδέθηκε με το δικαίωμα αυτοδιοίκησης στην περιοχή τους. Επιχειρήσαμε μια ανάγνωση της ιδιαίτερης προβληματικής της Δυτικής Σαχάρας, αναγάγοντας την σε παγκόσμια κλίμακα, ώς ένας κόμβος όπου συνδέονται μια σειρά από πολύ διαφορετικά μεταξύ τους πολιτικά, οικονομικά και ιστορικά πλαίσια. Απο αυτήν την βάση θέτουμε το ερώτημα: Μπορούμε να αναπτύξουμε μια συλλογική δυναμική που να μην βασίζεται στην ταυτότητα?

Με αφετηρία την θεώρηση του προσφυγικού καταυλισμού (και όχι της πόλης) ως την αντιπροσωπευτική κοινωνική φόρμα της εποχής μας, ταξιδέψαμε αναζητώντας εργαλεία για να ιχνηλατήσουμε το παρόν. Αυτό που βρήκαμε είναι μια νέα γενιά που επιβιώνει εν μέσω μιας αλμυρής ερήμου και σχεδιάζει μια ουτοπία. Ουτοπίες είναι αυτό που χρειαζόμαστε. Από την οπτική των προσφυγικών καταυλισμών της Δυτικής Σαχάρας (τα οποία ιδρύθηκαν πρίν απο 40 χρόνια) μας δίνεται ένα ριζοσπαστικό σημείο αφετηρίας για μια “έκκεντρη κίνηση”.

Η Αθήνα σημειώνεται στον χάρτη ως ένα σημείο κρίσης. Οικονομική κρίση, πολιτική κρίση, κοινωνική κρίση, φιλοσοφική κρίση, κρίση του νεοφιλελευθερισμού, μεταναστευτική κρίση. Οι φωνές προς τα έξω προκαλούν έναν θόρυβο που καθιστά αόρατες τις πραγματικές ενέργειες που δρούν μεταμορφωτικά στην πόλη.

Ερχόμαστε στην Αθήνα με διαισθήσεις και ερωτηματικά. Βρισκόμαστε εν μέσω μιας πολύπλοκης πορείας, από τους προσφυγικούς καταυλισμούς των Σαχαράουι, ως την βία του νεοφιλελευθερισμού στο Μπουένος Άιρες. Οι τοπικές ιδιαιτερότητες είναι σε κάθε περίπτωση πολύ διαφορετικές, αλλά εντοπίζουμε την ίδια βία που διαπερνά δομές και σώματα. Θέλουμε να μοιραστούμε τις στρατηγικές και τις εμπειρίες μας από αυτά τα περιβάλλοντα και να μάθουμε για την παρούσα κατάσταση στην Αθήνα.

Μέσα από το Después del Futuro/ ب /After the Future / Μετά το Μέλλον, προτείνουμε έναν συλλογικό βήμα από τον οποίο να διαλογιστούμε τις παγκόσμιες μεταβολές μέσα από την ανάγνωση τοπικών καταστάσεων, αναγνωρίζοντας την γνώση ως μια γλώσσα της επισφάλειας, και κατανοώντας τους τόπους και τα σώματα ως αδιαχώριστα, να συμβάλουμε στην διαμόρφωση μιας νεας “γεωγραφίας”, νέους χάρτες για την κατανόηση των αποτελέσματων της άσκησης των νέων μορφών βίας στα σώματα μας.

Κατά την διάρκεια των εργαστηρίων θα παρουσιάσουμε τα melfas, έργα που προέκυψαν μέσα απο τα εργαστήρια που πραγματοποιήσαμε με νέες Σαχαράουι καλλιτέχνηδες, γλυπτικές ζωγραφιές που χρησιμοποιούνται συνήθως ως φορεσιές. Τα έργα αυτά παίρνουν την λειτουργία συλλογικών πορτραίτων, τοπίων ή παράλογων σημαιών. Θα τα στήσουμε στα Εξάρχεια, σε μια συλλογική δράση, δημιουργόντας μια προσωρινή εγκατάσταση στον δημόσιο χώρο, ως την αφετηρία για έναν νέο χάρτη του μέλλοντος.

Επιμελητής του project: James Washington -Simbouras